Tagged definitions (4137)
Showing 1541-1550 from 4137

Αντί να τον παίρνετε από πίσω, κάντε του μία πίπα. Πίπες Νταϊάνα. Η πρώτη πίπα.

Ο μαλακοκαύλης.

Μονδέρνα παραλλαγή του «Άει γαμήσου». Από τη στιγμή που έγινε κατανοητό πως το τελευταίο δεν αποτελεί κατάρα αλλά ευχή, τα πράγματα άλλαξαν και η βρισιά βρήκε το ανανεωμένο της πρόσωπο. Ειδικά όταν το άτομο προς το οποίο απευθύνεται είναι καμιά παρτόλα ή πράγματι αγάμητη, βδομάδες, μήνες, χρόνια, δεκαετίες.

Ο γρηγορογαμούλης.

Βουκολικό πηδύλλιο, κατά την «Ποιμενική Συμφωνία» του Ludwig van Beethoven.

Assist: GATZMAN.

La pipa e bella.

1. Εντάξει, αυτός που τον έχει μεγάλο.

Δείτε όμως και τι άλλες ερμηνείες δίνει ένα παλιό λεξικό (Δημητράκου, 1959). Αντιγράφω:

1. Άνθρωπος αντοχής

2. Γενναιόκαρδος

Καθαρευουσιανισμός, που χρησιμοποιείται κυρίως όταν περιγράφουμε μήκος πέους με χαρακτηριστική χειρονομία. Συνήθως, συντάσσεται ως: «Μια πούτσα να! (χειρονομία) Μετά συγχωρήσεως...». Κατ' επέκταση και με άλλες σεξουαλικές εκφράσεις.

Ο καθαρευουσιανισμός αρχικά σκοπεύει να αποσπάσει την ευμένεια του ακροατή μας και να δείξει ότι δεν είμαστε χυδαίοι χρήστες της αργκό, αλλά το κάνουμε μόνο και μόνο λόγω περιστατικών αναγκών περιγραφής, ενώ μιλάμε και καθαρεύουσα άμα λάχει. Πάντως, τώρα πια, η έκφραση χρησιμοποιείται περισσότερο για σλανγκικό χαβαλέ.

Ασίστ: Χανκ.

Είναι γνωστό το δίλημμα: Πουλχερία ή φιστίκι; Διά χειρός Βαράγκη ή βαθύσκιωτο φαράγγι; Παραδόξως, υπάρχουν και επιχειρήματα υπέρ της μανουέλας, για τα οποία βλ. το λήμμα «σαν πετύχει η μαλακία, τύφλα να 'χει το γαμήσι». Υπάρχει, όμως, κι ένα σοβαρό επιχείρημα υπέρ του γαμησιού: είναι εκ των ων ουκ άνευ στην διαδικασία κοινωνικοποίησης ενός ανθρώπου.

(Needless to say, το χιούμορ στο εν λόγω γνωμικό του λαού μας έγκειται και στο ότι ξεκινά σαν να είναι ισότιμα τα δύο μεγέθη και να πρόκειται για πραγματικό δίλημμα).

Ασίστ: acg.

(από BuBis, 29/06/09)

Επιδίδομαι σε ερωτικές αταξίες, μπερμπαντεύω, ερωτοτροπώ.

Στο Λεξικό Μπαμπινιώτη δίνεται η εξής ετυμολογία: Από το αρχαίο σιληπορδώ με τσιτακισμό, όπου το β' συνθετικό είναι η λέξη πορδή. Για το πρώτο συνθετικό, άλλοι λένε ότι πρόκειται για τον αρχηγό των Σατύρων Σιληνόν, ενώ άλλοι για το ρήμα τιλώ = έχω διάρροια.