Tagged definitions (3317)
Showing 1-10 from 3317

Ο χρήστης της συγκεκριμένης φράσης αποσκοπεί να προσγειώσει στην πραγματικότητα τους συνομιλητές του, στους οποίους και απευθύνεται στο πλαίσιο συλλογικών εγχειρημάτων, τα οποία, ναι μεν εμπνέουν ενθουσιασμό λόγω των ατόμων που τα στελεχώνουν («ωραίοι»), αλλά δεν εμπνέουν σιγουριά λόγω του ολιγάριθμού τους («πόσοι;»).

Το γοητευτικό της φράσης έγκειται στο ότι, απαντά στο γενικό, αλλά ανομολόγητο συναίσθημα αυτοϊκανοποίησης του τύπου «για δες, για δες, ωραίοι είμαστε, ένας κι ένας» κλπ) και κολλάει πολύ σε μαξιμαλιστικά πολιτικά εγχειρήματα -ταρζανιές, αλλά και σε κάθε είδους militant φάση...

Τα 3 κωλαράκια μου λένε ότι αυτή η φράση έγινε γνωστή από διαφήμιση με το Σπύρο Παπαδόπουλο τις ημέρες πριν την απογραφή του πληθυσμού το 2001. Θα ήθελα να πιστεύω ότι είναι παλαιότερη, αλλά δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω.

Για καταστάσεις που διαπνέονται από ηρεμία, αδράνεια, κανονικότητα (συνήθως, λίγο πριν ανατραπούν).

Δεν είναι σλανγκ, το ξέρω, αλλά γράφτηκε κάποτε από φοιτητές σε θρανίο της φιλοσοφικής Αθηνών. Το θρανίο δεν πρέπει να υπάρχει πια, έχουν περάσει καμιά πενηνταριά χρόνια από τότε (την πληροφορία μου έδωσε η μάδερ). Απλώς θεώρησα ότι πρέπει να αναφέρω αυτή την επιγραφή που δείχνει ότι κάποιοι φοιτητές έχουν (είχαν) το γνώθι σεαυτόν.

Σήμερα ο στίχος έχει ευρύτερη εφαρμογή.

Ο στίχος εννοείται πως είναι παράφραση του περίφημου κειμένου του Σιμωνίδη, αν θυμάμαι καλά, που λέει: «Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» (Σιμωνίδης 5ος π.Χ.)

Χρησιμοποιείται για να πειράξουμε κάποιον επειδή είναι / μας φαίνεται πολύ χαρούμενος. Προέρχεται από τη γνωστή διαφήμιση που λέει: «Είμαι κεφάτη, ψωνίζω απ 'τον Βερόπουλο».

Κι αυτή, όπως κι αυτή η ρήση, έχει τη ρίζα της στη βυζαντινή εποχή.

Τότε οι πλούσιοι, επειδή δεν καταδέχονταν να πάνε πεζό δύο στην αγορά για να ψωνίσουν, καβαλούσαν τα άλογα τους και αγόραζαν αυτό που ήθελαν καβάλα, δείχνοντας στον πωλητή κάτι που έβλεπαν απ' το άλογο, χωρίς να μπουν στον κόπο να το διαλέξουν.

Έτσι, οι επιλογές τους ήταν επιλογές για κλάματα. Επιλογές της συμφοράς. Γι΄αυτό κι οι πωλητές, ως γριές πουτάνες, εκμεταλλεύονταν την κατάσταση και ξεφορτώνονταν ό,τι σαβούρα, σκαρταδούρα και πράγματα του σωρού και του πεταματού, αλλά επίσης κι ό,τι ακριβά πράγματα είχαν απούλητα.

Η έννοια δεν έχει αλλάξει σημασία τη σημερινή εποχή κι ο όρος υποδηλώνει την αγορά που γίνεται με πλημμελή ή ανύπαρκτο έλεγχο, μ' αποτέλεσμα αυτό που αγοράζεις να μη θεωρείται καλή αγορά (π.χ.: ακαλαίσθητο, κακής ποιότητας, ακριβό, κ.λπ.).

Το λέμε όταν κάνουμε λαθεμένες επιλογές. Η φράση οφείλεται στην μέτρια ποιότητα του κρέατος της περιοχής του λαιμού (σβέρκος), οπότε σημαίνει ότι αυτό που ψωνίσαμε, αυτό που επιλέξαμε, δεν ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσαμε να κάνουμε.

Πρόκειται για κλασική έκφραση, η οποία δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα. Πράγματι, στις μέρες μας ο σβέρκος δεν θεωρείται κρέας κακής ποιότητας, αλλά στα παλιότερα χρόνια, που η χοληστερίνη δεν αποτελούσε ρυθμιστικό διατροφικό παράγοντα, δεν έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης.

Παροιμία που δηλώνει ότι υπάρχουν σημαντικά -κυρίως οικονομικά- προβλήματα και κάποιος απαιτεί πολυτέλειες.

Σημαίνει ότι κάποιος θέλει πολυτέλειες, ενώ δεν έχει ούτε τα απαραίτητα / στοιχειώδη.

Όταν άλλα περιμένουμε και άλλα... καλύτερα μας έρχονται.

Μια έκφραση η οποία χρησιμοποιείται για να εκφράσει κυρίως έκπληξη και πιθανή δυσαρέσκεια.

Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε αντιστοιχία με το: καλώς τα αρχίδια μας τα δυο.

Είναι μια αντι-έκφραση για το: εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι.

ΠΡΟΣΟΧΗ στον τόνο της φωνής. Το κόμμα ορίζει παύση και συνοδεύεται από αντίστοιχη κίνηση του δεξιού (κατά προτίμηση) χεριού. (βλ. αρχαία τραγωδία)