Συνώνυμο του ό,τι νά 'ναι, λέγεται κατά την αποφώνηση σκληρά σουρεαλιστικής ατάκας. Ο ποιητής θέλει να πει ότι δεν έχεις λόγο για να πεις κάτι τέτοιο, ότι αυτό που λες δεν υπάρχει.
- Ρε συ, έχεις φωτογραφική εσύ στο κινητό σου;
- Όχι, έχω στην κιθάρα μου.
- Χωρίς λόγο.
Got a better definition? Add it!
Χαριτωμενιά που αυτονομήθηκε από την Χαρά του Παιδιού και φοριέται δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Ανήκει πλέον στην οικογένεια των γαμοσλανγκοτέτοιων.
- Δεν μαγειρεύεις; Είσαι η χαρά του delivery; Αυτή η δίαιτα θα σε βοηθήσει να χάσεις 5 κιλά!
(εδώ)
- Μωρά σχεδόν,2…3..5 ετών κοριτσάκια,σε καλλιστεία!! Μακιγιαρισμένα και περιποιημένα σαν 20χρονες κοπέλες! Καμμία παιδικότητα στην συμπεριφορά και στον τρόπο τους…Η χαρά του παιδεραστή!
(εκεί)
- Η χαρά του ευνούχου είναι η χαρά μιας ακρωτηριασμένης φύσης. (παραπέρα)
- μετα σου λέει οτι η φυλακή είναι η χαρά του πούστη.
(αποκατέ)
- Η χαρά του μαυραγορίτη: στο σφυρί 132.000 ακίνητα (αποσκατέ)
- Η χαρά του Αλβανού ληστή
(këtu)
Got a better definition? Add it!
Μας το λένε όταν, παρόλο που ξέρουμε κάποιον απ' έξω κι ανακατωτά (κυρίως επειδή τον ξέρουμε πολλά χρόνια), του λέμε / κάνουμε κάτι τόσο διάφωνο με τον χαρακτήρα του, τις ιδέες του, τη συμπεριφορά του κλπ. λες και τον περνάμε για κάποιον άλλον.
- Ξεκόλλα ρε συ, τά 'πες μια, τά 'πες δυο, σώνει!
- Μα του εξηγώ τόσες ώρες και δεν νιώθει!
- Τι να νιώσει ρε μαλάκα, αφού το άτομο είναι αλλού, τώρα τον γνώρισες;
- Αγάπη μου, σου έχω ένα δώρο.
(η αγάπη το ανοίγει και φρικάρει):
- Ρε Στέλιο, αφού δεν φοράω κοσμήματα... τι το πήρες αυτό;
- Μα νόμιζα...
- Τι νόμιζες... Τώρα με γνώρισες;;;
Got a better definition? Add it!
Σαχλή εκφρασούλα των ογδόνταζ νομίζω, πάντοτε παρενθετική και εκφερόμενη «με νόημα», που αρκετά καλά βαστεί ακόμα.
Τη λέμε όταν υπονοείται κάποιο πρόσωπο στο κουτσομπολιό μας, αλλά δεν το λέμε ευθέως, μη βρούμε και τον μπελά μας δηλαδή... Κλασική υπεκφυγή-ελληνικούρα νομίζω, που έχει τις ρίζες της στην εμμονή του έθνους για τα ονόματα, τα τζάκια, την οικογένεια κλπ (και στο σχετικό θάψιμο).
Περίπου αντίστοιχα είναι τα «Τό 'πα; Δεν τό 'πα!» (ή «είπα κάτι; δεν είπα!») ή το κλασικό μπιπ στην τηλεόραση.
Ευτυχως που μεσα απο δηλωσεις του, σε εγκυρο-παντα-καναλι, προειδοποίησε, ο Φρανσουά, τον ελληνικό λαό, που μεταξυ μας, δεν πιανεται ευκολα...κοροϊδο και ξερει παντα το συμφερον του, οτι κάποιοι αλλοι ηγετες (ονοματα δε λεμε, οικογενειες δε θιγουμε!) Ευρωπαϊκών χωρών, μας την «έχουν στημένη»!
ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ εκείνοι που ούτε σε... ΙΕΚ Σερρών, όχι Αθήνας, δεν μπορούν να διδάξουν - ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε...
Το φαινόμενο των πολιτευόμενων, ακόμη-ακόμη των πολιτευάμενων, δημοσιογράφων είναι θετικό. Πάντως πολύ θετικότερο από των πολιτευόμενων καθηγητών Πανεπιστημίου (ιδίως… συνταγματολόγων: ονόματα δεν λέμε οικογένειες δεν θίγουμε). Πάντως πολύ θετικότερο από των πολιτευόμενων δικηγόρων. Πάντως πολύ-πολύ θετικότερο από των πολιτευόμενων «γόνων πολιτικών οικογενειών» - είτε πρόκειται για καλόπιστα προσπαθούντες, είτε για εντελώς ζντουπ.
το σενάριο «παρέα-αγαπημένη-ψάχνει» λειτούργησε άψογα ως συνταγή επιτυχίας ανά τα έτη και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν άφησαν ανεκμετάλλευτο ακόμα και έλληνες σεναριογράφοι –ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε.
Χτες είδα μια ενδιαφέρουσα διαφήμιση στην τηλεόραση (ναι! υπάρχουν και τέτοιες!). Ήταν βέβαια πολύ ωραία, δεν ήταν όμως καθόλου κατατοπιστική... Αποφάσισα λοιπόν να καλέσω στο τηλεφωνικό κέντρο της εταιρείας (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε...) για περισσότερες πληροφορίες.
Οι ταινίες με λυκανθρώπους έχουν για τα καλά επανέλθει στη μόδα μιας και μία πασίγνωστη σειρά ταινιών (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε) έχει κατορθώσει να τις κάνει προσιτές ξανά στα νεανικά κοινά όπου και αποκλειστικά απευθύνεται.
όλα από το δίχτυ
βλ. και δε θα θίξουμε, απλά θα βήξουμε
Got a better definition? Add it!
Τρέχα γύρευε τρεχαγυρευόπουλος, καλά νταξ, πιάσ' τ' αυγό και κούρεφ' το, άντε βγάλε άκρη, κττ.
- Άμα μου τη φέρει θα έχει να κάνει μαζί μου ο μουνίκακας...
- Καλά, Λούης θα γίνει κι άντε μετά πιάσε τον κασίδη και πάρ του τα μαλλιά...
Got a better definition? Add it!
Χαλαρά, κουλ, χαλάρωσε, ήρεμα με τις αντιρρήσεις σου, μην επιτίθεσαι κλπ.
Φράση που εκστομίζεται προς τον συνομιλητή μας όταν αυτός αντιδράσει έντονα (οξύθυμα, επιθετικά, ειρωνικά, καυστικά, έξαλλος, μουτρωμένος κλπ) σε μια δική μας κουβέντα, είτε είπαμε μαλακία είτε είχαμε δίκιο.
Η φράση λέγεται και σκέτη, αλλά συχνά συνοδεύεται με τα εξής:
«καλά ντε, ~»
«~ ρε»
«~, δεν είπαμε και τίποτα...»
«~, δε σε είπαμε και καμπούρη» (μπαμπαδισμός)
κά
Πολλές φορές την λέμε προκαταβολικά, όταν ξέρουμε ότι θα μας την πούνε (παρ. 3).
Επίσης λέμε:
- «βάρα τον, τον μαλάκα» με την έννοια του «πάρ' τον από δω μην τον ακούω»
- «μη βαράτε τον Χ», δηλ. μην ξεσπάτε πάνω του (παρ.4)
Καλά μη βαράς ντέ, δεν είπα ότι είναι η θεά,είπα ότι δεν έχει φήμη αλανιάρας,cool.
Α: καλά ντε, μη βαράς μια παρατήρηση κάναμε...
Β: οχι βεβαια :) δεν βαραω! απλα τα εγραψα διπλα με κεφαλαια, για να ξεχωριζουν απο τα δικα σου.
Ο πρώτος, Lost, έχει παίξει 8 επεισόδια από τον 4ο κύκλο, τα έχω όλα, δεν έχω δει κανένα (μη βαράτε ντε, θα ανακάμψω)
Η ανακαίνιση του Μουσείου: Μη βαράτε τους νεκρούς (Αρχαιολογική υπηρεσία) Ο κ. Κ είναι το πρόβλημα !!
Got a better definition? Add it!
Το ανά οθόνης λήμμαν δεν αφορά στο αυτάρεσκο και μη σλανγκικό νέιμ ντρόπινγκ για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά στην χαβαλεδιάρικη φορ τεχ λουλζ επίκληση φιλοσόφων ή θεωρητικών (πιχί αριστεριτζήδων).
Βλ. επίσης: όπως λέει και μια ινδιάνικη παροιμία, που λένε και στο χωριό μου.
- Όπως είπε και ο Μαρξ, «τι κόμματος, αυτή είναι γυναίκα με το γάμα το κεφάλαιο» (εδώ)
- «Eίσαι επαναστάτης του κώλου» όπως είπε και ο Λένιν. (εκεί)
- Ένα ολόκληρο τμήμα της [λεγόμενης «ανανεωτικής αριστεράς»], κυρίως γαλλοτραφές, είχε επιλέξει τον Λουί Αλτουσσέρ (και μάλιστα κάποια κακοχωνεμένη μορφή του, καθότι δύσπεπτος) ως τον γκουρού ενός ιδιόμορφου φονταμενταλισμού, κάνοντας να υποφέρουν όχι μόνον τα ώτα των υπολοίπων, αλλά και η κοινή λογική. Στον «Ρήγα Φεραίο» υπήρχε για ένα φεγγάρι μια αντίδραση με τάση διακωμώδησης τέτοιων καταστάσεων πρώιμης αρτηριοσκλήρωσης, όπως για παράδειγμα:
- Εκδήλωση αμηχανίας: «’Τι να κάνουμε;’, πού λέει κι ο Λένιν».
- Εμφάνιση επισκέπτη: «Όπως είπε ο Αλτουσσέρ, ‘Χτυπάει η πόρτα’».
- Αυξομειώσεις τάσης της ΔΕΗ: «Όπως είπε κι ο Γκράμσι, ‘Κάηκε η λάμπα’».
Η θεωριτικούρα αυτή πήρε απότομα και απροσδόκητα τέλος το φθινόπωρο του 1980, με τη γνωστή τραγική κατάληξη του Αλτουσσέρ... («Δεν έχουμε να χάσουμε παρά το κεφάλι μας» Σταλινισμός η τέταρτη μονοθεϊστική θρησκεία, Νίκου Μπελογιάννη & Αγγελικής Κώττη, Άγρα, 2012, σ. 55-56)
Got a better definition? Add it!
Τι είπες; Όχι;
Οχιά και Κόμπρα! Θα μου πεις εμένα όχι..
Οχιά και τούνεση. Ακούς εκεί.
Όταν το όχι το δικό μας, κάνει τον άλλο τούρμπο, τον βουρλίζει, τον βγάζει εκτός εαυτού.
Ναι!!, είπε η Πάμελα. Όχι!!, λέει ο Ρότζερ. Τι είπες; Όχι;.. Οχιά και κόμπρα!
Got a better definition? Add it!
Χειρωνακτική τεχνική πειθούς που συνοδεύει τον λόγο.
Σε αντίθεση με τα κοινά αθλήματα, το επιτραπέζιο καράτε δεν καθορίζεται από ακριβείς κανόνες. Συνηθέστερα, ο παίκτης βρίσκεται όπισθεν οριζόντιας επιφάνειας, όπου και εκτελεί τις κινήσεις του. Αλλά όχι πάντα.
Ο βιρτουόζος θα παίξει και στον αέρα ωσάν να υπάρχει μια νοητή επιφάνεια καθορισμού. Αλλά όχι όλοι.
Η πλειοψηφία τους θα απαιτήσει την σταθερότητα του τραπεζιού νιώθοντας έτσι «εντός έδρας», δίνοντας, δηλαδή, χώρο στις παλάμες τους. Αλλά όχι μόνο.
Ολόκληρο το χέρι παίρνει μέρος και τροφοδοτεί την μαεστρία του ιδιοκτήτη στην οπτική συγκεκριμενοποίηση των επιχειρημάτων του με τα δάχτυλα ως πρωταγωνιστή. Αλλά όχι έτσι.
Οι χειρομορφές που μονοπωλούν το γήπεδο είναι η γροθιά, η τεντωμένη, και η ορθήγωνη παλάμη (δάχτυλα προς τα μέσα) που συναντώνται ποικιλοτρόπως και ποικιλοβρόντως με αυτό όταν ο παίκτης επιλέξει να δώσει μορφή και έμφαση στο επιχείρημα. Αλλά όχι τότε.
Οι κινήσεις γίνονται καθ' όλη τη διάρκεια του λόγου σχηματοποιώντας ιδεατά τις σκέψεις που προφέρονται και είναι μάλιστα δηλωτικές του χαρακτήρα του παίκτη: η απόσταση και η αυστηρότητα των χεριών, η αβρότητα και η συχνότητα των κινήσεων, η ποικιλία των χειρομορφών, η αντιστοιχία με τις εκφράσεις του προσώπου, τον χαρακτηρίζουν. Αλλά όχι απλά.
Η γνώση της γλώσσας του σώματος είναι καταλυτικής σημασίας για την κατανόηση της τακτικής του αντίπαλου παίκτη, σαν συμπλήρωμα του Σοπενχαουερικού The Art of Always Being Right για τα τεχνάσματα του λόγου: σε φιλικούς αγώνες οι λεπτομέρειες αυτές είναι ευκολότερα αντιληπτές λόγω οικειότητας. Αλλά όχι εκεί.
Οι χαρακτηριστικότερες αναμετρήσεις γίνονται σε επαγγελματικά έδρανα: πολιτικοί κάθε καρυδιάς, μουμουέδες, δικηγόροι, δημόσιοι λογύδριοι και λοιποί τέτχοι είναι στον πρωταθλητισμό.
Καμία στολή, κανένα εξάρτημα δεν χρησιμοποιείται. Μοναδική εξαίρεση ο ανούσιος, και καλά ντόμπρος λόγος, γνωστός και ως ξύλινος, με σήμα τον Mokujin, κατά τον οποίο οι κινήσεις είναι μηχανιστικές (συνήθως αντιφάσκουν με τα λεγόμενα), σαν να είχαν οδηγό κάποιο βοήθημα.
Στόχος του επιτραπέζιου καράτε είναι η εκφραστική πληρότητα των επιχειρημάτων, παρέχοντας μια χειρωνακτική ευφράδεια δίπλα στην προφορική. Δεν υπάρχει νικητής παρά μόνο αυτός που, εκτός από την υπέροχη γεύση του Νέσκουικ, κερδίζει τις εντυπώσεις των θεατών.
(περσινός ανύπαρκτος διάλογος)
- Ρε μπουνταλά, άλλαξε κανάλι και δεν τις μπορώ αυτές τσμαλακίες!
- ΓΑΠ φίλε. Κοίτα τσακπινιά. Μπάστα να δούμε τι ξεφουρνίζει...
- Δεν κόβεις τον εμετό να δούμε καν' αθλητικό λέω 'γω;
- Δεν έχει καλύτερο, σε μιλάω. Δες ο Γιωργάκης στο έδρανο, επιτραπέζιος καρατερίστας Α' εθνικής!
- Ξεκάθαρα. Αφού νοιάζεται για όλους μας.
- Αυτός είναι. Ένας νταν-ρτανιάν!
Got a better definition? Add it!
Published
Last modified
Αν έρθουν τα πάνω κάτω (με την αρνητική έννοια), αν γαμηθεί ο Δίας. Υποθετική πρόταση για περιπτώσεις απόλυτης γκαντεμιάς και κακοτυχίας.
Στα χωριά, όπου «πόδι» ενίοτε βάζουν και «ποδάρι».
- Ακόμα θυμάμαι πως το 2005 στον τελικό σας το γύρισε η Λίβερπουλ από 3-0 σε 3-3. Αυτοί οι συνταξιούχοι οι Μιλανέζοι για πολύ γέλια ρε.
- Είδες; Άμα σπάσει ο διάολος το πόδι του όλα γίνονται.
Got a better definition? Add it!
Published
Last modified
