Tagged definitions (4)
Showing 1-4 from 4

Άλλο ένα από τα πολλά και μπανεύκολα λογοπαίγνια για τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ. Προκύπτει από σύμφυρση: ΣΥΡΙΖΑ + χαζοχαρούμενος.

Ο όρος περιγράφει τη στάση των Συριζαίων οι οποίοι προβάλλουν προς τα έξω (ή μήπως εκβάλλουν προς τα μέσα) μια συγκρατημένη ή ασυγκράτηση χαρά ή ανεμελιά για το κατόρθωμα του κόμματος να γίνει κυβέρνηση, η οποία στάση, βέβαια δεν εκδηλώνεται μόνο ως συναίσθημα ευδίας (ωραία λέξη) αλλά ως ένας ολόκληρος συριζοχαρούμενος τρόπος ζωής, μια συριζίλα που περιλαμβάνει όχι μόνον ή όχι τόσο την υπεράσπιση του κόμματος περ σε, όσο τη μετοχή σε ένα είδος συριζαϊκής εξωστρέφειας-"κοινωνικότητας" , απαρτιζόμενο από δικτυώσεις, φεστιβάλ, γιορτές, εκθέσεις, καμπάνιες, συναυλίες, βιβλία, και αριστεροντροπαλούτσικη λατρεία προς πολιτικούς, καλλιτέχνες, διανοητές, σπόουξπερσονς και άλλα τέτοια του διαμορφούμενου ΣΥΡΙΖΑϊκού στερεώματος.

Ως μειωτικός χαρακτηρισμός, ενέχει την καταγγελία αυτής της χαρούμενης ανεμελιάς ως προϊόν

• είτε α) κομματοσκυλέ υποκρισίας (δείχνουμε χαρούμενοι για να υπερασπιζόμαστε την κυβέρνηση και είμαστε χαρούμενοι επειδή ελπίζουμε να ψιλο-χοντροβολευτούμε)
• είτε β) κομματοσκυλέ βλακείας (είμαστε χαρούμενοι επειδή δεν έχουμε ψυλλιαστεί ότι την έχουμε πατήσει/ θα την πατήσουμε)
• είτε γ) κάτι ανάμεσα στα δυο παραπάνω, άκα το χαζοχαρούμενο παγωμένο χαμόγελο εν μέσω ρευστής πολιτικής κατάστασης
• ενώ πάντα παίζει και ο παράγων ροζουλί φλωριάς με εκλεκτικές συγγένειες προς τον λάιτ και ανώδυνο χιπισμό.

Ο όρος είναι παράγωγο της λέξης «πουτινιά», που χάλκευσε ο Δημοσθένης Λιακόπουλος στην φράση «όχι στον Πούτιν πουτινιές». Οπότε οι δύο πρώτες σημασίες του είναι:

1. Ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που συμπεριφέρεται ως «γριά πουτάνα» με την εμπειρία και πονηριά που έχει αποκτήσει στο κουρμπέτι της Κα-Γκε-Μπε, όντας και υπερήρωας τζουντόκα.

2. Ο κατεξοχήν πουτινιάρης στην Ελλάδα, ο Λιακό, που φιλοδοξεί να αποτελέσει και τον κύριο προαγωγό εν Ελλάδι της «γριάς πουτάνας», με πλούσιο βέβαια γι' αυτόν τσατσιλίκι. Το «Πουτινιάρης» μάλιστα έχει γίνει και αγιοποιητικός τίτλος, αφού ο Λιακό αγιοποιείται ως «άγιος Λιακούριος ο Πουτινιάρης», κατά το «άγιος Δημήτριος Λαμπαδιάρης» λ.χ.

3. Κατ' επέκταση, είναι μια κατηγορία Νεοέλληνα, που πιστεύει ότι όλα τα προβλήματα της Ελλάδας θα λυθούν αν βρεθεί ένας Έλληνας Πούτιν. Αυτή η προσέγγιση ευνοεί εννοείται τις λύσεις «εκ των άνω» μέσω μιας φωτισμένης δεσποτείας, και όχι «εκ των κάτω», που μπορεί να είναι πολύ χρονοβόρο. Γενικά, οι πουτινιάρηδες είναι είτε μαρξορθόδοξοι
   φιλορώσοι, είτε Απόγονοι των Αφελίμ, που προσδοκούν την σωτηρία από το ξανθόν γένος, είτε και όχι, αλλά απλώς άνθρωποι που χαίρονται που Αμερικάνοι κι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να κάνουν πια στον Πούτιν πουτινιές. Ήτοι ένα μόνο μέρος των πουτινιάρηδων είναι κατά θέσιν, δηλαδή ελπίζουν στον Πούτιν, ενώ το άλλο μέρος είναι κατά απόφασιν, δηλαδή απλώς χαίρονται που οι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι σπάνε κάπου τα μούτρα τους, σύμφωνα με την γνωστή αμφιθυμία του Νεοέλληνα.

Παραπλήσιο φαινόμενο συμβαίνει και με την δημοφιλία του Τσάβεζ της Βενεζουέλας. Μόνο που εκεί τα πράγματα είναι πιο καθαρά. Κάποιοι μάλλον αριστεροί γουστάρουν, και κάποιοι μάλλον δεξιοί τον θεωρούν δημαγωγό. Ενώ στο θέμα του Πούτιν υπάρχουν πολύ περισσότερα «ναι μεν, αλλά». Υπάρχουν αριστερίζοντες που γουστάρουν τους τσαμπουκάδες του Πούτιν, αλλά το αριστερό σαβουάρ βιβρ τους δεν τους επιτρέπει μια αγιοποίηση ενός Πούτιν, που έχει τέτοιο απολυταρχισμό στα ενδότερα της Ρωσίας. Και υπάρχουν και πιο δεξιοί, που είναι πουτινιάρηδες, μόνο και μόνο για να μην φτάσουν κάποτε να πουν, όπως ο Καβάφης: «και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους».

Με λίγα λόγια σε πολλούς πουτινιάρηδες (που δεν είναι απλώς σε στυλ Λιακό ή των πιο σκληροπυρηνικών απ' τους μαρξορθοδόξους), σε πολλούς, λοιπόν, πουτινιάρηδες υπάρχει μια αμφιθυμία.

Ο πουτινιάρης βλέπει στον Πούτιν έναν Μπάτμαν... (από Hank, 17/01/09)

Λέξη που αποδίδει την πατρότητα της στον Λιακό και αποτελεί παράφραση της λέξης πουτανιά, που έχει όμως τη σφραγίδα του Βλαδίμηρου Πούτιν αφού χρησιμοποιώντας τη μαεστρία και την ευελιξία του, ως γριά πουτάνα βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά από τους ραδιούργους, αφού μπορεί να σκαρώνει κομπίνες, πλεκτάνες και να μεταχειρίζεται πλάγιες οδούς ώστε να αποδεικνύεται πιο καπάτσος στις περιστάσεις, παγιδεύοντας τους ραδιούργους στην ίδια τους την παγίδα.

Ο δημιουργός του όρου, ο νουνός (από GATZMAN, 12/09/08)

Στον Πούτιν, πουτινιές δε χωράνε (από GATZMAN, 12/09/08)

O Putin Batman (από Hank, 12/01/09)

Εν αρχή ην το ανέκδοτο:
Ένας Χριστιανός, ένας Μουσουλμάνος κι ένας Εβραίος προσπαθούν να πείσουν ότι ο Θεός που πιστεύει ο καθένας είναι ο καλύτερος.
Λέει ο πρώτος: "Ξεκίνησα να πάω κάπου με την βαρκούλα μου και με έπιασε μια καταιγίδα, έπεσα με την μία, έκανα προσευχή και έγινε θαύμα, γύρω-γύρω φουρτούνα, στη μέση που ήμουν εγώ η θάλασσα ήρεμη και ωραία.
"Ε, εντάξει" λένε οι άλλοι.
Πάει ο δεύτερος και λέει: "Εγώ ήμουν στην έρημο, το μεσημέρι με πιάνει μια αμμοθύελλα, πέφτω λέω Αλλάχ, Αλλάχ, Αλλάχ. Στο τρίτο Αλλάχ έγινε θαύμα, γύρω-γύρω αμμοθύελλα, στη μέση που ήμουν εγώ μόνο άσφαλτο που δεν μας έστρωσε".
"Ε, εντάξει" λένε οι άλλοι.
Πάει ο τρίτος και λέει: "Σάββατο πήγαινα στην συναγωγή, όπως πάω να κάτσω να πάρω μια ανάσα σε ένα παγκάκι, έρχεται μια γκομενάρα δίπλα μου και θέλει να την πηδήξω, σκέφτομαι είναι Σάββατο, αχ Σάββατο δεν επιτρέπεται να κάνω ούτε σεξ, ε πέφτω κάνω μια προσευχή και γίνεται θαύμα, γύρω-γύρω Σάββατο και στη μέση, που πήδαγα εγώ, Κυριακή". (α χα καλό, ε;)

Γύρω γύρω Σάββατο (και στη μέση Κυριακή). Χρησιμοποιείται για να εκφράσει:

• Την ελπίδα: Όταν όλα γύρω φαίνονται μαύρα, δυσάρεστα, αδιέξοδα, τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά, υπάρχει τόπος φωτεινός, αισιόδοξος κι ελπιδοφόρος, δε χάθηκαν όλα, γίνονται και θαύματα, το καλό θα νικήσει.
  

• Την πουστιά: Κατάσταση κατά την οποία σε αντίξοο περιβάλλον δημιουργείται βολικός και προστατευμένος θύλακας εξυπηρέτησης συμφερόντων, με στρέβλωση των κανόνων που θα έπρεπε να ισχύουν για όλους, χρησιμοποιώντας μια αληθοφανή έως εξωφρενική δικαιολογία.

• Την κοσμάρα: Ενίοτε, δημιουργία μιας νέας πλαστής πραγματικότητας ινσέψιο, ώστε να μπορούμε να χτενιζόμαστε με την ησυχία μας, ενώ γύρω γύρω ο κόσμος καίγεται.

Μετά την καθιέρωση του λήμματος, χρησιμοποιείται και στο πιο χαλαρό, "γύρω γύρω" (ο χαμός) "και στη μέση" (ό,τι να 'ναι).

Σχετικά: θαύμα-θαύμα!