Tagged definitions (145)
Showing 11-20 from 145

ομορφοβία, ομορφοβικός

Ορισμός

Η ομορφοβία είναι ο φόβος (έως του σημείου της παθολογικής φοβίας), η αποστροφή ή οι διακρίσεις κατά των ναζωραίων, κομψών ή / και καλοντυμένων ανθρώπων. Τα άτομα που ενεργούν με τέτοιους τρόπους περιγράφονται ως ομορφοβικά.

Αίτια

Έρευνες έχουν δείξει ότι η ομορφοβία μπορεί να προέρχεται από φυλετική επιλογή (βλ. έχει ασχημindie), πολιτική αγκύλωση (βλ. ταγάρω), θρησκευτική προκατάληψη (βλ. χριστιανόφουστα), αισθήματα κοινωνικής ανασφάλειας, ή έλλειψη επαφής με ωραίους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι δυνατόν να παρατηρηθούν φαινόμενα ομοφροβίας προερχόμενα και από τους ίδιους τους ζαγωραίους.

Αναπαραγωγή

Οι ομορφοβικοί κατά κανόνα και εκ πεποιθήσεως ζευγαρώνουν μόνο με σαλούφες (βλ. σαβουρογαμόσαυρος, μπαζοφονιάς).

Ευθυμολογία

Πρόκειται φυσικά για λολοπαίγνιο στην ομοφοβία (το σόλοικο αντιδάνειο του homophobia). Ενίοτε όμως καταγράφεται κι ως λολαδερός ανορθογραφισμός (βλ. παράδειγμα 5).

Συντομογραφία τςη προσφιλούς σε όλους φυλής των κλαρινογαμπρώνε. Ο κλάριν αποτελεί την μετεξέλιξη του βλαχοκυριλέ κάγκουρα:

• Συχνά φέρει μαλλιά μακριά από πάνω (αλλά ξυρισμένα στα πλάγια), μπλουζάκι με V μέχρι τον μπούτσο (à la μαγιό του Borat), αμάνικα μπουφάν, παντελόνια-σωλήνες και πατούμενα Air Max.
• Ενίοτε κραδαίνει μπλιμπλίκια τ. Apple χάριν εντυπωσιασμού, αλλά δεν το' χει καθόλου με την τεχνολογία.
• Τσακωμένος με τα σαπούνια, ο κλάριν καμουφλάρει την βουκολική του οσμή θυμαριού και φασκόμηλου με σφοδρά αποσμητικά τ. Axe.

• Από τους χίπστερ, δανείστηκε μούσια και τα τατουάζ, χωρίς όμως ειρωνικές αναφορές. Περισσότερο χιπστεροκάγκουρες, σε αντίθεση δε με τους «γνήσιους» χιπστεράδες δεν έχουν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, ανησυχίες ή φετίχ (πέραν του να πηδήσουν - συνήθως ανεπιτυχώς - καμιά εύκωλη μπίμπω). Για πλήρες crash test κλάριν vs χίπστερ, βλ. βινδεάκι του Mikeius, στον οποίον αποδίδεται και η πατρότης τση λεξιπλασίας.

  Σλανγκασίστ: Dr. Steve Brule.

Υβριδικός τύπος εμφάνισης και συμπεριφοράς που αποτελεί μια ιδιαζόντως ελληνική εκδοχή του χιπστερά με τρόπο που να φέρνει και σε κάγκουρα.

Χίπστερ και κάγκουρας, δύο από τις πλέον κυρίαρχες φυλές τα τελευταία χρόνια συναντώνται στην ακαταμάχητη επιθυμία τους για ποζεριά. Οπότε χιπστεροκάγκουρας είναι κατ' αρχήν το τρελό ποζέρι, που επιθυμεί με εξτραβαγκάντσες στην εμφάνιση και τη συμπεριφορά του να τραβήξει τα βλέμματα πάνω του. Οπότε κατά μία πρώτη σημασία, χιπστεροκάγκουρας είναι απλώς ο χιπστεράς που υπερβάλλει στην ποζεριά του.

Από εκεί και πέρα ο χιπστεροκάγκουρας μπορεί να έχει και ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που να τον διαφοροποιούν κάπως από τον καθαυτό χιπστερά και που να έχουν σχέση και με την ελληνική τροπή της χιπστερίας. Αν λ.χ. ο χιπστεράς αισθητικοποιεί το κιτς με ποστιλάτη διάθεση, ο χιπστεροκάγκουρας μάλλον κιτσοποιεί την αισθητική. Το κιτς του χιπστερά είναι οπωσδήποτε ειρωνικό, το κιτς του χιπστεροκάγκουρα πάει για ειρωνικό, αλλά, φευ, είναι συχνά ειλικρινές. Ο χιπστεράς διαγιγνώσκεται, ας πούμε, από την αλάνθαστη επιλογή αρμονικών χρωματικών συνδυασμών. Ο χιπστεροκάγκουρας, αντιθέτως, μπορεί και να σφάλει. Εξάλλου ο χιπστεροκάγκουρας κάνει πληθωρική χρήση εμφανισιακών στοιχείων που προσιδιάζουν σε ποζέρι, αλλά όχι ειδικά σε χίπστερ, όπως λ.χ. τατουάζ, μανίκια, εφημερίδες, τραϊμπαλιές και ταλιμπάν. Συναφώς, ο χιπστεράς πλασάρει συχνά μια αχαρτογράφητη σεξουαλικότητα, λ.χ. με ανορεξία ή επί μέρους χρήση γυναικείων αξεσουάρ. Ο χιπστεροκάγκουρας αντιθέτως δεν έχει την χιπστερική τόλμη να απο(σο)δομήσει τη σεξουαλική του ταυτότητα και επιλέγει μόνο τα ειρωνικώς αρρενωπά χαρακτηριστικά του χίπστερ, και δη το μουστάκι- βιντατζιά και το μακρύτατο ειρωνικό μούσι (ironic beard που λέμε και στο χωριό μου), που και πάλι κινδυνεύει να αποβεί ειλικρινές.

Θα μπορούσε εδώ να θεωρηθεί ότι ο χιπστεροκάγκουρας κάνει τσιτ, ότι είναι τσιτοχίπστερο, ότι θέλει και την πίτα αφάγωτη και τον σκύλο χορτάτο. Θέλει δηλαδή να περάσει και για ψαγμένος και να εντυπωσιάσει με τις ψαγμενιές του ως ποζέρι, αλλά να είναι και σούπερ γαμάω άντρακλας, καλές οι χιπστεριές αλλά μη μας πούνε και πουστρίγκους. Κλέβει, επομένως, ορισμένα επουσιώδη στοιχεία της χίπστερ κουλτούρας, αλλά τα χρησιμοποιεί για να τονώσει τον ανδρισμό του (ή ίσως και τη θηλυκότητά της αντίστοιχα μια χιπστεροκαγκούρω) και να πλασαριστεί ως χιπστερογαμπρός- χίπστερ εκδοχή του κλαρινογαμπρού.

Ανοίγουν εδώ ερωτήματα φιλοσοφικής υφής. Όπως είχαμε τονίσει στο ορισμό χιπστέρι, δεν υπάρχει ουσία ή αρχέτυπο χιπστεροσύνης, και επ' ουδενί δεν υπάρχει **αυθεντικός χίπστερ*. Χίπστερ καταντάς πέφτοντας από κάτι άλλο λ.χ. από το indie ή άλλες μορφές του αλτέρνατιβ. Κατά συνέπεια ο χιπστεροκάγκουρας, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι «κλέβει» για να τονίσει την αρρενωπότητά του, αντί να την υπονομεύσει, δεν μπορεί ωστόσο να πέσει από κάποια δήθεν αυθεντική χιπστεριά, παρά μόνο να πέσει από τον ήδη πεσμένο χιπστερά. Κατά μία έννοια, ο χιπστεροκάγκουρας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας μετα-χίπστερ, αφού κάνει αυθόρμητα κάτι που ο χιπστεράς ζορίζεται για να του βγει. Ο χιπστεροκάγκουρας είναι κάπου μεταξύ ειλικρίνειας και ειρωνείας. Δεν είναι ειλικρινής, όπως λ.χ. ο ειλικρινής μάτσο καφροσέξουαλ ούγκανος, ούτε ειρωνικός, όπως ο δασυπώγων με την ειρωνική αρρενωπότητα του μουσιού, αλλά κάπου μεταξύ σε ένα πεδίο ακόμη πιο αχαρτογράφητο και από του χίπστερ. Παρομοίως, δεν έχει ειλικρινή κιτσοσύνη, όπως ένας μπουρναζογκόμενος, αλλά ούτε και ειρωνική κιτσοσύνη, αλλά κάτι μεταξύ. Με αυτήν την έννοια, ίσως ο χιπστεροκάγκουρας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ακόμη πιο χίπστερ και από τους χίπστερζ, καθώς θέτει τη μεταμοντέρνα διερώτηση για το ποια είναι τα όρια του χίπστερ. Ίσως πάλι να είναι απλώς ότι το Ελλαδιστάν έχει τους χίπστερζ που του αξίζουν.

Κάτι που συνεπεία επιμελούς πειράγματος κατέστη ούμπερ τυμπανιαίο, γαμάω μανούλες, κιέτσ'. Συνήθως τουμπανιζέ αποκαλούνται τα κωλοφτιαγμένα auto/moto και τα υπερτούμπανα γκομενικά.

Εκ του τούμπανο και του γαλατικοπρεπούς γαμοσλανγκοτέτοιου -έ.

Συντομογραφία του αντικρατιστή, κατά το αντιφά. Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες μανιχαϊστώνε αντικρά:

• Οι αριστεράντζες, τα αναρχίδια, κ.ά. απόφοιτοι του Μωραΐτη που μάχονται την κρατική βία κραδαίνοντας κάλασνjiκοφ και κοκτέλια μολότοφ.
• Οι φιλελέδες, οι φιλελέφτ κ.ά φιλελέρες που κλαψομουνιάζουν ακατάπαυστα αποδίδοντας όλα τα δεινά, την αγαμησιά τους και τα βλακώδη επενδυτικά τους πατατράκ στο βαθύ κρατιστάν. Κραδαίνοντας κοκτέλια σέηκεν μπατ νοτ στέρντ, τοστάρουν στην υγειά τση Μέρκελ.

Το Κόμμα εν τη σοφία το θωρεί αμφότερους και τους δύο τύπους αντικρά αντιδραστικές οπορτούνες, καταδικασμένες στην συνείδηση του λαού.

Το υπερτούμπανο είναι το νέο θεόμουνο (ή ακόμα και θεόμουνο): το αψηλό, γυμνασμένο, γραμμωμένο κι έκφυλο ούμπερ-τούμπανο νέας κοπής. Κάνει και τα τρένα ακόμα να εκτροχιάζονται.

Εκφέρεται και για υπεργαμάτα αντικείμενα πόθου, π.χ. κωλοφτιαγμένες μηχανές.

Ραπερόνια τση εκ Περάματος ορμώμενης χιπχοπικής φυλής των low bap.

Πρωτοπόροι λοουμπαπάδες οι Active Member, συγκρότημα που ίδρυσε ο εύχοντρος B.D. Foxmoor το 1992 μετά από θεία επιφοίτηση σε συναυλία των Public Enemy.

Σε πείσμα του επικούρειου υπογαστρίου του ιδρυτή τους, πρόκειται για απολλώνια έκφανση της εγχώριας χιπχοπικής σχολής: οι λοουμπαπάδες είναι οργισμένοι μαυροφορεμένοι βαρυψώληδες-σταυροφόροι που τα χώνουν σε κάθε κοινωνική αδικία με πάθος αλλά χωρίς ιδιαίτερο χιούμορ αλλά και σε μεϊνστριμικούς χιπχοπάδες δίκην εναλλακτικίλας. Πέραν των Active Member βλ. και La Bruja Muerta, Umicah, Totem, Βαβυλώνα, Non Grata, Βrigade καθώς και την πα μαλ, πα μαλ Sadahzinia.

Εκτός από ραπ, οι λοουμπαπάδες φέρονται να ασχολούνται και με έτερα εικαστικά (βιβλίο, κινηματογράφο) και ακτιβισμό στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος.

Ετυμολογικά, εικάζω ότι το low αναφέρεται στο πιο αργό τους τέμπο (σε σχέση με την χιπχόπ), το δε bap αναφέρεται στην κοιλιά τ. ζυμαρούλη του Foxmoor ή σε ωδή στη βυζόμπα (βλ. εδώ).

Πρόκειται για φυλές φίλων τση χιπχόπ, άκα χιπχοπάκια.

Η αποδελτίωση των φυλώνε είναι πέρα από τους σκοπούς του ορισμού αυτούνου, ωσεκτουτού περιοριζόμεθα στα απολύτως βασικά: οι χιπχοπάδες είναι συμπαθείς κατά τα λοιπά μαδαφάκες που όταν δεν ακούν ή / και χώνουν ρίμες, κάνουν γκράφιτι και μπρέικντανς. Η ενδυματολογικές τους επιλογές ξεκινάνε από διακριτικό γκαντζ και καταλήγουν στο λουκ του Ali G και τα αγαπημένα τους επιφώνημα είναι γιο! και ρησπέκτ!

Disclaimer: στην Ελλάδα υπάρχουν πάμπολλες φυλές χιπχοπάδων, γουαναμπήδων και μη. Χάριν οικονομίας, θα αρκεστώ στο τσουβάλιασμα δυο μεγάλων σκηνών, οι οποίες σιχαίνονται αλλήλους:

• Οι Διονυσιακοί: ραπερόνια ελαφρών βαρών που δεν παίρνουν τον εαυτό τους και πολύ στα σοβαρά με αποτέλεσμα να κατηγορούνται από άλλες φυλές για μεϊνστριμίλα. Πιονέροι της σκηνής τα χαβαλεδιάρικα ΗΜΙΖ, που εξακολουθούν να πραγματεύονται και τα πιο «σοβαρά» θέματα λολαδερώ τω τρόπω. Έτεροι εταίροι οι Goin' Through, οι Stavento, ο Υποχθόνιος.
• Οι Απολλώνιοι: οργισμένοι βαρυψώληδες σταυροφόροι κατά πάσης κοινωνικής αδικίας που παίρνουν τον εαυτό πάρα πολύ στα σοβαρά. Στέκι τους το www.hiphop.gr. Μια σημαντική συνομοταξία αποκηρύσσει την χιπχόπ μετά βδελυγμίας δίκην εναλλακτικίλας και αυτοπροσδιορίζεται λοουμπαπάδες. Προεξέχων ο B.D. Foxmoor των Active Burger. Βλ. επίσης Totem, Βαβυλώνα, Non Grata, Βrigade αλλά και την πα μαλ, πα μαλ Sadahzinia.

Η μόνη αφορμή που προκάλεσε σχεδόν όλες οι φυλές των χιπχοπάδων να συνευρεθούν ειρηνικάήταν η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ίσως απειδή ο ακομπλεξάριστος Killah P υποδήλωνε στοιχεία κι από τα δύο ρεύματα (συγκρίνατε την Κρίση και το Ρούμι Τεκίλα με τα Εκτός Ελέγχου και [Σιγά μη Κλάψω](Σιγά μην κλάψω)).

Τέλος, λίγα λόγια για την ετυμολογία του όρου. Ο χιπχοπάς, όπως και τα συναφή χιπστεράς, χίπης, χιπ, καθώς και η ζητωκραυγή χιπ, χιπ, ουρά! (και ταλιμπάν) είναι εκ του «hep», παμπάλαιας σλανγκιάς για ψαγμένα άτομα (βλ. εδώ). Πρώιμο παράγωγο από τον χώρο τση τζαζ: hepcat.

Οι θεωρίες διίστανται για την πρωθύστερη προέλευση του hep:

• Σύμφωνα με μια βουκολική εκδοχή, πρόκειται για την κραυγή βοσκών hep! (ελληνιστί επ!, ώπα!, πρά ωρέ πρά!).
• Μια πιο στρατόκαυλη εκδοχή το συνδέει με το αγγλικάνικο παράγγελμα «hep, two, three, four!». Όσοι κάνουν γαμάουα βηματισμό στις παρελέσεις είναι «hep», είναι δηλαδή τζαμάτοι. Βλ. και χεπχοπάς.
• Μια λασκική εκδοχή εντοπίζει αντισημιτικές ρίζες: κατά τις σταυροφορίες του μεσαίωνα, οι Ιππότες του Νι! κράδαιναν λάβαρα με τα αρχικά Η.Ε.P. (> Hierosolyma Est Perdita) καθώς την πέφτανε σε άμοιρους Ιουδαίους. Επίσης, το 1819 γερμανοί φίλαθλοι φώναζαν hep-hep! κατά τα την διάρκεια αντισημιτικών πογκρόμ (τα hep-hep riots με τ' όνομα).

Διαλέγετε και παίρνετε.

Ο χλίμης, ο χλιμίτζουρας, ο φίτσουλας, ο χλέμπουρας, η χλεμπόνα, ο χλεμπονιάρης, ο λαδοπόντικας, ο πορδοσάλτε.

Προφάνουσλυ εκ του ομώνυμου εμπτύσματος.

Το τέως νυμφίδιο που διατηρεί την πιτσιλογένεια του 20+ χρόνια μετά. Εναλλακτικά, πολύ νεαρά μιλφ (κάτω των 25 ετών).

Άλλη μια ευφάνταστη ελληνική απόδοση του αγγλικάνικου MILF(mother I'd like to fuck). Βλ. επίσης: μιλφ, μιλφ σέηκ, μιλφάρα, μιλφέιγ, μιλφομάνα, μιλφού κ.ά.

Αγγλογαλλιστί: milfette.