Comments by betatzis (433)
Showing 271-300 from 433
Mesτός ο ορισμός, απαραίτητο το λήμμα, πολύ καλά τα παραδείγματα, ωραία και η Κρητικιά στο 2ο παράδειγμα, το εκάλυψες το θέμα με το παραπάνω.
Mes, ανέβασε και το γκομενίζω (έχουμε μόνο το γαμπρίζω, εάν είδα καλά). Το έχει ο Τριαντάφυλλος αλλά πολύ ξενέρωτα, εσύ θα μεγαλουργήσεις.
Λέγεται και το «Χιούστον, με λαμβάνεις ;;;»,με την έννοια «χαλόου», επικοινώνησε λίγο με το πλανήτη γη, μην είσαι στον κόσμο σου.
Με την ευκαιρία το «Χιούστον, Χιούστον με λαμβάνεις ;;», είναι και μια νουβέλα της Τζ. Τίπτρι Τζούνιορ. Άμα βρείτε το «Εμείς που κλέψαμε το όνειρο» μην το χάσετε (παλιός Απαγορευμένος Πλανήτης).
Οι εκφράσεις που χρησιμοποιούν οι διάφορες φράξιες της ε.φ., πχ. οι οπαδοί του Σταρ Τρεκ, ισορροπούν μεταξύ internal joke και σλανγκ, όπως το κλασσικό Beam me up, Scotty. Σε κάθε περίπτωση είναι πλέον λαϊκή κουλτούρα.
Με χαρά μου βλέπω ότι γεννήθηκε διάλογος από τον ορισμό μου αυτόν.
Στο σχόλιο 26 αυτούτου ωραίου άρθρου του sarant για το τεφαρίκι, δίνεται διαφορετική ερμηνεία και ετυμολόγηση του λήμματος, την οποία εγώ αγνοούσα.
Μου φαίνεται όμως ορθότερη από την δική μου.
Κάποια στιγμή θα γίνει και η αναφορά στους μόντουλες για την συμπλήρωση.
Μες μην ανησυχείς, και γω αλλά και πολλοί άλλοι δεν κατεβαίνουμε πιο κάτω από τις βυζούμπες.
Λήμμα, ορισμός και το σχόλιο Χαλικούτη τα σπάνε όλα. Το σάιτ στα καλύτερά του. Το σχόλιο χαλικούτη αν και υπαινικτικό, έχει μία απίστευτη δύναμη. Κύριοι, τα σέβη μου.
Από τις χειρότερες φάσεις που έχω δει με τα ματάκια μου, είναι το γιαούρτωμα πόρνης από νεανίες που διασκεδάζουν. Δηλαδή η πρεζού γριά πόρνη κάθεται αποκαμωμένη σε κάνα πεζούλι και περνάνε οι τύποι με το κάμπριο και αμολάνε τον κεσέ το γιαούρτι (άλλες φορές γεμάτη σακκούλα σκουπιδιών) πάνω της. Έτσι για γούστο.......
Ο κ. Ζάκκης ομιλεί για λεπτές φιλοσοφικονοηματικές αποχρώσεις του όρου, αντάξιες αριστοτελικής αναλύσεως.
Το «ου γαρίδας οι τύποι ούσοι» της Μες, φοβερό, άξια συνεχίστρια μποστικής παραδόσεως. (δεν ξέρω αν ξαναματαυπάρχει κάπου, εγώ τώρα το ΄δα).
Πρόκειται για σλανγκικό πλάγιο λόγο, (I blessed my beards).
@ Ironick : Ναι, έτσι, εκ του monsieur, και το άλλο από την ιταλική αντίστοιχη λέξη, λόγω βενετσιάνικης επιρροής, ως λέει και ο Πέρκινς πιο πάνω.
«Προχώρησε και στήλωσε το βλέμμα γυάλινο στην απαθή ματιά του Κολοβού. Κείνος στην αρχή έμεινε αδιάφορος, μα όσο έβλεπε τον ταγματάρχη να επιμένει, έφερε το κεφάλι του ψηλότερα κι ανασηκώνοντας τ΄απάνω χείλος έδειξε τα τσαπόδοντά του σα να του λεγε : »Πρώτος στο στάβλο εγώ. Εσύ κουμανταδόρος στην καζάρμα«.
Μάριος Χάκκας, διήγημα »Ο Κολοβός« από τη συλλογή »Τυφεκιοφόρος του εχθρού«. Το χώνω εδώ και όχι στην καζάρμα της ιρονίκ, γιατί εδώ είναι με τη σημασία του στρατοπέδου. (Ο Κολοβός πρόκειται για μουλάρι).
Άφεριμ. 5 Χ 2. Σταράτα.
Η λέξη υπάρχει και στην έμμετρη διήγηση του Ρεθεμνιώτη ποιητή Μαρίνου Τζάνε Μπουνιαλή (βενετικής καταγωγής)
«Ο Κρητικός Πόλεμος», που αναφέρεται στην πολιορκία του Χάνδακα από τους Οθωμανούς, 1645-1669.
Ο Μπουνιαλής το έγραψε περί το έτος 1670, ενώ τμήματα του έργου πρωτοεκδόθηκαν το 1869.
Στο έργο η λέξη σημαίνει κατά τον επιμελητή «αποκοπή, νέα γραμμή άμυνας μετά από υποχώρηση».
Ο επιμελητής ετυμολογεί από το βενετικό tagio, (άρα σωστός ο Χότζας για το βενετσιάνικο ιδίωμα) και παραθέτει και το ιταλικό taglio.
Το απόσπασμα είναι το εξής :
Αμ΄ο Κορνάρος έτρεχε κ΄έπαιρνε πλήσους κόπους
κι αιδάριζε* με το μουσού** να φράσσουνε τους τόπους,
εκεί στο μέγα χαλασμό που πέσαν τα μουράγια
να κάμου παραχάντακα κι άλλα περίσσα τάγια.
- βοηθούσε
** κάποιος γάλλος αξιωματικός.
Το παρέλειψα από τον ορισμό ως πολύ εξειδικευμένο, αλλά μου φαίνεται ότι θα ζητήσω από τους μοντουλες να μπει ως παράδειγμα, γιατί είναι η μοναδική (αλλά και παλαιότερη από τις άλλες) έγγραφη πηγή που συνδέει τη λέξη με την κρητική παράδοση, πέραν της δικής μου πρόσφατης μαρτυρίας.
Αυτό που μου λείπει είναι μία 100 % έγκυρη ερμηνεία πως από την αρχική του αυτή σημασία έφτασε να σημαίνει το ξυλοφόρτωμα, αφού και οι δύο σημασίες θεωρώ πως είναι επιβεβαιωμένες από πηγές.
Α, και εννοείται ότι γουστάρω τα σχόλια από τους αξιότιμους σύσλανγκους.
Και το γνωστό ανέκδοτο από Κρήτη :
Ο γιατρός : Μήπως το παιδί παρουσιάζει διάρροια και εμέτους ;;
Η μάνα : Όϊ γιατρέ μου, δεν έχει τέτοιο πράμα, μόνο τσιλιό και ξερατό.
Ρε παιδιά, κι εγώ ψάχνω να εξαφανίσω κάπου το μόριο και δεν μου βρίσκεται τίποτα.... (καταστρέφω τη συζήτηση τώρα, σόρυ, αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ).
Το λήμμα και η συζήτηση πολύ καλή (προσπαθώ να τα μαζέψω τώρα). :- ).
Διπλό σπεκ για το παράδειγμα από βλιβλίο, κάτι που προσπαθώ και ΄γω να βρίσκω στα λήμματά μου.
Η επικρατέστερη εκδοχή για το χωριό Βούτες του Ηρακλείου (έχει όμορφη και τίμια ταβέρνα μόλις μπαίνεις αριστερά), είναι ότι προέρχεται από τη λέξη - βούτης - που σημαίνει βουκόλος, βοσκός. Αυτή την εκδοχή δίνει και η Βικούλα.
Βούτη λέγανε και ένα Αργοναύτη που κηνύγησε τις κάργιες τις Άρπυιες γιατί τρώγανε το φαγάκι του μάντη Φινέα.
Σπεκ για λήμμα και πολλυσυλεκτικό ορισμό είπα ;;, δεν είπα, λέω τώρα.......
Και ο σοφός Χάνης έντρομος, μετά των Τρώων την νίκη,
στου θείου Αίαντα τη σκηνή, προσπέφτει με ικεσία,
και λόγια γλυκομίλητα, σιργουλεφτά του λέει,
μπας και του Αία την τρανή, την κάμψει την μουργέλα.
«Ω, αίαντα τρανόκαρδε, θείε βασιλέα των σλάνγκων,
λυπήσου μας τους δύσμοιρους, οι τρώες μας έχουν μπήξει,
βαρύ το δόρυ στον πρωκτό, δεν την παλεύουμε άλλο.
Λυπήσου τον τον Χότζα μας, που παραδέρνει μόνος, μες της αργκό τα πέλαγα, χωρίς καμία βοήθεια,
λυπήσου τον τον Μπετατζή, που έχει μείνει μόνος, να ψάχνει άξια λήμματα, χωρίς να μερακλώνει,
λυπήσου όλους τους σλάνγκους μας, τι οι Τρώες χωρίς οίκτο, γιουρούσι κάναν άγριο, θα κάψουν τα καράβια».
Σαν το λιοντάρι όταν ξυπνά, μετά από σάρκας γεύμα,
διώχνοντας το λήθαργο, τινάζοντας τη χαίτη,
και στέκεται γοργά στα πόδια του και στέργει,
ψάχνοντας νέο θήραμα, δίπλα από το ποτάμι,
για να ταϊσει τα μικρά, για άλλη μία ημέρα,
έτσι ετινάχθη ο Αίαντας και πήρε το σκουτάρι,
μόλις ο Χάνης, με γλυκά λόγια τον παρακάλιε.
(Ιλιάδα, ραψωδία κλ ΄, στίχος 347, σε μετάφραση Κλέαρχου Μπαρμπουτσόπουλου).
Αφιερωμένο στον ντόκτορ Αίαντα.
Θυμάται κανείς τον Λεολό και τον αδερφό του ;; (γαμώ τις ταινίες).
Ρε Λιόνταρε για ρίξε μια ματιά εδώ.
Και λίγο κράτει με τους χαρακτηρισμούς, νισάφι πια.
Ρε πούστη Χότζα κλαίω.
Έρμα μου νιάτα, που τσαλακωθήκατε.
Και στον οποίο μπετατζή το είχε πρωτοεπισημάνει σε ανύποπτο χρόνο ο Χότζας. (αυτή η τιμιότη θα με φάει).
Τζόνι :
Σοφά λόγια μεγάλων ανδρών :
«Καταρχήν, ως προς το καταχωρίσιμον. Πρόκειται πράγματι για καραμπινάτη περίπτωση, όπου το γεγονός οτι Μπάμπης και Τριαντάφυλλος έχουν γνώση, ουδόλως πρέπει ως σλανγκ.γκρ να μας απασχολήσει. Η έκφραση είναι αρκούντως «βρόμικη» / ζόρικη / μαγκιόρικη κλπ και διατηρεί σχεδόν ακέραιο τον αντισυμβατικό λαϊκό χαρακτήρα της. Κάνενα λεξικό της αργκό δεν δικαιούται να την αγνοεί. Πάει αυτό».
Δεν συγκρίνω το παρόν λήμμα με το λήμμα για το οποίο γράφτηκε από σένα το παραπάνω σχόλιο, απλώς λέω ότι η λογική μου είναι η ίδια με αυτή του σχολίου σου και με την ίδια λογική αντιμετωπίζω και το παρόν λήμμα.
Αν δε σε έπεισα ακόμη, συμφωνώ να μην το συνεχίσουμε, λόγω φόρτου και μόνον και για να μην το κουράσουμε. Μην θεωρήσεις όμως ότι θέλω να έχω την τελευταία λέξη, και η προτελευταία δεν με χαλάει.
Άσχετο : Όταν σε μεγάλες ουρές είμαι ο τελευταίος και περιμένω και έρχεται καμία ωραία τύπισσα αγχωμένη και με ρωτάει : Εσείς είστε ο τελευταίος ;;;;, της απαντάω με ύφος : Όποιος είναι τελευταίος, είναι μάγκας και ωραίος. (Πιάνει, η τύπισσα χαλαρώνει και όλα γίνονται λίγο πιο όμορφα).
Κττμγ, αξίζουν «θριαμβολογίας», τόσο τα βασικά λήμματα, όσο και τα πιο προχώ.
Διαφορετική η αξία των μεν, διαφορετική η αξία των δε, (δεν εννοώ ποσοτικά ούτε ποιοτικά), όλα όμως απαραίτητα σε ένα δομημένο λεξικό.
τόσο από άποψη πληρότητας, όσο και από άποψη καταγραφής της πορείας από το πιο απλό και βασικό, στο πιο σύνθετο και εξελιγμένο (προχώ).
Βλ. το (παιδικό) λήμμα «μπουμπούνας» όπου καταγράφεται η εξέλιξη μέχρι το «στόκο» . Για μένα λοιπόν το λήμμα «μπουμπούνας» είναι απαραίτητο.
Ένα άλλο πρόχειρο και βαρύτερο παράδειγμα που μου ΄ρχεται από μνήμης :
Φυλάκα, (γκιζντάνι), σίδερα, φρέσκο, σύρμα, πουλί, (το τελευταίο δικό σου τζόνι αν θυμάμαι καλά).
Το παρόν λήμμα λοιπόν είναι ρουκουνάτο.
και τι να πει κανεις για το παπακαλιατέ στρώμα, που ανοίγει νέους ορίζοντες από μόνο του.
Και μια αψόγου απάντηση στα περί εξαντλήσεως της σλανγκ. ο ορισμός το σύνηθες άισο πάτσις.
Κύριε πρόεδρε, ως πληρεξούσιος δικηγόρος των πελατών μου κ.κ. Κωλάκια και Βυζάκια, υποβάλλω ένσταση.
Ήτανε πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας, επειδή ήτανε μεγαλοπρεπής και η χυλόφτα. Άντε, το κόβω γιατί μου την πέσανε #@!!%*.