Ανήκει σε ευρεία συνομοταξία ηθικοπλαστικών σλανγκισμών που ανάγονται στην κλασσική έκφραση «το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς».
Η συγκεκριμένη εκδοχή αρχικά παρέπεμπε στο τάκα-τάκα, το εκνευριστικό παιγνίδι συνεχούς κρούσης σφαιριδίων που κρεμόντουσαν με σχοινάκι από ένα κρίκο. Τα τάκα-τάκα είχαν γίνει μανιώδης μόδα στα ύστερα χρόνια της χούντας και προκάλεσαν την οργή τόσο των νομοταγών πολιτών (πού δεν μπορούσαν να κλείσουν μάτι το μεσημέρι), όσο και τον πανικό γονέων που έβλεπαν τα δαιμονισμένα παιδιά τους να αποχαυνώνονται.
Τα τάκα-τάκα με τον καιρό ξεχάστηκαν, και η έκφραση πλέον χρησιμοποιείται αποκλειστικά σαν κήρυγμα μέτρου και εγκράτειας κατά της τοπικής αυτοδιαχείρισης.
Σλανγκασίστ: Cunning Linguist
Η έκφραση γέννησε αρκετές παραλλαγές:
- Το πολύ το τίκι-τάκα κάνει το παιδί μαλάκα.
(...επίσης αναφέρεται στον αυνανισμό και τα ολέθρια αποτελέσματα του)
- Το πολύ το τάκα-τάκα κάνει τον καρπό σου μάπα
(Η πολλή μαλακία προκαλεί σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα)
- Την πολλή τεστοστερόνη την βαριέται και ο Stallone
(...για τους μονομανείς σφίχτερμαν)
- Το πολύ το «Raus! Raus!» το βαριέται και ο Klaus!
(...για όσους πάσχουν από αγκύλωση στο δεξί)
- Το πολύ το Κάπα-Κάπα κάνει το παιδί μαλάκα
(...για όσους πάσχουν από αγκύλωση στο αριστερό)
- Το πολύ το τάκα-τάκα κάνει τον αναρχικό μαλάκα
(...για να μην έχουν παράπονο και τα κουκούλια)
- Το πολύ το φίκι-φίκι κάνει το μυαλό φιρίκι
(...κινδυνολογίες ανέραστων...)
