Definitions by xalikoutis (322)
Showing 221-230 from 322

Τυποποιημένη φράση και χρήση του «λέγειν μαλακίες», η οποία έχει απίστευτη διάδοση, μιας και εντάσσεται στο διαχρονικό ελληνικό όνειρο (έστω, στην ολιγαρκή εκδοχή του) «να 'χαμε τι να 'χαμε μια μπυρίτσα να 'χαμε», «να 'χαμε δυο τσιγάρα και δυο για μετά», και να λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα... Με άλλα λόγια, φράση που περιγράφει την ελαφρά συζήτηση a la grecque, η οποία δε δεσμεύει κανέναν και για τίποτα... (βλ. και φράση «πείτε ρε καμιά μαλακία να περάσει η ώρα»).
Σημείωση: η φράση λέγεται πάντα (ή μάλλον, το ορθό είναι) στο 1ο πληθυντικό, ανεξαρτήτως πλήθους του φυσικού υποκειμένου. Αν χρησιμοποιηθεί από ένα άτομο, τότε σημαίνει ότι και το είπα, ξείπα, την παρόλα μου την χέζω, με την κεφαλαιώδη διαφορά όμως ότι το «είπα, ξείπα» (προϋπο)θέτει τον χρήστη σε θέση εξουσίας έναντι του συνομιλητή, ενώ το «λέμε και καμιά μαλακία» έχει απολογητική διάθεση και παραπέμπει σε χεζμεντέν καταστάσεις.

Η φράση είναι τόσο αγαπητή ώστε εντάχθηκε μάλλον σε πασίγνωστο ανέκδοτο, παρά αυτονομήθηκε.

Επίσης: μπακότερμα, μπαγκότερμα, παγκότερμα,

Ίσως ο πλέον εύχρηστος όρος του παιδικού ποδοσφαίρου της αλάνας, της σχολικής αυλής, της πλατείας κλπ, από ένα λεξιλόγια που περιλελάμβανε και το ατομιστία ή ατομιστιά, το τσαρούχι ή μύτος ή τζούκος ή..., την προστακτική «ξόρα» για τη γιόμα από την άμυνα, το «κουντουπιέ» (κουτεπιέ), τα «γκελάκια» για τις επιδείξεις με τη μπάλα, το μανταλάκια(ς) για τον τερματοφύλακα που του γλιστράει η μπάλα απ' τα χέρια (ή τροχονόμο), το «λίμπερο» ως παίκτη που κάνει τα πάντα και όχι τον τελευταίο αμυντικό, όπως και τον «κυνηγό» ως θέση-ευφημισμός για τον παίκτη που δεν είναι καλός ούτε για άμυνα ούτε για επίθεση, οπότε κυνηγάει τη μπάλα (χαφ δεν υπήρχαν) κλπ και τελικά και το κάνε τον καμπόι.

Μπακό είναι ο παίκτης που παίζει τόσο τέρμα όσο και μέσα, έχοντας το δικαίωμα να πιάνει τη μπάλα μόνο μέσα στην περιοχή του. Όπως δηλαδή κάθε τερματοφύλακας σύμφωνα και με τους επίσημους κανονισμούς. Ουσιαστικά λοιπόν η φράση «μπακό ο τάδε» χρησίμευε ως διευκρίνιση του ποιος παίζει τέρμα στην τρέχουσα φάση του παιχνιδιού, μιας και διακριτή στολή τερματοφύλακα φυσικά δεν υπήρχε. Η δήλωση αυτή, οι άγραφοι κανόνες πρόσταζαν να γίνεται στην αρχή του παιχνιδιού ή μετά από γκολ που δέχθηκε η ομάδα**.

Το μπακό εφαρμοζόταν στις εξής δύο περιπτώσεις:
- όταν οι δυο ομάδες ήταν πολύ ολιγάριθμες (πχ 3μελείς, 4μελείς κλπ, κακά τα ψέμματα, ακόμα και 2μελείς)
- όταν οι ομάδες είχαν άνισο αριθμό παικτών, οπότε και η ομάδα με τον παίκτη λιγότερο όριζε έναν από τους παίκτες μπακότερμα για να ισορροπήσει θεωρητικά το παιχνίδι.

Αν και κάποιοι παιδικοί όροι της μπάλας διέφεραν και διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, νομίζω το μπακό είχε μεγάλη διάδοση, αν και ενδεχομένως η προφορά άλλαζε ή κυμαίνονταν γύρω από το «παγκότερμα» που πρέπει να ήταν και η προέλευση του όρου, αλλά το γιατί και πως το αγνοώ...

***** Όλες βασικά οι γραμμές ήταν νοητές, με εξαίρεση την κατεξοχήν νοητή γραμμή του επίσημου ποδοσφαίρου, αυτή του off-side, που ως κανονισμός στην παιδική μπάλα δεν υπήρχε ή γεννούσε χιλιάδες διακοπές και αμφισβητήσεις. Όπως ακριβώς και οι γραμμές της περιοχής του μπακό.
Άλλοι ελαστικοί κανονισμοί/ιαχές, με προβληματική και σουρεάλ εφαρμογή ήταν φυσικά το ύψος του νοητού οριζόντιου δοκαριού (ψηλό! ψηλό!), καθοριζόμενο λίγο πάνω από το ύψος των απλωμένων χεριών του εκάστοτε τερματοφύλακα σε άλμα, το έμμεσο, το οποίο γενικά κακοποιούνταν και του οποίου γινόταν κατάχρηση, η αλλαγή μετά από λάθος εκτέλεση πλάγιου άουτ, το ακούσιο χέρι, η απόσταση του τείχους στην εκτέλεση φάουλ, ακόμα και τα πασπάνια βήματα στην εκτέλεση βολέ από τον τερματοφύλακα.

****** Σε επέλαση του αντιπάλου, το να αυτοδηλωθεί μπακό με προσποιητή ψυχραιμία ο τελευταίος παίκτης 9 «μπακό, μπακό!»), αν ο κανονικός μπακότερμας είχε πάει βόλτα μέσα, ακολουθώντας το επιθετικό του ένστικτο, ήταν πολύ συνήθης αιτία να αρχίσουν οι αμφισβητήσεις και τα «...πέναλτι, πέναλτι!».

Ο ορισμός είναι σε παρελθοντικό χρόνο λόγω της σχετικής επισημοποίησης του παιδικού ποδοσφαίρου με την εμφάνιση των 5x5 και την εξαφάνιση των αυτοσχέδιων γηπέδων και δημόσιων χώρων παιχνιδιού γενικά. Ε, και λόγω ηλικίας του φανερά νοσταλγικού γράφοντος.

θα τους κάψω σα κουνέλι, και θα βγω να παίξω μπάλα (από xalikoutis, 26/10/08)

Σομπρέρο είναι στην πολιτική –με μεγάλη χρήση στην ακρο/αριστερή και αναρχική– αργκό ο υπερθετικός του καπελώματος, το πολύ μεγάλο καπέλο (κινηματικά το Μεξικό είναι γενικά πηγή έμπνευσης). Είναι σχετικά πρόσφατος όρος με τάσεις γλωσσικού καπελώματος απέναντι στο παραδοσιακό καπέλο (το μεγάλο καπέλο άλλωστε καλύπτει το μικρό), λόγω και της υπερβολής που χαρακτηρίζει τα πολιτικά ήθη.

(Καπέλωμα αφενός είναι η μονοπώληση και ο σφετερισμός από ένα συγκεκριμένο κομμάτι ενός κινήματος, οργάνωσης κλπ του πολιτικού οφέλους (ή της ορατότητας) μιας κίνησης, εκδήλωσης και γενικά πολιτικής πράξης με ευρύτερη στήριξη. Αφεδύο είναι η λεγόμενη πολιτική εργολαβία, να αυτοπροβάλλεται δηλαδή μια πολιτική πλευρά ως η μόνη που ασχολείται ή που δικαιούται να ομιλεί για κάποιο κοινωνικό ζήτημα. Σε τρίτο gestalt, και πιο πολύ το βάζω ως αρχικό νόημα-προέλευση του όρου, σύμφωνα με τον ηλεκΤριανταφυλλίδη, σημαίνει: «επιβάλλω τις απόψεις μου σε μια οργανωμένη ομάδα, με το πρόσχημα της προστασίας ή της υποστήριξης».

Ακολουθεί διπλή πολιτική διαφήμιση:
α) Καπέλωμα είναι μια καραμέλα που όλοι τη μασάνε, αλλά και όλοι την κερνάνε (όλοι καπελώνουν εκτός από την ΚΝΕ, η οποία δεν καπελώνει, αλλά πρωτοπορεί). β) Με αυτό το βιολί, αν η αριστερά καταφέρει κάτι σε τούτη τη ζωή, εγώ θα φάω το καπέλο μου (ας το φάω δηλαδή...).

Προσωνύμιο των τσιγάρων Καρέλια Κασετίνα (όχι της νεόκοπης χρυσής, μιλάμε φυσικά για το παλιό, Φίλτρο ή Πλακέ ή...). Αγαπημένο φτηνό τσιγάρο της εργατικής τάξης ανεξαρτήτως ηλικίας (με μόνο ανταγωνιστή το άσο φίλτρο και τα διάφορα άφιλτρα, αλλά με αρκετά σαφή υπεροχή, αν όχι στην συγκριτική κατανάλωση, τουλάχιστον στην αναπαράσταση της εργατιάς) και κάποιων μποέμ τύπων (όχι όμως των διανοουμενίζοντων που προτιμούσαν τα sante ή τα gauloises). Όλ' αυτά βέβαια πριν τα στριφτά, αλλά υπολειμματικά ακόμα και σήμερα υπάρχουν αυτές οι αντηχήσεις.

Ως φτηνό και βαρύ τσιγάρο έχει γενικά ταυτιστεί με τον εμβληματικό εργάτη της Ελλάδας, τον οικοδόμο, με το καρέλια στην κωλότσεπη ή την τσέπη του ποκαμίσου. Σχεδόν αποκλειστικά αντρικό τσιγάρο (αν δείτε γυναίκα να τα παίρνει, είναι πιθανά αντρολεσβία), που έχει ταυτιστεί και με άλλα σκληρά επαγγέλματα όπως του νταλικέρη (βλ. και την επίδρασή του στις φωνητικές χορδές) εξού καμιά φορά και νταλικέρικο, αλλά και του ναυτικού.

Γενικά το Καρέλια Κασετίνα θεωρείται τσιγάρο που «βρωμάει» λόγω του μη αρωματισμένου χαρμανιού (αλλά ας μην ανοίξουμε αυτή την κουβέντα), γι' αυτό και αποτελεί τον καλύτερο τρακαδιώκτη εναντίον ακόμα και των πιο των φανατικών καπνιστών Απόλλων.

Το παρατσούκλι μαστόρικο το άκουσα στην Ήπειρο, αλλά ενδεχομένως να λέγεται έτσι και αλλού. Μάλιστα, πέρα από την προτίμηση που του έδειχναν οι μάστοροι, λεγόταν έτσι γιατί το χρησιμοποιούσαν στις κατασκευές ως πρόχειρη γωνιάστρα, λόγω του τετράγωνου σχήματός του.

Εντελώς παρεκβατικά, να αναφέρω ότι οι Ηπειρώτες μαστόροι των γεφυριών δεν ξέρω αν κάπνιζαν καρέλια κασετίνα, αλλά είχαν τη δική τους slang, ειδικά οι εκ Κονίτσης, τα «κουδαρίτικα» ή «μαστόρικα». Μια σχετική φράση των κουδαρίτικων ήταν:
«Άραξι μια φουντιάρα» = Δώσε μου ένα τσιγάρο (κάποιες πληροφορίες εδώ).

Το αντρικό ή γυναικείο γεννητικό όργανο. Unisex παλαιομοδίτικος όρος, όπως ώς ένα βαθμό και το πουλί.

Σοβαρή και μόνιμη μυοσκελετική ανωμαλία που εντοπίζεται στους σπονδύλους της σπονδυλικής στήλης, ειδικά της μέσης και του αυχένα, οφειλόμενη στην παρατεταμένη κυρτή και δουλοπρεπή στάση του ασθενούς [οσφυοκάμπτου] έναντι εργοδοτών, πολιτικών και λοιπών τοπικών και παγκόσμιων εξουσιών, ενίοτε δε και ενώπιον της συζύγου ή της πεθεράς.

Οι συνέπειες της ασθένειας μπορούν να είναι εξαιρετικά σοβαρές, και κυμαίνονται από Σύνδρομο Μονίμης Χαμέρπειας μέχρι και παλινδρόμηση στο ψυχονοητικό επίπεδο πρωτόζωου, λ.χ. του **Τσανακογλείφτου του Κοινού** [Τsanakogloiensis Vulgaris], με τη χαρακτηριστική του άνοια και την προτίμησή του σε οικολογικά περιβάλλοντα τύπου κατουρημένης ποδιάς.

Ως κλινική οντότητα πρέπει να έχει μεγάλη ιστορία, αλλά πήρε διαστάσεις επιδημίας με το πρωτοποριακό έργο του Σπύρου Παπαδόπουλου - Ιατρού ο οποίος έκανε αβέρτα κουβέρτα τη συγκεκριμένη διάγνωση στο σίριαλ Εκμέκ Παγωτό.

Αλλά αν υπάρχει γιατρός στο πλοίο, θα μπορούσε ασφαλώς να μας διαφωτίσει περαιτέρω.

Εξελληνισμένος ο όρος camper, προερχόμενος από την ιδιόλεκτο των ίντερνετ καφέ και ειδικότερα των παιχνιδιών τύπου counter strike, call of duty και γενικά παιχνιδιών 3-d shooter (που στόχος είναι να σκοτώνεις τους αντιπάλους, απλά αυτό). Ο όρος δηλώνει τον παίκτη αυτών των βιντεοπαιχνιδιών ο οποίος αντί να περιφέρεται γενναίος και λεβέντης στην πίστα με προτεταμένο στέρνο, ακολουθώντας το ρητό «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», κάθεται στα αυγά του, ενεδρεύει, λουφάζει σε κτίρια, παράθυρα, πίσω από πόρτες, γωνίες κλπ και περιμένει σαν κότα, ή αλλιώς κάνει camping, εξ ου και ο όρος. Αν δεν κάνω λάθος, στο counter strike όντως το ίδιο το παιχνίδι βγάζει μήνυμα «you are camping» όταν ο παίκτης μένει ακίνητος, στα άλλα παιχνίδια είναι απλά θέμα ηθικής και αξιοπρέπειας.

Το αν τα καμπέρια και η τακτική τους θα πρέπει να λοιδωρούνται και γενικά αν το camping αποτελεί legitimate τακτική είναι πολύ μεγάλο θέμα διεθνώς, στην Ελλάδα ωστόσο ο κώδιξ τιμής της virtual μπέσας τα καταδικάζει μάλλον ομόφωνα.

Επίσης το να σκοτώνεις καμπέρι, κατά προτίμηση προσεγγίζοντάς το από πίσω, είναι ό,τι πιο κοντά στο να κερνάς από πίσω, σύμφωνα με πολλούς 12χρονους ειδήμονες.

Η φαινομενικότερα αθωότερη αφορμή εξόδου από το σπίτι μετά το «πάω τα σκουπίδια», είναι ουσιαστικά ένα ισχυρότατο statement.

Σημαίνει:
«καμιά μέρα μαλάκω /-α /-ες θα την κάνω χωρίς προειδοποίηση, και μετά θα με ψάχνεις /-ετε και θα λέτε μα τι έπαθε κι εξαφανίστηκε αυτός!».

Ιδιαίτερα βαρυσήμαντη απειλή, καθώς αφενός δηλώνει ότι είμαι και λίγο τρελός εμένα που με βλέπεις, ότι δεν το 'χω και σε τίποτα να πάω γι' άλλα, και επίσης γεννά αμέσως την όσο να 'ναι ισχυρή εικόνα της πολυθρόνας, καρέκλας κ.λπ. άδειας από τον ομιλούντα. Eκφέρεται από ανθρώπους που δεν την παλεύουν άλλο, και για τους οποίους ένας Α.Κ.Τ. δεν είναι πια αρκετός.

Η φράση προφανώς προέρχεται από τις περιγραφές περιστατικών εξαφανισθέντων: «Τι να σας πω, πήγε μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα και εξαφανίστηκε, και από τότε, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση».

Υπερκομματική φράση για τους κάθε λογής πολιτικάντηδες, τοπικούς άρχοντες και λοιπούς Μαυρογιαλούρους οι οποίοι έχουν αναδείξει σε τέχνη όλο τo χειρονομιακό ρεπερτόριο που παραπέμπει στο «χαιρέτα μου τον Πλάτανο».
Τρεις είναι οι κύριες μορφές χειραψίας τύπου Καλοχαιρέτα:

α. Χειραψία φωλίτσα ή σου ψειρίζω και τη βέρα. Κλασική χειραψία με το δεξί, την οποία ο βουλευτής Κ. συνοδεύει με χούφτωμα του καπακιού της παλάμης του χειραπτόμενου με το αριστερό ελεύθερο χέρι. Εγκάρδιος χαιρετισμός, για τα δικά μας παιδιά.

β. Χειραψία εκ του μακρόθεν, ή αλλιώς χειραψία πανηγυρισμός πυγμάχου. Ο βουλευτής Κ. σφίγγει του χέρια στον αέρα, περίπου όπως οι πυγμάχοι. Το κάνει αυτό είτε i. κρατώντας σταθερή βλεμματική επαφή προς κάποιον στο χώρο, στον οποίο δεν μπορεί να βρεθεί κοντά λόγω συνωστισμό ή
ii. μπροστά σε πλήθος, σφραγίζοντας συμβόλαιο με τη λαοθάλλασα ότι θα τα κάνει θάλασσα.

γ. Χειράψία με πατ-πατ ή ταπ-ταπ -. Για τα μέλη της ΔΑΚΕ και λοιπούς συνδικάλους που κάνουν το περφόρμανς τους, ή για πραγματικά διαμαρτυρόμενους, που έτσι αποσπούν τη δέσμευση του βουλευτή-Κ. ότι το αιτήμά τους περνά στα υπ'όψιν .

Ο Καλοχαιρέτας είναι ο επικοινωνιακός πολιτικός, ο οποίος με την προσιτότητά του από τη μια και το ειδικό του κύρος από την άλλη συγκεντρώνει το συνδυασμό κάφρος μεν, λεβεντομαλάκας δε που τόση απήχησή έχει στο μέσο ψηφοφόρο.
Παππουδίστικη φράση, που άκουσα όμως από νεανικά χείλη στη Θεσσαλονίκη.

Το Πτυχίον προς Οικιακήν & Ταβερνιακήν Χρήσιν. Εναλλακτική χρήσις στην οποία στρέφεται ο κάτοχος του εν λόγω τίτλου αφότου μαζέψει αρκετές σφαλιάρες στην αναζήτηση απασχόλησης...
Αν δεν έχει αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, μπορεί πάντως να περιέχει αντικριστό*....

Κάποιοι απόφοιτοι νομικής είχαν όντως τυπώσει το πτυχίο τους σε λαδόκολλες για το σουβλατζίδικο που είχαν ανοίξει, αλλά δεν θυμάμαι πού και πότε.

• τρόπος ψησίματος κρέατος στην κεντρικήν Κρήτη - το κρέας τοποθετείται απέναντι στην φωτιά, ούτε πάνω, ούτε κάτω.