Definitions by iron (1265)
Showing 251-260 from 1265

Ο γαμιάς, πολύ υποτιμητικά όμως. Λέγεται κυρίως από γυναίκες. Είναι μια απαίσια λέξη που βοηθά τα μάλα στην εν λόγω υποτίμηση.

Από το πηδάω.

Η πηδιά (θηλ.).

Ο πήδος (όχι όμως αυτός), δηλαδή ένα βήμα, άντε ένα και κάτι, τόσο όσο αν πηδήξουμε λίγο αντί να περπατήσουμε απλά.

Χαρακτηρισμός - υπεκφυγή, τον οποίον χρησιμοποιούμε για κάποιον όταν μας ρωτάνε τι λέει σαν εμφάνιση και δεν θέλουμε να πούμε ότι δεν βλέπεται, επειδή είναι αξιόλογος άνθρωπος ή επειδή είναι φίλος / -η. Βλ. και συμπαθητικός.

Έχει τύπο = έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα που σε κάνει να παραγνωρίζεις την ασχήμια του/της.

Σεβεντίλα προς εϊτίλα κι αυτό.

Λέγεται προς κάποιον ο οποίος δεν μας ακούει (κυριολεκτικά), και καλά επειδή έχει παίξει τόση μαλακία που κουφάθηκε. Η όλη φράση είναι «η μαλακία κουφαίνει» και υπονοεί τις καταπληκτικές θεωρίες τ. «μην παίζεις το πουλί σου γιατί θα τυφλωθείς» κλπ, που καταπίεσαν γενιές ολόκληρες (επ' αυτού βλ. τα χειροτεχνία και τυφλώνομαι).

Δεν πολυλέγεται πια, είναι σεβεντίλα.

Καμία σχέση με το άλλο κουφαίνω, ούτε, ως προς την αιτία, με τον μαρμελάδα.

Η φαινομενικά πάμψυχρη γυναίκα. Αυτή η οποία, από το βλέμμα της μέχρι τα τρίσβαθα του κόλπου της, δείχνει ακίνητη σα μαρμαρωμένη -και κρύα σαν το μάρμαρο. Από τις πιο σπάνιες περιπτώσεις χαρακτήρων (έχει δει κανείς ποτέ;). Προσοχή: όχι η μπλοκέ γυναίκα που είναι σεξουαλικά ψυχρή ή που είναι αντικοινωνική και κρύβεται πίσω από μια ανέκφραστη όψη. Μιλάμε πάντα για αξιοπρέπεια, κύρος και απόλυτο έλεγχο.

Ο παραμυθένιος αυτός χαρακτηρισμός δεν βγάζει λοιπόν απέχθεια, ούτε καν μπορεί να καταχωρισθεί ως Πρόστυχος ή Σεξιστικός. Είναι τίτλος. Εγείρει το δέος και τον σεβασμό, ακριβώς όπως και το μάρμαρο -ως πέτρωμα, ως αξία, ως χρήση.

Μια μαρμαρομούνα είναι μεγάλη πρόκληση. Αν σε δεχθεί (όχι «υποκύψει»!), έχεις καταφέρει όσα λίγοι. Και αξίζεις πολλά. Άρα η μαρμαρομούνα είναι κάτι ανώτερο και της αρχοντομούνας, θα λέγαμε ο υπερθετικός βαθμός της. Το δε παγόμουνο είναι εντελώς τελείως άλλη κλάση, όπως λέει ο jonas στο λήμα-ασίστ ice queen.

Τι γίνεται τώρα κάτω από την μαρμάρινη αυτή όψη και πόζα, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Οι λίγοι που μάθανε δεν μπορούν να εξηγήσουν.

Παραθέτω και το χότζειο σχόλιο του ice queen:

Ιταλικά λέγεται fica di marmo = μαρμαρομούνα. Ως «βασίλισσα του χιονιού» λέγεται και στα τούρκικα, αλλά δε θυμάμαι πώς.

Εννοείται: στην καλύτερη περίπτωση, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Παραλείπεται ένεκα μαγκιάς, όπως πχ λέμε στην τελική.

Δεν μου ξεφεύγει τίποτα, είμαι τόσο παρατηρητικός (ή/και έχω τόσο καλή όραση) ώστε βλέπω / αντιλαμβάνομαι / πληροφορούμαι τα πάντα, ακόμα και κάτι τόσο ασήμαντο και μικρό όπως μια οξεία.

Υποθέτω ότι η έκφραση δεν υπήρχε προ μονοτονικού.

Λέγεται για πανέξυπνους ή για απίθανα κουτσομπόληδες (δηλ. πάντα ενήμερους για το τι παίζει γύρω).

Αντιγράφω από το μπλογκ του sarant:

κουφουτούρτουρου (το) = χαρακτηρισμός του φλύαρου, που κωφεύει στις συμβουλές των άλλων (Θεσσαλικό ιδίωμα Αντιχασίων).

Κάποιος παρακάτω συμπληρώνει ότι δεν είναι μόνο Θεσσαλικό. Αυτό το διαπιστώνουμε και από το παρακάτω παράδειγμα, όπου τη λέξη τη χρησιμοποιεί μια Κατερινιά.

Είμαι άσχετος, δεν ξέρω τι κάνετε εσείς εδώ στην πόλη, ούτε και να με ρωτήσετε, εγώ δεν ξέρω απ' αυτά, και δεν θέλω να ξέρω, γιατί στο χωριό μου δεν τα έχουμε / δεν τα κάνουμε, δεν είμαστε διεφθαρμένοι.

Έκφραση που βαστά από την εποχή που η ελληνική πόλη το έπαιζε αριστοκρατία απέναντι στην επαρχία, και ο μη αστός, ο χωριάτης κυρίως, αφενός κομπλεξαριζόταν, αφετέρου όμως διέκρινε κάποιες αξίες του που δεν τις έβλεπε να διατηρούνται στην πόλη, και ως εκ τούτου αμυνόταν προτάσσοντάς τες.

Τώρα πια το λέμε για να κάνουμε ότι δεν ξέρουμε τίποτα και να τραβήξουμε την ουρά μας απ' έξω.

Το αριστερό (χέρι ή πόδι) θεωρείται γρουσούζικο ή ελαττωματικό (και βεβαίως ο αριστερόχειρας θεωρείται ελαττωματικός, αντί να σκεφτούμε ότι μπορεί και κάνει κάτι που δεν μπορούμε εμείς, άλλο θέμα αυτό...), άρα αν σηκωθούμε από το κρεβάτι με το αριστερό πόδι (ή από την αριστερή πλευρά), δικαιολογείται η γκαντεμιά στη φάτσα μας και το στυλ του πολλά βαρύ που κουβαλάμε όλη μέρα.

Κι αυτό παμπάλαιο, βλ. και έπεσες από το στρώμα; ή μπήκε στο πλύσιμο.