Definitions by iron (1265)
Showing 481-490 from 1265

Το πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια και στα μεγάλα νυχτερινά κέντρα. Οι λόγοι της βαριάς αυτής ονομασίας εξηγούνται στο παράδειγμα.

Βλ. και μια άλλη άποψη επί του θέματος, πρώτο τραπέζι κάλτσα.

Λευκό δέρμα, ωχρό πρόσωπο, μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια. Ειρωνικό, για τον άνθρωπο που δεν τον βλέπει ο ήλιος επειδή τριγυρνάει σε μέρη σκοτεινά με σκοπό το πιοτί. Παλιομοδίτικος τρόπος ζωής, που έχει όμως ακόμα οπαδούς.

Ασίστ: Ν.Μ., φίλος πότης.

Η μαλάκω (θηλ. του «μαλάκας») επί το περιφρονητικότερον. Η κατάληξη -γκω παραπέμπει σε βλαχάρα και επίσης προσφέρεται για ένρινη προφορά ώστε να υποτιμηθεί ακόμα περισσότερο η περί ής ο λόγος.

Η λέξη αυτή σήμερα, από απλός υπερθετικός (στο θηλυκό) της βρισιάς βλάχος, έχει καταστεί ιδιαίτερη βρισιά της μοδός και δεν αφορά μόνο γυναίκες.

Σήμερα άμα πεις κάποιον «βλαχάρα» δεν υπονοείς τον χωριάτη που ήρθε στην πόλη, αλλά τον λαμογιάρη νεόπλουτο που ούτε για το χωριό του είναι ικανός, αλλά συ τον έχεις μπροστά σου με τα λούσα του να σου κουνιέται με ύφος σαράντα καρδιναλίων και να σου χαλάει τη ζωή.

Κλασικού τύπου βλαχάρες είναι όλο το ελληνικό σόου μπιζ, ας πούμε.

Νομίζω ότι η πρώτη χρήση της λέξης πρέπει να εντοπίζεται στα καλιαρντά ή στα νεότερα γκέικα.

Από την ολόγνωστη λαϊκή ρήση «Αν ήταν η ζήλια ψώρα θα γέμιζε όλ' η χώρα» (όχι πως δεν γεμίζει με τη ζήλια, αλλά δεν φαίνεται), τα παιδάκια έχουν κρατήσει το ουσιώδες ώστε να μπορούν να κοροϊδέψουν εν συντομία κάποιο άλλο παιδάκι που, καταφανώς, έχει ψοφήσει από τη ζήλια.

Έκφραση που χρησιμοποιείται κατά κόρον λοιπόν στο Δημοτικό, αλλά χαριτολογώντας μπορούμε να την πούμε και μεις στον κολλητό μας.

Η φούσκα που βλέπουμε στα κόμιξ πάνω από τον χαρακτήρα που μιλάει, μέσα στην οποία καταγράφονται τα λόγια ή οι σκέψεις αυτού. Συννεφάκι σκάει και στους υπολογιστές, όταν το σύστημα σε ειδοποιεί για κάτι που μόλις έγινε, ή που πρέπει να γίνει κλπ.

Λέγεται συννεφάκι γιατί είναι λευκό το φόντο και γιατί συνήθως έχει σχήμα σύννεφου, δηλ. δεν είναι γραμμικό. Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ συννεφακίου σκέψης, λόγου, κραυγής κλπ, βλ. εδώ.

Δεν ξέρω αν ανήκει πια στην αργκό αυτή η λέξη (άρα και στο παρόν λεξικό). Σαφώς όμως πρωτοεμφανίστηκε αδόκιμα (γι' αυτό και την καταχωρίζω) και, όπως πιστεύω, ελλείψει άλλου όρου πέρασε τελικά στη ζαργκόν της τυπογραφίας. Αν έχει ο λαός σοβαρές ενστάσεις, θα το ξουτάρω.

Χαζοχαρούμενος, χάχας, ασόβαρος. Ακόμα και το γέλιο του είναι νευρικό.

Καμία σχέση με τον χιουμορίστα, τον πλακατζή, τον γελαστό και εύθυμο άνθρωπο. Ο χαχαμπούχας είναι ο κατεξοχήν τύπος του μ(π)ουάχαχα - εξού και η λέξη.

Προειδοποίηση του μαγκίτη, που σημαίνει «άσε τις μαλακίες». Τα λόγια σου, δηλαδή, πρόσεξέ τα και ξαναπές αλλιώς αυτό που είπες, ειδεμή θα γίνει της πουτάνας το κάγκελο.

Συναφείς και οι παρακάτω εκφράσεις: πάρ' το αλλιώς (μεταφορικά), σεταμάς, κόφ' την παραμύθα, κάν' τα λιανά, σπάσ' τα και ξαναρίχ' τα, άσ' τα πούστικα, κλπ.

Μικροσκοπικά σπυθουράκια, πυκνά-πυκνά σαν αναφυλαξία, τα οποία εμφανίζονται στο δέρμα όταν ζεστάνει ο καιρός και αρχίσει η εφίδρωση. Επίσης εμφανίζονται στα μωρά, εκεί όπου φοράνε την πάνα. Μπορούν να βγουν και στο γυναικείο δέρμα γύρω από τα γεννητικά, αν πχ ερεθιστεί από καμιά σερβιέτα, ή στο δέρμα του στήθους (και στα δύο φύλα).

Δεν είναι σύγκαμα, είναι πολύ πιο ελαφρύ. Νομίζω ότι δεν είναι ούτε δερματικό νόσημα, ούτε αλλεργία, είναι απλώς σύμπτωμα της μη καλής αναπνοής του δέρματος. Οι πάνες ή οι κρέμες ή το λουράκι του ρολογιού μπουκώνουν το δέρμα όταν πιάσουν οι ζέστες και αυτό αντιδρά. Η λέξη όμως είναι απαίσια και σε κάνει να νιώθεις τελείως μωρό, ή λίγο σίχαμα, όταν ακούς να σου λένε ότι «δεν είναι τίποτα, ιδρωτσίλες είναι, θα περάσουν».

Όταν γεμίσεις ιδρωτσίλες το δέρμα γίνεται πολύ ανώμαλο, χωρίς να είναι όμως αυτό ορατό παρά μόνο από πολύ πολύ κοντά, ή υπό επιθετικό πλάγιο φωτισμό. Η αίσθηση στα χέρια, όταν χαϊδέψεις την περιοχή που έβγαλε ιδρωτσίλες, είναι σαν να έχεις άμμο στα δάχτυλα. Το δέρμα δηλαδή παύει να είναι λείο και γίνεται σαγρέ.

Λέγονται και «δρωτσίλες» και «ιδρωτήρια».Το επιστημονικό όνομα του φαινομένου μου διαφεύγει, όποιος το ξέρει ας μας το πει.

Ναι μεν λένε έτσι στο Τζάντε τον Διονύση, αλλά το ονοματάκι αυτό χρησιμοποιούνταν παλιά για τον νέο οδηγό, αυτόν με το Ν στο πίσω τζάμι (μπλιαχ).