Definitions by Khan (2353)
Showing 131-140 from 2353

Εκφραστική ρίμα για νεαρούς κάγκουρες που φλερτάρουν πεζές εποχούμενοι σε παπάκι. Η έκφραση περιγράφει παντός είδους μικροεπαρχιωτικές καταστάσεις (των Αθηνέζων συμπεριλαμβανομένων) και βγάζει μια ασύστολη εϊτίλα, όταν ο Ψάλτης ήταν τσαντάκιας κι ο Γαρδέλης έκανε ρόδα, τσάντα και κοπάνα. Η έκφραση χρησιμοποιείται και θετικά γα τον άνθρωπο που δεν το βάζει κάτω παρά την ευτέλεια των μέσων του.

Έκφραση από την σλανγκοηρωική δεκαετία των έιτιζ, μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα, όπως τα παρακάτω:

1. Πιο κυριολεκτικά το είδος Techno-country, όπως αναπτύχθηκε από συγκροτήματα, καθώς οι Rednex. (Σ.ς.: Αξιοσημείωτο ότι η βλαχοντίσκο ανθεί στην Βαλτική).

2. Κομμάτια-ποστίλες που συνδυάζουν ετεροκλήτως ρυθμούς της Εσπερίας, λ.χ. ραπ, με ρυθμούς της καθ' ημάς Εώας, λ.χ. μπουζουκάκι, τσιφτετελάκι κ.ο.κ.

3. Συναφώς, η συνήθεια κέντρων να εναλλάσσουν ξενόφερτο ντάμπα ντούμπα με ελληνάδικη μουσική, συνήθως από κάποια προκεχωρημένη ώρα και πέρα.

4. Η πλειοψηφία των τραγουδιών που παίζονται στην γιουροβύζιον συνδυάζοντας και καλούα παγκοσμιοποιημένη μονοτροπία με πολιτισμική ιδιαιτερότητα.

Εν κατακαυλείδι, τόσο ο όρος βλάχος όσο και ο όρος ντίσκο εννοούνται στην ευρύτατη δυνατή έννοια, σημαίνοντας ο μεν βλάχος τον τοπικισμό, η δε ντίσκο, κάποιο ξενόφερτο ή παγκοσμιοποιημένο άκουσμα. Συνεκδοχικά, η έκφραση περιγράφει και αντίστοιχη ετερόκλητη συμπεριφορά. Σύγκρινε με το βαλκανικό Turbofolk.

Ασίστ: Αυτό το βρήκα μόνος μου.

Το πούτσες μπλε επί το πιο εύσχημον. Λέγεται και πίτσες μπλε από τη Βιλγαρία, ώστε το υπονοούμενο να είναι ακόμη λιγότερο δύσληπτο. Όπως και οι μπλε πούτσες, οι μπλε πίτσες σημαίνουν κάτι ψευδές, ανυπόστατο, ανόητο, ουτοπικό ή αναξιόπιστο.

Αμφότερες και οι δύο εκφράσεις αποτελούν μνημεία σλανγκικού τιραμισουρεαλισμού, του οποίου άλλωστε το μπλε αποτελεί το εμβληματικό χρώμα. Για μεγαλύτερο τιραμισουρεαλιστικό αποτέλεσμα συνάπτονται παρατακτικώς διάφορες παρδαλές εκφράσεις, τις οποίες και παραθέτω αρρυόμενος από τον κόπο συσσλανγκιστών:

• πούτσες μπλε και εμπριμέ (Τζόνι Μπλακ)
• πούτσες μπλε κι αρχίδια κοτ(ι)λέ (Αίας)
• πούτσες μπλε και φούξια (Τζιμάκος)
• πούτσες μπλε φωσφοριζέ (Τας)
• πούτσες μπλε και νάιλον κάλτσες (Βιπ)
• πούτσες μπλε και πράσινα άλογα (ιουμπίου)
• πούτσες μπλε και πράσινα καρότα (μχαχα)
• πούτσες μπλε με ροζ ελεφαντάκια (Άλλος)
• πούτσες μπλε με πουά ελεφαντάκια (τουκανισμός: Το πουά δεν είναι χρώμα)

• πούτσες μπλε, μαλαπέρδες Εβραίων (Τζίμης Πανούσης, Βράσταμαν).

  Το δεύτερο ζήτημα είναι πού μπαίνουν οι μπλε πούτσες για το οποίο οι γνώμες διΐστανται:

• πούτσες μπλε σε ροζ βαζάκια (Τζιμάκος)

• πούτσες μπλε σε κιβώτια καφέ (Ρεντέβιλ)

• πούτσες μπλε σε κόκκινα παράθυρα (Κώστας, σ.ς.: με λίγο από Magritte)

  Για τις πίτσες μπλε, πάλι κυκλοφορούν οι εκφράσεις:

• πίτσες μπλε κι αρχίδια καπαμά

• τρεις πίτσες μπλε, η μία δώρο

• πίτσες μπλε και ροζ μινάκια

  Δικαίως λοιπόν οι μπλε πίτσες τε και πούτσες συναγωνίζονται τα τσιμπούκια ο τίγρης σε παραλλαγές.

Α πουστεριόρι θεωρήθηκε ότι η έκφραση πούτσες μπλε εννοεί τα στρουμφάκια, των οποίων το γεννητικό μόριο έχει χαρακτηριστικό κυανούν χρώμα. Ή τα στρουμφάκια, οι οποίοι τρώνε και μπλε πίτσες. Ή τους Νεοδημοκράτες, τις πούτσες από την πενταετή διακυβέρνηση των οποίων τρώμε τώρα. Ωστόσο, δύο ερμηνείες που μπορεί να διαθέτουν μεγαλύτερο πραγματολογικό έρεισμα είναι η του Τρίγωνος, κατά τον οποίο η αναφορά είναι σε πέος που βρίσκεται για πολλή ώρα σε στύση κι έχει αρχίσει να μπλεδίζει, και η του Γαϊδουραγγάθου, κατά τον οποίο οφείλεται σε ουσία, όπου βούταγαν τον πέοντα στους οίκους ανοχής, η οποία προσέδιδε μπλε χρώμα.

Trivium: Σύμφωνα με αυτοψία του Αλλλίβε, στην Ανάλλληψη Θεσσαλλλονίκης υπάρχει πιτσαρία με ονομασία «Πίτσες μπλε». Επίσης, υπάρχει ομώνυμο καρναβαλιστικό γκρουπ που συνδυάζει τις μπλε πίτσες με ροζ μινάκια, βλ. το ομώνυμο σάιτ.

Πανουσισμός, υπάρχει και ομώνυμη βιβλιοκασέτα του Τζίμη Πανούση. Αναφέρεται, υποθέτω, σε «γιάφκες» αριστεριστών που εξελίσσονται σε μπαφόσπιτα, καθώς ο ανθός της νεολαίας, το άλας της γης επιδίδεται στην ευγενή αθλοπαιδιά του μπάφκετ. Φαντάζομαι ότι ήταν ιδιαίτερα επίκαιρο στις αριστερές γενιές των σίξτηζ και σέβεντηζ. Επίσης, μπορεί να σημαίνει κάποιον που του ζαλίζεται ο έρωτας όταν ο καθοδηγητής του ξηγάει το διαλεκτικό προτσές.

Ασίστ: Χαλικούτης.

Πολλοί το εκλαμβάνουν ως ένα χαριτωμένο έως γουτσιστικό επιφώνημα, όπως το τσα!, το γιούπι κι έτσι. Όμως οι παροικούντες την Σλανγκουσαλήμ γνωρίζουν ότι προέρχεται από την τσίκα (δες το λήμμα του Βίκαρ για ετυμολογίες), δηλαδή το «επεξεργασμένο, «ψημένο» μαύρο». Οπότε τσικαμπούμ < τσίκα + μπουμ, = το σκάσιμο του μπάφου, χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει.

Έχει γίνει διάσημο από το άσμα του Γ. Κούτρα σε μουσική Γ. Γιοκαρίνη, στίχους Σ. Μπουλά με τον τιραμισουρεαλιστικότατο στίχο «στο παράλογο το ρίχνεις του Ιονέσκο, χτες αγόραζες καρτούλες της Ουνέσκο».

Πηγή: Τζόνι Μπλακ.

Το μπουρδέλο με σλανγκική αποκοπή (σ.ς.: ένα φαινόμενο που αξίζει να απασχολήσει την γαμοσλανγκοτέτοια) και ηχηροποίηση.

Αναφέρεται στο Παλλάς όταν ήταν κινηματογράφος και έκανε ατελείωτα φεστιβάλια. Τότε ο παλλαδόβιος ήταν ο πάσχων από οξεία υπερκουλτουρίαση, καθώς κυριολεκτικά ζούσε μέσα στο Παλλάς, βλέποντας πέντε ταινίες την ημέρα, κατά προτίμηση ιρανικού κινηματογράφου, τρώγοντας μέσα στο Παλλάς, ψάχνοντας για χεσοκαβάντζα κ.ο.κ.

Σήμερα το Παλλάς ως χώρος για θεατρικές/ χορευτικές παραστάσεις και συναυλίες έχει πάει κύριο κύμα, καθώς τα εισιτήρια φτάνουν μέχρι και τα 150 γιούρια την βραδιά, και όποτε πας σκοντάφτεις πάνω σε Προέδρους Δημοκρατίας, πολιτικούς, δημοσιοκάφρους και ταλιμπάν. Το παλλαδόβιος μάλλον θα χαρακτήριζε κάποιον που επιδεικνύεται σε κοσμικές συναθροίσεις. Χώρος υπερκουλτουρίασης είναι μάλλον ο Ιανός, που φιλοδοξεί να αναστήσει τα λογοτεχνικά καφενεία, καθώς και άλλοι πολυχώροι κατσιμηχέσω, αλλά δεν έχω ακούσει αντίστοιχη έκφραση. Αν είχαμε ακόμα τον athensasitreallyis...

Το παιχνίδι ποδοσφαιράκι, η κατ' εξοχήν διασκέδαση παλαιάς κοπής, επειδή οι παίκτες κατά πολύ Γκραν Γκινιόλ τρόπο είναι σουβλισμένοι, σαν τον Αθανάσιο Διάκο. Παρεμπίπταμπλυ, ένας αστειάτορας Τούρκος πολιτικός δήλωσε εύστοχα: «Διαψεύδω τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ότι ο Ελληνισμός της Πόλης είναι σταυρωμένος. Ουδέποτε σταυρώσαμε κανέναν Έλληνα. Μόνο τους κρεμάγαμε και τους σουβλίζαμε».

Επίσης, λόγω ρίμας, χρησιμοποιείται μαζί με το έτσι, σε φάσεις έτσι-γιουβέτσι. Για τη ναρκοσλάνγκ σημασία του μας τα 'πε η συναγωνίστρια. Για ετυμολογία δες την Βικούλα. Για παρετυμολογία την Φρικούλα.

Το μικροσκοπικό πέος. Πολλά (εισ-)πνευστά όργανα έχουν κατά καιρούς δηλώσει τον πέοντα (ειδικά στην πράξη του στοματικού σεξ), όπως το κλαρίνο, το σαξόφωνο, η φλογέρα, η φυσαρμόνικα κ.τ.ό. Η σφυρίχτρα είναι ο βενιαμίν αυτής της εύμουσης παρέας, καθώς φημίζεται για το εύχαρι λιλιπούτσειο μέγεθος που την καθιστά πρόσφορη για γουτσιστικά παιχνίδια. Μιλάμε για πέοντα γαριδάκι εν ολίγοις.

Εξάλλου η σύγχρονη επιστήμη βεβαιώνει ότι ο ήχος που παράγεται από την ανθρώπινη γενετήσια πράξη ομοιάζει εντυπωσιακά με σφύριγμα, όπως άλλωστε και το πολιτικό πρόγραμμα του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον από την έννοια της σφυρίχτρας ως πέοντος (έστω μικρού) και της γενετησίας πράξης ως σφυρίγματος είναι που προκύπτει και ο χαρακτηρισμός του γκέι ως σφυρίχτρα (βλ. ορισμό της Ιρονίκ), κωλοσφυρίχτρα, τσαπερδονοκωλοσφυρίχτρα κ.ο.κ. με προσθήκη νι συνθετικών. Για την γυναίκα που το απονιβώνει το ερομιδαλιό βλ. τσαπερδονοκωλοσφυρίχτρα.

Σύμφωνα μάλιστα με ενδιαφέρουσα πληροφορία του 'Ιωνος, που αναμένει την επιβεβαίωσή της από τους καλιαρντολόγους του σάιτ, η σημασία της σφυρίχτρας ως μικρού πεουλακίου, έγινε αιτία για τον χαρακτηρισμό του τοιούτου τσουτσουνακίου ως φίφης (ήτοι το φιφάκι που λέμε και (χ)λι(χ)λί) σύμφωνα με τον συλλογισμό- σοφιστεία:

Το μικρό τσουτσουνάκι είναι σφυρίχτρα, H FIFA (Federation Internationale de Football Association) χρησιμοποιεί σφυρίχτρες, άρα το μικρό τσουτσουνάκι λέγεται φίφα.

Ceci n'est pas καλιαρντά, αλλά ένα από τα πολλά ονόματα του μπαργαλάτσου, δηλ. του πέους, ιδίως σε σχέση με την πρακτική του στοματικού σεξ. Λέγεται και η φλογέρα χωρίς τρύπες ή, αντιστρόφως, η φλογέρα με τις οκτώ τρύπες, όπου η όγδοη είναι το αιδοίο της ερωμένης ή ο κώλος του/της ερωμένου/ης. Η φλογέρα παραπέμπει περισσότερο σε βουκωλικό πηδύλλιο βγαλμένο απ' την αγνή ελληνική ύπαιθρο. Ποιητικός υπερθετικός: Η φλογέρα του βασιλιά. Γι΄ αυτό, αν δείτε ούφο με σκούφο, καλύτερα να είστε προσεκτικοί...