Definitions by Khan (2355)
Showing 701-710 from 2355

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (αγγλιά από το Media of mass communication) ή απλώς μουμουέ δίνουν αφορμή για πολλές μπανεύκολες τροπές τους όπως Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ή Μέσα Μαζικής Εξαγρίωσης (ή Εναγρίωσης). Επίσης Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, εφόσον θεωρηθεί ότι λειτουργούν κατευναστικά για να χειραγωγήσουν τους πολίτες σε συμβιβασμό και αποδοχή του καθεστώτος.

Το lexilogia.gr δίνει μια ακόμη μεγαλύτερη λίστα, όπου περιλαμβάνονται και τα εξής: Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης, Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης, Μέσα Μαζικής Εκμετάλλευσης, Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού, Μέσα Μαζικού Εξευτελισμού, Μέσα Μαζικής Εθελοτυφλίας, Μέσα Μαζικού Εκβιασμού, Μέσα Μαζικού Εκφυλισμού, Μέσα Μαζικού Εξονειδισμού, Μέσα Μαζικού Εφησυχασμού, Μέσα Μαζικής Εξουθένωσης, Μέσα Μαζικού Επηρεασμού. Επίσης, αν διαλέξουμε να φύγουμε από το αρκτικόλεξο Μ.Μ.Ε. τρέπονται σε Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης, Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης, Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης κ.ά. Με αυτές τις μπανεύκολες τροπές ο γούγλης είναι εξαιρετικά κιμπάρης και δίνει εκατοντάδες χιλιάδες χτυπήματα.

Όταν χρησιμοποιείται στο μπασκετικό ιδίωμα σημαίνει έναν πανύψηλο και θηριώδη σέντερ, που και μόνο λόγω των σωματικών του προσόντων λειτουργεί προστατευτικά ως προς το καλάθι, πόσω μάλλον αν ξέρει και καλή άμυνα. Λέγεται και σκιάχτρο. Πρόκειται για χαριτωμενίστικη μεταφορά πραγματικότητας του ποδοσφαίρου και άλλων αθλημάτων στο μπάσκετ.

Νέα ονομασία για τα γουρούνια της Ευρώπης. Προκύπτει από το αρκτικόλεξο GIPSI εκ των Greece Ireland Portugal Spain Italy, που είναι ομόηχο με την αγγλική λέξη gipsy που σημαίνει γύφτος. Έχει τα πλεονεκτήματα έναντι του P.I.G.S. ότι βάζει μέσα και την Ιρλανδία χωρίς να δοθούν λύσεις τύπου P.I.I.G.S., καθώς και ότι υπάρχει μια σχετική ιεράρχηση των προβλημάτων με την Ελλάδα πρώτη.

Η κατάληξη -ιάδα (και όχι απλώς -αδα) τείνει να γίνει συνήθης κατάληξη της γαμοσλανγκοτέτοιας. Προκύπτει από την Ιλιάδα του Ομήρου (ενδεχομένως και από άλλα αφηγήματα λ.χ. Αλεξιάδα και ό,τι) και σημαίνει: α) μια υπερβολή στην ενασχόλησή μας με ένα δημόσιο πρόσωπο, η οποία αποπροσανατολίζει από άλλα σημαντικότερα θέματα, (λ.χ. Ζαχοπουλιάδα, Τζουλιάδα) β) την ικανότητα κάποιου να παράγει ευφάνταστους και σουρεαλιστικούς μύθους με στοιχεία υπερβολής τ. το γάμησε και ψόφησε (λ.χ. φωσκολιάδα). Συχνά και τα δύο, ενώ αποφασιστικής σημασίας είναι να έχει λάβει η -ιάδα τις διαστάσεις επικίλας (λ.χ.Γκουσγκουνιάδα).

Ως λιακοπουλιάδα εννοούμε τα λιακούρεια έπη που ραψωδεί ο Δημοσθένης Λιακόπουλος, άκα Λιακό, άκα πουτινιάρης, τα οποία αφορούν στην ανωτερότητα των Ελλήνων και το πώς οι Έλληνες έχουν σχέση με ο,τιδήποτε καλό υπάρχει στον πλανήτη, αλλά και στο Σύμπαν. Βλ. απόγονος των Αφελίμ, το Σακέτο σε πακέτο.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο george που έβαλε το λήμμα στο Δημόσιο Πρόχειρο, το καταχώρισε ως λασκοπουλιάδα. Για το τελευταίο αυτό δεν βρήκα διαδιχτυακά ευρήματα, όπως για την λιακοπουλιάδα που δίνει πολλά, ωστόσο είναι ενδιαφέρον ότι έχουν συναιρεθεί δύο μορφές, ο Λιακόπουλος και ο αείμνηστος Λάσκος σε έναν, τον Λασκόπουλο. Οπότε, αντιστοίχως, η λασκοπουλιάδα αποτελεί μια επική αφήγηση που συνδυάζει στοιχεία, όπως οι εξωγήινοι, το ξανθόν γένος και ο Πούτιν, οι μύθοι της αρχαίας Ελλάδας, και η Βίβλος, οι γεροντάδες κ.τ.ό. του Λιακόπουλου, με (πα)παρετυμολογίες, πορτοκαλισμούς, αριθμητικές τ. τυχαίο; δε νομίζω και αμπελοφιλοσοφίες τ. Λάσκου.

Η έκφραση λιακοπουλιάδα χρησιμοποιείται συχνά όταν θέλουμε να επαναφέρουμε στην τάξη συνομιλητή μας που παραστράτισε κάποια κλικ ή και κανά τακ προς θεωρίες συνωμοσίας ή άλλες ευφάνταστες διηγήσεις, οπότε του λέμε κάτι του στυλ «έλα, άσε την λιακοπουλιάδα» ή «λιακοπουλιάδα τό 'κανες» κατά το λύσσα το έκανες.

Ανασυλλαβισμός του μαγαζί.

Προφ αποτελεί όρο της μπουρδελοσλάνγκ και αναφέρεται σε μαγαζί τύπου putzinstitut/ ευαγές ίδρυμα, όπου προσφέρεται σεξ μεταξύ των υπηρεσιών των κορασίδων.

Περαιτέρω, υπάρχουν μερικές λεπτές αποχρώσεις:

Το γαμαζί είναι ο γενικός όρος, το generic term. Μπορεί να αναφερθεί σε όλα, σε μπουρδέλα, στούντιο, κωλόμπαρα, στριπτιτζάδικα κ.ά. Ακόμη κι αν δεν προσφέρουν ακριβώς μπριζόλα, μπορεί να χαρακτηρισθεί ως γαμαζί, ενώ κυρίως λέγεται αν υπάρχει κάποιος χαρακτήρας τρέντι γκλαμουριάς που το καθιστά μαγαζί κι όχι ντέλο. Δηλαδή πιο πολύ για strip clubs. Τέλος, το γαμαζί δεν είναι και τόσο υποτιμητικός όρος, είναι κάπως ουδέτερος.

Το μπριζολάδικο λέγεται για γαμαζί που πρσφέρει σεξ χωρίς αυτό να είναι απολύτως επίσημο, αλλά ύστερα από κάποιου είδους συνεννόηση, ύστερα από ευνόητα υπονοούμενα.

Το κρεοπωλείο είναι ένα κλικ πιο υποτιμητικό, δηλαδή πουλάει κρέας (μπριζόλα) ως μη ώφειλε. Αφορά σε παρακμή πρώην πτωχού πλην τίμιου φραπενείου, που πλέον δεν είναι τίμιο. Ενώ το κρεαταγορά εστιάζει περισσότερο στην επίδειξη παρά στην πήδηξη. Αμφότερα είναι πιο πολύ ασθενείς μεταφορές και όχι τεχνικοί όροι.

Τέλος, υπάρχουν οι νεόκοποι όροι:

• κουρτινάδικο: το στριπτιτζάδικο, όπου ο πριβέ χώρος του κλείνει με κουρτίνα, οπότε μπορεί να παίξει και σεξάκι, με την συγκατάθεση της διεύθυνσης του γαμαζιού, πιθανόν λόγω κρίσης. Συναφείς όροι:
• κουρτινιάζω= γαμώ κεκλεισμένων των κουρτινών, και
• κουρτινάτο, κατά τα τραπεζάτο, καρεκλάτο κ.τ.ό.: Το κουρτινάτο είναι το λόγω κρίσης ενισ-χυμένο φλοκατσίνο, ένα είδος φραπέ με μουνί (κατά το μπουγάτσα με μουνί) και το σερβίρουν κυρίως οι παρακμιακές αράμπικα του γαμαζιού και όχι οι πρώην ντεφραπεϊνέ νυν δε απλώς ντεμπριζολέ μη μου άπτου ντίβες. Υπάρχει, δηλαδή, συχνά μια απονομή ρόλων στον θίασο του γαμαζιού.

Πάντως, γουγλικώς, δεν δικαιώνεται η ανάρτηση των σχετικών με την κουρτίνα όρων, καθώς δεν φαίνονται αρκούδως παγιωμένα.

Τέλος, δευτερευόντως, ο όρος γαμαζί μπορεί και να αποτελέσει απλώς βρισιά για οποιοδήποτε μαγαζί.

O άνθρωπος της νύχτας. Είναι ωστόσο πιο συχνές οι γενικές του στυλ παιδί της νύχτας κ.τ.ό.

Εκ του σπάσιμο και της σλανγκικής κατάληξης -ατίας.

Ο σπασαρχίδας /σπαζαρχίδης/ σπασαρχίδας ή ορχεοκλάστης (για να θυμηθούμε και την βυζαντινή ιστορία) και αυτός που αναπτύσσει συμπεριφορές τύπου πεφτοχαλάστρας. Επίσης, μπορεί να ειπωθεί και για τον μπαχαλάκια.

(Μόλις δυο χτυπήματα στον γούγλη).

Πάσα: Mr Cadmus.

Επίσης ζαλάρχιδος και ζαλαρχίδας. Αυτός που μας ζαλίζει τον έρωτα, ή πιο συγκεκριμένα, που μας ζαλίζει τ' αρχίδια, δηλαδή είναι φορτικός, ενοχλητικός, κούρασελ, επαναλαμβάνει διαρκώς τα ίδια πράγματα, ίδιες συμβουλές, ίδιες παρατηρήσεις ή ίδια λάθη. (Η έκφραση δίνει δυο σελίδες στον γούγλη, είναι βέβαια πολύ λιγότερη συνηθισμένη από το σπασαρχίδης).

Faux γαλλιά που σημαίνει διανοουμενίστικος.

Κτγμ η γαλλιά οφείλεται αφενός στο ότι το διανοουμενίστικος είναι δύσχρηστο ως υπερβολικά μακρόσυρτο και αφεδύο στο ότι έχουμε συνδέσει την γαλλική κουλτούρα με φαινόμενα υπερκουλτουρίασης, επίτηδες δυσνόητων κειμένων κ.τ.ό. σε αντίθετα με την αγγλοσαξονική τάση να δίνονται όλα ως μασημένη τροφή με εύκολα παραδείγματα που να ευτελίζουν σαδιστικά την όποια βαθύτητα σκέψης κτλ.

Η έκφραση λέγεται τόσο για κείμενα ή καλλιτεχνικά έργα όσο και για στυλ εμφάνισης. Πολλοί αποκτούν το διανοουμενέ υφάκι σε όψιμη ηλικία στην λογική του αυτά μας τα 'πανε πολλοί, μας τα 'πε κι ένας Γάλλος, αν δεν διανοουμενίστηκες μικρός, θα διανοουμενιστείς μεγάλος.

Παρατσούκλι για τον πολιτικό Θεόδωρο Πάγκαλο, είναι λογοπαίγνιο με τον λέοντα, λόγω των λεονταρισμών του, αλλά και του ότι φέρεται ως βασιλιάς των ζώων στον ζωολογικό κήπο των τριακοσίων βολευτών, καθώς και με τον Μεγάλο Ναπολέοντα, λόγω του βοναπαρτισμού του στην επίδειξη ενός φωσκολικού εγωισμού κατά την διαπραγμάτευση της πολιτικής του περσόνας.

Παρεμπίπταμπλυ η ατάκα του εν λόγω πολιτικού μαζί τα φάγαμε, που τείνει να λάβει διαστάσεις ατάκας της δεκαετίας, ολοένα και συχνότερα τρέπεται σε μαζί τον φάγαμε, όπου εννοείται πλέον η συν-πάθεια όλων των Ελλήνων ενώπιον της κοινής βρώσεως πούτσας που έχει ήδη αρχίσει και μας περιμένει ακόμη.

Με την ευκαιρία ιδού μια λίστα παρατσουκλιών Ελλήνων πολιτικών της μεταπολίτευσης για τον ιστορικό του μέλλοντος:

• Αβέρωφ, Ευάγγελος: Γεφύρωφ, Ροζαλία.
• Αβραμόπουλος, Δημήτρης: Mπω Μπρυμέλ, ο κύριος Τίποτα, Αβραμόκωλος, Σαυραμόπουλος, Αβραμό, Κάγκελος, Μπλέηζερ Καγκελόπουλος.
• Αθανασιάδης-Νόβας, Γεώργιος: Γαργάλατας.
• Αναγνωστόπουλος, Νίκος: (πάλαι ποτέ βουλευτής της ΝΔ στην Α’ Αθηνών) Ο φίλος του νεκρού.
• Ανδριανόπουλος, Ανδρέας: Ανδριανόκωλος.
• Ανδρουτσόπουλος, Αδαμάντιος: Η μικρούλα η Adam η κουνιστή (του Χ. Κλυνν).
• Άνθιμος Θεσσαλονίκης: Παναγριότατος και βλ. και λέω τον δεσπότη Παναγιώτη.
• Αρσένης, Γεράσιμος: Τσάρος.
• Αρχιεπίσκοπος Μακάριος: Τζουμπές, Μούσκος, Μασκαριότατος, Ερυθρός ρασοφόρος της Μεγαλοννήσου, Κάστρο της Μεσογείου.
• Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: Χουντόδουλος, Μπιγκ Μακ.
• Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος + (μετά θάνατον): Μαρκαριστός.
• Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α΄ (διαδέχτηκε τον Μακάριο): Παπαπλάστικ (η οικογένειά του είχε εργοστάσιο πλαστικών).
• Βαρβιτσιώτης, Ιωάννης: Μπάρμπι.
• Βαρουφάκης, Γιάνης: Μπαρουφάκης.
• Βασιλεύς Κωνσταντίνος Α': Κώτσος, Κουμπάρος.
• Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β’: Κοκός, ο τέως, Γλύξμπουργκ, Γλύξμπουργκερ, κ.α.
• Βασιλεύς Όθων: Κόθων.
• Βασίλισσα Φρειδερίκη: Φρίκη, Φρειδεφρίκη.
• Βενιζέλος, Ευάγγελος: Μπενίτο, Μπένι, Μπένι Χιλ, Μπενί Ζελόν, Πόρκυ, Πρωθυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, Ύπαρχος, Μαρία Αντουανέτα, Turkoglu (κατά Wikileaks), Τανάλιας.
• Βενιζέλος, Σοφοκλής: Κληκλής, ο μικρός υιός του μεγάλου πατρός.
• Βορίδης, Μάκης: Το βορίδι (κατά Καρατζαφύρερ), Βορβορίδης, Βορίδεν, Αιμοβορίδης ο Τσεκουράτος.
• Βουλγαράκης, Γιώργος: Ντοράκης.
• Βούλγαρης, Δημήτριος: Τζουμπές.
• Γαρουφαλιάς, Πέτρος: Γάλα με ανθρακικό, «Πέτρο, μαλάκα, ήθαμε για πλάκα!»
• Γερουλάνος, Παύλος: Πρίγκηψ.
• Γερμενής, Γεώργιος: Καιάδας, «οι Γερμενοί ξανάρχονται».
• Γεωργιάδης, Άδωνις: Μπουμπούκος, Λουλούκος. Βλ. και Ελλαδέμπορας, Θολοπατριώτης, Θολοκουλτουριάρης.
• Δαμανάκη, Μαρία: Δραχμανάκη Μαρία, Δαμουνάκη Μαρία.
• Διαμαντοπούλου, Άννα: Φράου, Διαμάντω, Κρουέλα ντε Βιλ, Αννούλα του Φονιά. Βλ. και πασοκομούνα.
• Δρούτσας, Δημήτρης: Φον Δρούτσας, Κηπουρός.
• Έβερτ, Μιλτιάδης: Μπουλντόζας.
• Ζαγορίτης, Λευτέρης: Μαυρογιαλούρος.
• Ιερώνυμος Αθηνών: Τζερόνιμο (Γκρούβη), κωφάλαλος (το τελευταίο λέγεται από δεξιούς που ήθελαν να μιλάει περισσότερο για εθνικά θέματα, όπως ο προκάτοχός του).
• Ιωαννίδης, Δημήτριος: Αόρατος δικτάτωρ, σκύλος της ΕΣΑ.
• Κακλαμάνης, Νικήτας: Ομέρ Πριόνης, Νικηταράς ο Δενδροφάγος.
• Καμμένος, Πάνος: Το τσαμένο (κατά Τράγκα). Βλ. επίσης Καμένοι Έλληνες.
• Κανελλόπουλος, Αθανάσιος: Κοντός, Παπάκι.
• Καραμανλής Κωνσταντίνος: Τραμπάκουλας, Καραμάν Αλής, Καραμαλάκας, Γκαούτσο Κώτσο, Φρυδάς. ο Θείος, ο Μαρμαρένιος.
• Καραμανλής, Κώστας: Δον Μπουχέ, Βούδας της Ραφίνας, ραφινάτος, κουρασμένος, Μπούλης, Δάμαλος, Γεωργοκώστας Καρανδρέου, το γένος Παπαμανλή. Βλ. και Σεμνά και ταπεινά, Νέα Δημοπρασία.

• Καρατζαφέρης, Γιώργος: Καρατζαφύρερ, Κωλοτούμπας, Κονφερανσιέ, Λαγός.

• Κατσέλη, Λούκα: Pasionaria.

• Κιλτίδης Κώστας: Φιλέας Φογκ (ΝΔ->ΔΗΣΥ->ΛΑΟΣ->ΝΔ).
• Κλάρας, Θανάσης: Άρης Βελουχιώτης, Καπετάν Μιζέριας.
• Κουβέλης, Φώτης: Φώτης Κουνέλης, Κυρ Φώτης.
• Κουλούρης, Κίμων: Άι Λάινερ, βλ. και Κιμωνό.
• Κυπριανού, Σπύρος: Μάππουρος.
• Κύρκος, Λεωνίδας: Κύρκη.
• Λαλιώτης, Κώστας: Θείον βρέφος.
• Λέφας-Τετενές, Όθων: (πολιτευτής της ΕΡΕ, μηδέποτε εκλεγείς) Κώθων Ελέφας-Τενεκές.
• Λιάπης, Μιχάλης: Μισέλ.
• Λοβέρδος, Ανδρέας: Loverδος, Λόβερ, Μάρθα Βούρτση, Κοτοπούλη-Ρεξ, Βασιλάκης Καΐλας, κλαμένο μουνί, κλαψομούνης.
• Μαρκεζίνης, Σπυρίδων: Μαϊμού, Σπυριδούλα, Σαγώνας, Τσίτα του ταρζάν.
• Μητσοτάκης, Κυριάκος: Ψυχάκιας, Τέρης Χρυσός. Βλ. και κυριάκος.
• Μητσοτάκης, Κωνσταντίνος: Μητσοτάκης, Μητσοτάκουλας (των Καρπαθίων), Μητροπάνος, Εθνικός Γκαντέμης, Γκαντεμόσαυρος, Ψηλός, καμπινεδάρχης, Ακατονόμαστος, Ροφός, Δρακουμέλ, Τσιμενένιος. Βλ. και Μαρίκα Μητσοτάκη, καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη! Για πληρέστερη λίστα βλ. λήμμα Μητσοτάκης.
• Μιχαλολιάκος, Νίκος: ο Καίσαρας, Χρυσαυγουλίδης.
• Μολυβιάτης, Πέτρος: Γκρομίκο.
• Μπακογιάννη, Ντόρα: Ντοράδα, Ντοράκλα. Βλ. και ντοράκηδες, ντορίτος, εδώ και Ντόρα, λεβεντομούνα.
• Ξενογιαννακοπούλου, Μαριλίζα: Μάρκελος Νύκτας, Μαριλίζα Ξενοπαπαδακογιαννακοντουρουντουρουτριανταφυλλοπούλου.
• Πάγκαλος, Θεόδωρος: Πάγκαλος, Παγκαλέων, Μεγάλος Τραγουδιστής, παν-κάλος, Παχύδερμο των Ιμίων. Βλ. και σ' έχει γαμήσει ποτέ χοντρός;
• Παζαΐτη, Νατάσα: υπολοχαγός Νατάσα.
• Παπαγεωργόπουλος, Βασίλης: Ο φτερωτός δήμαρχος, Βάσιπαπ, Ατσαλάκωτος.
• Παπαδόπουλος, Ανδρέας: Τραβόλτα.
• Παπαδήμος, Λουκάς: Παπαδήμιος.
• Παπαδόπουλος, Γεώργιος: Μπισκότο.
• Παπακωνσταντίνου, Γιώργος: Υπάλληλος.
• Παπακωνσταντίνου, Μιχάλης: Ούζο δώδεκα, Τζάκ Ντάνιελς.
• Παπαληγούρας, Παναγής: Βλ. παπαληγούρας.
• Παπανδρέου, Ανδρέας: Αντρέ Παπαντρέ, Συγκινημένος, Σιδερένιος (μετά το Harefield), Αντρίκο ντελ Πάσο. Βλ. και ΘΑΣΟΚ, Μιμίκος, Αυριανοτομπριστής.
• Παπανδρέου, Βάσω: Βλ. Πασοκομούνα, Λεβεντομούνα.
• Παπανδρέου, Γεώργιος: Παπατζής, γέρος της Δημοκρατίας.
• Παπανδρέου, Γιώργος: Τζέφρι, Γ.Α.Π., Γιωργάκης, No Jobs, Ο τρίτος ο μακρύτερος, Ξένος, ο φερόμενος ως πρωθυπουργός, μελαγχολικό αγόρι, τρελοκαταθλιπτικό αγόρι, αΓΑΠούλης, Κοσταρίκας (γιατί ο κόσμος χάνεται κι αυτός ταξιδεύει σε εξωτικά μέρη), ο Ημίαιμος Πρίγκηπας, Αρχολίπαρος, Φόρεστ ΓΑΠ, ο Σορτάκιας, ο Εγκέφαλος, Bertolt Brecht. Βλ. και ψωρογιώργαινα, Γεωργοκώστας Καρανδρέου, το γένος Παπαμανλή, άχου άχου Νετανιάχου, bravo Giorgos!, γκεϊμπέκικο, Παπανδαιμόνιο.
• Παπαντωνίου, Γιάννος: Κολγκέιτ, Τσάρος, Προικοθήρας.
• Παπαρήγα, Αλέκα: Κουκουβάγια, Κοκκινοσκουφίτσα. Βλ. και η Παπαρήγα η καλή, παπαρήγανη, κολοκύθια, το Κόμμα, εκ του Περισσού.
• Παπασπύρου, Δημήτριος: Παλάντζας, Σέσουλας.
• Παπούλιας, Κάρολος: Εθνική γλάστρα, τελευταίος δανειστής, εθνικός δανειστής (του μακαρίτη Ανδρέα, για την αγορά της ροζ βίλας άκα το κωλόσπιτο).
• Παπουτσής, Χρήστος: ο Μαλάκας.
• Παυλόπουλος, Προκόπης: Πάκης, Ρόκυ, Τσάκ. Βλ. μένω Προκόπης.
• Πικραμμένος, Παναγιώτης: Bitterman.
• Πλαστήρας, Νικόλαος: Μαύρος Καβαλάρης, Συνταγματάρχης Καραπιπέρης.
• Πλεύρης, Θάνος: Βλ. Πλευρίτιδα.
• Πλεύρης, Κώστας: Μικυμάου. Βλ. και Πλευρίτιδα.
• Πολύδωρας, Βύρων: Λατίνος εραστής, Μπαντέρας, Μπάϊρον, Στρατηγός Άνεμος, Πολύξερας.
• Πρωταίτιοι 21ης Απρίλιου: Ντάλτονς.
• Ραγκούσης, Γιάννης: Κίλερ.
• Ράλλης, Γεώργιος: Γάλλης, Δεν θέλω ου. Βλ. και οι μισοί Έλληνες θα μάθουν τέχνες, οι άλλοι μισοί γάματα.
• Ράπανος, Βασίλης: Βλ. ῥαφανιδόω.
• Σαμαράς, Αντώνης: Αντωνάκης, Πολάν, Τρελαντώνης, Σπουδαρχίδης, Κομανέτσι, Σαχλαμαράς. Βλ. και συγγρού, νουδούλα.
• Σαρτζετάκης, Χρήστος: Αγκαλίτσας, Ανάδελφος, Ροφός ή πατομπούκαλος (λόγω γυαλιών).
• Σημίτης, Κώστας: κινέζος, λογιστής, τάπερμαν, Σαύρα του Κολωνακίου, Αρών Αβούρης, Ιγκουάνα, Αρχιδοσίλογος.
• Σιούφας, Δημήτρης: Πίκατσου.
• Σπηλιωτόπουλος, Άρης: Αρούλης, Σαλώμη, Ιφιγένεια (όταν θα τον θυσίαζε ο Καραμανλής με υπονοούμενο ότι την ανάβαν την πυρά).
• Στεφανόπουλος, Στέφανος: Στεφ Στεφ.
• Τζαννετάκης Τζαννής: Βραχιολάκης.
• Τομπούλογλου, Χάρης: Τόμπι.
• Τζήμερος, Θάνος: Τζάγριος, Τζήμερμαν.
• Τσαλδάρης, Αθανάσιος: Νανάς.
• Τσάτσος, Δημήτρης: Παχύδερμο της Δημοκρατίας.
• Τσάτσος, Κωσνταντίνος: Κότα.
• Τσίπρας, Αλέξης: Sexy Alexi, Τσιπραλέξ, Αλέξης Παπανδρέου, Τεν Τεν. Βλ. Τσίπρα, Παιδαριογέρων, ΣφΥΡΙΖΑ.
• Τσοβόλας, Δμήτρης: Γιος του Αγωγιάτη, ο Δώστα-όλα, το Τσουλούφι.
• Τσουκάτος, Θεόδωρος: Τσουτσουκάτος, Στρατηγός.
• Τσοχατζόπουλος, Άκης: Mπω Μπρυμέλ, Τσοχατζόπουτσος.
• Φλωράκης, Χαρίλαος: Καπετάν Γιώτης (το nom de guerre του).
• Χρυσοχοίδης, Μιχάλης: Προπατζής, Γκόλντον, Goldsmith, Goldfinger, ο Αδιάβαστος. Βλ. και μΠΑτΣΟΚ.
• Ψωμιάδης, Παναγιώτης: Ζορό, Ο Νομάρχης. Βλ. και λέω τον δεσπότη Παναγιώτη.

Πάσα: Γκάτζμαν.