Ἡ συνεύρεσις μὲ τὸν φαρμακοψώλη θεωρεῖται, κατὰ τὴν λαϊκὴ ἀντίληψι, θανατηφόρος γιὰ τὴν συνουσιαζομένη γυνή. Μεταξὺ τῶν φαρμακοψωλῶν εἶναι ἡ πολλαπλῆ χηρεία λίαν διαδεδομένη.
Ταυτόσημον τὸ φαρμακοπούτσης, φαρμακόπουτσος.
Ἡ λαϊκὴ σοφία δὲν ἔχει πρὸς ὥρας διατετυπωμένην ἄποψιν διὰ τὰ ἀποτελέσματα τῆς συνευρέσεως τοῦ φαρμακοψώλου μὲ κιναίδους. Ἆραγε, νὰ ὀφείλεται τοῦτο εἰς ἔλλειψιν στατιστικῶς ἐπαρκοῦς ἀριθμοῦ περιπτώσεων, ἢ εἰς ἔλλειψιν παρατηρητικότητος; Ἢ μήπως αἱ λοῦγκραι, λουμπῖναι, τζαζκαραμπαζοῦδαι, ταραφόλουμπαι κλπ εἴδη τοῦ τζιναβόκοσμου εἶναι ἄτρωτοι ἀπὸ τὰς φαρμακερὰς ψωλάς; Ἐπὶ τῶν θεμάτων αὐτῶν ἡ ἔρευνα συνεχίζεται.
Ἐγείρεται νῦν τὸ ἐρώτημα: Ποῖος νὰ ἦτον ὁ πρῶτος ἀναφερόμενος φαρμακοψώλης;
Ἡ ἡμετέρα μυθολογία μᾶς πληροφορεῖ ὅτι τοιούτος (ὄχι δά!) ἦτον ὁ Μίνως, ὁ βασιλεὺς τῆς Κρήτης. Ὁ μῦθος διδάσκει ὅτι ὁ Μίνως παρέμενε ἄτεκνος, παρά τὰς προσπαθείας του, διότι αἱ γυναῖκες, μετὰ τῶν ὁποίων συνηυρίσκετο, κατεσπαράσσοντο μέχρι θανάτου ἀπὸ ὄφεις, ὕδρας, σαρανταποδαρούσας κλπ ὑποτέρατα, τὰ ὁποῖα ἐξήρχοντο τοῦ πέους του, ἀμέσως πρό τοῦ σπέρματος. Κάποτε ἡ Πρόκρις, σύζυγος τοῦ ἥρωος Κεφάλου, ἡ ὁποία τὸ πήγαινε το γράμμα, ἔλυσε τὸ πρόβλημα, κατ' ἄλλους μὲ φαρμακοβότανα, κατ' ἄλλους ἐπινοήσασα τὸ πρῶτο προφυλακτικόν, ἐκ τοιχώματος βοείου κύστεως. Ἀφοῦ συνελέγοντο τὰ τέρατα ἐντὸς τοῦ, τρόπον τινα, προφυλακτικοῦ, τοῦτο ἀπερρίπτετο καὶ συνεχίζετο ἡ συνεύρεσις (καί, γιὰ ὅποιον δὲν κατάλαβε, τὸν ξανάχωνε, δηλαδή). Μὲ τὸ τέχνασμα αὐτὸ κατέστη ὁ Μίνως πολύτεκνος.
Ἀνάλογο τέχνασμα διὰ τὴν συνεύρεσιν μὲ φαρμακομοῦνες δὲν ἔχει εἰσέτι ὑποπέσει εἰς τὴν ἀντίληψίν μου.
[...] Μήν τυχόν δούν κι' αγαπήσουν αυτόν τον Ησύχιο και τις κλαίτε αύριο σαβανωμένες! Άααα! ΘΕΑΓΕΝΗΣ-ΗΣΥΧΙΟΣ [...] άλλο όνομα δέν βρήκαν να δώσουν ο παπάς και η μάνα του σ' αυτόν τον φαρμακοψώλη!» Διότι, μέσα σ' όλα, είχε συμβεί φυσικά να θεωρήσουν το σπέρμα του δηλητήριο [...].
(Ζ. Ζατέλη, «Και με το φως του λύκου επανέρχονται»)
