Ο ιδιόρρυθμος, ο τρελαμένος, ο παθιασμένος ή κολλημένος με κάτι, ο μονομανής, ο κάργα παραξενιές και ιδιοτροπίες. Ο με άποψη που καρατσεκαρισμένα δεν του την αλλάζεις με την καμία.
Για να συνυπάρξεις χρειάζεται ειδικούς χειρισμούς, γερά νεύρα κι διαθέσιμα αρχίδια για πρήξιμο. Γιατί να το πάθεις;
Επειδή, είτε δεν μπορείς να τον αποφύγεις αφού είναι αφεντικό, συνάδελφος, συνεργάτης, γείτονας, ο λοξός πλησίον ντε που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι αμαρτίες πληρώνεις, είτε γιατί είναι αυτός που μπορεί αυτό που εσύ θέλεις, αλλά δεν μπορείς και τον ανέχεσαι εν είδει χαρατσιού τιμής στο ταλέντο, την πείρα, το μονοπωλιακό του πόστο, τη μοναδικότητά του.
Τα ψώνια που δεν διαθέτουν τίποτε από αυτά ενώ πολύ θα γούσταραν, μιμούνται, για να ξεχωρίσουν από το σύνολο, την τόσο κλισαρισμένη παρενέργεια του ιδιαίτερου που κάνει τη διαφορά. Στην τελική, είναι βίδες με τους ..βίδες.
Μια φορά πάλι πέρασε από δω ένας βλαμμένος να γυρίσει μια ταινία για το χαζοκούτι. Ήθελε έναν γάιδαρο για το πλάνο. Πόσα θες, μου λέει για μια μέρα; Ξέρω 'γώ του λέω, να τον ρωτήσω, γιατί είναι και λίγο βίδας -κατάλοιπα της συνδικαλιστικής Σοσιαλθολούρας του παρελθόντος!. Πάω που λες, του το λέω στ' αυτί. Θέλει, μου είπε, 100 Ευρώ και συμβόλαιο.
Το μόνο ψεγάδι που έβρισκα στη τότε ταινία της Ντίσνεϋ ήταν ότι είχαν «κακοζωγραφισμένη» την Ποκαχόντας όμως αυτό ήταν επειδή είμαι βίδας με τη ζωγραφική.
Ετούτος είναι βίδας!!! Κι αυτό δεν ξέρουμε αν θα μας βγει σε καλό ή κακό. Προσωπικά θα έλεγα πως είναι καλός προπονητής όταν έχει να κάνει με «αγνό» υλικό. Οι δικοί μας είναι «βεντέτες». Η ρήξη μεταξύ τους είναι θέμα ημερών.
(αναφέρεται στον Πολωνό Γκουαρντιόλα - ιδιόρρυθμο Μιχάλ Πρόμπιερζ του Άρη)
(Όλα απ’ το δίχτυ)