Definitions by Galadriel (185)
Showing 121-130 from 185

Συχνή χρήση ως μέρος δήλωσης περί παρελθόντων χρόνων με τη μορφή ξεράθηκα.

1. Ξεραίνομαι - από τη δίψα. Το προφανές: στέγνωσε το στόμα μου, το νιώθω ξερό κι αν πιστέψουμε τους επιστήμονες, όταν διψάσουμε σημαίνει ότι ήδη έχουμε αφυδατωθεί, έχει αρχίσει η συρρίκνωση των κυττάρων που σταδιακά ξεραίνονται (λέμε τώρα). Παρ. 1.

2. Ξεραίνομαι - μένω ακίνητος σαν ξερό κούτσουρο ένα πράμα, δεν παίρνω ούτε ανάσα. Θεωρητικά οι λόγοι μπορεί να είναι πάρα πολλοί (βλ. κυριότερους παρακάτω), αλλά δεν έχω ακούσει κανέναν να λέει «ξεράθηκα από ηδονή» πχ, κι ας είναι ο τέλειος οργασμός μια φάση που πραγματικά μπορεί να σε αφήσει σέκο.

• Ξεραίνομαι στον ύπνο (Παρ. 2 ολόκληρο - ή Παρ. 3 σκέτο, με τον ύπνο να εννοείται).
• Ξεραίνομαι στο γέλιο (λεξικογραφημένον για ακατάσχετα γέλια: Έσκασα / πέθανα / ξεκαρδίστηκα / λύθηκα / ξεράθηκα / τρελάθηκα στα γέλια) - Παρ. 4.

• Ξεραίνομαι από τον πόνο - Παρ. 5. Ο πόνος ήταν τόσο απότομος και δριμύς που με άφησε χωρίς ανάσα, κόκαλο.

  1. Εκτός από παράγωγο του ξερός έχουμε και σε παράγωγο του ξέρω: ξεραίνομαι. Ξεραινόμαστε - γνωριζόμαστε με κάποιον από πριν ή από κοντά (προφ χαριτωμενιά).

Χαρακτηρισμός που ξεχειλίζει από θαυμασμό, για την πολύ ψηλή καυλιάρα γυναίκα με την καλή την έννοια, τ. γυναικάρα, άλογο καμαρωτό, «πω ρε μάνα μου πα πα πα» σε φάση.

Λες τη λέξη και γεμίζει το στόμα σου απολαυστική λεβεντομουνιά: Ειδικά αυτή η κατάληξη -άρι παραπέμπει συναισθηματικά σε λέξεις που περιγράφουν μεγαλοπρεπείς και ευθυτενείς πραγματικότητες (βλ. στυλι-άρι από το στύλος, δοκ-άρι από τη δοκό, αλλά και πιο χαρακτηριστικά ματζαφλάρι, παλαμάρι κ.λπ.) - και βέβαια στο καμ-άρι...

Χρησιμοποιείται στο Μπραχάμι (το άκουσα επανειλημμένα σε χρήση και μου κόλλησε κιόλας), αλλά δεδομένου ότι το γούγλε τεστ βγήκε θετικό, εκτιμώ ότι παίζει να έχει διαδοθεί και πέρα από το ρέμα.

...............................................................

Προσπάθειες ετυμολογικής προσέγγισης συμπληρώνονται εκ των υστέρων συνοψίζοντας τα υπέροχα σχόλια που έχουν καταγραφεί – ειδική μνεία στους Vrastaman και sstteffannoss:

• Αναφορά στα Ρομανί όπου dil’arela θα πει (περίπου) «κάποιος που σε τρελαίνει».
• Αναφορά στα Τούρκικα όπου dilara θα πει (περίπου) «η ερωμένη, η λατρεμένη της καρδιάς».
• Αναφορά στην Αμερικάνικη σλανγκ, όπου dilara θα πει (περίπου) «η βυζαρού που γουστάρει να ξεσαλώνει».

Θεγκζ γκάιζ.

«Εσύ ξέρεις» - «εσύ ξέρεις καλύτερα»: Εγώ ξέρω καλύτερα. Σε πιο προχώ περιπτώσεις μπορεί να σημαίνει και: εσύ δεν ξέρεις τι σου γίνεται, είσαι εντελώς άχρηστος να λάβεις μια σοβαρή απόφαση, το κεφάλι σου έχει μέσα σκατά, αλλά εκτός που είμαι πιο έξυπνος από σένα είμαι και τόσο καλός που δεν θέλω και να σε στενοχωρήσω, οπότε και θα σου άξιζε να σκεφτείς την αυτοκτονία.

Λέγεται συνήθως κατά την διαπίστωση της μη ταύτισης απόψεων για ό,τι, ώστε να διαφοροποιήσει τη θέση του ομιλούντος, χωρίς να πιάσει τον άλλο από τους ώμους να τον κουνάει πέρα δώθε, «ξύπνα ρε» σε φάση.

Ενίοτε προηγείται στο λόγο το «τι να πω» και έπεται το «εγώ πάντως».

Πουτσοπόλιταν τεύχος 69: Είναι στιγμές που έχουμε έρθει σε αμηχανία, γιατί οι συνηθισμένες λέξεις δεν αρκούν για να αποδώσουν το ύφος της σκέψης που προηγείται του λόγου. Κυρίες μου, ναι, εσείς εκεί, πείτε, γιατί αποκλείεται να μην σας έχει τύχει: Πώς αποκαλείται το μόριο του συντρόφου σας, όταν απευθύνεστε σε αυτόν; Να λοιπόν μια κατάσταση - χαρακτηριστικό παράδειγμα της προαναφερθείσας φάσης.

Θες να πεις πχ, «μωρό μου σε είδα στον ύπνο μου απόψε μμμ με είχες τρελάνει, ένιωθα το * σου μέσα μου και τέλειωνα μέσα σε πυροτεχνήματα» (Παράδειγμα - μια φράση βγαλμένη από τη ζωή αχαχά - αυτή ή κάποια αντίστοιχη που περιλαμβάνει τον περίφημο *). Σο, τι βάζουμε κορίτσια στο *;

• Το πουλί σου / το τσουτσούνι σου; Παραπέμπει σε νηπιαγωγείο, νο νο νο του πέφτει.
• Το πέος σου; Ξενέρωτο, παπουδίστικο και κλινικό.
• Το μπούτσο σου / το καυλί σου / τη μαλαπέρδα σου / το παλαμάρι σου / το στυλιάρι σου / την ψωλή σου / το ματσούκι σου κλπ; Προστύχως πεζοδρομιακά, μπανάλ και εύκολα.

• Τον ήρωα / πρόεδρο / Μεγαλέξανδρο / Τζέκινγκζ Χαν / Κολόμβο / κλπ εξερευνητές, κατακτητές και κονκισταδόρες; Παίζει να θεωρήσει ότι τον δουλεύεις νο νο νο του πέφτει.

  Πού είναι αυτή η ουδέτερη λέξη που ταιριάζει στην απελευθερωμένη αλλά καθωσπρέπει κοπέλα του σήμερα; Ε; Αυτό λοιπόν το κενό του λόγου έρχεται να καλύψει ο...

Θανάσης: ένα όνομα με το οποίο κάλλιστα μπορεί η καθεμία να αποκαλέσει το μόριο του συντρόφου της χωρίς να κακοχαρακτηρίζει τον ένα από τους δύο (τ. «είμαι τσούλα» «είσαι μικροτσούτσουνος / γελοίος»). Επικρατεί άλλων συνηθισμένων ονομάτων Κώστας, Νίκος, Γιώργος, Γιάννης κ.λπ., δεδομένου ότι είναι ψιλοάσχετο και φέρει στο νου το Βέγγο («ποιος Θανάσης» κιέτσ'), συνεπώς προσδίδει και μια ευθυμία στο λόγο. Άλλωστε είναι ένα όνομα με διάσημη ό,τι να 'ναι υπόσταση: ατάκα των Απαράδεκτων - μήδι 1 «θες όνομα, θες όνομα ε, θες ένα όνομα; Ε, Θανάσης», στάνταρ λεζάντα του Ελληνικού Cosmo σε αναφορές στον άγνωστο γκόμενο - μήδι 2.

Αντίστοιχης αξίας αλλά στο πιο μεγαλειώδες το Λεωνίδας (παραπέμπει σε πτώση μετά από ηρωική μάχη, όμως δεν ήταν νικητής το παλικάρι σο το αφήνω στην κρίση σας).

Τέλος: προσοχή κυρίες, αν είχατε Θανάση για πρώην και ο νυν το ξέρει, επιλέξτε άλλο, Βαγγέλης ξερωγώ. Κι αν κύριε τέλος πάντων δε σας αρέσει κοιτάχτε να του βγάλετε ένα άλλο και να της το πείτε για καλύτερη επικοινωνία. Αατα.

Συμπληρωματικός ορισμός για τις σλανγκ έννοιες - κυριολεξία εδώ - του χαρακτηρισμού Ταλιμπάν (σπεκ στους προλαλήσαντες): Ο φανατικός και υπερσυντηρητικός θεούσος, ή ο υπερσυντηρικός παπάς (emkrit). Ο ασυλλόγιστα ριψοκίνδυνος, υπέρ το δέον πυροβολημένος ζηλωτής, ψυχάκιας ή σπασίκλας (Vrastaman). Ο ασυλλόγιστος, ο σταρχίδιατου, αυτός που κάνει κάτι επειδή εντάξει, και όχι γιατί το ευνοούν οι συνθήκες (jesus). Τα λοιπά στο «και ταλιμπάν» (vikar).

Επιπλέον: Γενικώς ο μαυρούκος κυρίως ο δουλευταράς. Όχι ο πολύ μελαχρινός, αλλά ο καφές σκούρος τ. Τυνήσιου πωλητή δερμάτινων πουφ, μάγερα που χώνει πολύ κάρυ από Ινδία, άοκνου κελεμπιοφόρου πρόσφυγα από Πακιστάν κι έτσι.

Πρόκειται για ελαφρώς απαξιωτικό ορισμό που εμπεριέχει ρατσιστικό τρόμο. Κλασικός επηρεασμός από την (αμφίβολης ορθότητας αλλά και πάλι ποιος βάζει το χέρι στη φωτιά) αμερικανική προπαγάνδα μετά την πτώση των δίδυμων, όλοι οι καφετιοί είναι εχθροί μας, ειδικά αυτοί που μιλάνε στη μητρική τους με πολλά αλάχου ακμπάρ ουλουάχατ ουλουάχατα.

Φράση που ξέμεινε από διαφήμιση Favre Leuba (που δυστυχώς δε βρήκα στο συσιφόνι, μάλλον επειδή έπαιζε επί πλειστοκαίνου). Ο ένας προσπαθούσε να προφέρει τη φίρμα και δεν τα κατάφερνε, ενώ ο άλλος ο μαγκιόρος που το φορούσε στο χέρι, έγραφε σταρχίδια του τον αγράμματο και χαμογελούσε με ανωτερότητα, λες και το ρολογάκι ήταν τελικά το νόημα της ζωής που μόνο εκείνος κατείχε και ακουγόταν από μέσα η βαθιά φωνή «φάβγ λ[οε]μπά - όσοι το φορούν, ξέρουν και να το προφέρουν» (τι λες τώρα!).

Τάπα και γυριστή απέναντι στον αναιδέστατο που μας την είπε, επειδή δεν ξέραμε ό,τι δεν ξέραμε, που αυτός το ήξερε όμως. «Όσοι το φορούν, ξέρουν και να το προφέρουν» πα να πει, «ω ανόητε, για ποίο λόγο χαίρεσαι, το ό,τι κατέχεις τη συγκεκριμένη γνώση είναι αρνητικό για σένα και σημαίνει ότι έχεις εμπειρίες που θεωρούνται υποτιμητικές για την προσωπικότητά σου - ενώ εγώ που δεν ξέρω απ' αυτά τα πράματα στην πραγματικότητα θα πει ότι είμαι πιο καλός από σένα, πιο σωστός και η άγνοιά μου είναι το πλεονέκτημά μου κι άμα λάχει ναούμ' θα παντρευτώ και παρθένα».

Συναντάται και στην - πιο άμεση - μορφή «όποιος το φορά, ξέρει και να το προφέρει». Αμέ.

Δε νομίζω Τάκη: Είμαι στο δικό μου προσωπικό σύμπαν και θα κάνω ό,τι με φωτίσει ο θεός αλλά πάντως όχι ό,τι φαίνεται λογικό στα μάτια του μέσου συνανθρώπου μου. Θα κάνω αυτό που θέλω και δεν θα επηρεαστώ από αδιάφορες παραμέτρους (π.χ. ο κόσμος καίγεται) που δυσκολεύουν την πορεία προς το στόχο μου (π.χ. να λιώνω στο προ πίνοντας μπάφους). Παράδειγμα 2.

Η σχετική διαφήμιση που έχει κολλήσει το σοφό Τάκη στα στόματα και στα κεφάλια πολλών επισυνάπτεται ως μήδι και το επικό κείμενο στο Παράδειγμα 1.

Ευρύτερη χρήση της φράσης περιλαμβάνει κάθε περίπτωση όπου κάποιος διαφωνεί. Δε νομίζω ότι έχεις δίκιο, δεν θεωρώ ότι συμβαίνει αυτό που λες σε φάση, πιστεύω ότι λες μαλακίες. Παράδειγμα 3 και στο 4 ως χαριτωμενιά - λολοπαίγνιο.

Το 'χω χτίσει (εγώ ρε) το μαγαζί (/το γήπεδο /το σημείο ομαδικής συνάθροισης /το φόρουμ κ.λπ.). Υπερθετικός (που λέει ο λόγος) του συχνάζω, τονίζει την απαίτηση σεβασμού ως ακολούθως:

1. Είμαι ιδρυτικό στέλεχος ή από τους παλαιότερους που το έχουν επισκεφθεί. Η παλιουροσύνη μου δίνει την αδιαμφισβήτητη εξουσιοδότηση του να εκφέρω αναντίρρητη άποψη, όταν οι άλλοι (οι χτεσινοί, που δεν ήταν εκεί όταν χτιζόταν το κτήριο, το τσατ-πρόγραμμα, το καφενείο) οφείλουν να κάνουν τουμπεκί γιατί έτσι. (Αυτός είσαι!)

2. Έχω δώσει τόσα λεφτά στο μαγαζί που ήταν σαν να χρηματοδότησα την ανέγερσή του - ενίοτε αυτό είναι και κυριολεξία αν δεις το μαγαζί σε βάθος χρόνου να τραβάει επεκτάσεις, νέα υπόστεγα, νέες πτέρυγες κλπ της παρανομίας. (Είμαι αυτός...)

Σκάω μύτη, ξεμυτίζω. Ξεφυτρώνω. Ξεπετάγομαι. Παίρνω θάρρος και, προσεκτικά και δειλά, τσουπ, εμφανίζομαι. Παράδειγμα 1.

Ξετσουπίζω - ξεπετάγομαι: το παιδάκι που ως εκείνη τη στιγμή κρύβεται πίσω από τη μαμά, αρχίζει να αποκτά αυτοπεποίθηση ωριμάζοντας και τσουπ, αποκτά δειλά και προσεκτικά πρωτοβουλίες - δοκιμή και σφάλμα. Η οικεία εικόνα του μπόμπιρα που ζητάει με το βλέμμα την άδεια της μαμάς, τσουπ, αφήνει το χέρι και πάει να παίξει μπάλα λίγα μέτρα πιο κει - ξετσούπισε (και σε λίγο θα φάει τη χύμα γιατί δεν έχει καλή ισορροπία ακόμα, αλλά θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία). Παράδειγμα 2.

Ξετσουπίζω - ξεθαρρεύω: η ποντικομαμή που κρυβόταν πίσω από τα θαμνάκια καιροφυλακτώντας, βρήκε την κατάλληλη συγκυρία να πεταχτεί από την κρυψώνα, τσουπ, γύρισε ο τροχός τώρα θα γαμήσει κι εκείνος που ένιωθε φτωχός, τώωωρα θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε. Παράδειγμα 3 (με την έννοια που χρησιμοποιείται από τον συγγραφέα, δεν τον ξέρω τον Αρκάδα).

Χαρακτηριστικός πόνος στη βάση της σπονδυλικής στήλης, νταν στη μέση, συνήθως υπόκωφος και αμβλύς, αλλά πάντα έντονος και ενοχλητικός έως ανυπόφορος, αποτέλεσμα μεγάλης σωματικής κόπωσης (πολλή δουλειά - παρ. 1, ορθοστασία - παρ. 2), ενίοτε και θεμάτων ορμονικών, ενδυματολογικών και προεορτίων (παρ. 3).

Όποιος έχει νιώσει νιώθει, μιλάμε για εκείνο τον συγκεκριμένο βαθύ και βουβό πόνο που δίνει την εντύπωση ότι η μέση έχει ανοίξει και σιωπηλά χωριστεί σε δύο μέρη, τα οποία σταδιακά απομακρύνονται το ένα από το άλλο για να αφήσουν στη θέση τους κενό, όπου θα πέσει το υπόλοιπο κορμί από πάνω, που παύει πια να στηρίζεται. Το σώμα δεν κρατιέται στη θέση του, έχει χτυπηθεί ακριβώς στο κέντρο, στη μέση, próxima estación: Κατάρρευση.

Σε πιο χαρκόρ χρήση για οτιδήποτε μπορεί να εκραγεί η καταρρεύσει. (παρ. 3)