Η ιστορικών διαστάσεων κρίση διάρροιας που έχει αποτυπωθεί στη μνήμη του παθόντος όπως αποτυπώθηκε στο συλλογικό θυμικό το πυρηνικό ατύχημα στην πόλη, τότε Σοβιετική νυν Ουκρανική, Τσερνομπίλ το 1986.
Τσερλομπίλ έχουμε στις ακόλουθες περιπτώσεις:
Όταν η οξύτητα και η επιμονή της πεπτικής διαταραχής προκαλούν συνεχόμενες, ασταμάτητες, πολύωρες εκκενώσεις που οδηγούν εν τέλει στο φαινόμενο της ασθμαίνουσας κωλοτρυπίδας, εκεί που πλέον δεν έχει μείνει ούτε ίχνος κοπράνων αλλά ούτε και γαστρικών υγρών, οπότε η ταλαίπωρος οπή απλώς αφρίζει στο ρυθμό της αναπνοής του κατάκοπου χεσμένου.
Όταν η κρίση διάρροιας συμβαίνει σε μια εντελώς ακατάλληλη στιγμή και σε δημόσιο χώρο π.χ. εξετάσεις, δικαστήριο, πολύωρο ταξίδι με ΚΤΕΛ σε επαρχιώτικο ερημικό δρόμο, έτσι που η ανάγκη για ανακούφιση να είναι δυσχερής ή αδύνατη ή να οδηγεί τον παθόντα στα όρια του δημόσιου εξευτελισμού ή να υπονομεύει την εκτέλεση σοβαρής υποχρέωσης.
Όταν η ορμή του αρχικού κύματος διάρροιας είναι τέτοια που οι κοπρανικές σταγόνες αναπηδούν πάνω στα τοιχώματα του εσωτερικού της τουαλέτας για να επιστρέψουν και να σοβατίσουν τα κωλομάγουλα σε όλο τους το πλάτος και το ύψος μέχρι τον κόκκυγα, έτσι που λόγοι στοιχειώδους υγιεινής να επιβάλλουν πλέον χλιαρό ντους και όχι «πασαλείμματα».
Όταν η ένταση της διάρροιας και η απόσταση της τουαλέτας ή ο τύπος των ενδυμάτων λ.χ παντελόνι με κουμπιά και ζώνη δεν επιτρέπει το έγκαιρο και εύστοχο ξεφούρνισμα της ευκοίλιας εντός του στομίου της τουαλέτας με τον σφιγκτήρα να ενδίδει στην πίεση λίγα δέκατα του δευτερολέπτου πριν την θέση του κώλου επί της τουαλέτας και την καταιγίζουσα διάρροια να δημιουργεί στο χείλος, το καπάκι και την πλάτη της τουαλέτας, ίσως και στο δάπεδο ή τον τοίχο ανάλογα τη διασπορά, έργα αφηρημένου εξπρεσιονισμού αντάξια ενός Τζάκσον Πόλλοκ.
Μεταφορικά για τη μεγάλη τρομάρα.
-Ρε συ, θυμάσαι που δίναμε έκθεση στις πανελλήνιες και είχες πάει 10 φορές τουαλέτα;
-Πωω τί ήταν κι εκείνο ρε φίλε. Πραγματικό τσερλομπίλ. Έχασα την Ιατρική απ'αυτό.
-Πού χάθηκες δυο μέρες εσύ;
-Θυμάσαι που πήραμε κάτι καλτσόνε απ'τα Έβερεστ προχτές το βράδυ;
-Ε τί, σ'έκοψε;
-Τί μ'έκοψε ρε μεγάλε. Ξεκωλιάστηκα μιλάμε. Έχεσα κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές. Κι έχεζα, κι έχεζα, κι έχεζα...έχασα το μέτρημα. Ξέρναγε αίμα ο κώλος μου στο τέλος.
-Τσερλομπίλ πραγματικό ρε καημένε.
-Πώς πήγε η εκδρομή;
-Αυτό που έπαθα φίλε, δεν περιγράφεται. Δεν περιγράφεται! Ήθελα και Μέτσοβο. Με πιάνει μια ευκοίλια μέσα στο λεωφορείο, έλεγα θα τα κάνω απάνω μου. Πάω να μπω στο τουαλετάκι, μου λέει ο οδηγός «μη είναι βουλωμένη». Πάω και του λέω στ'αυτί ότι δεν αντέχω και θα τα αμολήσω εκεί επί τόπου. Κόβει δεξιά και με στέλνει σε κάτι δέντρα μέσα.
-Χαχα, και πήγες;
-Τί να κάνω; Ρόμπα έγινα. Με κοίταζε όλο το λεωφορείο και γέλαγε. Αυτό ήταν το τσερλομπίλ μου.