Definitions by Cunning Linguist (372)
Showing 81-90 from 372

Είναι η δυνατή γκαζιά που κάνουν οι μηχανόβιοι πατώντας γκάζι με την ταχύτητα στο νεκρό και έχει χαρακτηριστικά ξερό και εκκωφαντικό ήχο.

Αυτή την ξερογκαζιά συνήθως οι διάφοροι κάγκουρες του δίτροχου την κάνουν για να πουλήσουν μούρη, καθώς θεωρείται τρελή μαγκιά και μέγιστος μουνομαγνήτης.

Αν και οι γυναίκες γενικώς δρουν περίεργα και ακατανόητα για το ανδρικό μυαλό, η συμπεριφορά τους τείνει να φλιπάρει σε συγκεκριμένες εποχές, κυρίως όταν περνούν περιοδεύον ή κλιμακτήριο ή όταν πέφτει αγαμησιά. Κατά τις εποχές αυτές η συμπεριφορά της γυναίκας τείνει προς το ανελέητο πρηξαρχίδι και όσοι/-ες συσχετίζονται μαζί τους οφείλουν να προσέχουν πολύ καλά τη συμπεριφορά τους, καθώς μια σπίθα είναι αρκετή για να προκαλέσει ολική καταστροφή!

Όοοοολα λοιπόν αυτά τα προβλήματα που αποσταθεροποιούν την γυναικεία συμπεριφορά ονομάζονται με μια λέξη γυναικολογικά. Κάποια έχει τα γυναικολογικά της όταν συμπεριφέρεται αλλόκοτα: είναι δηλαδή κάπως, γκρινιάζοντας, φρικάροντας και πιθανώς φτάνοντας στα όρια της υστερίας χωρίς λόγο και αιτία. Πολλές φορές η έκφραση έχω τα γυναικολογικά μου χρησιμοποιείται και για πισωγλέντηδες (για ευνόητους λόγους), ενώ σπανιότερα χρησιμοποιείται και για άντρες που συμπεριφέρονται υστερικά.

Αναπόσπαστο κομμάτι των τιμημένων ελληνικών 80s, τα φοφίκο ήταν γαριδάκια με γεύση φιστίκι, παραπλήσια με τα φουντούνια (αν και οι απόψεις διίστανται μετά την πάροδο σχεδόν 20ετίας --> έρευνα). Το σακουλάκι τους ήταν άσπρο-πράσινο, με διάφανο παραθυράκι σε σχήμα σκίουρου.

Τα φοφίκο καταργήθηκαν γρήγορα (σε αντίθεση με τα φουντούνια), πράγμα για το οποίο έχουν διατυπωθεί πολλές διαμαρτυρίες, ακόμα και θεωρίες συνωμοσίας που αναμιγνύουν τη CIA, τον πράκτορά της Best Foods Χάρρυ Κλυνν και τη διαφήμιση που έκανε για τα ανταγωνιστικά φουντούνια!

Ξακουστό ελληνικό έθιμο. Σε αντίθεση με τα διάφορα πανηγύρια που γίνονται μια φορά τον χρόνο και σε κάποιο μέρος της Ελλάδας, αυτό γίνεται κάθε μέρα σε όλη την Ελλάδα.

Ο εορτασμός γίνεται σε μαγαζιά ή μέρη που μαζεύονται (σχεδόν) αποκλειστικά άντρες (βλέπε αρχιδαριό), οι οποίοι μάλιστα ευελπιστούν κιόλας να βρουν τίποτα γκομενάκια, να γίνει κανένα κονέ. Τα γκομενάκια βέβαια είτε δεν πατάνε σε αυτό το μέρος (αν είναι γνωστός αρχιδόκαμπος), είτε έχουν μεταναστεύσει μετά από την μαζική εισβολή σβέρκων, οπότε απομένει μόνο η ψωλαρία.

Οι γυναίκες δυστυχώς τείνουν να γιορτάζουν μακριά από τη σβερκαρία, σε μέρη θυελλώδη, όπου γίνεται το φημισμένο του μουνιού το πανηγύρι.

Λέγεται όταν κάπου βρίσκονται μόνο άντρες (βλέπε αρχιδαριό, σβερκαρία, καραπουτσαριό, ψωλαρία, αρχιδόκαμπος) οι οποίοι μάλιστα έχουν και άγριες διαθέσεις, όμως ελλείψει γυναικών το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παίξουν ξιφομαχία με τους παργαλάτσους τους!

Βγήκε από γνωστό ανέκδοτο που δύο πισωγλέντηδες, μην έχοντας κάτι καλύτερο να κάνουν, αποφάσισαν να παίξουν ξιφομαχία με τις ψωλές τους... Τελικά ο ένας, κατάκοπος, αποφάσισε να παραδώσει τα όπλα λέγοντας: «Ουφ, κουράστηκα... Κάρφωσέ με!»

Είναι το παλικάρι που έχει κάνει τη μαλακία δουλειά και διασκέδαση: όποτε βρει ευκαιρία, κοπανάει και μία στα γρήγορα (το κοπανάει είναι ενδεικτικό του υπερβάλλοντος ζήλου του)... Μεταφορικά πάλι, η λέξη δηλώνει αυτόν που συμπεριφέρεται σαν να τον έχει βαρέσει η πολλή μαλακία (ή αλλιώς το πολύ ψωλοκοπάνημα) στο κεφάλι.

Εντάσσεται στην μακρά σειρά συνωνύμων της εθνικής μας λέξης, μαζί με τα ψωλοβρόντης, πεοκρούστης, τρόμπας, αυνάνας κτλ.

(Πονηρογλειφο)γλωσσολογικά μιλώντας, όλη η μαγεία της λέξης βρίσκεται στην μακρά κατάληξη -ης, που προκαλεί αναβιβασμό του τόνου στην παραλήγουσα (σε αντίθεση με το ομόρριζο ψωλοκόπανος). Επίσης δημιουργεί και πολύ ωραίο τύπο πληθυντικού: οι ψωλοκοπάνηδες.

Το όνομα Χουντάλας είναι συνώνυμο της γούνας στην Ελλάδα. Αυτό βέβαια δεν είναι διαφήμιση, γιατί εμείς στο slang.gr δεν γουστάρουμε ούτε τις γούνες ούτε αυτές που τις φοράνε και υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των ζώων, οπότε να πάει να #@!%*& ο εν λόγω κύριος...

Στο θέμα μας τώρα... Εκτός από γουνεμπόρους στην Ελλάδα είχαμε και πολλά πραξικοπήματα, με πρώτη μούρη το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 (την γνωστή «χούντα των συνταγματαρχών»). Κάποιοι ανεκδιήγητοι τύποι αποφάσισαν να σώσουν την Ελλάδα από τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» κάνοντας «επανάσταση» και στέλνοντας τους αντιφρονούντες σε Γυάρο και Λονγκ Άιλαντ (Μακρόνησο). Τελικά, μετά από μια επταετία (κατά την οποία μοιράστηκαν πολλές άδειες για ταξί και περίπτερα στα «καλά παιδιά»), με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και με μισή Κύπρο λιγότερη, η χούντα έλαβε το τέλος της. Θα ήταν σενάριο για κωμωδία με ξεκαρδιστικούς πρωταγωνιστές (βλέπε τα βίντεο με τον Παττακό), αν δεν ήταν τραγωδία.

Ο χουντάλας λοιπόν είναι ο χουντικός ή ο νοσταλγός της χούντας. Λέγεται με σαφή ειρωνική διάθεση και συναντάται επίσης ως χούνταλο. Γενικά πάντως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν χαρακτηρισμός για κάποιον που συμπεριφέρεται σαν φασίστας (παράδειγμα 3).

Ο χουντάλας ονομάζει το πραξικόπημα του 1967 «επανάσταση». Δεν παραλείπει να λέει τι καλά και ηθικά παιδιά που υπήρξαν οι συνταγματάρχες, τι ησυχία, τάξη και ασφάλεια που επικρατούσε τότε και, κλασικά, ότι «ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται»...

Τώρα τελευταία μάλιστα, ο χουντάλας αρχίζει να πιστεύει πως ο Αλαβάνος είναι ο Αντίχριστος και πως η άνοδος των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ είναι η τελευταία τρομπέτα της Αποκαλύψεως...

(από Khan, 25/08/10)

Σκληρό χαρτάκι κυλινδρικά διπλωμένο που τοποθετείται ως επιστόμιο στο τσιγαριλίκι, με σκοπό να αποτρέψει αυτόν που θα το καπνίσει από το να τρώει σε κάθε ρουφηξιά καπνό με μαύρο και γίνει και το τσιγάρο μπουρδέλο. Εννοείται πως ο σωστός μπαφόβιος δεν βάζει ποτέ φιλτράκι στο γάρο. Για τη τζιβάνα χρησιμοποιείται ό,τι σκληρό χαρτί βρεθεί πρόχειρο, συνήθως λοιπόν ένα κομματάκι που σκίζεται από τα πακέτα των τσιγάρων.

Η τζιβάνα είναι βασικό στοιχείο για ένα σωστό τσιγαριλίκι, καθώς υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να είναι πολύ σφιχτή και να μην ρουφιέται ο καπνός εύκολα. Αναγνωρίζοντας τη σημασία της στην λήψη ευκρινών σημάτων από το μαύρο, ο σοφός λαός κατέληξε: στη τζιβάνα δώσε βάση το τσιγάρο μη χαλάσει.

Το τσιγάρο με καπνό και χασίς, κοινώς μπάφος, μαύρο, γάρο.

Η κατάληξη -λίκι χρησιμοποιείται για να το αντιδιαστείλει προς τα κανονικά τσιγάρα με σκέτο καπνό. Η λέξη χρησιμοποιείται συχνά και από φιλήσυχους πολίτες και έντρομους γονείς, οι οποίοι θέλουν να δείξουν ότι είναι αρκετά μέσα στα πράγματα, ώστε να χρησιμοποιούν και λέξεις της νεολαίας (τώρα της νεολαίας ποιας εποχής, αυτό είναι άλλο ζήτημα)...

Παράγωγη λέξη από το πρηξαρχίδης, περιγράφει τη διαδικασία της εξοίδησης (κοινώς πρηξίματος) των όρχεων. Πρόκειται για διαδικασία επίπονη λόγω της ανεξάντλητης επιμονής και υπομονής του δράστη σπασοκλαμπάνια (βλέπε και τα πόνος, κολλώδης), αλλά και της μαεστρίας του στο να ζαλίζει τ'αρχίδια των άλλων.

Πέρα από τους προαναφερθέντες ενοχλητικούς τύπους, εξπέρ στο πρηξαρχίδι αναδεικνύονται και οι γυναίκες. Οι απλός αντρικός νους αντιμετωπίζει ως μέγα πρηξαρχίδι τις χαοτικές συνειρμικές στροφές του συναισθηματικού γυναικείου μυαλού και την κακιά συνήθεια των γυναικών να θέλουν (ή ακόμα και να απαιτούν) κάτι από εσένα, αλλά να μην το αποκαλύπτουν με τίποτα και να περιμένουν να το ανακαλύψεις εσύ ενορατικά (χαρακτηριστική έκφραση: είμαι κάπως)...