ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ: λεξιπλασία, ΦΟΡΤΙΣΗ: γειώσεις

Εκλεκτό έδεσμα της ελληνικής κουζίνας. Ψήνεται μόνο σε μπρίκι και σερβίρεται αναμμένο.

- Πω πω... Πεινάω.
- Να σου ψήσω ένα φλαμπούτσο;

Got a better definition? Add it!

Published 2011-07-19 13:57:32+00:00
Last modified 2015-05-31 10:25:59+00:00

mpouliakos

1
0

Η σημασία της λέξης δεν έχει σχέση με τον Άγγλο φιλέλληνα Τζωρτζ Κάνιγκ (1770-1827), ούτε φυσικά με την πλατεία Κάνιγγος.

Η λέξη αναφέρεται στη στρατιωτική ορολογία και συναντάται συνήθως σε απαντήσεις εφέδρων και μονίμων υπαξιωματικών, αναφορικά με ερώτηση νεοσυλλέκτων για το είδος του φαγητού της ημέρας και αφορά ψαρωτική απάντηση για το φαγητό αυτό.

Ο μη μυημένος, ακούγοντας τον όρο, ξενίζεται γιατί περιμένοντας ως απάντηση ένα τυπικό είδος φαγητού σε έναν εντελώς τυποποιημένο χώρο, εκπλήσσεται. Φαντάζεται διάφορα, αλλά εις μάτην. Όταν με τα πολλά ο νεοσύλλεκτος δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει τον όρο, ρωτά και γειώνεται γιατί καταλαβαίνει πως τόση ώρα δουλευόταν. Η απάντηση που δίνεται από τον ανώτερο είναι: Κάνιγκες είναι οι πούτσες οι Αμερικάνικες.

Στον στρατό:
- Τι θα φάμε σήμερα λοχία;
- Α σήμερα μετά τα έρπινγκ και τα βαρελάκια και τις ασκήσεις ακριβείας που κάνατε, ήρθε η ώρα να φάτε φαγητό αξιώσεων. Πρέπει να δυναμώσετε για όλα αυτά που κάνετε. Θα φάτε κάνιγκες.
- Κα..Κάνιγκες το είπατε; Τι είναι αυτό; Πρώτη φορά το ακούω
- Κάνιγκες είναι οι πούτσες οι Αμερικάνικες. Χα...χα...χα

Got a better definition? Add it!

Published 2008-07-22 06:00:47+00:00
Last modified 2015-06-27 05:29:01+00:00

GATZMAN

610
6400

Από την εκπληκτική τριλογία Amici Miei (Εντιμότατοι Φίλοι μου), προέρχεται η αυτονομημένη ατάκα «γουρδώνω το περπούτσι παράμοιρα», που αποτελεί ελέυθερη μετάφραση εκ του ιταλικού πρωτοτύπου από έναν προφανώς πεφωτισμένο επαγγελματία μεταφραστή. Η έκφραση χρησιμοποιήθηκε για να θολώσει τα νερά και να παρέχει μία αληθοφανή δικαιολογία για κάτι που περισσότερες λεπτομέρειες δε χρειάζεται/δεν πρέπει να δοθούν. Έτσι χρησιμοποιείται και στην αυτονομημένη της εκδοχή.

- Λουκά μου, μπορείς να με πετάξεις μέχρι τη μαμά μου και μετά λίγο μέχρι το ΙΚΕΑ και αν έχουμε καιρό για πέντε λεπτάκια στο κομμωτήριο;
- Θα ήθελα πάρα πολύ αλλά πρέπει να γουρδώσω το περπούτσι...
- Ποιο; Τι λες Λουκά;
- Ναι, παράμοιρα. Ασ' τα να παν. Έπρεπε να είχα ήδη φύγει.
- Και πώς εξηγείς τότε το λεκέ στο πουκάμισο Αρχέλαε; Ε;
- Έπρεπε να γουρδώσω το περπούτσι παράμοιρα και βιαζόμουν και όπως το έβαζα ακούμπησε στο ρουζ που ήταν ανοιχτό πάνω στον πάγκο, Πίτσα μου.