Tagged definitions (5)
Showing 1-5 from 5

Αμερικλανιά κακής ποιότητας συνήθως (καουμπόικη, αστυνομική, δράσης τύπου Speed, κττ), η οποία στηρίζεται αποκλειστικά στα στοιχεία δράσης που περιέχει.

Hχομιμητικό επιφώνημα που μάλλον προέρχεται από την κλαγγή των πετάλων τού εν καλπασμώ αλόγου, σε συνδυασμό με τον ρυθμό των φριχτών αυτών μουσικών που συνοδεύουν παρόμοιες ταινίες (και οι οποίες έχουν γίνει φετίχ των δελτίων ειδήσεων).

Η φράση αυτή χρησιμοποιείται κατά κόρον όταν συναντιέσαι με ανάποδη φορά με κάποιο γκομενάκι που αξίζει την αμέριστη προσοχή σου για τα δευτερόλεπτα που μπορείς να τη δεις.

Τείνει να χρησιμοποιείται και με ένα ερωτηματικό στο τέλος καθώς και με το ωμέγα (του «πωπωω» αλλά και του «φιλιώ») με έντονη διάρκεια π.χ. πωπωωωωω... Φιλιώωω μου !!;!

Η φράση είναι παρμένη από, τον θεϊκό σε τέτοια ζητήματα, Βλάση Μπονάτσο και συγκεκριμένα από το επεισόδιο, όπου το γκομενάκι που γούσταρε ήταν (προφανώς) η Φιλιώ...

Καθώς λημματογράφησα και για Καραμανλή, και για Τσίπρα, και για Πλεύρη και για Σημίτη (ενώ την Παπαρήγα μου την πρόλαβε άλλος), νομίζω πρέπει να λημματοδοτήσω και τον Γιωργάκη Παπανδρέου, για να μην μείνει παραπονεμένος, αλλά και να μην κατηγορηθώ για μπαγαποντοδότης. Λοιπόν, ως γνωστόν, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει διαπρέψει σε δύο πράγματα: Πρώτον, είναι ο πελάτης που κατάφερε να αναδείξει τον Καραμανλή δύο φορές στην πρωθυπουργία, πραγματικά μεγάλο επίτευγμα! Και δεύτερον, είχε μια πανηγυρική (επίτηδες διφορούμενη η λέξη) θητεία ως Υπουργός Εξωτερικών Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2003, όπου λάμβανε συνέχεια τα εύσημα και τα χειροκροτήματα σύσσωμης της ευρωπαϊκής και αμερικανικής ηγεσίας, τα λεγόμενα «Bravo Giorgos!». Προηγουμένως τα είχε λάβει και από τον τουρκικό Τύπο.

Οι κακές γλώσσες λένε ότι μεταξύ των δύο υπάρχει άρρηκτη σχέση. Ήτοι, αυτό που φταίει για την διπλή ήττα του Παπανδρέου είναι η άψογη προφορά του στα Αγγλικά! Κάπως τον καθιστά ύποπτο αυτή η άνεση με την οποία χειρίζεται την αγγλική ο Giorgos, ενώ η προφορά του Καραμανλή στην αγγλική και γερμανική είναι πολύ πιο hellenarically correct. Φαίνεται ότι η hellenarical correctness μετράει πολύ στον Έλληνα, όταν πάει στην κάλπη: κάπως ο Κωστάκης μιλάει τα αγγλικά σαν να είναι ο δικός μας, ενώ ο Γιωργάκης σαν να είναι ο δικός τους. Κι αυτός ο image-maker του ΠΑΣΟΚ έχει καθυστερήσει απαράδεκτα να κάνει στον Παπανδρέου μαθήματα ελληνάρικης προφοράς των Αγγλικών. Κι επειδή «αρχή σοφίας παρατσουκλίων επίσκεψις», για να παραφράσω τον Αντισθένη, δεν είναι τυχαίο που ο Γιωργάκης έχει μείνει στην συνείδησή μας ως ο Giorgos . Βοήθησαν βέβαια και τα ζεϊμπέκικα με τον Τζεμ και τα πρωτοσέλιδα του τουρκικού Τύπου.

Και για να έρθω, έστω με καθυστέρηση, στο σλανγκικό ενδιαφέρον. Η έκφραση « Bravo Giorgos !» αποτελεί ειρωνική επιβράβευση φίλου ή όλης της παρέας σε Γιώργο ή Κώτσο, που λέει μια κοινοτοπία ως μεγάλη σοφία. Κατ' αντιστοιχία προς τα «Bravo Giorgos!» που επιδαψίλευαν σύσσωμοι Ευρωπαίοι, Τούρκοι κι Αμερικανοί στον Giorgos Παπανδρέου, απλά επειδή ήξερε να είναι ο άνθρωπος που έλεγε την κατάλληλη κοινοτοπία στην κατάλληλη στιγμή. Βλέπε πρώτο παράδειγμα για καλύτερη κατανόηση της φράσης.

Εκφραση θαυμασμού για ένα διερχόμενο κόμματο.

Ατάκα που λέγεται πως προέρχεται από έναν ψαρά που, προσπαθώντας κάποτε να πουλήσει τα αλιεύματά του, βλέπει να τον προσπερνάει ένας κόμματος. Τότε ο ψαράς πέταξε τη συγκεκριμένη ατάκα με στόχο να πετύχει έναν πολλαπλό επικοινωνιακό στόχο:
1) Ο ψαράς αφενός λειτουργεί ως επιθετικός καμακόβιος...
Η φράση «ωχ τα πόδια» εκφράζει την πρώτη εντύπωσή του βλέποντας τα καλλίγραμμα πόδια της, ενώ η φράση «άσ' τα κει» λέχθηκε δεύτερη υποδηλώνοντας στην τύπισσα να σταματήσει την πορεία της και να τον προσέξει. Στο τέλος εκθειάζει τα οπίσθιά της προσπαθώντας να παίξει και το τελευταίο του χαρτί.
2) Ο ψαράς αφετέρου λειτουργεί και σαν επαγγελματίας που διαφημίζει το εμπόρευμά του, αφού το μήνυμα μπορεί να ερμηνευθεί και ως «oχταπόδια, αστακοί, κολεοί« (κολιοί δηλαδή). Αυτή η ερμηνεία λειτουργεί ως δικλείδα ασφαλείας, όσον αφορά την ερμηνεία του νοήματος αλλά και την απώλεια του χρόνου, αφού αν χάσει την τύπισσα θα έχει αρκετές πιθανότητες να προωθήσει τα αλιεύματά του.

Η ιστορία αυτή είναι κοντολογίς η ιστορία ενός ψαρά, που βάζοντας δόλωμα τα θαλασσινά του πόνταρε να πιάσει έναν κόμματο. Τώρα τι έπιασε; Mάλλον είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς.

Επιφώνημα θαυμασμού από οπαδούς του Ηρακλή (και όχι μόνο) για τον Βασίλη Χατζηπαναγή, συνδυάζοντας τα θεία με το επώνυμο του επονομαζομένου «μάγου της μπάλας».