Tagged definitions (1379)
Showing 311-320 from 1379

Προέρχεται από τον όρο Δαλάι Λάμα. Ο Δαλάι Λάμα είναι ηγέτης του Λαμαϊσμού (Θιβετιανού Βουδισμού) και αντιπροσωπεύει τη ζωντανή ενσάρκωση μιας μορφής του Βούδα (της μορφής του ελέους).

Ο Σπαγκάι Λάμα αποτελεί έναν από τους Δαλάι Λάμα των τσιγκούνηδων. Έναν από τους οδηγούς και γκουρού τους δηλαδή. Παρόλο που οι καβούραμεν αναγνωρίζουν την αξία του δεν τον αποκαλούν έτσι, αφού ο όρος αποτελεί ειρωνική προσφώνηση. Ποιος τσιγκούνης δέχεται πως είναι σπάγκος;

Αντίθετα με τον Σπαγκάι που αναγνωρίζεται από τις ικανότητες του, ο συνάδελφος του ο Δαλάι επιλέγεται μετά τον θάνατο του Δαλάι - Λάμα ως εξής: ο διάδοχός εκλέγεται στο πρόσωπο του παιδιού που, την ώρα του θανάτου του Δαλάϊ Λάμα, γεννιέται και που, στο πρόσωπό του, αναγνωρίζονται από τους Λάμα μερικά σημάδια που πιστοποιούν τη νέα ενσάρκωση της μορφής του Βούδα, για την οποία γίνεται λόγος παραπάνω.

Όταν αποκαλούμε κάποιον έτσι, δεν αναφερόμαστε απλά, στο γλίνα, στον καβουράκια, στον αυγοζύγη, στον Σταρένιο, στο σπαγκόραμα και στον Σκρούτζ. Μιλάμε για κάποιον που ενσωματώνει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά πάει ακόμα πιο πέρα. Μιλάμε για τον τσιγκούνη, που έχει συνειδητοποιήσει πως οι ευκαιριακές αποταμιεύσεις, οι ασυστηματοποίητες ενέργειες και οι ευρέως γνωστές μέθοδοι δεν οδηγούν στο επιθυμητό κατ' αυτόν αποτέλεσμα. Μιλάμε για κάποιον που έχοντας δει ζεστά το θέμα, έχει ανάγει την τσιγκουνιά σε επιστήμη.

Αυτός εργάζεται άοκνα, συστηματικά και μεθοδικά προσπαθώντας, πρώτον, να βρει τα ελάχιστα εκείνα πράγματα για τα οποία πρέπει να γίνονται έξοδα και κατά δεύτερον στύβει το μυαλό του προσπαθώντας να επινοήσει νέους τρόπους αποτελεσματικότερης διαχείρισης των εξόδων. Εργάζεται και στο θεωρητικό πεδίο, αλλά και στο πεδίο της υλοποίησης. Είναι ένας Κύρος Γρανάζηςτης οικονομικής διαχείρισης. Θεωρεί πως η προσπάθεια για επινόηση νέων τρόπων ελαχιστοποίησης των εξόδων τον κάνει σοφότερο. Ή, μ' άλλα λόγια, τον κάνει λαμότερο ή και λαμογιότερο ακόμα.

Αν θεωρήσουμε την ακρίβεια πόλεμο, τότε το έργο του μοιάζει σαν την έρευνα που κάνουν τα κράτη σε χαλεπούς καιρούς για να αντεπεξέλθουν (γι' αυτόν βέβαια οι καιροί είναι πάντα χαλεποί). Όπως μια πραγματική ανάγκη οδηγεί σε νέα γνώση, έτσι η αντίληψη τής ανάγκης από τον φραγκοκίλλερ (είτε είναι πλούσιος, είτε όχι) μπορεί να οδηγήσει κατά τη γνώμη του, σε νέα επιτεύγματα.

Ωστόσο άλλοι τον θεωρούν γραφικό και φυλακισμένο σε μια χρυσή φυλακή (στην περίπτωση που είναι πλούσιος) κι άλλοι πως έχει ευέλικτο και δημιουργικό νου και πως είναι φωστήρας των απανταχού «οικονόμων» (τσιγκούνηδων) και πεφωτισμένος ηγέτης τους.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για τη Νατάσσα Παζαΐτη-Καραμανλή

Όπως η Νατάσσα Αρσένη (ρόλος που υποδύθηκε στην ταινία ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΝΑΤΑΣΣΑ, η Αλίκη Βουγιουκλάκη), δεν ήταν στρατιωτικός, αλλά έγινε τιμητικά για την προσφορά της στην πατρίδα, έτσι και η σύζυγος του πρωθυπουργού, η Νατάσσα Παζαΐτη-Καραμανλή χωρίς να 'ναι στρατιωτικός θεωρείται για κάποιους, πως εφόσον συμβάλλει στην «άψογη εκτέλεση του πολιτειακού έργου» του πρωθυπουργού, είναι σα να προσφέρει στην πατρίδα. Γιαυτό, για κάποιους, η Νατάσσα Καραμανλή, λειτουργεί, ως υπολοχαγός, με τη μεταφορική έννοια ή, μ' άλλα λόγια, χρησιμοποιεί το άγραφο δικαίωμα να ασκεί κάποια επιρροή και να απολαμβάνει κάποια εύνοια. Λέγεται δε πως, πίσω από έναν σημαντικό άνδρα κρύβεται μια σημαντική γυναίκα (το θέμα είναι αν η ρήση αυτή επαληθεύεται στη συγκεκριμένη περίπτωση).

Η Νατάσσα, χάρη στην καπατσοσύνη της, από νηπιαγωγός έγινε γιατρός, πήρε διδακτορικό, εργάζεται ως ειδικευόμενη χειρούργος, είναι ιδρύτρια και εκλεγμένη πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου «Ανέμη», κλπ. Φυσικά… φυσικά υπάρχουν κάποιοι κακοπροαίρετοι που τη λέξη καπατσοσύνη τη δέχονται μεν, αλλά την εννοούν ως εξής: αυτοί λένε πως όσο υπήρξε Νατάσσα Αρσένη, άλλο τόσο η δόκτωρ υπολοχαγός Νατάσσα απέκτησε αξιοκρατικά τους τίτλους της. Το ρητορικό ερώτημα που ανακύπτει, για αυτούς, είναι: υπήρξε η Νατάσα Αρσένη;

Για την ιστορία, ένα άλλο στοιχείο συσχέτισης της ξανθής δόκτορος Υπολοχαγού Νατάσσας με την επίσης ξανθή Νατάσσα Αρσένη, αποτελεί το γεγονός πως η δεύτερη έγινε υπολοχαγός του υγειονομικού σώματος, ενώ η πρώτη είναι γιατρός.

Ρατσιστική έκφραση που βασίζεται στο δόγμα: πας μη Έλλην βάρβαρος και λέγεται ειρωνικά μεταξύ ελληναράδων, με στόχο τον περιπαικτικό χαρακτηρισμό αλλοδαπών που ζουν στην Ελλάδα και το διαχωρισμό τους από «τα βλαστάρια» της χώρας.

Οι αλλοδαποί για τους οποίος γίνεται λόγος, προέρχονται όχι μόνο από την Τσετσενία, αλλά από περιοχές της ανατολικής Ευρώπης γενικότερα, από τα Βαλκάνια καθώς και από περιοχές της δυτικής Ασίας. Ο όρος έχει παρεμφερή σημασία με τη λέξη ατζγκόνια.

Ο όρος αφορά είτε ομάδα ατόμων ή και μεμονωμένες περιπτώσεις αφού, για πολλούς από αυτούς, ο κάθε αλλοδαπός που προέρχεται από τις παραπάνω περιοχές είναι μέλος ενός κλαμπ, ενός κλαμπ που απαρτίζεται από πλήθος ετερόκλητων κουλτούρων που έχουν όμως για αυτούς ως κοινό χαρακτηριστικό τη διαφορετική πολιτισμική ταυτότητα μη προοδευμένων λαών.

Ο όρος Τσετσένια κλάμπ ή εναλλακτικά Τσέτσεν κλαμπ αποτελεί έναν εύηχο, για αυτούς όρο, όρο που τους βοηθά να εκφράσουν την ξενοφοβία τους για τους συγκεκριμένους αλλοδαπούς, ξενοφοβία που αντανακλά και έναν ενδόμυχο φόβο για ενδεχόμενη αλλοτρίωση τους. Η ξενική δε εκφορά του όρου σχετίζεται με την αντιμετώπιση των αλλοδαπών ως ξένο σώμα.

Πρόκειται για διαχρονική ατάκα που διατυπώθηκε από τον Χάρρυ Κλυνν στο ρόλο του Χαράλαμπου Τραμπάκουλα την δεκαετία ‘70.

Πολύ απλά: τα μα (τα δικά μας) μα (δικά μας) και τα σα (δικά σας) μάσατα (δηλαδή πάλι δικά μας).

Υποτιμητικά, η ομάδα αίματος ατόμων που είναι κολλημένα με τις λιακούριες θεωρίες, που θεωρούν πως οι Έλληνες διαφέρουν από τους άλλους λαούς, λέγοντας χαρακτηριστικά πως όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το κρέας, εμείς είχαμε ήδη ήδη χοληστερίνη, που είναι Λιακό compatible (συμβατοί) και αισθάνονται ότι η χώρα βάλλεται από τα βέλη του σιωνισμού (επειδή οι Έλληνες αντίθετα με όλους τους άλλους λαούς έχουν προηγμένο γενετικό κώδικά και γαμιστερό DNA). Θεωρούν δε ότι υπάρχει διάχυτος και δικαιολογημένος φθόνος για αυτούς. Το όνομα δε αυτής της θεωρούμενης ομάδας αίματος σχετίζεται με την ομάδα Έψιλον (βλ.εδώ και εδώ), με την οποία αυτοί είναι κολλημένοι. Το όλο θέμα αναπτύσσεται αναλυτικότερα ακολούθως:

Τα άτομα αυτά, ενώ επαναπαύονται στις δάφνες της αρχαιότητας, θεωρούν λογικό πως μια δεδομένη στιγμή θα καταργηθεί το πάγωμα της χώρας στο οποίο μας έχει θέσει το διεθνές σιωνιστικό δίκτυο, επειδή μας φοβάται. Θεωρούν πως η τεραστίων χρονικών διαστάσεων στιγμή ξαποστάματος θα τελειώσει ώστε το έθνος …να ξαναβαδίσει προς τη δόξα, όπως λέει και το άσμα. Σε ποια δόξα όμως; Τη Δόξα Δράμας ή τη Δ(λ)όξα; Πιστεύουν πως, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, θα ενεργοποιηθεί ο κώδικας ΙΧΩΡ (βλ. σημείωση) και πως όλα θα αλλάξουν μονομιάς. Μάλλον όμως δεν πρόκειται για πλήρωμα, αλλά για πλήγωμα. Θεωρούν πως το έθνος χαβαλέδων σε dt θα αναβιώσει τον χρυσούν αιώνα. Αναμένουν έχοντας το μυαλό τους κολλημένο σε λαμογιές και ρεμούλες χωρίς να κοιτάξουν τι απλό και καθημερινό θα μπορούσαν να κάνουν αυτοί, ώστε να βελτιώσουν (ατομικά και συλλογικά) στο μέτρο των δυνάμεων τους, τον έρημο τον τόπο (βέβαια, σ΄αυτόν τον παρονομαστή εντάσσεται το μεγαλύτερο πλήθος των Ελλήνων, όχι μόνο αυτοί). Γι' αυτόν τον λόγο έχοντας το μυαλό στη λαμογιά αναμένουν πουτινιές. Επειδή όμως ένας ρώσικος κούκος δεν φέρνει την άνοιξη ευελπιστούν και στην επέλαση της ομάδας Έψιλον.

Οι πιστεύοντες σ’ αυτή, θεωρούν πως στο κατάλληλο πλήρωμα του χρόνου η ομάδα θα δράσει και όπως στις αμερικανιές οι καλοί θα νικήσουν για άλλη μια φορά τους κακούς προκειμένου να δοθεί το επιθυμητό happy end. Απλά το εθνικό κατέβασμα των παντελονιών και τα σκάνδαλα των ανδρείκελων της πολιτικής είναι εντός σεναρίου για να μπορέσουμε να απολαύσουμε αργότερα (στο ενενήντα), μέσω έντονου σασπένς, το ανατρεπτικό και συνάμα πανηγυρικό φινάλε. Ωστόσο μην ξεχνάμε: κι η ομάδα Έψιλον από Έλληνες αποτελείται. Αν αργούν να 'ρθουν τα μελλούμενα, είναι επειδή κι αυτοί, όπως κι εμείς, πιστεύουν: «κάλλιο αργά παρά ποτέ», «όποιος βιάζεται σκοντάφτει» κλπ. Κι όσο για αυτούς που λένε: «το γοργόν και χάριν έχει» …ε αυτό αν δεν το εισάγαμε και το μεταφράσαμε, τότε σημαίνει πως το βρήκαμε από τους αρχαίους και στη συνέχεια το κάναμε update, ή ισχύει για άλλη περίπτωση. Υπάρχει εξήγηση για όλα.

Επειδή λοιπόν οι αναμένοντες θεωρούν πως είναι υπερεξελιγμένο το DNA των Ελλήνων, είναι σα να θεωρούν πως μέσα στις φλέβες των Ελλήνων δεν θα μπορούσε να τρέχει αίμα μιας κοινής ομάδας αίματος, αλλά μιας ομάδας που είναι ικανή να χειριστεί τα υπερεξελιγμένα εγκεφαλικά σήματα και την πολυπλοκότητα του οργανισμού αυτού του πολυσύνθετου δημιουργήματος που λέγεται Έλληνας. Άρα η εμμονή στο μεγαλείο της φυλής κάνει ορατό τον λόγο για τριγκάρισμά τους μέσω μιας εικονικής υπερομάδας αίματος, η οποία δεν είναι άλλη από την Ε (ένεκα του γνωστού κολλήματος τους με τους Έψιλον. Αναγράφεται Ε και όχι Έψιλον για να ναι σε συμβατό φορμάτ με τις άλλες ομάδες, π.χ: Α, Β). Πάντως λόγω του κολλήματός τους, η ειρωνική αναφορά για ομάδα αίματος Ε δεν είναι απίθανο να ερμηνευθεί απ’ αυτούς ως τίτλος τιμής. Τόοοσο καλά.

Σημείωση 1: Kώδικας ΙΧΩΡ: σύμφωνα με τις λιακούριες θεωρίες και τις συμβατές με αυτές, πιστεύεται πως ο κώδικας ΙΧΩΡ είναι αθάνατη-άφθαρτη-αναλλοίωτη ουσία που δεν υπόκειται στους νόμους σύνθεσης αποσύνθεσης. Έρεε στο αίμα των Ολύμπιων Θεών για να ξεχωρίζουν από τους κοινούς θνητούς. Ρέει στο αίμα των πυροφόρων Ελλήνων. Ενεργοποιείται από την ακτινοβολία του Σείριου και αφυπνίζει όσους έχουν ελληνικά γονίδια.

Σημείωση 2: στην περίπτωση μεγάλου κολλήματος κάποιου με τις λιακούριες και τις συμβατές μ’ αυτές θεωρίες, θα μπορούσε να λεχθεί πως το αίμα του ανήκει στην ομάδα Ε πρέζους θετικό. Η λέξη πρέζους κατά το ρέζους, με σαφή υπαινιγμό στη λέξη πρέζα που παραπέμπει σε εξάρτηση. Η λέξη θετικό δίνει έμφαση στη λέξη πρέζα και γι' αυτό ό όρος ομάδα Ε πρέζους θετικό υποδηλώνει την θεωρούμενη ομάδα αίματος των ατόμων που έχουν μεγάλη εξάρτηση με τις αναφερόμενες θεωρίες.

Σημείωση 3: θα μπορούσε επίσης να σημειωθεί πως δεν υφίσταται ο όρος «ομάδα Ε πρέζους αρνητικό» λόγω του ότι, για να μιλήσει κανείς για οιοδήποτε ομάδα Ε, υπονοείται κόλλημα με τις εν λόγω θεωρίες, κάτι στο οποίο δεν παραπέμπει ο όρος πρέζους αρνητικό. Στην περίπτωση δε που κάποιος κολλημένος θεωρήσει τίτλο τιμής ότι στο αίμα του ρέει ομάδα Ε, δεν θα μπορούσε να πει για τον εαυτό του ότι έχει πρέζους θετικό -ή για κάποιον μη κολλημένο πως έχει πρέζους αρνητικό- γιατί πολύ απλά δεν πιστεύει ότι είναι εξαρτημένος.

Στην κοινωνία μας, υπάρχει έντονη η συσχέτιση μεταξύ μεγέθους και αξίας. Το μεγάλο μέγεθος παραπέμπει σε μεγάλη αξία, ενώ αντίθετα το μικρό σε χαμηλή. Παρόλο που η συσχέτιση μεγέθους/αξίας πολλές φορές αποδεικνύεται ψεύτικη, εντούτοις το μεγάλο μέγεθος παραπέμπει σε μεγάλη αξία, σημαντικότητα, ισχύ, χρησιμότητα, κλπ.

O λαγός ως μικροκαμωμένο ζώο, έχει μικρό πέος, αντίθετα με το πέος του γαϊδάρου που είναι τεράστιο (σωστό πόδι). Επομένως η φράση πούτσα από λαγό ακόμα και στην περιστασιακή περίπτωση στύσης, παραπέμπει σύμφωνα με τα παραπάνω σε ασημαντότητες, σε ελαχίστη ή μηδαμινή: αξία, σημαντικότητα, ισχύ, σπουδαιότητα, χρησιμότητα, κλπ.

Ο όρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε οποιαδήποτε περίπτωση γίνεται ειρωνική αναφορά σε χαμηλή αποτίμηση σημαντικότητας / αξίας / ισχύος / σπουδαιότητας, χρησιμότητας κλπ ανθρώπου, εταιρείας, κλπ, για συγκεκριμένη περίπτωση (π.χ: γνωστικό επίπεδο ατόμου, εταιρική δύναμη, κλπ). Υπάρχουν δηλαδή περιπτώσεις που κάποιος θα μπορούσε να αναφερθεί ως πούτσα από λαγό σε έναν τομέα, ενώ παράλληλα θα μπορούσε να διαπρέπει σε κάποιον άλλον. Θα μπορούσε φυσικά κάποιος να θεωρείται πούτσα από λαγό για κάθε περίπτωση.

Σημείωση: επειδή τα πράγματα είναι σχετικά, μεγάλη σημασία έχει από ποιόν αποκαλείται κάποιο άτομο, κάποια εταιρεία, κλπ πούτσα από λαγό. Μπαίνουν για παράδειγμα οι προβληματισμοί: τι πεδίο σύγκρισης βάζει αυτός που το λέει; Είναι αξιόπιστο άτομο; Έχει πικρίες;

Ο στόκος, ο πανηλίθιος, ο μπαγλαμάς, ο απόλυτος βλαξ.
Πολύ παλιά λέξη η οποία χρησιμοποιείται μάλλον όταν το λέμε χαριτωμένα και όχι προσβλητικά, σε κάποιον που συμπαθούμε.
Αγνώστου ετύμου... Μήπως από το κλούβιο κεφάλι του μπουμπούνα όπου αντηχεί το κενό του;
Καμία σχέση με την έκφραση «μπουμπούνα το», εξίσου χαζή όμως.

Τίτλος ευγενείας που αποδεικνύει περίτρανα, επιτέλους, ότι η ομάδα Ε, οι Παγάνες και οι απανταχού Λιακοπουλισταί έχουν δίκιο όταν, κάτω από κάθε πέτρα, αναλακύπτουν κι ένα ελληνικό στοιχείο.

Ο ορισμός που ακολουθεί είναι παρμένος από το βιβλίο Γλώσσα μετ' εμποδίων του συναδέλφου σλαγκιστή Sarant (http://www.sarantakos.com/language/matakite.html), την άδεια του οποίου ζήτησα και πήρα για να παραθέσω το απόσπασμα. Τα εύσημα λοιπόν, δικά του.

«(...) έρχομαι να προτείνω μια, πιστεύω αναντίρρητη, ένδειξη ελληνικής, και δη προκατακλυσμιαίας, παρουσίας στον Ειρηνικό Ωκεανό. Όπως μπορείτε να δείτε σε μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο, ο γενάρχης των Φιλιππινέζων στη μυθολογία τους, το ανάλογο του Αδάμ δηλαδή (...) λέγεται Si Malakas* (...). Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι Malakas σημαίνει δυνατός (...). Όμως τί ξέρουν οι φτωχοί; Αυτά είναι μυθολογίες.

Εμείς ξέρουμε την Αλήθεια. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο γενάρχης των Φιλιππινέζων ήταν προκατακλυσμιαίος Έλληνας που έφτασε με τα ελληνικά κοίλα πλοία και αποβιβάστηκε στα νησιά του Ειρηνικού για να τους μεταλαμπαδεύσει τον ελληνικό πολιτισμό. Κι ενώ άγλωσσοι ιθαγενείς είχαν μαζευτεί στην ακτή και κοίταζαν γεμάτοι θαυμασμό τους λεβεντόκορμους επισκέπτες, ο πλοίαρχος έλεγε με μεγάλη φωνή (μεταφράζω από τα προκατακλυσμιαία ελληνικά): «Εμπρός παλικάρια μου να μεταλαμπαδεύσουμε την τρισχιλιετή μας γλώσσα σε τούτη τη μακρινή γωνιά, να μεταδώσουμε τα ιδεώδη της φυλής μας στους απολίτιστους αγρίους...». Όπως ξέρετε όμως, η πειθαρχία δεν είναι το φόρτε της φυλής μας και ούτε τότε ήταν.

Κάποιος ναύτης, ασφαλώς πρόγονος του Θερσίτη**, είπε στον διπλανό του:
- Μας έπρηξε τούτος ο μαλάκας.
- Ποιος είναι μαλάκας ρε; ρώτησε εξαγριωμένος ο πλοίαρχος που το άκουσε.
- Συ, του απάντησε μεγαλόφωνα και θαρρετά ο παππούς Θερσίτης.
- Εσένα θα σε κανονίσω μετά, είπε ο πλοίαρχος κι έδωσε τόπο στην οργή συναισθανόμενος τη σημασία της στιγμής.
και πήδηξε στη χρυσή άμμο. Και οι άγλωσσοι ιθαγενείς, που είχαν ακούσει όλη τη στιχομυθία και ρούφηξαν τον Έλληνα λόγο όπως το διψασμένο χώμα τις πρώτες σταγόνες της βροχής, έσπευσαν να στεφανώσουν με άνθη τον μακρινό πρόγονό μας, κραυγάζοντας ρυθμικά το όνομά του «Σι Μαλάκας!», «Σι Μαλάκας!» , «Σι Μαλάκας!» και να τον λατρέψουν σαν θεόσταλτο γενάρχη τους. Όσο και αν προσπάθησε αργότερα να τους μεταπείσει ο ηρωικός εκείνος πλοίαρχος ότι δεν λέγεται έτσι, η αλήθεια είναι ότι καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.

Γι' αυτό και πιστεύω ότι όταν αναφερόμαστε στον μυθικό γενάρχη των Φιλιππινέζων πρέπει να γράφουμε «Συ Μαλάκας» για να διατηρούμε το ετυμολογικό ίνδαλμα της λέξης.»

*πράγματι έτσι λέγεται
**«Ο Θερσίτης είναι κυρίως γνωστός ως ο μόνος ίσως καθαρά «αρνητικός» χαρακτήρας στον Τρωικό Πόλεμο: μέσα στο στρατόπεδο των Ελλήνων ήταν παρασιτικό στοιχείο, ένας δειλός που μόνο έβριζε, φιλονικούσε και προκαλούσε συνεχώς με την αυθάδη συμπεριφορά του.» (Από Βίκι)

Πρόκειται για πονηρά κωδικοποιημένο σλανγκ εποχής που σού επέτρεπε να αποκαλέσεις κάποιον πούστη χωρίς να μπορεί να σε μηνύσει για λίβελο.

Η πατρότητα της έκφρασης ανήκει στον δημοσιογράφο Γεώργιο Πωπ, εκδότη της εφημερίδας Αθήναι, ο οποίος σε κάποια προπολεμική φλογομαχία με αντίπαλο έντυπο έγραψε:

«τοιούτον άρθρον δεν διενοήθη νους τις, ουδέ έγραψε χειρ τις, αλλά πους τις»

Δηλαδή, «αυτό το άρθρο δεν διανοήθηκε να το γράψει ούτε νους, ούτε χέρι, αλλά πόδι».

Την έκφραση αυτή ανέσυρε απ’ την λήθη ο βολευτής Μ. Κεφαλογιάννης ο οποίος την εξαπέλυσε στον δημοσιοκάφρο Θέμο Αναστασιάδη με αφορμή κράξιμο που δέχτηκε μπουμπούκι-συνεργάτης του από το «Πρώτο Θέμα».

Στα πλαίσια βέβαια της ανικανότητας που τον διακρίνει, ο ανιστόρητος Κεφαλογιάννης απέδωσε την έκφραση στον Σπυρο Μελά. Ερωτηθείς από τον Νίκο Ευαγγελάτο εάν η χρήση τέτοιας έκφρασης συνάδει με το δόγμα του «σεμνά και ταπεινά» της κυβέρνησης, εκείνος το γάμησε και ψόφησε λέγοντας ότι εννοούσε ότι επίμαχο άρθρο ήταν «γραμμένο στο πόδι».

«...και με κανέναν άλλο», θα συμπλήρωναν όλοι οι άλλοι.

Φράση που απευθύνεται προς τρίτους ως μπηχτή για την μεγαλόστομη αυτοϊκανοποίηση και έπαρση που τους δέρνει, συνανθρώπους μας που είναι κουλ και φαίνονται, αλλά κατά κανόνα σε βάρος της ψυχραιμίας (καλής διάθεσης, ψυχικής υγείας, επαγγελματικής πορείας, οτιδήποτε) των άλλων. Η φράση λέγεται συνήθως σε τρίτο πρόσωπο «αυτός /-ή τα πάει καλά με τον εαυτό του/της»,

αλλά καμιά φορά ξεγλυστράει και από χειλάκια στο πρώτο ενικό και ακούς «τα πάω καλά με τον εαυτό μου»!!! (είναι πια κατόρθωμα πάντως).

Να σημειώσουμε ότι μιλάμε για άτομα που διακόπτουν τον εαυτό τους και που συνήθως έχουν κάνει δουλειά με τον εαυτό τους χωρίς μ' αυτό να πάψουν να είναι ανυπόφοροι /-ες (και στα όρια νευρικής κρίσης).