Tagged definitions (23)
Showing 1-10 from 23

Το πιο κλασικό παράδειγμα τρολιάς ήταν αυτό με τον Πατέρα Παϊσιο...
Ο τολμηρός τρολάς συνέταξε μια... ας πούμε ανακοίνωση / ανάρτηση σε site της εκκλησίας. Στην ανάρτηση έγραφε, μεταξύ άλλων, ότι έπαιρνε ναρκωτικά και άλλα διάφορα και ότι του «έδειξε» τον δρόμο.

Εεε αυτό, εντέλει, πήρε τεράστιες διαστάσεις, μιας και αργότερα αποκάλυψε ο ίδιος, μέσω της διάδοσης της τρολιάς αυτής στο Facebook και αλλού..

Η σκηνή που ακολουθεί είναι από την ταινία En Büyük Yumruk, τουρκικής παραγωγής 1983, τρελή τρασιά στη γείτονο χώρα, περιπέτεια από αυτές που αντιγράφουν σκηνές από καρατερίστικα, Bond, πορνό και γενικά ό,τι του έρθει. Για να μην κράζουμε μόνο τα δικά μας.
(από εδώ)

Καλά, μιλάμε για αριστούργημα! «Τρασιά»...παρασημοφορημένη για τη κακοτεχνία της μας έρχεται από το Αμέρικα μας ζητά να τη δούμε.
(από εδώ)

Το θέμα με την Τρασιά είναι να την αποδέχεσαι, να την αγκαλιάζεις, να τη χαίρεσαι όταν έρθει η ώρα να την κάνεις. Γιατί άμα είναι μάνα μου να είσαι στα μπουζούκια και να το παίζεις της Λυρικής το έχασες όλο το νόημα. Είναι σα να είσαι στη Λυρική και να κοιμάσαι πριν τη Δεύτερη Πράξη.
(από εδώ)

«Καιρό έχω να χώσω καμιά τρανσιά. Ήγγικεν η ώρα. Ψιλοταξιδούμπα το κομμάτι.»
(Από blog)

«Θυμάμαι φάσεις που χτυπιόμαστε όλη νύχτα, μαγαζί ολόκληρο, με το που έπεφτε μια τρανσιά, φεύγανε τα τασάκια και σπάγανε ποτήρια από το μπάσο σου λέω...»
(Παναγιώτης Χατζηστεφάνου, «Επώνυμη»)

«Περνάω τα mp3 από τα dvd & τα cd στον εξωτερικό σκληρό (είναι πολύ πιο πρακτικό να τα ακούω από εκεί) και ανακάλυψα κάτι τρανσιές (υπάρχει τέτοια λέξη;) που άκουγα παλιά και συγκινήθηκα. Εννοείται πως τα έβαλα να παίζουν με την ένταση (σχεδόν) στο max ενώ γράφω αυτό το ποστ»
(Από blog)

«θεωρώ πως ο Τιέστο δεν έχει γράψει (και ούτε θα γράψει ποτέ) καμία 'φοβερή τρανσιά'. Κουραστικά κομμάτια για να τρώνε σκασίματα οι xtc-άκηδες γράφει»
(Από blog)

- Πιστεύεις ότι είναι καλή ιδέα να της ζητήσω να πάμε μαζί διακοπές το καλοκαίρι;
- Ε ναι ρε μαν, κάτσε λίγο, τουματσιά εντελώς! Ούτε 3 βδομάδες δε γνωρίζεστε καλά καλά!

- Ρε φίλε είδες τον Λάζο; Πήρε δεύτερη μηχανή που φυσάει
- Έλα ρε Κρις, έντονη τουματσιά, τι διάλο τη θέλει τη δεύτερη; Εμείς δεν έχουμε ούτε πρώτη...

Φίλε, αυτό που μου ζητάς δεν είναι να κάνω τον καουμπόι, να κάνω ταλιμπανιά μου ζητάς.

1. (Από συζήτηση σε σινε-φόρουμ):

- Πάντως δεν έπρεπε ο Γιαπωνέζος να αυτοκτονήσει στο τέλος σκοτώνοντας μαζί και την γυναίκα του! Εγώ ποτέ δεν θα τό 'κανα στην θέση του!
- Αμάν ρε φίλε! Τι τρολεατζής είσαι; Ήταν ανάγκη να ρίξεις τέτοια σποϊλεριά στα καλά του καθουμένου;

1. (Άλλη συζήτηση στο Αθηνόραμα)

- Δεν νομίζω ότι είναι πολύ τραβηγμένο το γεγονός οτι η Λόλα βλέπει πεθαμένους εξαιτίας των εμφυτευμάτων που της έβαλαν οι εξωγήινοι και τελικά μαθαίνει οτι ειναι νόθα κόρη του μπάτλερ της Ελσας. Έχουμε δει άλλωστε πολύ πιο εξεζητημένα σενάρια απο αυτό στο παρελθόν. Καλό θα ήταν φυσικά να μην διαβάσουν το σχόλιο μου όσοι δεν έχουν δει ακόμα την ταινία.

- Φίλε ευχαριστούμε πολύ που μας είπες το φινάλε και επίσης σε ευχαριστούμε που στο τέλος, αφού έχουμε διαβάσει την κριτική σου, μας προειδοποιείς να μην την διαβάσουμε. Λίγο αργά το θυμήθηκες. Συγχαρητήρια βρε και σε ανώτερα.

- Παιδιά μην ψαρώνετε, δείτε την ταινία, είναι φανταστική η σποϊλεριά που επινοεί ο φίλος μας!

1. Να μπεις να το κάψουμε δεόντως .. χαχαχα ΘΑ ΦΟΡΜΑΡΟΥΜΕ και θα φερμάρουμε τον Τασούλη εννοείται και να παίξει και σκαϊπιά επιτέλους (από εδώ)

2. Ανάμεσα σε δουλειές πέφτει και καμιά Skype-ιά και τον περίμενα από μέρες, να δω πότε θα πάει να το δει, με την χαρακτηριστική ατάκα («άντε μαλάκα περιμένω…και κανόνισε να μου το βγάλεις και συ ταινιάρα…γκρρρρ…(και καλά!)«. Και να σου μια μέρα, ανάμεσα στη ρουτίνα και τα γνωστά τρεξίματα να μου σκάει στο Skype… (από εδώ)

1. - Ρε τον σκατόφλωρο, έβαλε τη δικιά μου στο κάμπριο δήθεν για να την πετάξει σπίτι και άρχισε τις κωλιές και τα μπαντιλίκια...
   - Λες να ψάρωσε με τις ποζεριές του;
   - Δεν ξέρω ρε φίλε, αλλά μου τη σπάει πολύ και τον βλέπω να τρώει κάνα ταβερνόξυλο ο χλεχλές...

2. - Λοιπόν εγώ στο Wizard δεν ξαναπατάω... Σιχάθηκα τη ζωή μου με τις ποζεριές που έπαιζε εκεί μέσα!

1. Μάλλον. Παραδοσιακά και διεθνώς οι πιο ρηξικέλευθες μουσικές τάσεις του 20ου αιώνα ξεπήδησαν από την κοκκινότουβλη βροχερή εργατιά του Μάντσεστερ, τα βρώμικα στενά του Ανατολικού Λονδίνου, τα γκέτο του Παρισιού και της Νέας Υόρκης, το μαύρο περιθώριο του Σικάγο και της Λουιζιάνα. Κοινός παρονομαστής η απόγνωση, η αντίδραση, η απόδραση. Μα και στην Ελλάδα, το ίδιο: τα πιο διαχρονικά μας ρεύματα δημιουργήθηκαν από χασικλήδες στη φυλακή ή από κατατρεγμένους στη δικτατορία. Όταν μεγαλοπιαστήκαμε, κάναμε τον Καρβέλα συνθέτη και το Φοίβο περιζήτητο.
   Παρότι η Αθήνα του 2011 δεν έχει την οριτζιναλιά του Μάντεστερ του 1980 ή της Νέας Ορλεάνης του 1910, έχω μια αίσθηση και μια κρυφή ελπίδα ότι σιγά σιγά ο Έλληνας μαθαίνει να αναγνωρίζει την ψευτιά και την ευκολία και αρχίζει να εκτιμά αυτό που αποκτάται δύσκολα. Αλλά είναι αυτό τελικά που μένει. Στην τέχνη και στη ζωή. (Εδώ).

2. αν θελεις οριτζιναλια,τοτε θα πληρωσεις σε ολα τα επιπεδα......(Εδώ).

3. και η πατατούλα οριτζιναλιά και το μισόκιλο χυμα λευκο 1.20 !!!!!!!!!! αναψυκτικό κουτι νομίζω 0,80. (Εδώ).