Tagged definitions (60)
Showing 1-10 from 60

Με πηγή έμπνευσης το λήμμα ξυλοκόπος, θυμήθηκα την παραπάνω κορυφαία λέξη - επάγγελμα που χρησιμοποιείται στην ποδοσφαιρική αργκό.

Ψαράδες λοιπόν (η χρήση περιορίζεται στον πληθυντικό, αφορά δηλαδή ομάδες και όχι μεμονωμένους παίκτες) είναι το σύνολο των άτεχνων, άτσαλων και άμπαλων παικτών μίας ομάδας, που σε αντίθεση με τους υπόλοιπους άμπαλους και ξυλοκόπους, έχουν συγκεκριμένη πατρίδα και συγκεκριμένα την Σκανδιναβία και συνήθως τη Νορβηγία.

Όσον αφορά το λόγο χρήσης του εν λόγω επαγγέλματος: θυμίζω ότι, η Νορβηγία είναι μία χώρα, που η οικονομία της βασίζεται κατά πολυ στην αλιεία (νομίζω πρώτη σε εξαγωγές μπακαλιάρων), οπότε, επειδή οι άνθρωποι το τόπι δεν το κατέχουν, συμπεραίνουμε ότι στο ψάρεμα θα τα καταφέρνουν καλύτερα...

Διάσημοι ψαράδες - αντίπαλοι ελληνικών ομάδων τα τελευταία χρόνια είναι οι:

1) Ψαράδες της Νόρτσελαντ (με Ολυμπιακό)
2) Ψαράδες της Λιν (οι πλέον διάσημοι, γιατί είχαν κανει διπλό στην τούμπα, σε ένα ματς που οργίασαν οι φήμες για αβαβά, ενώ στη ρέβανς έφαγαν τρία γκολ και αποκλείστηκαν).

Εθνικό αυτοφαυλιστικό για την Ελλάδα ως μη επαρκώς εκκοσμικευμένο κράτος, όπου δεν έχει δηλαδή επιτευχθεί επαρκώς ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος, γεγονός που μάλλον την προσομοιάζει κατά τους χρησιμοποιούντες την έκφραση με -στάν της Εγγύς και Μέσης Ανατολής όπου ο Ισλαμισμός είναι στενά διαπλεκόμενος με τις δομές του κράτους. Το λένε όχι μόνο φιλελέφτ, αλλά κατ' εξοχήν και ελληνοκεντρικοί παγάνες. Επίσης, σε αντίθεση προς τα παρόμοια βυζαντινιστάν, βυζαντιστάν, ορθοδοξιστάν, ρωμιοσυνιστάν, το χριστιανιστάν έχει το χαρακτηριστικό ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για να θίξει τον φανατισμό, σκοταδισμό, φονταμενταλισμό και άλλων χριστιανών εκτός Ελλάδας, ακόμη λ.χ. και στις Η.Π.Α. ή σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

Σύνθετη λέξη από: φραπές + έλληνας ή φραπεδιά + έλληνας. Χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον αδιάφορο, σταρχιδιστή, εξυπνάκια νεοέλληνα που αδιαφορεί επιδεικτικά για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του, κοιτάζοντας αποκλειστικά και μόνο την πάρτη του ή, χάριν συμβολισμού, την κατανάλωση φραπέ.

Στην περίπτωση, βέβαια, που καλείται να συμμετέχει σε πορείες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια κλπ, αρνείται κατηγορηματικά, προβάλλοντας δικαιολογίες του τύπου «δε βαριέσαι, που να τρέχω», «σιγά μην κάτσω να τις φάω από τους μπάτσους» ή «που να τρέχω με τα αναρχοκομμούνια». Ο ίδιος, όμως, θα είναι ο πρώτος που θα τρέξει να επωφεληθεί από έναν νέο ευνοϊκό νόμο ή νέο κοινωνικό κεκτημένο, για το οποίο δεν κουράστηκε ιδιαίτερα, με την προϋπόθεση, φυσικά, να συμπίπτει με κάποια άλλη προσωπική του υπόθεση ή δουλειά. Παρόλα αυτά, ο γνήσιος φραπέλληνας / φραπεδέλληνας αρνείται να δεχτεί αυτόν τον χαρακτηρισμό, θεωρώντας τον εαυτό του ενεργό και άξιο μέλος της κοινωνίας.

Τέλος, χρησιμοποιείται, σε κάποιες περιπτώσεις, και από αρκετούς δεξιόφρονες και εθνικόφρονες συμπολίτες μας ως υποτιμητικός χαρακτηρισμός για τους εκπροσώπους του αριστερού χώρου και, γενικότερα, για όσους δεν συμφωνούν με τις απόψεις ή τις θεωρίες τους περί φυλετικής καθαρότητας και αρχαιοελληνικού πολιτισμού, πιστεύοντας πως οι τελευταίοι προσπαθούν, απλώς, να πουλήσουν μούρη και να εντυπωσιάσουν με τις εναλλακτικές τους απόψεις (βλ. θολοκουλτούρα).

Πάσα από: Khan (ΔΠ)

Ο φραπέλληνας του οποίου η συνοδευόμενη μετά φραπέ ραστώνη έχει καταστεί πλέον φρόνημα και έχει διαμορφώσει το ίδιο το μυαλό του.

Συνήθως εκφέρεται μαζί με το καναπεδόμυαλοι ως συνώνυμο για το καναπεδάτοι, καναπεδάκηδες.

Αποτελεί μία από τις αγαπημένες εκφράσεις στην ιδιόλεκτο του Νίκου Κωνσταντινίδη, αλλά έχει διαδοθεί αρκετά στον διαδικτυακό- μπλογκικό λόγο. Χρησιμοποιείται συνήθως (τουλάχιστον βάσει των γουγλικών ευρημάτων) σε ένα ντίσκουρς (που λέμε και στο χωριό μου) διατύπωσης μιας ανάγκης εθνικής αφύπνισης του αποχαυνωμένου Έλληνα, που είναι χαρακτηριστικό κυρίως ενός δεξιόστροφου λαϊκισμού, χωρίς όμως να αποκλείεται η χρήση του και από άλλους ιδεολογικούς χώρους, καθώς άλλωστε περιγράφει ένα πολύ γνωστό φαινόμενο.

Εθνικό αυτοφαυλιστικό νέας κοπής, που τρέπει το ψωροκώσταινα, και σημαίνει την Ελλάδα ως μια χώρα πολλών φόρων, που συχνά είναι παράλογοι και στραγγαλίζουν την όποια ανάπτυξη και κοινωνική κινητικότητα, φέρνοντας αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουν. Επίσης, φορογιώργαινα για να στηλιτεύσει την πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου, όταν ήταν πρωθυπουργός της ψωρογιώργαινας. Η έκφραση βεβαίως κρίνει την μετά το 2010 πολιτική των Μνημονίων, αλλά και την κακή εφαρμογή της από τους εγχώριους πολιτικούς.

Ο όρος ψωροκώσταινα ως ένα από τα σημαντικότερα αυτοφαυλιστικά μας έχει λάβει πολλές τροπές, όπως ψωρογιώργαινα, ψωρολακόσταινα, ψωλοκώσταινα, παλαιοκώσταινα και γενικότερα τρέπεται ανάλογα με το όνομα ή παρατσούκλι του εκάστοτε πρωθυπουργού, λ.χ. ψωροτζέφραινα, ψωραντώναινα κ.ο.κ.

Εις -στάν εθνικό αυτοφαυλιστικό ή πολιτικό φαυλιστικό, που δηλώνει την Ελλάδα ως μια χώρα όπου γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστούν οι αρχές του φιλελευθερισμού πλην με τρόπο αρκούδως ανατολίτικο και υπανάπτυκτο.

Ο όρος, βεβαίως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με μια πλειάδα τρόπων:

α) Στην πιο ακραία μορφή του στρέφεται εναντίον του ίδιου του πυρήνα του φιλελευθερισμού, ή, περισσότερο, του νεοφιλελευθερισμού, για να δηλώσει ότι παρά τις αξιώσεις του τελευταίου για ορθολογισμό και ατομική πρωτοβουλία, στην ουσία αποτελεί ο ίδιος μία ανορθολογική κατασκευή, την οποία ακολουθούν άκριτα οι αντίστοιχοι ταλιμπάν της απόλυτης ελευθερίας των αγορών, της δημιουργικής καταστροφής, της πλήρους άρσης των περιορισμών από το κράτος και την κενωνία, της απορρύθμισης και αποχαλίνωσης κ. ταλ., που εντέλει οδηγούν σε νεοβαρβαρικές καταστάσεις.

β) Περισσότερο, όμως, θίγει το πώς εφαρμόζεται (#νοτ) ο φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. Εντάσσεται έτσι σε μια σειρά από -σταν, όπως τα Διαφωτιστάν, Εκσυγχρονιστάν, Μεταρρυθμιστάν, άντε και το Μνημονιστάν, τα οποία υπονοούν ότι η ιδιότυπη (μη) εφαρμογή δυτικών αξιών, θεσμών και πρακτικών γίνεται στο Ελλαδιστάν με εξίσου ανορθολογικό και υπανάπτυκτο τρόπο όσο είναι και η αντίσταση των ανατολίτικων δυνάμεων αδρανείας. Το εν Ελλάδι Φιλελευθεριστάν είναι, λοιπόν, η χώρα όπου μεγαλόστομα πρωκτάγματα φιλελευθερισμού συνυπάρχουν κατ' ανάγκη με δεξιό αυταρχισμό παλαιάς κοπής, με το ελλαδικό κρατιστάν- νταβατζιδιστάν, με νεοποτισμό (κατά Αλέξη Τσίπρα), πελατειακό κράτος και λοιπές συντηρητικές δυνάμεις.

γ) Πιο συγκεκριμένα, ως πολιτικό πλέον φαυλιστικό, δηλώνει έναν, ας πούμε, νοερό τόπο όπου δραστηριοποιείται το τρελό παρεάκι των νεοφιλελέδων στην Ελλάδα. Από τα κώματα Δράση, ΦΙΣ (και Δημιουργία Ξανά για κάποιους πάσχοντες από Τζημερίτιδα), ανεβαίνοντας σε Γέφυρες για να πέσουν μετά σε Ποτάμια, οι φιλελέδες έχουν συμπήξει τη δική τους ελίτ της αλήτ που αρθρώνεται και γύρω από ορισμένους χώρους, όπως είναι λ.χ. το βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone, το σάιτ Protagon, διάφοροι διαδικτυακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί και δραστηριότητες στις παρυφές της χιπστεροσύνης που βλέπουμε σε Free Press έντυπα, σε προγράμματα TEDx και σε ομάδες νέας κοπής εις -ιστας. Και βεβαίως τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Με το τσουβάλιασμα παρόμοιων διαφορετικών δραστηριοτήτων σε ένα εις -σταν φαυλιστικό επιτυγχάνεται με μάλλον ειρωνικό τρόπο η απαξίωσή τους, καθώς αυτό που συνήθως θίγεται δεν είναι ο οπισθοδρομικός τους χαρακτήρας, όπως συνήθως με τα εις -σταν, αλλά αντιθέτως ο ελιτισμός τους και το γεγονός ότι αποτελούν έναν μικρόκοσμο από γκρουπούσκουλα χωρίς μεγάλη επιρροή στην ελληνική κενωνία.

Υβριστικά το μέλος ή οπαδός της ομάδας της Αθλητικής Ενώσεως Κωνσταντινουπόλεως, επειδή, σύμφωνα με τον έτερο ορισμό, ως τουρκόσπορος χαρακτηρίζεται ο μικρασιάτης ή και ο κωνσταντινουπολίτης, και η ιστορία της Α.Ε.Κ. ξεκινά από την Κωνσταντινούπολη.

Εθνικό αυτοφαυλιστικό και πολιτική δυστοπία εκ των Σύριζα και Ζάμπια. Χρησιμοποιείται από πολιτικούς αντιπάλους του κόμματος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να περιγράψει την Ελλάδα υπό την κυβέρνηση συριζανέλ, ως μια χώρα απομονωμένη από την Ευρώπη (Ευρώπη ή Αφρική το δίλημμα, όπως είχε πει ο Ραμφοκοέλιο), χρεωκοπημένη, που δεν πληρώνει τις δόσεις στο ΔΝΤ, και κινδυνεύει να τεθεί εκτός Ευρώ.

Άλλο ένα εθνικό αυτοφαυλιστικό, δηλώνει την Ελλάδα ως τον τόπο όπου θάλλουν και αναπτύσσονται κάθε είδους σούργελα, με αποτέλεσμα το όλο εφέ της χώρας να είναι εξαιρετικά σουργελέ. + COYΡΓΕΛΕΗCON +

Αυτός που τρώει σουβλάκια, το λέει κι η λέξη. Καθ' εαυτό το να τρως σουβλάκια 'ν'ν' κακό..., μόνο κάπως παχυντικό και ανθυγιεινό. Η έκφραση, όμως, χρησιμοποιείται ως εθνικό αυτοφαυλιστικό για να χαρακτηρίσει τον κλασικό τον μαλάκα τον Έλληνα. Η σουβλακοφαγία θεωρείται ως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του ελληνικού λαού κι έτσι όταν θέλουμε να αυτοβριστούμε ή να αποδεχθούμε στερεοτυπικές βρισιές άλλων για εμάς, θα αναφερθούμε σε έναν Έλληνα σουβλακοφάγο, φραπέλληνα / φραπεδέλληνα, τσιφτετέλληνα κ.τ.ό. Ο σουβλακοφάγος είναι, λοιπόν, ο Ελληνάρας, που, όπως ορίζεται προσφυώς από σύσσλανγκο, έχει «μπυροκοιλιά, αξύριστο του βρομιάρη, αθλητική εφημερίδα παραμάσχαλα, φραπέ στο χέρι και κωλοχωρίστρα τριχωτή που φαίνεται κατά τη διάρκεια της επίκυψης ή και χωρίς αυτήν». Βρωμάει αντρίλα, αρχιδίλα, ματσίλα που μπορεί να καταντήσει τουματσίλα. Όπως, όμως, και ο Lumberjack των Monty Python μπορεί να επιφυλάσσει εκπλήξεις ως προς τον σεξουαλικό του προσανατολισμό (όντας όντως σουβλακοφάγος).

Η λέξη ασφαλώς μπορεί να σημάνει απλώς κάποιον που του αρέσουν τα σουβλάκια χωρίς άλλη κονοτέησιο.

Και βεβαίως αποτελεί το παρατσούκλι ειδικά του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή (ανηψιού) στον οποίο αναφέρονται και τα περισσότερα αποτελέσματα του γούγλη. Ως πολιτικό παρατσούκλι βγάζει χάρη στο -φαγος, κάτι το ένδοξο εθνικιστικό, όπως λέμε Τουρκοφάγος, Βουλγαροκτόνος κ.τ.ό., μόνο που ο εν λόγω καθαρίζει απλώς σουβλάκια.