Definitions by acg (231)
Showing 51-60 from 231

Σλόγκαν παλιάς τηλεοπτικής διαφήμισης κι όταν λέμε παλιάς, εννοούμε τότε που υπήρχε η ΕΙΡΤ και η ΥΕΝΕΔ, άντε και λίγο μετά. Μάλλον του ΑΖΑΞ με αμμωνιαζόλ. Το κλου ήταν ότι με το πράμα αυτό η καθαριότητα γινόταν παιχνίδι, διότι απλά η χαρωπή νοικοκυρά (είπαμε είναι παλιά η διαφήμιση, δεν υπήρχε ισότητα τότε) ψέκαζε, σκούπιζε με ένα χαρτί ή ένα βετέξ και τελείωνε η δουλειά.

Σήμερα το χρησιμοποιούμε (;) για να δείξουμε ότι μία συγκεκριμένη δουλειά γίνεται πολύ γρήγορα, σχεδόν μηχανικά και σίγουρα ανώδυνα.

Επειδή όπως έχουμε πει ο Έλλην είναι βαθιά σεξουαλικός λαός, τη συγκεκριμένη έκφραση την χρησιμοποιεί και για να περιγράψει την γρήγορη και άνευ άλλων επιπτώσεων / προεκτάσεων σεξουαλική πράξη.

Κυριολεκτικά εκπλειστηριάζω. Προέρχεται από το απαραίτητο εξάρτημα του σωστού πλειστηριατζή που είναι βεβαίως το σφυράκι με το οποίο κατακυρώνει το χ αντικείμενο στον ψ πλειοδότη της διαδικασίας.

Μεταφορικά η έκφραση χρησιμοποιείται για να περιγράψει το σκότωμα κάποιων αντικειμένων, όχι απαραίτητα με τη διαδικασία του πλειστηριασμού.

Ο επαγγελματίας παίκτης στους πλειστηριασμούς σπιτιών.

Όταν η τράπεζα βγάζει το σπίτι σου στο σφυρί, τα κοράκια έρχονται και είναι και καλά έτοιμοι να χτυπήσουν ψηλά εκτός κι αν τους τα σκάσει ο ενδιαφερόμενος για ν' αποσυρθούν. Ωραία δουλειά και καθόλου παρασιτική. Δεν χρειάζεται καν να φοράνε μαύρα κοστούμια για να τους δοθεί ο σχετικός χαρακτηρισμός...

Θέλω πολύ. Πάρα πολύ όμως. Θέλω τόσο πολύ που, ή τα 'χω χαμένα και μ' έχω μπερδέψει με κοράκι ή απλά νιώθω εκείνη την αρχέγονη λαχτάρα για το αντικείμενο του πόθου μου που θυμίζει αυτή που νιώθουν (λέμε τώρα) τα κοράκια όταν γυρίζουν πάνω από το μελλοντικό τους γεύμα. Η χρήση της έκφρασης βέβαια δεν περιορίζεται μόνο σε θέματα γαστριμαργικής απόλαυσης, αλλά έχει εφαρμογή σε μία ευρύτατη γκάμα πόθων (βλ. παραδείγματα).

Ξαφρίζω, σουφρώνω, ψειρίζω, τσουρνεύω, κλέβω ρε αδερφέ.

Το ρήμα και οι λοιπές μορφές της λέξης (π.χ. το σκούφωμα) σχετίζονται με την πρόσκαιρη κρυψώνα του κλαπέντος αντικειμένου στο κενό μεταξύ του τριχωτού της κεφαλής και του σκούφου προς εξαπάτηση του ατυχούς ιδιοκτήτη.

Προφανώς η χρήση του είναι περιορισμένη και άμεσα εξαρτημένη από τον όγκο και το βάρος του αντικειμένου του πόθου του κλέφτη.

Εκ του βρωμύλος και του γνωστού Τσέχου σκηνοθέτη Μίλος Φόρμαν («Στη φωλιά του κούκου») έχουμε έναν καλυμμένο και σχετικά ήπιο χαρακτηρισμό του κοινού βρωμιάρη, αυτού που εναλλακτικά αποκαλούμε λέσι, λεχρίτη, γλίτση ή λερέτη.

Ο Βρωμύλος Φόρμαν, για ευνόητους λόγους σχετίζεται με το γνωστό χρώμα βρωμυλί, το οποίο μοστράρει σε ρούχα, παπούτσια και λοιπά αξεσουάρ.

Προς άρσιν παρεξηγήσεως, δεν υπάρχουν ενδείξεις, πολλώ δε μάλλον αποδείξεις, ότι ο συμπαθής Τσέχος σκηνοθέτης είναι όντως άπλυτος και λίγδας. Απλά άτυχος για τις ανάγκες του σάιτ...

O αστυνόμος, ο τροχαίος, ο τηρητής της τάξης και του νόμου, ο κατά κόσμον μπασκίνας.

Τα παράγωγα της λέξης είναι το μπατσικό (περιπολικό) και η μπατσαρία (η αστυνομία σ' ένα γενικότερο) ενώ γνωστό είναι και το κλασικό πλέον σύνθημα μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι. Για τις σπάνιες περιπτώσεις που κάποιος θέλει να αναφερθεί χαϊδευτικά σ' έναν εκπρόσωπο του είδους, υπάρχει και η εκδοχή μπατσούλης (δέον να χρησιμοποιείται με μέτρο).

Η GLX βερσιόν του μπάτσου είναι ο μπάτσμαν.

Ιστορική ατάκα του Γ. Χελάκη κατά τη διάρκεια του Euro 2004 στη φάση που η Εθνική κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, τους οιωνούς και τη λογική έβγαλε γκολ στο 129 και μισό αποκλείοντας την Τσεχία. Έχοντας μείνει άφωνος και άναυδος ο γνωστός σπήκερ, είπε τη συγκεκριμένη φράση, διότι και τι άλλο να πει στο φινάλε; (αργότερα ο ίδιος είπε σε άλλο ματς «μήπως ο Βάσκο ντα Γκάμα ήταν Έλληνας;»)

Η έκφραση πλέον χρησιμοποιείται όταν αυτό που συμβαίνει και του οποίου είμαστε αυτόπτες μάρτυρες είναι πέραν περιγραφής και σχολιασμού και όλα τα υπερθετικά απλά δεν αρκούν. Ποδοσφαιρικά έχει καεί πλέον αφού το έχει ήδη πει ο έτσι, αλλά αυτό που έκαναν οι Τούρκοι στους Κροάτες θα ταίριαζε γάντι για τον αντίστοιχο Χελάκη της Τουρκίας.

Πτωχεύω, φαλιρίζω, βαράω φαλιμέντο, το διαλύω το μαγαζί με συνοπτικές διαδικασίες αφήνοντας τόγκες αριστερά και δεξιά, χρωστώντας σε όποιον έχει ελληνική υπηκοότητα. Δεν είναι καλό πράμα. Είναι όμως σύνηθες. Συμβαίνει δε και εις Παρισίους, καθώς και στις καλύτερες οικογένειες του Κολωνακίου, ονόματα δεν αναφέρουμε, υπολήψεις δεν θίγουμε.

Ετυμολογικά δεν είμαι σίγουρος πώς μας προέκυψε, αλλά έχω την εντύπωση ότι έχει να κάνει με τον ήχο: η κανονιά είναι ένα δυνατό και εντυπωσιακό γεγονός που δεν περνάει απαρατήρητο, όπως και το να κλείσει ξαφνικά μία επιχείρηση και ν' αφήσει πιστωτές, προμηθευτές, πελάτες κι εργαζομένους παγωτό.

Αλλιώς τα περίμενα, αλλιώς μου ήρθαν. Περίμενα να πάρω λεφτά που μου χρωστούσαν, αλλά με πιστόλιασαν και πήρα τ' αρχίδια μου.

Στην προκειμένη περίπτωση συντάσσεται με τα «ρίχνω», «αφήνω», ή «τρώω» ανάλογα με τη μεριά της τόγκας που βρισκόμαστε.