Definitions by allivegp (454)
Showing 111-120 from 454

Είδος χειρουργικής λαβίδας με μακριά σκέλη, μεγάλο άνοιγμα και μακριά σειρά μεγάλων δοντιών σε κάθε ένα από τα σκέλη του.

Φοριέται πολύ ως πασπαρτού όταν θέλουμε να κλείσουμε μια φράση μας, στον προφορικό κυρίως λόγο, με την οποία έχουμε καταγράψει ή παραθέσει μια σειρά από πρόσωπα, αντικείμενα, καταστάσεις, χαρακτηρισμούς, ιδιότητες κ.λπ.

Χρησιμοποιώντας το λήμμα τονίζουμε το ευάριθμο των παραγόντων που υποστηρίζουν την άποψή μας, πλην όμως έχουμε μπουχτίσει τόσο πολύ, που απαξιούμε να τους αναφέρουμε όλους και αφήνουμε τον συνομιλητή μας να τους συμπεράνει.

Σε άλλες πάλι περιπτώσεις, σημαίνει «και τα λοιπά», «και τα όμοια».

Για πληρέστερη κατανόηση, βλ. παραδείγματα.

Το μπαμπαδίστικο αυτό λήμμα το χρησιμοποιούμε για να ταπώσουμε κάποιον στις παρακάτω τρεις (τουλάχιστον) περιπτώσεις που αυτός:

α) απάντησε σε μια ερώτησή μας με «Ε;» (με την ένοια του «Ορίστε;», «Πώς είπατε;»)
β) απευθύνθηκε στο άτομο μας με την κλητική αντωνυμία «Ε!»
γ) τα μασάει και αντί να μας εξηγήσει κάτι επαναλαμβάνει συνεχώς «εεε...εεε...»

Το λήμμα το έχει χρησιμοποιήσει (και απογειώσει) στην περίπτωση γ' ο μέγας Διονύσης Παπαγιαννόπουλος σε διάλογό του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο» (νομίζω).

Τσολιάς αποκαλείται και το πρότυπο του υγιούς, ρωμαλέου, εύρωστου, εύσωμου, καλοβαλμένου, καλοαναθρεμμένου ομορφάνδρα, που κάθε μητέρα ονειρεύεται ν' αποκτήσει και αναθρέψει, εξ ου και η ευχή προς κάθε άρρεν νεογέννητο πολύ συχνή κάποτε στην ύπαιθρο χώρα «Άντε και τσολιάς στα ανάκτορα».

Πρόκειται για παρήχηση της μετοχής «λήξασα», κατά το ίδιο πρότυπο που το «ελάχιστος» γίνεται «ελάστιχος».

Το «λήξασα» είναι μετοχή παθητικής φωνής του ρήματος «λήγω» και σημαίνει ότι μια διαδικασία έχει περατωθεί, κυρίως από πλευράς χρόνου.

Αντίθετα, η λύσσα (υδροφοβία) είναι μια σοβαρή, θανατηφόρος, αλλά σπάνια ευτυχώς νευροεκφυλιστική ζωοανθρωπονόσος, που οφείλεται στον ομώνυμο ιό και μεταδίδεται στον άνθρωπο από δήγμα μολυσμένου ζώου.

Φτύνω, ή «έχω στο φτύσιμο» κάποιον /-α: κοινότατος, θεμελιακός σλανγκισμός που χρησιμοποιείται σε πληθώρα καταστάσεων και δηλώνει ότι παραμελώ, περιφρονώ κάποιον.

Ως τακτικός ελιγμός, το φτύσιμο χρησιμοποιείται στην τέχνη του γκομενίζειν, όπου αφήνουμε στο άτομο-στόχος να εννοηθεί ότι τον/την έχουμε ξεπεράσει, εφαρμόζοντας επιτηδευμένη αδιαφορία περί το άτομό του/της, για να δούμε πώς θ΄αντιδράσει. Βέβαια, πρέπει να προσέχουμε ώστε να μη περάσουμε τη λεπτή κόκκινη γραμμή και απ΄την πολλή αδιαφορία η όλη κατάσταση πάει περίπατο και θεωρηθεί λύσσαξα, οπότε περνάμε στην περίπτωση κλάνει ο πεθαμένος και το game κηρρύσσεται over.

Δεν πρέπει να συγχέεται με το τα φτύνω, βγαίνω δηλαδή εκτός λειτουργίας λόγω βλάβης.

Συνώνυμο: κλάνω, κλάσιμο, ζαρτ.

Το διάσημο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης Tufts, προφέρεται «τά'φτ'ς», όπως λέμε «τα έφτυσε», δηλαδή παρουσίασε βλάβη και τέθηκε εκτός λειτουργίας.

Ωσεκτουτού, τα δυο λήμματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν εξίσου στον γραπτό λόγο.

Έτσι χαρακτηρίζουμε κάποιον που παινεύεται για τις μαντικές του ικανότητες, την ικανότητά του να διαισθάνεται το μέλλον και γενικά για τα μεταφυσικά κληρονομικά χαρίσματα που ισχυρίζεται ότι έχει. Η φράση έρχεται σαν απάντηση πολύ φυσικά όταν ένα τέτοιο άτομο χρησιμοποιεί κλισέ όπως «θα με θυμηθείς», «άκου με που σου λέω» κ.α. παρόμοια.

Ο αστικός μύθος θέλει τον γνωστό τηλεοπτικό μάγο-μέντιουμ-ταχυδακτυλουργό-αποκρυφιστή Uri Geller που ήταν γείτονας με τον Μιχάλη Ιακωβίδη (τουπίκλην Michael Jackson), να έχει καλέσει το ασθενοφόρο πριν ο R.I.P. Μιχάλης πάθει την ανακοπή...

«Δεν πάνε να κρεμασθούνε (οι Έλληνες σοφοί) πουθενά ή να γκρεμοτσακιστούνε, αφού δεν ξέρουν τί τους γίνεται;»

Μετά τις βρισιές Καραϊσκάκη, ένας ακόμη σλανγκικός λεκτικός πλούτος αναδεικνύεται μέσα από τα πατερικά κείμενα του γλωσσοπλάστη, μελίρρυτου, ανεξίθρησκου, μη μισαλλόδοξου, προστάτη των γραμμάτων, Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου.

Συγκεκριμένα ο Ι.Χ. είναι ιδιαίτερα ευρηματικός όταν αναφέρεται με χαρακτηρισμούς στους Έλληνες εθνικούς, τους οποίους περιγράφει ως:

• Μωρούς,
• Εκφέροντες λόγους μιαρούς και ακάθαρτους,
• Κυλιόμενους ομού με πόρνους και μοιχούς,
• Δεισιδαιμόνας,
• Αιμομίκτας μετά μητέρων και αδελφών,
• Ασοφώτερους από τα ζώα,
• Εστιγματισμένους,
• Χειρότερους από τους χοίρους που πασαλείβονται με περιττώματα,
• Κυνικά καθάρματα,
• Παναθλίους,
• Παμμιάρους,
• Αναισχύντους, κ.α.

Περισσότερα κοσμητικά εδώ.

Το πακτούν, όπως το γνωρίσαμε από τις Λιακούρειες και Χαρδαβέλειες μεταφυσικές εκπομπές, είναι σύμφωνα με το αρχαίο ημερολόγιο των Μάγιας μια χρονική περίοδος που διαρκεί 144.000 μέρες. Σήμερα διανύουμε το 13ο πακτούν, το οποίο τελειώνει στις 21 Δεκεμβρίου 2012, οπότε και ενδέχεται να συμβεί το τέλος του κόσμου, σύμφωνα με τις Λιακουροχαρδαβέλειες προβλέψεις.

Πιο σωστά, το πακτούν λέγεται baktun.

Σε πιο σλάνγκικη ερμηνεία, το πακτούν είναι μια μη σαφώς ορισμένη, αλλά πάντως μεγάλης διάρκειας, χρονική περίοδος.