Definitions by Vrastaman (693)
Showing 451-460 from 693

Η πισωκολάτα, ο μεζές δηλαδή που τσιμπάει ο πέοντας ως κωλάντεραλ ντάματζ κάθε φορά που δίνει A-level.

Πρόκειται για τραβηγμένη απ' τις κωλότριχες απόδοση στα Ελληνικά της αμερικλανιάς Hershey Highway, τουτέστιν του κωλογαμιέσθαι.

Η τσικουλατίτσα Hershey's είναι για τους ΗΠΑτζήδες ότι και η ΙΟΝ για την Ρωμιοσύνη. Μόνο που η δικιά μας εκδοχή αποτελεί καλύτερη αναλογία καθώς παραπέμπει σημειολογικά στην πρώτη και παντοτινή αγάπη.

Όταν κάτι μου αρέσει τρελά, όταν κάτι μου κάνει κούκου, εν κατακαυλείδι, όταν κάτι κωλολέει.

Υπάρχουν πάμπολλες θεωρίες για την προέλευση της χαρακτηριστικής κοιλότητας που έχουν ορισμένες φιάλες κρασιού στο πάτο:

• Είναι κατάλοιπο της εποχής που οι φιάλες ήταν φυσητές,
• Επιτρέπει στον οινοχόο σταθερό σερβίρισμα με την βοήθεια του αντίχειρα,
• Αποτρέπει να σερβίρονται τα κατακάθια του κρασιού,
• Kουτουλού.

Αυτά βέβαια ισχυρίζονται κουτόφραγκοι οινολόγοι του κώλου που όταν εμείς κάναμε βακχικά αζμπέτε εκείνοι επιδίδονταν στην αυτοκοπροφαγία.

Μόνο το Ελληνικό σλανγκικό δαιμόνιο αφουγκράστηκε το raison d'être του περί ου ο λόγος βαθουλώματος και το εσλάνγκιξε «κλέφτη». Και για όποιον δεν κατάλαβε, πρόκειται για αποτέλεσμα λαμογιάς του κάθε καργιόλη εμφιαλωτή που θέλει να μας πουλήσει λιγότερο κρασί!

Ταλιμπάν αποκαλούνται τα μέλη φονταμενταλιστικής σέχτας Αφγανών ισλαμιστώνε.

Ο όρος παρείσφρησε στην εγχώρια σλανγκ, και έχει ήδη καταγραφεί με την έννοια του ριψοκίνδυνου που κάνει ταλιμπανιές, του ασυλλόγιστου, του θεούσου χριστιανοταλιμπάν, του ελλημπάν, και ταλιμπάν.

Σλανγκιστί, χρησιμοποιείται επίσης με την ευρύτερη έννοια του υπέρ το δέον πυροβολημένου ζηλωτή, ψυχάκια ή σπασίκλα. Για παράδειγμα, ταλιμπάν αποκαλούνται στον ιδιωτικό τομέα οι συνήθως νεαροί και χαμηλόμισθοι πλην φιλόδοξοι υπάλληλοι που ξημεροβραδιάζονται στο γραφείο για να τελειώσουν σήμερα αυτό που θα μπορούσαν να τελειώσουν αύριο.

Πληθυντικός του Αραβικού طالبان (ταλίμπ), μαθητής.

Στα χρόνια της βιολογικής και όχι μόνον παρακμής του Ανδρέα Παπανδρέου, η σύζυγός του Δήμητρα άκα Μιμή Λιάνη ουσιαστικά κυβερνούσε το Ελλαδιστάν.

Μιμίκοι αποκαλούνταν τα άτομα του στενού της περιβάλλοντος που διορίζονταν σε παχυλά αμειβόμενες αργομισθίες σε τράπεζες, ΔΕΚΟ και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Ο όρος έχει πλέον ιστορική και μόνον αξία.

Βλ. και ντοράκηδες.

Αυτά που ελδηλωσαν αυτοτροφισμο. (από perkins, 02/09/10)

Τo φιστίκι είναι σίγουρα το πιο σλανγκοτραγουδισμένο ξηροκάρπιο στον ντουνιά.

Σημαίνει ταυτόχρονα μικρός και μεγάλος πέοντας, γαμήσι, αρχίδι, τάπα στο μπάσκετ, σύνδεση καλωδίων, και ταλιμπάν. Στην φίλη γείτονα, fistik αποκαλείται το αμαρτωλό με κορμί-κόλαση, αυτό που σε ανασταίνει για να σε στείλει στον τάφο μιαν ώρα αρχύτερα.

Στον κατάλογο αυτό ας προστεθεί, χάριν πληρότητας, και το παιδί-φιστίκι. Πρόκειται για τον τραγικό, ανίατο και αποχαυνωμένο από την μαλακία βλάκα, αυτόν του οποίου και η ίδια η φυσιογνωμία προδίδει κλινικά συμπτώματα ιδιωτείας.

Βλ. επίσης παιδί-κουμπί, παιδί-βιολί, παιδί-μπουζούκι, κουφέτο.

Πρόκειται για κωδικοποιημένο καθωσπρεπισμό του κάτουρου και / ή του κατουρήματος.

Βλ. και χοντρό.

Αγγλιστί: number one.

Πρόκειται για κωδικοποιημένο καθωσπρεπισμό του σκατού και / ή του χεσίματος.

Βλ. και ψιλό.

Αγγλιστί: number two.

Θεοπράσινη φυλή που πρεσβεύει μια παραλλαγή της λατρείας cargo της Μικρονησίας. Οι γενάρχες των Πούλα-Πούλα αναφώνησαν για πρώτη φορά την ιαχή «Παύλε θεέ, πάρε την ΠΑΕ» προ τριακονταετίας, επικαλούμενοι τον ερχομό του τότε μεσσία τους. Η προφητεία έπεσε έξω, αλλά το μιμίδιο ριζώθηκε βαθιά στην συνείδηση των κατοίκων της Μπανάθα.

Η νεότερη γενιά των Πούλα-Πούλα θεωρεί ότι η σκοτεινή θεότητα Τζίγγερ είτε εκ του τσίγκου ή είδους μικροσκοπικού ψύλλου μετουσιώνει το απόλυτο κακό καθώς κρατάει όλη την Μπανάθα όμηρη στις άμπαλες δαγκάνες του. Κάθε Κυριακή συναθροίζονται σε ειδικούς ανοιχτούς ναούς και με ατέρμονες λιτανείες (όπως «Τζίγγερ πούλα-πούλα» και «Τζίγγερ πούλα και τον πούλο!») επιχειρούν να εξορκίσουν τον κακό αυτό δαίμονα. Πιο πραγματιστές από άλλες φυλές, οι Πούλα-Πούλα εναλλάσσουν το όνομα του προσδοκώμενου μεσσία κατά το δοκούν (ο επικρατέστερος σήμερα αποκαλείται Βγεννουά).