Definitions by beth (30)
Showing 1-10 from 30

Έκφραση που περιγράφει την αλλοπρόσαλλη και εκτός εαυτού κατάσταση που έχει παρέλθει κάποιος, κυρίως λόγω αλκοόλ και λοιπών ουσιών. Η μαγεία της κρύβεται στην μεταφορική και κυριολεκτική ερμηνεία της.

Μεταφορικά μιλώντας, η έκφραση παρομοιάζει το υποκείμενο με ένα μαινόμενο άλογο που χλιμιντρίζει πλέον, αντί να μιλάει, καλπάζει ελεύθερο δεξιά και αριστερά, δίχως ίχνος κούρασης η αντίληψης του χώρου και του χρόνου,προσπαθώντας να τερματίσει μια απροσδιόριστη διαδρομή που ούτε το ίδιο δεν γνωρίζει. Ένα ατίθασο άτι, απελευθερωμένο από τον ζυγό της βάρβαρης σοβαρότητας.

Σε κυριολεκτικό επίπεδο το νόημα βρίσκεται πίσω από την έλλειψη λογικής που διέπει κάθε πράξη του υποκειμένου, καθώς επίσης και στην ανικανότητα του να αρθρώσει μια απλή πρόταση ή/ και λέξη.

Συνδυασμός ταρζανιάς, μαγκαϊβεριάς και νιντζίτσου.

Το κομαντιλίκι αποτελεί μόντα που απαιτεί την πνευματική εγρήγορση, οξυδέρκεια και εφευρετικότητα, τόσο για τη σύλληψή της όσο και την σωστή εκτέλεση της, και επίσης πρέπει να είσαι και κομάντο ώστε να μπορεί και το σώμα να συμμετάσχει στη φοβερή ιδεάρα που κατέβασες, δηλαδή απαιτεί να μην είσαι ξύστης και κουράδας, να μπορείς ρε παλικάρι να πηδήξεις μια μάντρα έστω. Είναι μια τέχνη σκοτεινή, που απαιτεί ένα πλάνο που αυτοσχεδιάζεις πάνω του και το ρίσκο ίσως να βρεθείς χτυπημένος μέχρι και ψιλοσακατεμένος.

Μεγάλη ατάκα-πασπαρτού, που χρησιμοποιείται για να τσιγκλήσεις τον άλλο, αφού αποδέχεσαι ότι φέρεις και τα δύο αυτά στίγματα της σήψης και παρακμής που σε χαρακτηρίζουν.

Η δύναμη αυτής της ατάκας οφείλεται στο ότι θίγει σε εξευτελιστικό σημείο τα ελληνικά ορθόδοξα χρηστά ήθη –όπως τα απέδωσε και τα συνδιαμόρφωσε ο μέγας Φώσκολος– όπου το γκεϊλίκι είναι σήμα κατατεθέν του βούρκου και της αλλοτρίωσης της βασανισμένης ψυχής σου και η πρέζα είναι σαν κάτι σατανικό, μοχθηρό, που στο πουλάν σε σοκολάτες μέσα-έξω από τα σχολεία και μπορείς να κυλήσεις αν κάνεις κακές παρέες και κανένα «τσιγαριλίκι». Γάμησέ τα δηλαδή, μαύρη απελπισία...

H γλειφοκωλάδα.

Η αμοιβαία χειροκίνητη ευχαρίστηση μεταξύ αντρών με τα χέρια τους σε στάση χιαστί. Πιο απλά: τα παλικάρια βρίσκονται δίπλα καθιστοί και τα χέρια τους διασταυρώνονται κατά την χειράντληση σπέρματος που κάνει ο ένας στον άλλο.

Προφανώς από τις λέξεις σταυρός + μινάρω (μαλακίζω). Από Πατρινό την άκουσα.

Η γυναίκα που με το που την ρίξεις στο κρεβάτι παίρνει την - αρκετά παθητική - στάση της κατσαρίδας. Ανάσκελα με ανοιχτά τα πόδια χώρις να κουνάει ρούπι! Εκεί καλείσαι μόνος σου, αν είσαι αρκετά ορεξάτος και φιλότιμος, να οργανώσεις το παιχνίδι, να παίξεις μπάλα και να σκοράρεις στο τελος χωρίς βοήθεια απο την συμπαικτριά σου.

Οι λόγοι που ωθούν μια γυναίκα σε αυτή την στάση έχουν απασχολήσει πολλές φορές τις φοβερές και βαρυσήμαντες συζητήσεις των αντρών.

Το ολέθριο χέσιμο που ψεκάζει τα πάντα στη λεκάνη. Σχεδόν πάντα προηγείται μια σύντομη εκτόνωση της εντερίλας που καταπιέζεται και έπειτα σκάει και το τσιρλιό που διαχέεται από το κωλάντερο, το οποίο λειτουργεί πλέον σε καθεστώς κινητήρα τζετ, που ψεκάζει την λεκάνη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της, ακόμα και εκεί που δεν καθαρίζει ούτε καζανάκι, ούτε σκουπάκι. Ο ήχος είναι αναγνωρίσιμος από δεκάδες μέτρα, η υφή του σπρέι είναι ρευστή και κολλώδης, και η χημική του σύσταση είναι απίστευτα τοξική, αφού το κάψιμο της σούφρας σε ενοχλεί για μια μέρα και μια νύχτα.

(Για τους λάτρεις των άχρηστων εγκυκλοπαιδικών γνώσεων, το φαινόμενο αυτό έχει να κάνει με ρευστομηχανική. Στο εσωτερικό του κωλάντερου επικρατούν συνθήκες υψηλής πίεσης, ο πόνος που μας «κόβει» αυτό είναι, και όταν εκτονώνεται η πίεση πάει στην τιμή της ατμοσφαιρικής πίεσης και το βγάζει όλο σε ταχύτητα με αποτέλεσμα να τα σκάει παντού η ευκοίλια. Μια ομορφιά!)

Τα ωραιότατα διακοσμητικά κακάδια της μύτης ή τα κομμάτια κεριά των αυτιών –που η κιτρινίλα και η ωρίμανση ταυτίζεται με αυτήν των κεριών εκκλησίας– που ξεπροβάλλουν ευθύς μόλις φτάσεις κοντά στον θησαυρούχο τυροβρωμίκουλα.

Η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρώπινου είδους, που κάποιοι λένε ότι ξεπερνάει και το τροχό.

Το ακουμπιστήρι, όπως λέει και το όνομά του, είναι οτιδήποτε χρησιμοποιείται για να ακουμπάς πράγματα που σου απασχολούν τα πολυάσχολά σου χέρια. Μπορεί να είναι είτε κάτι κατασκευασμένο για αυτό το σκοπό –π.χ. ένα τραπεζάκι, μια εταζέρα, η θήκη για το ποτήρι στο αυτοκίνητο– είτε μια πατέντα –γυρισμένο καφάσι ανάποδα που εφαρμόζουν στις τρύπες του και τα ποτηράκια, χαμός σας λέω!– είτε κάποιο αρκετά οικείο σας πρόσωπο ( βλ. κομοδινοκούνελο). Κρίνεται απαραίτητα για οποιαδήποτε βαριά χειρωνακτική δουλειά, όπως είναι το άραγμα με μπύρες, τη χαρτοκοπτική –κόλλημα σε εξωτερικούς χώρους και άλλα πολύ κουραστικά πράγματα.

Τα ακουμπιστήρια είναι υπερπολύτιμα σε σκοτεινούς ή / και σε υπαίθριους χώρους, αναλογιστείτε απλώς πόσες φορές χάσατε κάτι σε παραλία επειδή το αφήσατε χάμου και το έφαγε η μαρμάγκα. Τώρα όμως ξέρετε και θα αναζητήσετε την επόμενη φορά ένα καλό ακουμπιστήρι!

Η κωλάρα που σε κολάζει... Με το που την βλέπεις νιώθεις το πυρ το εξώτερον στην μαλαπέρδα σου. Από το μυαλό σου περνάν όλες οι ακολασίες που μπορείς να της κάνεις.

Τα μαρτύρια δεν λείπουν βέβαια από την κόλαση, αφού ξέρεις ότι αυτήν την θεσπέσια κωλάρα όσο και αν καίγεσαι δεν μπορείς να πας να την γραπώσεις!