Definitions by iron (1265)
Showing 821-830 from 1265

Το (περίεργα αρνητικό) «δε μου λες...» που χρησιμοποιούμε αμήχανα ή βαριεστημένα για να αρχίσουμε μια κουβέντα. Στην εκδοχή αυτή διακωμωδείται ή απλώς χρησιμοποιείται το βορειοελλαδίτικο ιδίωμα όπου, αντί για «μου», μπαίνει το «με». Επίσης οι τρεις λέξεις γίνονται μία, έτσι για πλάκα ή για μαγκιά, κατά το τελέρε.

Ξερνάω, κάνω εμετό. Εφόσον είναι γνωστό (πια) ότι ο εμετός δεν έρχεται από τα έντερα, η λέξη στην έκφραση σημαίνει μάλλον τα σωθικά. Εξάλλου, συνωνύμως πως, λέμε «βγάζω τα σωθικά μου».

Επίσης χρησιμοποιείται η λέξη ξερνάω αντί της λέξης βγάζω.

1. Κάνω εμετό, βγάζω από μέσα μου ό,τι έχω καταπιεί.

2. Τα ξερνάω: μαρτυρώ μια αλήθεια ενώ δεν θά 'πρεπε.

1. Το παντελόνι που προηγήθηκε του σωλήνα και που χαρακτήρισε τα σέβεντιζ και την γενιά των λουλουδιών. Επανήλθε στη δεκαετία του '90. Λέγεται έτσι γιατί το στο κάτω μέρος άνοιγε θυμίζοντας το σχήμα της καμπάνας.

2. Δυνατή φωνή ή πολύ καθαρός ήχος.

Δεν μπορώ να σταθώ ακίνητος, να παλουκωθώ κάτω, να κάτσω ήσυχος, είτε από νεύρα ή από χαρά, ή από κοκό.

Εμπνευσμένη παρερμηνεία από τον Ακάθιστο Ύμνο, κατά τον οποίο το «ποίμνιο» στέκεται όρθιο.

Παρόμοιο με το «όρσε!»

Το λέμε στον άλλον για να μην του ρίξουμε εμείς τη μούντζα, αλλά να φυσήξει ο ίδιος τα πέντε ενωμένα δάχτυλά μας, ώστε αυτά να ανοίξουν σαν λουλούδι και να τον μουντζώσουν. Παιδικό. Χρησιμοποιείται όμως κατά κόρον και από ενήλικες.

1. Όπως λέμε κατάχαμα. Και χωρίς εσώρουχο.
2. Όπως λέμε καταπρόσωπο. Και χωρίς εσώρουχο.

Πιθανή σχέση και με το Κατάκωλο... (γκμουχ)

Ο μουσικός που παίζει ό,τι πληκτροφόρο όργανο, σε ορχήστρα νυχτερινού μαγαζιού.

Μάγκικο ή/και βαριεστημένο «άντε, έλα». Για απάντηση παίρνει μια παπαριά την οποία θα βρείτε στο παράδειγμα.

Βλακεία επιπέδου δε μου λες... σ΄αρέσει ο πουρές;.

Σημ.: επειδή η απάντηση δεν λέγεται με ρατσιστικό πνεύμα, δεν το βάζω στα «ρατσιστικά».

Ρομαντζούρα. Ευτελές και ψευτοσυγκινητικό μουσικό κομμάτι ή τραγούδι.

Επειδή είναι εύπεπτο και (συνήθως) περιέχει τα απολύτως βασικά συστατικά (πιανάκι ή κιθαρίτσα, βιολάκι, αργό ρυθμό, παθιάρικη φωνή, βασικές συγχορδίες -I,IV,V,I- και καμιά ξεγελαστική καραμπανάλ μετατροπία), θυμίζει άνοστη και ελαφριά σούπα που επίσης περιλαμβάνει τα απαραίτητα (νερό, άρωμα, ελάχιστο αλάτι) με την οποία νομίζεις πως τρως κάτι εκλεπτυσμένο, ενώ μόνο την αφυδάτωση μπορείς να προλάβεις τρεφόμενος /-η με κάτι τέτοιο.

Είναι κυριολεκτικά χιλιάδες τα παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω, τύφλα να' χει ο πούστης, γι' αυτό θα περιοριστώ σε πολύ λίγα και χτυπητά. Σούπες λοιπόν μπορεί να είναι ρομαντικά χιτάκια τύπου «Total eclipse of the heart», «Miss you like crazy», κλπ και γενικά κομμάτια που παίζει ο Γκάλαξυ, τα τραγούδια τύπου Κότσιρα, μπορεί επίσης να είναι και ευτελή κομμάτια new age μουσικής, η γαμωτζάζ, τα σπανιολοειδή και οτιδήποτε άλλο ξεσηκώνει ευτελή συναισθήματα μέσα μας, δηλ. μας κάνει να θέλουμε να δακρύσουμε ή να μεθύσουμε ή να χαζολαβλώσουμε, ενθυμούμενοι κάτι από το τρομερό μας παρελθόν που έφυγε, σνιφ, ανεπιστρεπτί. Εκεί πάνω είναι που ανάβουμε μέσα στο σκοτάδι τον αναπτήρα και τον πηγαινοφέρνουμε πέρα-δώθε με λαγνεία... εκεί πάνω είναι που Τον ή Την αγκαλιάζουμε κοιτάζοντας με απόγνωση πίσω από την πλάτη του/της τον τοίχο, σκεπτόμενοι κάποια προηγούμενη αδικοχαμένη -λυγμ- αγάπη... εκεί πάνω είναι που θέλουμε να μας παρατήσουν ήσυχους -αλλά και να παρακολουθούν ανελλιπώς το προσωπικό μας δράμα... εκεί πάνω χαράσσεται ο δρόμος προς την απόλυτη κλαψομουνίαση.

Κοντολογίς, είναι η μουσική που έχει διαστρεβλώσει πλήρως τον ρομαντισμό και, δυστυχώς, την άποψή μας γι' αυτόν. Ό,τι ζημιά έχουν κάνει δηλαδή τα Βίπερ στην πραγματική λογοτεχνία του ρομαντισμού.

Τα μουσικά χαλιά, είναι πολύ συχνά σούπες.