Definitions by Khan (2247)
Showing 1-10 from 2247

Παρατσούκλι για τον πολιτικό Θεόδωρο Πάγκαλο, είναι λογοπαίγνιο με τον λέοντα, λόγω των λεονταρισμών του, αλλά και του ότι φέρεται ως βασιλιάς των ζώων στον ζωολογικό κήπο των τριακοσίων βολευτών, καθώς και με τον Μεγάλο Ναπολέοντα, λόγω του βοναπαρτισμού του στην επίδειξη ενός φωσκολικού εγωισμού κατά την διαπραγμάτευση της πολιτικής του περσόνας.

Παρεμπίπταμπλυ η ατάκα του εν λόγω πολιτικού μαζί τα φάγαμε, που τείνει να λάβει διαστάσεις ατάκας της δεκαετίας, ολοένα και συχνότερα τρέπεται σε μαζί τον φάγαμε, όπου εννοείται πλέον η συν-πάθεια όλων των Ελλήνων ενώπιον της κοινής βρώσεως πούτσας που έχει ήδη αρχίσει και μας περιμένει ακόμη.

Με την ευκαιρία ιδού μια λίστα παρατσουκλιών Ελλήνων πολιτικών της μεταπολίτευσης για τον ιστορικό του μέλλοντος:

• Αβέρωφ, Ευάγγελος: Γεφύρωφ, Ροζαλία.
• Αβραμόπουλος, Δημήτρης: Mπω Μπρυμέλ, ο κύριος Τίποτα, Αβραμόκωλος, Σαυραμόπουλος, Αβραμό, Κάγκελος, Μπλέηζερ Καγκελόπουλος.
• Αθανασιάδης-Νόβας, Γεώργιος: Γαργάλατας.
• Αναγνωστόπουλος, Νίκος: (πάλαι ποτέ βουλευτής της ΝΔ στην Α’ Αθηνών) Ο φίλος του νεκρού.
• Ανδριανόπουλος, Ανδρέας: Ανδριανόκωλος.
• Ανδρουτσόπουλος, Αδαμάντιος: Η μικρούλα η Adam η κουνιστή (του Χ. Κλυνν).
• Άνθιμος Θεσσαλονίκης: Παναγριότατος και βλ. και λέω τον δεσπότη Παναγιώτη.
• Αρσένης, Γεράσιμος: Τσάρος.
• Αρχιεπίσκοπος Μακάριος: Τζουμπές, Μούσκος, Μασκαριότατος, Ερυθρός ρασοφόρος της Μεγαλοννήσου, Κάστρο της Μεσογείου.
• Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: Χουντόδουλος, Μπιγκ Μακ.
• Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος + (μετά θάνατον): Μαρκαριστός.
• Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α΄ (διαδέχτηκε τον Μακάριο): Παπαπλάστικ (η οικογένειά του είχε εργοστάσιο πλαστικών).
• Βαρβιτσιώτης, Ιωάννης: Μπάρμπι.
• Βαρουφάκης, Γιάνης: Μπαρουφάκης.
• Βασιλεύς Κωνσταντίνος Α': Κώτσος, Κουμπάρος.
• Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β’: Κοκός, ο τέως, Γλύξμπουργκ, Γλύξμπουργκερ, κ.α.
• Βασιλεύς Όθων: Κόθων.
• Βασίλισσα Φρειδερίκη: Φρίκη, Φρειδεφρίκη.
• Βενιζέλος, Ευάγγελος: Μπενίτο, Μπένι, Μπένι Χιλ, Μπενί Ζελόν, Πόρκυ, Πρωθυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, Ύπαρχος, Μαρία Αντουανέτα, Turkoglu (κατά Wikileaks), Τανάλιας.
• Βενιζέλος, Σοφοκλής: Κληκλής, ο μικρός υιός του μεγάλου πατρός.
• Βορίδης, Μάκης: Το βορίδι (κατά Καρατζαφύρερ), Βορβορίδης, Βορίδεν, Αιμοβορίδης ο Τσεκουράτος.
• Βουλγαράκης, Γιώργος: Ντοράκης.
• Βούλγαρης, Δημήτριος: Τζουμπές.
• Γαρουφαλιάς, Πέτρος: Γάλα με ανθρακικό, «Πέτρο, μαλάκα, ήθαμε για πλάκα!»
• Γερουλάνος, Παύλος: Πρίγκηψ.
• Γερμενής, Γεώργιος: Καιάδας, «οι Γερμενοί ξανάρχονται».
• Γεωργιάδης, Άδωνις: Μπουμπούκος, Λουλούκος. Βλ. και Ελλαδέμπορας, Θολοπατριώτης, Θολοκουλτουριάρης.
• Δαμανάκη, Μαρία: Δραχμανάκη Μαρία, Δαμουνάκη Μαρία.
• Διαμαντοπούλου, Άννα: Φράου, Διαμάντω, Κρουέλα ντε Βιλ, Αννούλα του Φονιά. Βλ. και πασοκομούνα.
• Δρούτσας, Δημήτρης: Φον Δρούτσας, Κηπουρός.
• Έβερτ, Μιλτιάδης: Μπουλντόζας.
• Ζαγορίτης, Λευτέρης: Μαυρογιαλούρος.
• Ιερώνυμος Αθηνών: Τζερόνιμο (Γκρούβη), κωφάλαλος (το τελευταίο λέγεται από δεξιούς που ήθελαν να μιλάει περισσότερο για εθνικά θέματα, όπως ο προκάτοχός του).
• Ιωαννίδης, Δημήτριος: Αόρατος δικτάτωρ, σκύλος της ΕΣΑ.
• Κακλαμάνης, Νικήτας: Ομέρ Πριόνης, Νικηταράς ο Δενδροφάγος.
• Καμμένος, Πάνος: Το τσαμένο (κατά Τράγκα). Βλ. επίσης Καμένοι Έλληνες.
• Κανελλόπουλος, Αθανάσιος: Κοντός, Παπάκι.
• Καραμανλής Κωνσταντίνος: Τραμπάκουλας, Καραμάν Αλής, Καραμαλάκας, Γκαούτσο Κώτσο, Φρυδάς. ο Θείος, ο Μαρμαρένιος.
• Καραμανλής, Κώστας: Δον Μπουχέ, Βούδας της Ραφίνας, ραφινάτος, κουρασμένος, Μπούλης, Δάμαλος, Γεωργοκώστας Καρανδρέου, το γένος Παπαμανλή. Βλ. και Σεμνά και ταπεινά, Νέα Δημοπρασία.

• Καρατζαφέρης, Γιώργος: Καρατζαφύρερ, Κωλοτούμπας, Κονφερανσιέ, Λαγός.

• Κατσέλη, Λούκα: Pasionaria.

• Κιλτίδης Κώστας: Φιλέας Φογκ (ΝΔ->ΔΗΣΥ->ΛΑΟΣ->ΝΔ).
• Κλάρας, Θανάσης: Άρης Βελουχιώτης, Καπετάν Μιζέριας.
• Κουβέλης, Φώτης: Φώτης Κουνέλης, Κυρ Φώτης.
• Κουλούρης, Κίμων: Άι Λάινερ, βλ. και Κιμωνό.
• Κυπριανού, Σπύρος: Μάππουρος.
• Κύρκος, Λεωνίδας: Κύρκη.
• Λαλιώτης, Κώστας: Θείον βρέφος.
• Λέφας-Τετενές, Όθων: (πολιτευτής της ΕΡΕ, μηδέποτε εκλεγείς) Κώθων Ελέφας-Τενεκές.
• Λιάπης, Μιχάλης: Μισέλ.
• Λοβέρδος, Ανδρέας: Loverδος, Λόβερ, Μάρθα Βούρτση, Κοτοπούλη-Ρεξ, Βασιλάκης Καΐλας, κλαμένο μουνί, κλαψομούνης.
• Μαρκεζίνης, Σπυρίδων: Μαϊμού, Σπυριδούλα, Σαγώνας, Τσίτα του ταρζάν.
• Μητσοτάκης, Κυριάκος: Ψυχάκιας, Τέρης Χρυσός. Βλ. και κυριάκος.
• Μητσοτάκης, Κωνσταντίνος: Μητσοτάκης, Μητσοτάκουλας (των Καρπαθίων), Μητροπάνος, Εθνικός Γκαντέμης, Γκαντεμόσαυρος, Ψηλός, καμπινεδάρχης, Ακατονόμαστος, Ροφός, Δρακουμέλ, Τσιμενένιος. Βλ. και Μαρίκα Μητσοτάκη, καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη! Για πληρέστερη λίστα βλ. λήμμα Μητσοτάκης.
• Μιχαλολιάκος, Νίκος: ο Καίσαρας, Χρυσαυγουλίδης.
• Μολυβιάτης, Πέτρος: Γκρομίκο.
• Μπακογιάννη, Ντόρα: Ντοράδα, Ντοράκλα. Βλ. και ντοράκηδες, ντορίτος, εδώ και Ντόρα, λεβεντομούνα.
• Ξενογιαννακοπούλου, Μαριλίζα: Μάρκελος Νύκτας, Μαριλίζα Ξενοπαπαδακογιαννακοντουρουντουρουτριανταφυλλοπούλου.
• Πάγκαλος, Θεόδωρος: Πάγκαλος, Παγκαλέων, Μεγάλος Τραγουδιστής, παν-κάλος, Παχύδερμο των Ιμίων. Βλ. και σ' έχει γαμήσει ποτέ χοντρός;
• Παζαΐτη, Νατάσα: υπολοχαγός Νατάσα.
• Παπαγεωργόπουλος, Βασίλης: Ο φτερωτός δήμαρχος, Βάσιπαπ, Ατσαλάκωτος.
• Παπαδόπουλος, Ανδρέας: Τραβόλτα.
• Παπαδήμος, Λουκάς: Παπαδήμιος.
• Παπαδόπουλος, Γεώργιος: Μπισκότο.
• Παπακωνσταντίνου, Γιώργος: Υπάλληλος.
• Παπακωνσταντίνου, Μιχάλης: Ούζο δώδεκα, Τζάκ Ντάνιελς.
• Παπαληγούρας, Παναγής: Βλ. παπαληγούρας.
• Παπανδρέου, Ανδρέας: Αντρέ Παπαντρέ, Συγκινημένος, Σιδερένιος (μετά το Harefield), Αντρίκο ντελ Πάσο. Βλ. και ΘΑΣΟΚ, Μιμίκος, Αυριανοτομπριστής.
• Παπανδρέου, Βάσω: Βλ. Πασοκομούνα, Λεβεντομούνα.
• Παπανδρέου, Γεώργιος: Παπατζής, γέρος της Δημοκρατίας.
• Παπανδρέου, Γιώργος: Τζέφρι, Γ.Α.Π., Γιωργάκης, No Jobs, Ο τρίτος ο μακρύτερος, Ξένος, ο φερόμενος ως πρωθυπουργός, μελαγχολικό αγόρι, τρελοκαταθλιπτικό αγόρι, αΓΑΠούλης, Κοσταρίκας (γιατί ο κόσμος χάνεται κι αυτός ταξιδεύει σε εξωτικά μέρη), ο Ημίαιμος Πρίγκηπας, Αρχολίπαρος, Φόρεστ ΓΑΠ, ο Σορτάκιας, ο Εγκέφαλος, Bertolt Brecht. Βλ. και ψωρογιώργαινα, Γεωργοκώστας Καρανδρέου, το γένος Παπαμανλή, άχου άχου Νετανιάχου, bravo Giorgos!, γκεϊμπέκικο, Παπανδαιμόνιο.
• Παπαντωνίου, Γιάννος: Κολγκέιτ, Τσάρος, Προικοθήρας.
• Παπαρήγα, Αλέκα: Κουκουβάγια, Κοκκινοσκουφίτσα. Βλ. και η Παπαρήγα η καλή, παπαρήγανη, κολοκύθια, το Κόμμα, εκ του Περισσού.
• Παπασπύρου, Δημήτριος: Παλάντζας, Σέσουλας.
• Παπούλιας, Κάρολος: Εθνική γλάστρα, τελευταίος δανειστής, εθνικός δανειστής (του μακαρίτη Ανδρέα, για την αγορά της ροζ βίλας άκα το κωλόσπιτο).
• Παπουτσής, Χρήστος: ο Μαλάκας.
• Παυλόπουλος, Προκόπης: Πάκης, Ρόκυ, Τσάκ. Βλ. μένω Προκόπης.
• Πικραμμένος, Παναγιώτης: Bitterman.
• Πλαστήρας, Νικόλαος: Μαύρος Καβαλάρης, Συνταγματάρχης Καραπιπέρης.
• Πλεύρης, Θάνος: Βλ. Πλευρίτιδα.
• Πλεύρης, Κώστας: Μικυμάου. Βλ. και Πλευρίτιδα.
• Πολύδωρας, Βύρων: Λατίνος εραστής, Μπαντέρας, Μπάϊρον, Στρατηγός Άνεμος, Πολύξερας.
• Πρωταίτιοι 21ης Απρίλιου: Ντάλτονς.
• Ραγκούσης, Γιάννης: Κίλερ.
• Ράλλης, Γεώργιος: Γάλλης, Δεν θέλω ου. Βλ. και οι μισοί Έλληνες θα μάθουν τέχνες, οι άλλοι μισοί γάματα.
• Ράπανος, Βασίλης: Βλ. ῥαφανιδόω.
• Σαμαράς, Αντώνης: Αντωνάκης, Πολάν, Τρελαντώνης, Σπουδαρχίδης, Κομανέτσι, Σαχλαμαράς. Βλ. και συγγρού, νουδούλα.
• Σαρτζετάκης, Χρήστος: Αγκαλίτσας, Ανάδελφος, Ροφός ή πατομπούκαλος (λόγω γυαλιών).
• Σημίτης, Κώστας: κινέζος, λογιστής, τάπερμαν, Σαύρα του Κολωνακίου, Αρών Αβούρης, Ιγκουάνα, Αρχιδοσίλογος.
• Σιούφας, Δημήτρης: Πίκατσου.
• Σπηλιωτόπουλος, Άρης: Αρούλης, Σαλώμη, Ιφιγένεια (όταν θα τον θυσίαζε ο Καραμανλής με υπονοούμενο ότι την ανάβαν την πυρά).
• Στεφανόπουλος, Στέφανος: Στεφ Στεφ.
• Τζαννετάκης Τζαννής: Βραχιολάκης.
• Τομπούλογλου, Χάρης: Τόμπι.
• Τζήμερος, Θάνος: Τζάγριος, Τζήμερμαν.
• Τσαλδάρης, Αθανάσιος: Νανάς.
• Τσάτσος, Δημήτρης: Παχύδερμο της Δημοκρατίας.
• Τσάτσος, Κωσνταντίνος: Κότα.
• Τσίπρας, Αλέξης: Sexy Alexi, Τσιπραλέξ, Αλέξης Παπανδρέου, Τεν Τεν. Βλ. Τσίπρα, Παιδαριογέρων, ΣφΥΡΙΖΑ.
• Τσοβόλας, Δμήτρης: Γιος του Αγωγιάτη, ο Δώστα-όλα, το Τσουλούφι.
• Τσουκάτος, Θεόδωρος: Τσουτσουκάτος, Στρατηγός.
• Τσοχατζόπουλος, Άκης: Mπω Μπρυμέλ, Τσοχατζόπουτσος.
• Φλωράκης, Χαρίλαος: Καπετάν Γιώτης (το nom de guerre του).
• Χρυσοχοίδης, Μιχάλης: Προπατζής, Γκόλντον, Goldsmith, Goldfinger, ο Αδιάβαστος. Βλ. και μΠΑτΣΟΚ.
• Ψωμιάδης, Παναγιώτης: Ζορό, Ο Νομάρχης. Βλ. και λέω τον δεσπότη Παναγιώτη.

Πάσα: Γκάτζμαν.

Το Cum In Face, όπου το σπέρμα πέφτει στα μαλλιά ξανθιάς, θυμίζοντας εντυπωσιακά το ομώνυμο οθωμανικό γλυκό. Το συνήθιζε ο Peter North, που σημάδευε την χωρίστρα. Σερβίρεται παχύ ως μετασοδομιστική αποδόμηση. Πάω στοίχημα ότι το σχόλιο της Mes θα είναι «ίου, μα εντελώς ίου».

Caveat: Αν χρησιμοποιήσετε την έκφραση για μελαχρινή, καστανομάλλα ή κοκκινομάλλα, είστε σλανγκικώς μη ορθός.

Πάσα: John Black, encore.

Ο σεξουαλικά ψυχρός. Ίσως με έναν ελαφρύ υπαινιγμό ότι πρόκειται και για τόφαλο. Κατά τον Αυτοχτονημένο, στην κατηγορία παγόβουνο ανήκει το 80- 90 % των γυναικών.

Αντώνυμα: ηφαίστειο, σλανγκομούνα.

Στα καλιαρντά σημαίνει το λεκανοπέδιο της Αττικής, ήτοι την πόλη των Αθηνών, ως ένα πανελλήνιο καθίκι που σχηματίζεται από τα όρη Υμηττό, Πεντέλη, Πάρνηθα και Αιγάλεω ως τοιχώματα του καθικιού. Το Γραικοκάθικο λειτουργεί ως χωνευτήρι όλων των Ελλήνων που καταφτάνουν ένεκα η αστυφιλία και, αφού χωνευτούν, συσσωρεύονται ως κόπρανα. Ο όρος μπορεί να θίξει και το πολεοδομικό μπάχαλο της άναρχης δόμησης, αλλά και αξιολογικώς το ότι στο Κλίνεξ άστυ μαζεύονται εκμεταλλευτές-καθιζήματα που απομυζούν την υπόλοιπη Ελλάδα.

Η λέξη υπάρχει στα Καλιαρντά (1971) του Ηλία Πετρόπουλου. Σημαντική χρήση της γίνεται από τον Χάρρυ Κλυνν στο νούμερο «Ένας πούστης να μιλήσει», όπου αποτυπώνεται και η χαρακτηριστική κριτική του Χάρρυ Κλυνν για τους χαμουτζήδες και για την αθηνεζοποίηση των λοιπών Ελλήνων.

Λέγεται κι έτσι η ηρωίνη, για να θυμίζει γυναίκα. Κατά το ζωή, στα «η ζωή είναι ωραία, αλλά τα έχει μ' άλλον», «η ζωή είναι μια πουτάνα που πάει μ' όλους» κ.ο.κ.

Να μην συγχέεται με την διάσημη σλανγκίστρια, γόνο βασιλικού οίκου.

Πηγή: John Black.

Η ψωροκώσταινα Ελλάδα, όταν πλέον δεν κυβερνάται από Κωστίκες, όπως οι Κώστας Καραμανλής, Κώστας Σημίτης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Κωνσταντίνος Καραμανλής κ.ά., αλλά από Γιωρίκες, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου. Η έκφραση μάλλον δηλώνει μειωμένη αισιοδοξία ότι μπορεί η Ψωροκώσταινα να βγει από το τέλμα της ψώρας της. Σημειωτέον ότι το ίδιο λογοπαίγνιο είχε πέραση και το 1980 όταν από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (πρεσβύτερο) περάσαμε στον Γεώργιο Ράλλη, ενώ η Ψωροκώσταινα- Ψωρογιώργαινα έμπαινε στην Ε.Ο.Κ. ως ο φτωχός συγγενής.

Trivia: Ο όρος «Ψωροκώσταινα» χρονολογείται από την απαρχή του ελληνικού κράτος, καθώς προέρχεται πιθανώς κατά τον Μπάμπη από «το προσωνύμιο γνωστής ξεπεσμένης αστής που ζητιάνευε στο Ναύπλιο την εποχή του Καποδίστρια και που παρά την φτώχια της συνεισέφερε στον έρανο για το ελληνικό κράτος». Για τον πλήρη θρύλο δες εδώ, εδώ και εδώ. Γενικά στην απαρχή του ο όρος έθιγε το ότι το φτωχό ελληνικό κράτος βασιζόταν για την ύπαρξή του περισσότερο στην εθελοντική συνδρομή και προσπάθεια των κατοίκων του παρά στην επιστημονική οργάνωση και διαχείριση των εσόδων του (Μπάμπης). Χρησιμοποιείτο δε χλευαστικά κατά την Βαυαροκρατία.

Ψωροκώσταινα και Ψωρογιώργαινα. Άντε και έγιναν ξάνα εκλογές και βγήκε πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ,άντε και έκανε αυτοδύναμη κυβέρνηση,πέστε μου τι έγινε;Θα σας πω έγω ΤΙΠΟΤΑ δεν έγινε. Θα περάσουν λίγες μέρες στο μέλι και μετά θα αρχίσουν τα όργανα!! Άδεια ταμεία βρήκαμε,τεράστια μαύρη τρύπα,δεν το περιμέναμε,αλλιώς τα ξέραμε,
οπότε αύτα που τάξαμε θα τα κάνουμε όχι τώρα, αλλά σε μερικά χρόνια. Για τώρα πάρτε μερικούς νέους φόρους, βέβαια δεν φταίμε εμείς αλλά οι άλλοι... Και ο Χατζηπετρής όπως λέει και το άσμα.
Και κλάμα εμείς που φάγαμε χλαπάτσα πάλι.... Αύτο επαναλαμβάνεται τα τελευταία τριάντα χρόνια και θα επαναλαμβάνεται όσο δεν αλλάζουμε ρότα σαν λαός και βολεύομαστε με τα ρουσφέτια,όσο φορολογούνται μόνο
οι μισθωτοί, και όσο οι νταβατσίδες και τα καρτέλ θα κάνουν ότι θέλουν, γιατί έχουν εξαγορασεί συνειδησείς.Και η μεγάλη πλάκα είναι ότι η ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ θα αρχίσουν την αντιπολίτευση....!Ρε γαμώτο θα μας κουφάνουν τελείως.

Θολοκουλτουριάρης, θολοκουλτουριαρέος και θολοκουλτουριαράκι, είναι ο πάσχων από υπερκουλτουρίαση ούμπερ-κουλτουριάρης, ο οποίος ψαρεύει σε θολά νερά, χρησιμοποιώντας νεφελώδεις εκφράσεις, ή πρεσβεύοντας σόλοικες απόψεις.

Αν σας άρεσε η έκφραση-σημασία, ίσως αλλάξετε γνώμη όταν μάθετε ότι χρησιμοποιείται από δεξιούς και ακροδεξιούς κυρίως για τους αριστερούς κουλτουριάρηδες (πασόκους, συριζαίους κουκουέδες και λοιπές (θολο)προοδευτικές δυνάμεις), που στο τέλος θα μας πούνε και ότι ο Τζένγκις Χαν δεν ήταν Έλληνας, γιατί σε λίγο μέχρι και εκεί θα φτάσουν κυρίες και κύριοι. Είναι βέβαια ένα θέμα οντολογικής τάξης αν υπάρχει σλανγκ δεξιών, εγώ πάντως κάνω ό,τι μπορώ για να την συλλέξω βλ. και εδώ, ιδίως τώρα που η Δεξιά είναι εκτός εξουσίας, οπότε καλείται περισσότερο να χρησιμοποιήσει σλανγκικές ειρωνικές τροπές.

Ορισμούς του θολοκουλτουριάρη βρήκα δύο στο νέτι. Ο ένας στο φόρουμ της ΝΕολαίας Ορθόδοξου Συναγερμού: «Θολοκουλτουριάρης (σ.ς.: το αντίθετο του Έλληνα σύμφωνα με τα συμφραζόμενα) είναι κάποιος που σίγουρα δεν συμπορεύεται με απόψεις σαν τις δικές μου. Και δεν συμπορεύεται διότι, ως αντίθετος με εμένα, δεν αποδέχεται την άλλη άποψη, δεν κατακρίνει τον δεσποτισμό, δεν αποδέχεται τον σεβασμό σε έναν υγιή διάλογο. Αυτός είναι ένας θολοκουλτουριάρης. Κάποιος που νομίζει πως τα ξέρει όλα. Όχι επειδή τα αναζήτησε και τα βρήκε. Επειδή κάποιοι άλλοι του τα είπαν».

Ο δεύτερος ορισμός στην Εκδίκηση της Θολοκουλτούρας (και την Φρικηπαίδεια):«Σύνθετη λέξη που αποτελείται από την λέξη θολή και κουλτούρα, την οποία πιθανολογείται πώς επινόησε ο ΄Άδωνις Γεωργιάδης, [...] αναφερόμενος προς την αριστερή διανόηση ενώ συνοδεύεται συνήθως πριν ή μετά την σύνθετη λέξη Θολοπροοδευτικός. Σήμερα η λέξη έχει αποκτήσει πολλές ερμηνείες ανάλογα σε ποιους θα την απευθύνεις. Σημαίνει Ψεύτης, Ανθέλληνας, Προδότης, Κουμουνιστής, Αλλοδαπός, Πούστης, Αντιφασίστας, Αντιρατσιστής, Μορφωμένος, κ.α.».

Όπως δείχνει ο γούγλης συνώνυμα του θολοκουλτουριάρη στο δεξιό ντίσκουρς είναι ο αριστερός με δεξιά τσέπη, το θολοπροοδευτικάκι, ο ελληνόφωνος (= αυτός που μιλάει ελληνικά αλλά δεν αξίζει γι' αυτό την ονομασία Έλληνας), ο εθνομηδενιστής.

Από την άλλη, πολλοί σπεύδουν να πανηγυρίσουν τον χαρακτηρισμό και να τον υιοθετήσουν μιμούμενοι τον Jean-Luc Godard, που είχε δηλώσει «Όταν ακούω κουλτούρα, ανοίγω το μπλοκ επιταγών μου», παραφράζοντας την ατάκα που ουδέποτε είπε ο Hermann Göring. Σε κάθε περίπτωση, ας κρούσουμε τον κώδωνα κινδύνου για την κουλτουροφοβία.

Από αυτούς που χρησιμοποιούν τον όρο, ο θολοκουλτουριάρης κατηγορείται κυρίως για τα εξής: Δεν κάνει σαφείς και «υγιείς» διακρίσεις, δεν λέει την σκάφη σκάφη και τα σύκα σύκα, αλλά θολώνει τα νερά με το να υπονομεύει το οξύτομον των διαχωρισμών. Αυτό φαίνεται κυρίως σε διακρίσεις όπως Έλληνας και μη Έλληνας, άντρας και μη άντρας κ.τ.ό. Οπότε τυπικοί θολοκουλτουριάρηδες είναι διανοούμενοι όπως αποδομητές, φεμινιστές, καθώς και προοδευτικοί που αμφισβητούν την σαφήνεια των διακρίσεων, (μεταξύ των φιλοσόφων και οι φαινομενολόγοι, που ξεκινούν από την δική τους πεπερασμένη εμπειρία). Αλλά όχι μόνο. Ένας από τους κύριους ψόγους που εκτοξεύεται εναντίον του θολοκουλτουριάρη είναι ότι θα σε εκθέσει στην δύσκολη στιγμή. Δηλαδή σε μια στιγμή κινδύνου, λ.χ. για τον Έλληνα, ή για τον άντρα κ.τ.ό., όπου καλούμαστε σε συσπείρωση και συστράτευση, ο θολοκουλτουριάρης θα σε προδώσει, και θα λάβει μια και καλά ευρύτερη οπτική, προκειμένου να πουλήσει κουλτούρα. Συναφώς, λέγεται για κάποιον ο οποίος θα αποπροσανατολίσει το λαό από πραγματικά προβλήματα.

Το περίνεο ή αρχιδακούμπι ως αρχιδο-champ de bataille, αρχιδο-πεδίον της δόξης λαμπρόν. Στο δίχτυ διατυπώνεται και η άποψη ότι στον σχηματισμό του όρου επέδρασε και το τοπωνύμιο Αχλαδόκαμπος στην Πελοπόννjησο.

Έκφραση ακραίου θαυμασμού στην θέα θεόμουνου ούμπερ-αμαρτωλού μεναγκό. Ο λέγων αποτίει σπεκ σ' αυτόν που γαμεί το υπερόμορφο γκομενέτο, όπως και στη συνώνυμη έκφραση πες μου ποιος σε γαμεί να του φιλήσω τον πούτσο, αλλά είναι πρόθυμος να κάνει και κατιτίς παραπάνω. Η αντινομία έγκειται στο ότι για να εκτιμήσει την γυναικεία ομορφιά πρέπει να είναι άντρας, αλλά αν εκπληρώσει το τάμα του θα πουστρέψει (εκτός κι αν δεν του αρέσει). Οπότε η έκφραση έχει και τον χαρακτήρα ακραίας δοκιμής στην οποία είναι έτοιμος να υποβάλει τον εαυτό του ο εραστής για χάρη της αιθέριας δεσποσύνης της επιθυμίας του, πόσο μάλλον που πρόκειται για μια έσχατη δοκιμή αυτοκατάργησής του ως στρέιτ ερώντος.

Η έκφραση πρωτοαναφέρθηκε στο σάη από τον Μπισκοτωμένο Νούλη. Ο ορισμός διαμορφώθηκε ξανά έπειτα από τον κριτικό διάλογο στα σχόλια.

Κυρία είναι η κοκαΐνη, σε αντιθετική παραδειγματική σχέση προς την πουτάνα, που είναι η ηρωΐνη. Η κυρία είναι για φραγκάτους αριστεροκράτες μεγαλομπουρζουάδες τρε κομιλφό, ενώ η πουτάνα είναι για τα τελειωμένα ζάκια της πλατείας Εξαθλίων, που ζητούν κατοστάρικο για να πάρουν τυρόπιτα.