Definitions by Αλάριχος Τεκέλογλου (165)
Showing 61-70 from 165

Η πλαστική, καφέ, φθηνή σαγιονάρα που συνηθιζόταν ιδίως στα σέβεντις ('70s) του 20ού αιώνα. Το σχέδιό της ήταν απλό, με δύο σταυρωτά τμήματα πάνω από τον κουτουπιέ. Ο όρος ίσως προέρχεται από κάποια παλιά μάρκα (;)

Όρος που σημαίνει «ο πάσα ένας», «ο τάδε», «ο δεν-ξέρω-κι-εγώ ποιος».

Η κακαράντζα, το μικρό, σφαιρικό, κυβικό ή πολύεδρο κόπρανο συμπαγούς υφής (στο κεφαλληνιακό ιδίωμα).

Η πούτσα. Μάλλον από το κλαρί σε μεγεθυντικό τύπο, ή σύντμηση του καραπουτσακλάρα.

Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) (από allivegp, 14/04/10)

Το ινδοσκυλάδικο (βλ. Ζαγοραίος, Περπινιάδης, Τσετίνης κ.ά.), είδος και καλά λαϊκού τραγουδιού που εισήχθη από το Subcontinent με μια πατίνα φθηνού λάτιν και οριεντάλ.

Έχει ως χαρακτηριστικά τα έντονα αναφιλητά, τους εντελώς ηλίθιους στίχους (π.χ. πάρτε κύριε λαχεία, μπαμπά πεινάω, γκουντ μπάι μάι ντάρλιγκ κ.τ.ό.) και το μπουζούκι με ενισχυτή της κακιάς ώρας.

Η λέξη προέρχεται από το τουρκικό söz(= «λέξη») και κάποια κατάληξη -em. Ήταν εν χρήσει στους μουσικούς κύκλους των δεκαετιών '50-'60 (του 20ού αιώνα, βεβαίως-βεβαίως).

Αυτός που έχει τα μαλλιά του καρέ, κούρεμα που συνηθιζόταν στους άντρες κατά τα τέλη της δεκαετίας των έιτιζ ('80s) και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας των νάιντιζ ('90s), του 20ού αιώνα (να μην τα ξαναλέμε!).

Υπήρχαν ποικίλα είδη καρέ, που κυμαίνονταν από το κάπως πιο μακρύ «καπελάκι» (γκοφρέ ή κοφτό), μέχρι το ίσιο μακρύ μαλλί που κάλυπτε όλο το σβέρκο και περίσσευε ελαφρά κάτω από τη γνάθο. Συχνά άφηναν να μακρύνουν μόνο οι τρίχες που ξεκίναγαν από το πάνω μέρος του κεφαλιού, με τις εσωτερικές να είναι ξυρισμένες με την ψιλή. Έτσι, όταν έπιανες κότσο το μαλλί, αναδυόταν περήφανα το κατά το ήμισυ ξυρισμένο κρανίο σου.

Τα κουρέματα τύπου καρέ συνήθιζαν κυρίως οι καστανοί και ξανθοί άντρες, υπήρχαν όμως και σε μελαχρινή βερσιόν.

Αν και εκ πρώτης όψεως πούστικο ως κούρεμα, εκείνη την εποχή χαρακτήριζε τους τύπους που θεωρούνταν ταυτόχρονα τρέντυ και ποθητοί γκόμενοι.

Συνώνυμο: καρές, (πληθ.) καρέδες

Άνδρας με λεπτούς τρόπους, ελαφρώς αδερφίζων, αλλά ταυτόχρονα επιθυμητός από τα γκομενάκια (τέτοια μυαλά που έχουν!!!). Από το βαφτιστικό «Λευτέρης».

Ο καραγκιόζης, ο γελοίος, ο περίγελως. Λέγεται και για αρσενικούς και για θηλυκές, και χρησιμοποιείται τουλάχιστον 50 χρόνια (σήμερον: 2010).

Ο Καραγκιόζης, αλλά με ακόμη πιο σκωπτική διάθεση. Τον όρο χρησιμοποιούσε ήδη ο Σιορ-Διονύσιος στο Θέατρο Σκιών.

Ο απόλυτα Μεσανατολίτης και / ή Καυκάσιος στη μάπα (και στην ψυχή). Ο Homo neanderthalensis. Όταν πρόκειται για γυναίκα, είναι η απόλυτη φρίκη.

Και ένα σχετικό ρωσικό ανέκδοτο: «- Τι κάνουν δώρο οι Γεωργιανοί στις κόρες και στις γυναίκες τους, όταν αυτές έχουν γενέθλια; - Ένα κουτί ζιλέτ!»

Συγγενική είναι και η έκφραση «καρφώνει μπιφτέκι».