Definitions by Αλάριχος Τεκέλογλου (165)
Showing 101-110 from 165

Το ινδοσκυλάδικο (βλ. Ζαγοραίος, Περπινιάδης, Τσετίνης κ.ά.), είδος και καλά λαϊκού τραγουδιού που εισήχθη από το Subcontinent με μια πατίνα φθηνού λάτιν και οριεντάλ.

Έχει ως χαρακτηριστικά τα έντονα αναφιλητά, τους εντελώς ηλίθιους στίχους (π.χ. πάρτε κύριε λαχεία, μπαμπά πεινάω, γκουντ μπάι μάι ντάρλιγκ κ.τ.ό.) και το μπουζούκι με ενισχυτή της κακιάς ώρας.

Η λέξη προέρχεται από το τουρκικό söz(= «λέξη») και κάποια κατάληξη -em. Ήταν εν χρήσει στους μουσικούς κύκλους των δεκαετιών '50-'60 (του 20ού αιώνα, βεβαίως-βεβαίως).

Η πούτσα. Μάλλον από το κλαρί σε μεγεθυντικό τύπο, ή σύντμηση του καραπουτσακλάρα.

Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) (από allivegp, 14/04/10)

Η κακαράντζα, το μικρό, σφαιρικό, κυβικό ή πολύεδρο κόπρανο συμπαγούς υφής (στο κεφαλληνιακό ιδίωμα).

Όρος που σημαίνει «ο πάσα ένας», «ο τάδε», «ο δεν-ξέρω-κι-εγώ ποιος».

Η πλαστική, καφέ, φθηνή σαγιονάρα που συνηθιζόταν ιδίως στα σέβεντις ('70s) του 20ού αιώνα. Το σχέδιό της ήταν απλό, με δύο σταυρωτά τμήματα πάνω από τον κουτουπιέ. Ο όρος ίσως προέρχεται από κάποια παλιά μάρκα (;)

Άτομο που έχει πάθος με κάθε είδους νέα τεχνολογία και συσκευή. Από το αγγλικό gadget.

Η έκφραση χρησιμοποιείται για να δείξει ότι κάποιος είναι άσχετος στο μπιλιάρδο.

Ο μη Γύφτος στα Γύφτικα, ο μπαλαμός [θηλυκό: ι γκατζί (όχι με ήτα, γιατί αυτό το -ί είναι ινδικής προέλευσης), πληθυντικός για όλα τα γένη: ε γκατζέ]. Το τελικό -ς προστίθεται για τον εξελληνισμό της λέξης στο στόμα ελληνοφώνων. Παρόμοια χρησιμοποιούν οι Γιαπωνέζοι τον όρο gaijin (που μάλλον δεν σχετίζεται ετυμολογικά με το «γκατζό»).

Η βαβούρα, το ντάπα-ντούπα (π.χ. σε κλαμπ).

Λέξη που ακούστηκε στην ελληνική ταινία «Δε Κόπανοι» από τον Γιώργο Κωνσταντίνου προς τον (εκλιπόντα) Κώστα Παληό και δηλώνει ότι ο προς ον απευθυνόμαστε δεν αξίζει φράγκο, είναι ένα αρχίδι και μισό. Λογοπαίγνιο με το «Δούκας», τον οποίο υποδυόταν ο δεύτερος στο εν λόγω έργο. Ο διάλογος ήταν περίπου όπως αναφέρεται στο παράδειγμα.