Πέθανε, αλλά επειδή υποσχεθήκαμε αιώνιες ζωές και άλλους παπάδες, απαγορεύεται να χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη λέξη.
Το εκοιμήθη στην τελική συμβαδίζει και με τη μακαριότητα.
Εκοιμήθη στις 5 τα ξημερώματα της Παρασκευής ο πρώην Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, Αυγουστίνος Καντιώτης, σε ηλικία 104 ετών.
- Γιωργάκη, πρέπει να σου πω ότι ο πατέρας σου εκοιμήθη στις πεντέμισι το πρωί.
- Γιατί κοιμήθηκε τόσο αργά, ρε παππού; Πάλι στα μπουζούκια είχε πάει;
(© Πιτσιρίκος)
Got a better definition? Add it!
Σκοτώνω, πεθαίνω κάποιον, τον στέλνω στον άλλο κόσμο.
Ευχαριστώ πολύ, ναι, το ξέρω, είναι πολύ νόστιμο, αλλά δεν θα πάρω, είναι βαρύ, με το στομάχι που έχω θα με στείλει κατευθείαν!
Τον έστειλε τον γέρο η Λίλιαν, τά 'μαθες; Τα τίναξε πάνω που την είχε καβάλα!
Got a better definition? Add it!
Έκφραση που σημαίνει πως, όσα γκαφρά και να μαζέψει κανείς σ’ αυτόν τον κόσμο, όταν τα κακαρώσει θα «φορέσει» το φέρετρο και στην άλλη ζωή δεν θα πάρει μαζί του μία.
Είναι μια υπενθύμιση για το τι δεν είναι σημαντικό στη ζωή: να έχεις λεφτά αισθήματα και να κάνεις τη ζωή τη δική σου και των άλλων πατίνι, όσο κι αν είναι το χαρτί.
Άλλωστε, τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν...
- Μαστοράκο μου, μόνο μια χάρη να μου κάνεις, κι εγώ στο γάμο σου νερό με το κόσκινο...
- Τι είναι ρε Παυλάκη;
- Θα μου τη κάνεις τη δουλειά βερεσέ;
- Να σου την κάνω ρε φίλε. Σφίξαν οι κώλοι;
- Γάμησέ τα κι άφησέ τα... Είμαι στον λάκκο με τα κωλοδάχτυλα κι έχω και τον σπιτονοικοκύρη να με απειλεί για δυο νοίκια. Λες και τά 'χει ανάγκη ο Σκρουτζ...
- Το ξύλινο παλτό δεν έχει τσέπες να του πεις του Σπαγκάϊ Λάμα. Νεκροφόρα με κοτσαδούρα έχεις δει ποτέ;
- Σταμάτα να μιλάς και φίλα με καρντασάκι! Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας...
Got a better definition? Add it!
Πρόκειται για το πρώτο (γνωστότερο, δημοφιλέστερο και περισσότερο χρησιμοποιούμενο) μέρος της παροιμίας: Του κώλου τα εννιάμερα - του πούτσου τα σαράντα.
Background / παρασκήνιο: Τα «εννιάμερα» και τα «σαράντα» είναι μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι τελετές που γίνονται στην μνήμη νεκρών και αφορούν σε τρισάγια και επιμνημόσυνες δεήσεις. Τρισάγιο γίνεται στο τριήμερο («τριήμερα») και στις εννιά ημέρες («εννιάμερα») από τον θάνατο του νεκρού, ενώ επιμνημόσυνη δέηση ψάλλεται στο «σαρανταήμερο» ή «στα σαράντα» (δηλαδή στις σαράντα ημέρες), στους τρεις μήνες («τρίμηνα»), στους έξι μήνες («εξάμηνα») και στο χρόνο (ετήσιο) από τον θάνατο καθώς και στα τρία χρόνια από την κηδεία.
Στο θέμα μας: Τα «εννιάμερα» γίνονται πριν τα «σαράντα». So, όταν τρώμε κόλλυβα για τα «εννιάμερα» του κώλου, ήδη τρώμε τα κόλλυβα για τα «σαράντα» του πούτσου. Τουτέστιν, πρώτα πεθαίνει ο πούτσος και μετά ο κώλος κι αυτό το ξέρει ο κόσμος όλος.
Επικρατεί, ο πιο θλιβερός θάνατος να είναι ο πρώτος, δηλαδή αυτός του πούτσου. Η θλίψη μας για τα «σαράντα» του πούτσου είναι μεγαλύτερη, κατά πολύ, από αυτή για τα «εννιάμερα» του κώλου.
Συνεπώς, η έκφραση «του κώλου τα εννιάμερα» αναφέρεται σε γεγονότα των οποίων η σημασία κρίνεται ως μικρή σχετικά, δεδομένου ότι υπάρχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά για να κλάψει κανείς...
Και εδώ έρχεται και δένει ο παρών ορισμός με τον προηγούμενο (σπεκ στους προλαλήσαντες), όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων:
«Χρησιμοποιείται ... για να δηλώσει κάτι ... ανάξιο λόγου, με μια δόση αγανάκτησης ή επιδεικτικής αδιαφορίας.»
-Αυτός ο Κώστας όλο με gucci και armani τριγυρνάει ρε Ελένη, στάνταρ είναι πολύ φραγκάτος.
-Του κώλου τα εννιάμερα είναι μωρή μαλάκω, φραγκάτος και τρίχες, γιαυτό πηγαίνει στην δουλειά με το παπάκι; Μαϊμούδες είναι τα gucci, ξεκόλλα με τις θεωρίες.
Βλ. και Τ.Κ.9 (ταυ κάπα εννιά)
Got a better definition? Add it!
Πεθαίνω, αχρηστεύομαι (για αντικείμενα).
«Και τώρα σας δίνω ένα νέο το οποίο ίσως γνωρίζετε ήδη, ότι αυτός ο άθεος, αυτό το μεγάλο κάθαρμα ο Βολταίρος, τα τίναξε σαν το σκυλί, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, σαν το ζώο - αυτή είναι η ανταμοιβή του!». (Μότσαρτ, απο το Βήμα)
Από την έκφραση τινάζω τα πέταλα.
Got a better definition? Add it!
