Tagged definitions (13)
Showing 1-10 from 13

Ο ευνοϊκός διαιτητής. (Δες).

Στην ποδοσφαιροσλάνγκ χαρακτηρίζει ντρίπλα ή γκολ που έχει γίνει με μαγικό, δηλαδή περίτεχνο τρόπο.

Στην ποδοσφαιροσλάνγκ είναι ο παίκτης που κάνει μαγικά με την μπάλα, όπως περίτεχνες ντρίπλες.

Μεγάλα βυζιά έχει αυτή. Συγκαλυμμένος τρόπος περιγραφής και καλά ότι δήθεν μιλάμε για ποδόσφαιρο.

Αλεφάντειος ρήση που αναφέρεται σε ενέργεια που έπιασε υψηλή απόδοση. Η φράση έχει ποδοσφαιρική καταγωγή (για πλασέ του Δημήτρη Σαλπιγγίδη απέναντι στον Ολυμπιακό) όμως πλέον χρησιμοποιείται ευρέως για κάθε ενέργεια που κατάφερε να προκαλέσει πλήγμα στον αντίπαλο σε επίπεδο ισοπέδωσης και εξευτελισμού, πλέκοντας ταυτόχρονα το εγκώμιο του εκτελεστή.

Έκφραση η οποία αφορμάται από τον αθλητικό (και δη ποδοσφαιρικό) χώρο, αλλά διαχέεται παντού για να δηλώσει ο,τιδήποτε μας αρέσει υπερβολικά. Λέμε x και τα μυαλά στο μπλέντερ για να σημάνουμε ότι το x είναι υπερβολικά καταπληκτικό, ανύπαρκτο, ανύπαρκτο στο γκουγκλ, σούπερ ουάου σούπερ ντούπερ, τιτανοτεράστιο, υπερατλαντικό, ανοξείδωτο και όλα τα συνώνυμα του μεγάλο.

Η εικονοποιία αφορά έναν ανθρώπινο εγκέφαλο, μάλλον τον δικό μας, αλλά με διαστάσεις καθολικότητας, τον οποίο τοποθετούμε αυτοβούλως σε μία συσκευή Blender. Το αποτέλεσμα είναι ο υπερθετικός του τα μυαλά μας πονάνε, δηλαδή τα μυαλά μας βρίσκονται σε μεθυστική τύρβη, σε ανακατωσούρα, σε διάλυση, σε υπερβατική έκσταση και εντέλει σε άπλωση- ένωση δίκην νιρβάνας με το υπερβατικό αντικείμενο του πόθου μας.

Ως προς την καταγωγή της φράσης: Είναι σαφές ότι προέρχεται από φιλάθλους και δη του ποδοσφαίρου. Δέον να συσχετιστεί με τις συγγενείς εκφράσεις και τα μυαλά στα κάγκελα και τα μυαλά μας πονάνε. Είναι πιθανόν να προέρχεται από τον βορειοελλαδίτικο χώρο και τους φιλάθλους του ΜΠΑΟΚ, ωστόσο η έρευνά μου δεν είναι καταληκτική και πλέον χρησιμοποιείται από όλες τις ομάδες. Υπέρ της βορειοελλαδιτικής προέλευσης, πάντως, συνηγορεί η συγγένειά της με το τα μυαλά μας πονάνε. Η έκφραση αυτή, όπως γράφει ο Πάτσης «σημαίνει συσσωρευμένη και, προς το παρόν αδιέξοδη (ή ανίσχυρη), οργή. Είναι αυτό το σφίξιμο στα μηνίγγια, αυτός ο πονοκέφαλος που σε πιάνει από το κακό σου όταν φουρκίζεσαι, όταν με θρασύτητα σε θεωρούν θύμα και σε υποβάλουν σ’ ένα αργό διανοητικό βασανιστήριο. Όπως, άλλωστε, το να βλέπεις την ομάδα σου να παραπαίει ανάμεσα στην μετριότητά της και την (ντεμέκ μονίμως) σικέ διαιτησία [...] Αποδίδει τον σαλονικιώτικο συνδυασμό πάθους με την μπάλα και μόνιμης γκρίνιας και δυσαρέσκειας με οποιονδήποτε σχετίζεται με αυτήν, κυρίως βέβαια την παράγκα του αθηναϊκού κατεστημένου». Οπότε θα λέγαμε ότι το και τα μυαλά στο μπλέντερ πάει ένα βήμα παραπέρα και αναλαμβάνει αυτήν την εξ αδικίας εγκεφαλαλγία για να δοξάσει το αντικείμενο λατρείας αλλά και θυσίας. Πρόκειται δε για μια εγκεφαλοδίνη ακόμη μεγαλύτερη από το και τα μυαλά στα κάγκελα.

Χρήση: Όλες οι ομάδες την χρησιμοποιούν. Όπως δείχνει ο γούγλης η χρήση της αφορά περαιτέρω παντοειδείς ονειρώξεις και κυρίως: α) Αμαρτωλές γκόμενες, β) αυτοκίνητα, γ)τεχνολογικά μαραφέτια και γκατζετιές, δ) τραγουδιάρες. Το πιο ενδιαφέρον που δείχνει ο γούγλης είναι ότι η έκφραση χρησιμοποιείται συχνότατα σε συνδυασμό με α) τοπικισμό, και β) τιραμισουρεαλισμό. Δηλαδή την χρησιμοποιούν πολύ συχνά γλωσσικοί χρήστες για να εξάρουν τον τόπο καταγωγής ή αρεσκείας τους, ιδίως αν είναι πολύ ταπεινός και άγνωστος. Και επίσης, αν κάτι είναι πολύ δύσκολο να προφερθεί ή να κατανοηθεί, οπότε η έκφραση προσδίδει ένα τιραμισουρεαλιστικό εφέ και εξάρει αυτόν που την λέει ως τον μόνο που έχει καταλάβει την αξία του απρόσιτου για τους άλλους αντικειμένου λατρείας. Το ίδιο ισχύει βέβαια και στις περιπτώσεις τοπικισμού.

Τέλος, να πούμε ότι η έκφραση σχετίζεται με την εξαίρετη θέση που έχει η συσκευή μπλέντερ στα σύγχρονα νοικοκυριά και κυρίως στο (μετα)νεωτερικό φαντασιακό της αποδόμησης/ χάωσης/ υβριδοποίησης/ μοντιφιάς/ παμμειξίας και σύγκρασης, όπως φαίνεται και από την εκπομπή Will it blend;.

Πάσα: Μες (και τα μυαλά στο μπλέντερ).

Ιστορική φράση παρμένη από ιστορικό σύνθημα των 80ιζ μετά από ιστορικές μάχες του εν λόγω ιστορικού ποδοσφαιριστή με τελικό προορισμό την ιστορική κατάκτηση του πρωταθλήματος από την ΑΕΛ το 1988, ομάδα στην οποία ο ίδιος ήταν αρχηγός. Ο ποδοσφαιριστής υπήρξε μπαλαδότερος των μπαλαδοτέρων και χάρη στην υψηλή, αέρινη σχεδόν τεχνική του κατατάχθηκε ανάμεσα στους αγαπημένους της κερκίδας οι οποίοι τον έκαναν σύνθημα. Και κανονικά έπρεπε να λεχθεί πως «οι οπαδοί με καλλιτεχνικές φλέβες τον έκαναν σύνθημα», αλλά σιγά την πρωτότυπη ρίμα που εμπνεύστηκαν εδώ που τα λέμε.

Από τότε το εύληπτο αυτό σύνθημα ξεπέρασε τα στενά (πολύ στενά όπως με ενημερώνει ένας φίλος μου Βολιώτης) όρια των οπαδών της Λάρισας και έγινε σύνθημα στα στόματα όλων («ούλων» όπως μου θύμισε ένας φίλος Λαρισαίος ότι είπε ο Βολιώτης). Και φυσικά οι υπόλοιποι χρήστες της έκφρασης δεν την χρησιμοποιούσαν οπαδικά αλλά για χίλιες τρεις άλλες χρήσεις που τις αφήνω για τους μάστερς των λιστών.

Για να δώκω όμως ένα γενικό πλάνο χρησιμοποιείται μόνο όταν πρόκειται να ακολουθήσουν μεγάλες στιγμές για κάποιον/την ανθρωπότητα/μέρος της ανθρωπότητας:

• Προ χεσίματος γιατί ο τύπος παραλίγο να σκάσει/ο τύπος είναι ιδιοφυΐα και θα ανακαλύψει φτηνές πηγές ενέργειας/ο τύπος έχει τρελάνει τους δίπλα του στο κλάσιμο.
• Προ μεγάλης απόφασης που πρέπει να λάβει κάποιος γιατί δεν γίνεται να είναι συνέχεια καληνυχτάκιας/γιατί είναι ο πλανητάρχης και δεν δέχεται χυλόπιτες/γιατί έχει ζαλίσει τα αρχίδια στην παρέα του για την Κικίτσα που δεν-είναι-σαν-τα-άλλα-τα-κορίτσα.
• Προ πράξης που ανέβαλλε συνεχώς αλλά κάποτε έπρεπε να γίνει γιατί δεν γίνεται να αποφεύγει για πάντα την περίεργη μαγειρική/γιατί είναι πρέσβης της Γης σε ειρηνευτική αποστολή στον πλανήτη Γκρουνξτς και πρέπει να δοκιμάσει τοπικές γεύσεις/γιατί οι γεύσεις είναι τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής.

Από το χώρο του ποδοσφαίρου, σημαίνει το να ντριμπλάρω κάποιον, να τον κάνω χαζό. Ο όρος καθιερώθηκε από τον Νίκο Αλέφαντο. Πράγματι, δεν είναι σπάνιες οι φορές που έχουμε ακούσει τον εν λόγω προπονητή να περιγράφει εξαιρετικά ντριμπλαρίσματα με τις φράσεις «τον ζωγράφισε», ή «τους ζωγράφισε όλους», ή «τον εζωγράφισε» κλπ.

Παρ όλ' αυτά ο όρος χρησιμοποιείται και για το κατσάδιασμα, η το μπινελίκωμα. Λέμε, π.χ. «άσε τον φώναξε ο γενικός και τον ζωγράφισε». Ουσιαστικά, όμως, πρόκειται για την ίδια λειτουργία, καθώς και στις δυο περιπτώσεις έχουμε επιβολή της υπεροχής με μη προσχηματικό, αλλά μάλλον με κραυγαλέο τρόπο.

Γενικά: χρησιμοποιείται για να κάνουμε αντιληπτή στους άλλους την βλακεία που έκανε ένα τρίτο πρόσωπο.

Ειδικά: μπορούμε επίσης να το πούμε αναφερόμενοι (σε αγώνες π.χ. ποδοσφαίρου στο γήπεδο) σε παίκτη που κάνει την μπαπατάτα του είτε μένει άπρακτος στον αγώνα, έτσι ώστε να δείξουμε πως έχει καταντήσει μπαρ!

Παρατήρηση: ο αριθμός αλλάζει ανάλογα με το νούμερο του παίκτη.

Η εξέλιξη της έκφρασης είσαι ωραίος η οποία είναι
είσαι κατα στάδιο η εξής:

ωραιος -> σ'ωραίος-> σωραίος -> ναζωραίος -> ζαγοραίος-> ζαγοράκης

Σημειώνεται δε ότι από έγκριτους γλωσσολόγους θεωρείται αναμενόμη εξέλιξη του όρου καθώς ο πρώην αρχηγός της Εθνικής Ελλάδος και νυν πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ Θοδωρής Ζαγοράκης είναι ο πιο άντρας, πιο γόης, πιο σκληρός, πιο μοβόρικος και με την καλύτερη χαίτη από όλους (με την εξαίρεση ίσως του επιθετικού της Bayer Leverkusen και συνέλληνα Θεοφάνη Γκέκα) και ωσεκτουτού θεωρείται από τους ειδικούς φυσιογνωμιστές όπως ο Evan Georgoulakis η προσωποποίηση της έκφρασης «είσαι ωραίος».