Tagged definitions (145)
Showing 31-40 from 145

Τεχνικός όρος για την στρηπτιζού, λόγω του λικνίσματος στο οποίο επιδίδεται κατά τον χορό.

Τεχνικός όρος των στριπτητζόφιλων για την στρηπτιτζού/λικνιτζού, που δεν σερβίρει φραπέ μεταξύ των υπηρεσιών της, και για τον λόγο αυτό καθίσταται persona non grata (ανεπιθύμητο πρόσωπο).

Συνώνυμα: ντεκαφεϊνέ, ντικάφ, decaf/ ντεφραπεϊνέ, ντιφραπ, defrap
Αντώνυμα: φραπεδιάρα.

Trivia: Ένα ευαγές ίδρυμα έχει στο μενού του τόσα διαφορετικά είδη φραπέ, όσες και οι φραπεδιάρες στρηπτιτζούδες. Γιατί, κατά βάθος, κάθε φραπέ είναι διαφορετικό, έχει διαφορετικές αναλογίες, ρυθμό, βγάζει διαφορετικό αίσθημα, μπορεί να έχει διαφορετική έκβαση, κατάληξη, απρόοπτα...
Οι ονομασίες των φραπέ σχηματίζονται από το όνομα της στρηπτιτζούς συν την κατάληξη -τσίνο. Έτσι υπάρχουν λ.χ. τα:
Τζεσικοτσίνο, Μαρινοτσίνο, Λιλιαντσίνο, Λαουροτσίνο, Κατριντσίνο, Εμανουελλτσίνο, Σαντροτσίνο κ.ο.κ.

Στην διάλεκτο των μπουρδελιάρηδων είναι ο στριπτητζόφιλος που ενδιαφέρεται μόνο για την υπηρεσία του φραπέ και αναδεικνύεται σε μάστορα του να ξέρει να δέχεται την ανάλογη υπηρεσία των φραπεδιάρων κορασίδων.

Συνώνυμα: Master Frappadar

Στην διάλεκτο των μπουρδελιάρηδων έτσι ονομάζονται οι κορασίδες ενός ευαγούς ιδρύματος, που αποτελούν σωστό Σίλικον Βάλεϋ. Αλλά επειδή πρόκειται για την πλειοψηφία των κορασίδων, οι ονομασίες συνήθως αποδίδονται σε αυτές, που κάνει πιο πολύ μπαμ.

Υπάρχει η εξής διάκριση:
Η Σιλικονέλλα βγαίνει από ονόματα όπως Μπαρμπαρέλλα, Εμμανουέλλα κ.ο.κ. Δηλαδή πρόκειται για μια τριφασική μουνάρα με πολλά κυβικά, με μπαλκόνια κι εξώστες οικοδομηθέντες μεν αυθαιρέτως πλην συνάδοντες με την αγριάδα της νταρντάνας που πάντοτε ήταν. Με λίγα λόγια, η σιλικόνη και τα ξυλοπόδαρα είναι απλώς αυτό που έλειπε για να ολοκληρωθεί το εγγενές ύφος της. Είναι μια Αμαζόνα σαν την Ζίνα, (αν κι εδώ έχουμε σχήμα οξύμωρο, γιατί «μαζός» στα αρχαία σημαίνει στήθος κι οι Αμαζόνες ήταν αυτές που δεν είχαν στήθος, οι αβυζαλέες, γιατί το έκοβαν για να μπορούν να πολεμούν καλύτερα στην μάχη - αυτή είναι η θλιβερή αλήθεια που μας την αποκρύβουν «Αμαζόνες» σαν την Ζίνα).

Αντιθέτως, η Σιλικονίτα (κατά το Λολίτα, Ανίτα, Αμίτα) είναι η μινιόν κορασίς, το γλυκότροπο χαριτωμένο κοντοπούτανο. Νάνος, αλλά με κάτι βυζιά νάαααα, αν μου επιτρέπεται σλανγκικώς η παράφραση. Που όσο μπόι της λείπει το πήρε στην περιφέρεια στήθους, έστω κι αν χρειάστηκε να βάλει κι ο Φουστάνος λίγο το χεράκι του. Πάντως, η σιλικονάτη παρέμβαση της ταιριάζει, γιατί αναπληρώνει ως προσόν το ανύπαρκτο ύψος (μαζί με τα ξυλοπόδαρα).

Οι δύο σιλικονούχες ανταποκρίνονται σε διαφορετικά γούστα ή απλώς διαφορετικές στιγμές. Η Σιλικονέλλα είναι γι' αυτούς που αντέχουν και μπορεί τα βυζοσκάμπιλά της να είναι ολέθρια. Η Σιλικονίτα είναι πιο λυγερή, και μπορεί να συνδυάσει αυτήν την ευκινησία με ένα πολύ καλό bouncing των νεόδμητων όπλων της. Ε, να μην το κουράζω άλλο, τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε...

(Εννοείται ότι τα παραπάνω μπορούν να ισχύσουν και για χαρακτηρισμούς εκτός των ευαγών ιδρυμάτων).

Στην διάλεκτο των μπουρδελιάρηδων, η στρηπτιτζού/ λικνιτζού, που προσφέρει την υπηρεσία του φραπέ σε φραπεδοκράτορες.

Αντώνυμα: ντεκαφεϊνέ, ντικάφ, decaf, ντεφραπεϊνέ, ντιφραπ, περσόνα νον φράπα (persona non frappa).

Ο ερωτικός τύπος, που κύρια ερωτογενής του ζώνη είναι η Λεωφόρος Συγγρού.

Όρος πασπαρτού, οτιδήποτε έχει να κάνει με το εκλεκτότερο είδος ποιοτικής ελληνικής μουσικής των τελευταίων δεκαετιών.

Κλασσικότατο και κακώς έλειπε!

Αυτός που συχνάζει σε μπαρ όπου γυναίκες οι λεγόμενες κονσοματρίς κάνουν παρέα στους άντρες με το αζημίωτο (για να σου κάνουν παρέα πρέπει να τις κερνάς). Στο τέλος της βραδιάς άμα σε γουστάρουν και έχεις ξοδέψει πολλά για πάρτι τους μπορεί να σε προσκαλέσουν στο διαμέρισμα τους για κοκό.

Είναι και ένα μαγειρικό σκεύος, αλλά έτσι λέμε συχνά τον νταβατζή στην κυριολεκτική και μεταφορική έννοια.

1. Οι φανατικοί θαυμαστές του Σταμάτη Γονίδη. Η αρρώστια είναι κληρονομική, αλλά και κολλητική. Δηλ. ένα παιδί που μεγαλώνει σε λαϊκό περιβάλλον και οι γονείς του είναι ευαίσθητοι, ευνταλγκάδωτοι κ.τ.λ. είναι πιθανό να πάρει τα γονίδια από τους γονείς του.

2. Οι τραγουδιάρηδες που έχουν ζηλώσει την δόξα του Σταμάτη Γονίδη. Το πιο χαρακτηριστικό: Δεν τραγουδάνε, αλλά ουρλιάζουν στο μικρόφωνο με όλη τους τη δύναμη. Επίσης είναι ευαίσθητα καλά παιδιά του λαού μας. Και, καθώς, όπως είπε συνονόματος του συσλαγκιστή μας «ουκ εγένετο μαθητής μείζων του διδασκάλου αυτού», οι μιμητές αυτοί δεν είναι παρά «γονίδια» και όχι the real stuff!