Tagged definitions (2401)
Showing 711-720 from 2401

Αυτό που δίνει ένας γκουρού αρχι-μπλόγκερ στα πνευματικά του μπλογκοπαίδια. Λ.χ. τον ρωτάνε, «να πάμε στην τάδε διαδήλωση;», κι αυτός τους δίνει την εβλογία του. Συνήθη θέματα για να δοθεί η εβλογία, είναι αν μία ταινία αξίζει να την δεις (στα σινε-μπλογκς), αν αξίζει να συμμετάσχεις σε μια κοινωνική διαδήλωση, να υπογράψεις μια διαμαρτυρία κ.τ.λ. Άμα ένας σύντροφος μπλόγκερ κάνει ένα μπλογκικό κατόρθωμα, τότε ο πρώτος του λέει «την εβλογιά μου να 'χεις!». Θέλει μόνο προσοχή η εβλογία να μην εξελιχθεί σε εβλογιά!

Ανάλογα με το αν είστε ομοφυλοφιλόφιλος (φτου!) ή ομοφοβικός μπορείτε να μεταφράσετε με αυτούς τους δύο αντίστοιχους σλανγκισμούς τους όρους «gay celebration» και «gay pride». Η έννοια του γκέι πανηγυρισμού έγκειται στο να προσλάβεις όρους, που οι εξουσιαστές μάτσο τους χρησιμοποιούσαν προηγουμένως για να σε εξοβελίσουν, και τώρα εσύ ως γκέι να τους χρησιμοποιήσεις με τέτοιο τρόπο, ώστε να τους υπονομεύσεις (undermining) εκ των ένδον. Λ.χ. ο όρος queer, που αρχικά χρησιμοποιείτο εναντίον των γκέι προσλήφθηκε από αυτούς και τώρα χρησιμοποιείται ως στοιχείο γκέι περηφάνιας (gay pride), αυτών που έχουν τον τσαμπουκά να βγούνε απ΄ τη ντουλάπα και να ασκήσουν το γκεϊλίκι τους.

Αν πάλι τα gay parades και τα χρώματα της σημαίας των ΛΟΑΤ δεν είναι του γούστου σας, μπορείτε απλώς να αποκαλέσετε τον παρ/επελαύνοντα celebrating gay ως γκέι για τα πανηγύρια, και να τελειώσετε εκεί, -όχι πάντως δίχως κάποια υποψία ομοφοβίας. Άλλωστε gay πάνω απ' όλα σημαίνει «χαρούμενος», γλεντζές!

Έτσι λένε την Ελλάδα οι Τούρκοι. Από τους «Ίωνες». Χρησιμοποιείται ως συνώνυμο των Ελλαδιστάν και Αυνανιστάν.

Συμπλήρωμα: Ελλαδέξ.

Εννοείται «έρχομαι σε οργασμό». Αγγλισμός που χρησιμοποιείται σποραδικά (pun intended) από θήλεα νέας κοπής κατά τα «I am coming», «I am cumming», κ.ο.κ.

Το «you tube». Από το αγγλικό «tube». Επίσης: σουλήνας, σωληνάριο, σουληνάρι(ο).

Παιδί του σωλήνα είναι και το παιδί που περνάει όλη του την μέρα μπροστά από τον σωλήνα ή εσυσωλήνα, αγγλιστί youtube, όπως σωστά παρατήρησε ο GATZMAN. Αν το παιδί έχει περάσει και εβλογιά, τότε ανεβάζει τα σωληνώματα στο προσωπικό του βλόγιον, ενώ στην ιδανική περίπτωση είναι σλανγκιστής και μας τα κουβαλάει από δώθε. Άμα δε θέλει να δει και κάνα ζωντανό σωλήνωμα, το παιδί του σωλήνα θα μεταμείψει το εσυσωλήνα με το εσυπουτάνα, για να επιβεβαιωθεί το ρητό «το πολύ το σωλήνα σωλήνα κάνει το παιδί μαλάκα».

Πολυσχιδής χαρακτηρισμός προσώπων, εμπνευσμένος από τον ομώνυμο δικαστή (δημιουργία των John Wagner και Carlos Ezquerra, δημοσιευόμενο επί σειρά ετών στο πάλαι ποτέ «Αγόρι». Οι φήμες λένε ότι υπάρχει και ταινία με τον Σταλόνε, αλλά δεν το πιστεύω).

Ο Ντρεντ γενικώς αποδίδει δικαιοσύνη στο δρόμο, κοινώς δικάζει. Είναι ο τσαμπουκαλής, ο ευφυής και ετοιμόλογος, ο απρόσκλητος σχολιαστής και ένα σωρό άλλα.

Ειδική κατηγορία στην αντισφαίριση: Αυτός που καθαρίζει άσσους αφήνοντας τον αντίπαλο παγωτό!

Σχηματίζεται αναλογικά προς το «political correctness», αλλά καθώς αναφέρεται στην σλανγκ παρουσιάζει διαφορές. Περιλαμβάνει μια σειρά από άγραφους κανόνες που αφορούν αφενός στην αξιοπρεπή, εποικοδομητική και αψεγάδιαστη παρουσία μας στο slang.gr, και αφεδύο στην ίδια την πράξη του σλανγκίζειν. Θα εξηγηθώ σταδιακά.

Καταρχήν political correctness και slangical correctness έχουν κάποια κοινά. Λ.χ. ο σλανγκιστής πρέπει να κρατά ορισμένες ισορροπίες και δεν του επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει το σάιτ ως βήμα για να προπαγανδίσει τις ατομικές του πολιτικές, ιδεολογικές, θρησκευτικές ή και αθλητικές απόψεις. Υπάρχει βέβαια ένας κοινός τόπος, όπου οι σλανγκιστές μπορούν να συμφωνήσουν (τη εξαιρέσει ίσως ανορθογραφιστών τινών), λ.χ. ότι η ακροδεξιά είναι σκανδαλώδης κι η ακροαριστερά δογματική, αλλά από κει και πέρα ο σλανγκιστής πρέπει να προσέχει να ασκεί ισόρροπη κριτική. Ούτε μπορείς λ.χ. αν θέλεις να είσαι slangically correct να μπεις μέσα για να λημματογραφήσεις λ.χ. εναντίον των βάζελων, επειδή είσαι γαύρος.

Εκεί εξαντλείται και η όποια ομοιότητα με την political correctness. Γιατί η τελευταία προϋποθέτει μια αυξημένη ευαισθησία προς ευεξοβέλιστες και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως οι ομοφυλόφιλοι, οι ξένοι, ή και οι γυναίκες. Αντιθέτως, είναι απολύτως slangically correct λ.χ. να καταγράψεις μερικές εκατοντάδες συνώνυμα του γκέι, ακόμη και τα πλέον υβριστικά, ή της πόρνης, ή να καταγράψεις λ.χ. εθνικά ονόματα, που ευνοούν τον εντοπισμό λ.χ. της πορνείας ή της δουλείας σε ένα έθνος. Πράγματα βέβαια που βρίσκονται στους αντίποδες της political correctness. Υπάρχει μάλιστα ένας σχετικός προβληματισμός. Αφενός η σλανγκ ως εναλλακτική γλώσσα έχει κάτι το βέβηλο και το ανατρεπτικό προς το status quo και είναι φορέας επαναστατικής δυναμικής με το γυμνό και μόνο γεγονός του σλανγκίζειν. Αφεδύο, όμως, με το να φέρει εντός της όρους που εκφράζουν τόσα απωθημένα και φοβίες εναντίον λ.χ. ομοφυλόφιλων, γυναικών, ξένων, τελικά ευνοεί κι ένα είδος ομοφοβίας, φαλλοκρατισμού και ξενοφοβίας, εντέλει συντηρητισμού. (Εξάλλου το χιούμορ γενικά ενέχει ένα στοιχείο συντηρητισμού, λ.χ. ο Αριστοφάνης ήταν ο πλέον συντηρητικός συγγραφέας της αρχαιότητας, και συνέβαλε έστω πολύ έμμεσα στην καταδίκη του Σωκράτους).

Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να διακρίνουμε τον διττό χαρακτήρα του σλανγκίζειν. Αφενός είναι επιστήμη. Είναι περιγραφική γλωσσολογία που απαιτεί κατά το δυνατόν αντικειμενική καταγραφή, ερμηνεία και ετυμολόγηση οποιουδήποτε όρου ακουστεί μες στην γλωσσική κοινότητα. Και ως τέτοια επιστήμη είναι υπεράνω της ηθικής, οπότε ορθώς η σλανγκική ορθότης ίσταται επέκεινα της πολιτικής τοιαύτης. Αφεδύο, όμως, η σλανγκ είναι και τέχνη ως λεξιπλαστικό όργιο αποκλινόντων συνειρμών, οι οποίοι παράγουν γλώσσα και όχι μόνο την καταγράφουν. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο σλανγκικώς ορθός σλανγκιστής οφείλει να αδιαφορεί για την πολιτική ορθότητα όταν ασκεί το σλανγκίζειν ως περιγραφική επιστήμη, αλλά ταυτοχρόνως όταν το ασκεί ως τέχνη να εμμένει στην διάστασή του που είναι η πλέον κοινωνικώς κριτική και εξάπτουσα την πολιτική εγρήγορση.

Για να το πω πιο απλά, νομίζω ότι ο σλανγκιστής μπορεί να διακρίνει: α) πότε καταχωρίζει ένα λήμμα, επειδή έχει ακούσει μια έκφραση να επαναλαμβάνεται από διαφορετικά πρόσωπα στο περιβάλλον του, και τότε είναι σλανγκικώς ορθόν να την καταχωρίσει, ακόμη κι αν προσβάλλει λ.χ. τους ομοφυλόφιλους ή τις γυναίκες, και β) πότε αφήνεται να παρασυρθεί σε μια λεξιπλαστική έμπνευση, ή καταγράφει μια τεχνητή από σλάνγκαρχο λέξη, και τότε οφείλει να είναι σε εγρήγορση για το αν η λέξη αυτή συνάδει με τον ανατρεπτικό και βέβηλο χαρακτήρα της σλανγκ.

Και για να πάω και σε μερικά απτά θέματα σλανγκικής ορθότητας. Slangically incorrect είναι αυτός που λ.χ.:
1. καταχωρίζει γνωστές από παλιά παροιμίες, που είναι καταγραμμένες στη λαογραφική μελέτη και έχουν παγιωθεί στη συνείδησή μας ως κοινό κτήμα.
2. καταχωρίζει εφήμερα λογοπαίγνια και ατάκες προσώπων εξουσίας ή σεσημασμένων λογίων. Περιθώριο να καταχωρισθεί κάτι τέτοιο υπάρχει μόνο εφόσον ένα τέτοιο λογοπαίγνιο έχει διαπεράσει σε κάποιο βάθος χρόνου την ομιλούσα κοινότητα. Και καλύτερα να έχει και κάποιον κριτικό/ ειρωνικό/ ανατρεπτικό χαρακτήρα ή αντιθέτως να είναι μαργαριτάρι που χρησιμοποιήθηκε μετά απ' την κοινότητα αντίθετα προς τις προθέσεις αυτού που το εκστόμισε.

Slangically correct είναι αυτός που λ.χ.:
1. θα βάλει στο Δημόσιο Πρόχειρο καλά λήμματα, και όχι τα σλανγκενεργά του απόβλητα, καθιστώντας το σκουπιδότοπο.
2. θα καλλιεργήσει ένα πνεύμα ευγενούς άμιλλας και αμοιβαίων φιλοφρονητικών ενθαρρύνσεων με τους συσλανγκιστές, αλλά όχι τόσο ώστε να δώσει βάση σε κατηγορίες για σπεκουλαδορία.
Κ.ο.κ. Οι λίστες δεν είναι εξαντλητικές.

Σημαίνει «ευχαριστώ». Συγχώνευση του γαλλικού «merci» και του ελληνικού «ευχαριστώ». Το ύφος αυτό ταιριάζει σε ευγενίμαγκα. Ιδίως σε ευγενίμαγκα των παλιών καλών καιρών, που η κύρια επίδραση στο Ελλαδέξ ήταν απ' την γαλλική κουλτούρα, κι όχι απ' την αγγλοσαξονική. Είναι ο τύπος που θα έλεγε και «μανδάμ» ή «μανταμίτσα». Δηλαδή κατά βάση ένας λαϊκός τύπος, αλλά όχι χυδαίος που θα σου έλεγε γαλλικά, μα ευγενής. Αν το πει κορασίς, ίσως αποτελεί ένδειξη ότι έχει ανατραφεί με γαλλικά και πιάνο. Επίσης, η έκφραση χρησιμοποιείται πολύ στο slang.gr, ως μια ήπια μορφή συγκατάβασης στα σπέκια και τους αστερίες των συσλαγκιστών.

Υπερθετικός: καραμερσώ (μια δόση πιο ελληνικό), μιλ μερσώ (μια δόση πιο γαλλικό).

Ο τοιούτος, αλλά λίγο εκγαλλισμένο. Λέγεται κι έτσι, αλλά είναι αρκετά παλιό.