Αναφέρεται στην οδηγία κατά την οποία η συνουσιάζουσα καλείτε να αρπάξει το ανδρικό μόριο για το οποίο για άγνωστο λόγο ο κατέχων νιώθει υπερήφανος.
Χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από γεωργό ο οποίος τα μπέρδεψε με την τσάπα και προσπάθησε να οργώσει το χωράφι με την τσαπού.
Η ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ και το ΕΣΟΥΡΟΥ απαγόρεψαν σχετικές αναφορές και παραδείγματα. Την ως άνω αναφορά προσπαθεί να μεταφράσει και το Γερμανικό υπουργείο Οικονομικών.
Got a better definition? Add it!
Ύβρις για γυναίκα που δε γουστάρει κάποιος. Σχετίζεται με την κλασομπανιέρα, και τον κλασαρχίδα. Ταιριάζει η χρήση του σε γυναίκες που το παίζουν κλασάτες, δυναμικές και όμορφες, αλλά στην πραγματικότητα είναι ελεεινές και φτωχόμουνα με femme fatale attitude.
Το αιδοίο που κατά τη διάρκεια του ξεσκιζόλ απελευθερώνει αέρα πολύ συχνά (ρυθμός άνω των 5 fpm - farts per minute).
-Τι έγινε ρε, γιατί μάλωνες με την Ίριδα;
-Άσε με μωρέ με το κλασόμουνο, που θα μου πει εμένα να πούμε πως να κάνω τη δουλειά μου! Γαμώ το Χριστόφορο και την Πανακόλα της!
-Για πες ρε, τι έλεγε η Ίριδα στο κρεβάτι;
-Ωραία φίλε, στενό μουνί, αλλά έκλανε συνέχεια.....
-Μμμμ κλασομούνα δηλαδή.
-Ναι, σαν τη μάνα σου.
-;;;;;;;;;;;;
Got a better definition? Add it!
Αναφέρεται στο σχήμα της κατάληξης του παχέος εντέρου (γνωστό και ως ορθό), το οποίο παίρνει τη μορφή ποτηριού μετά από σεξουαλικά (και όχι μόνο) βάναυση μεταχείριση. Η έννοια της λέξης είναι συνήθως μεταφορική, με αρκετά στοιχεία υπερβολής, δεν είναι όμως λίγες οι φορές εκείνες που χρησιμοποιείται άκρως κυριολεκτικά.
- Τι;! Την γάμησες απ' τον κώλο! Έλα ρε θερίο! και για πες...
- Τι να πω, απλά της τον έκαμνα ποτήρι.
[...]Το '69 [...] εγνώρισα έναν κατάδικο που του χώσανε γκλοπ στον κώλο, μετά το τραβήξανε έξω με δύναμη και το κωλάντερό του κρεμόταν σαν ποτήρι. [...] (Ηλίας Πετρόπουλος, «Το Εγχειρίδιο Του Καλού Κλέφτη», σ. 77)
Got a better definition? Add it!
Η φράση αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιείται μεταφορικά, όπως και η πασίγνωστη παροιμία «κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι». Στην πραγματικότητα όμως αποτελεί παρηγορία για «ειδικές» καταστάσεις.
Ο λόγος για τις οπισθοδρομικές, στενόμυαλες χαζομούνες που δεν ανοίγουν την πίσω πόρτα προς ευχαρίστηση των ιδίων και των συντρόφων τους. (Τα περιστατικά μπορεί να είναι μεμονωμένα αλλά ουκ παραβλέψιμα).
Τα αίτια του φαινομένου αυτού είναι κυρίως δυο:
1) Ο φόβος για το άγνωστο. Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία εμπειρία πρωτόγνωρη, η οποία δεν μας έχει ξανά συμβεί στην ζωή μας, ούτε την έχουμε αναγνωρίσει κάπου αλλού, τότε η λογική μας είναι αδύναμη. Η λογική λειτουργεί με δεδομένα, και όταν αυτά απουσιάζουν, τα ένστικτα παίρνουν τα ηνία.
2) Η ανεπιτυχής εκκένωση και καθαρισμός του πρωκτού. (Το γράφω κόσμια σε περίπτωση που τρώτε όταν διαβάζετε). Στόχος είναι η αποφυγή της υπέρτατης ταπείνωσης όταν το ματζαφλάρι βγει με επικάλυψη «σοκολάτας».
- Εεεπ Μήτσο, πώς τα πάς, όλα καλά; Έμαθα ότι βρήκες νέτο...
- Άσε που να στα λέω θεά είναι. Και που στο κρεβάτι... σκέτη θύελλα. Το μόνο που με χαλάει είναι ότι δεν αφήνει το «απο πίσω».
- Χαλάλι ρε Μητσάρα. Κάλλιο μούνος και στο χέρι παρά κώλος και καρτέρι.
Got a better definition? Add it!
Αργκό της φυλακής.
Δεν είναι ο συνηθισμένος αρραβώνας με βέρες, πεθερικά και φαγοπότι, αλλά ο παρά φύσιν, που συμβαίνει μεταξύ δύο ανδρών, όταν ο ένας σκύβει να πάρει το σαπούνι.
Όποιος συνάψει πολλούς τέτοιους αρραβώνες, του γίνεται η ροδέλα κόσκινο.
- Γιατί ρε συ έβγαλε ο Στράτος το τραγούδι ο «Σαλονικιός»;
- Γιατί όταν είχε μπει στη στενή, ήτανε εκεί και ο Σαλονικιός (διάσημο μούτρο του υποκόσμου). Θα τον γλίτωσε φαίνεται από κανέναν αρραβώνα.
Got a better definition? Add it!
Published
Last modified
