Ύστερα από τα λήμματα συσιφόνι και μπαγαποντοπλαστική, η του χρήστη Vrastaman, μπορούμε σε συνδυασμό να εξαγάγουμε μια νέα σλανγκενεργή έννοια. Όπως ξέρουμε, ο Σίσυφος ήταν ο μυθολογικός βασιλιάς της Κορίνθου που οι θεοί τον τιμώρησαν με το να κάνει το πιο μάταιο έργο που υπάρχει: να κυλάει μια μεγάλη πέτρα ως την κορυφή ενός βουνού, που ήταν τόσο μυτερή, ώστε η πέτρα να κυλάει αμέσως από την άλλη μεριά. Οπότε φτου κι απ' την αρχή το καψώνι. Ο Σίσυφος, δηλαδή είναι το σύμβολο της μάταιης προσπάθειας, που μόλις ακριβώς ολοκληρωθεί, θα πρέπει να ξαναρχίσει φτου κι απ' την αρχή. Σχετικά έχει γράψει δοκίμιο ο Αλμπέρ Καμύ.
Η σισυφομούνα είναι η γυναίκα που τιμωρείται από μια στενή κοινωνία τύπου Σουηδικής Αραβίας και παρόμοιων αντιλήψεων (βλ. λήμμα: παρθένα απ' τον τόπο σου, κι ας είναι και ραμμένη) σε μπαγαποντοπλαστική, και πιο συγκεκριμένα σε παρθενορραφή- υμενορραφή. Το όλο εγχείρημα ομοιάζει με τον άθλο του Σισύφου, και γιατί είναι δύσκολο (άλλο τώρα αν «τίποτα δεν είναι δύσκολο για Tom Pousti») και γιατί μόλις ολοκληρωθεί ο σισύφειος άθλος, θα πέσει πούλος και τα μαγικά του Pousti θα διαλυθούν και πάλι. Συναφώς, τα γνωμικά από την κλασική παιδεία: «το ραφέν και ξεσκισθήσεται», κατα το «ο τρώσας και ιάσεται». Και «ο πίθος των Δαναϊδών» για το μουνί που δεν χορταίνει σπέρμα. Για εναλλακτική μέθοδο παρθενίας στην πρώτη νύχτα του γάμου, βλ. από μπρος παρθένα κι από πίσω μπαίνουν τρένα.
Μεγάλη σισυφομούνα το Λίλιαν. (Βλ. παράδειγμα στο όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη τραβεστί). Πάνω που έκανε την μπαγαποντοπλαστική, παρακαλεί να χαλάσουμε και πάλι το αριστούργημα του Pousti! Δηλαδή, Tom Pousti τζάμπα τον κούρασε; Ε, του Pousti, δεν θα βρεθεί ένας να κάνει το χατήρι στο Λιλιανάκι μας;
