Tagged definitions (1219)
Showing 491-500 from 1219

Χαρακτηρισμός για τον ξεχασιάρη άθρωπα, αυτόν που δεν θυμάται τί έφαγε χτες και γενικώς δεν θυμάται τίποτα.

Η φράση «μνήμη χρυσόψαρου» υποδεικνύει ότι ο χαρακτηριζόμενος πάσχει από μερική αμνησία, η οποία μπορεί να είναι η (πολύ συμφέρουσα συνήθως) επιλεκτική (παρ. 2), ή γενικής μορφής. Παίζει σκέτη ή ως παρενέργεια καψίματος RAM από διάφορες αιτίες ή καταστάσεων Έμενταλ, Αϊζεν(χ)άουερ, D.A.D.A. κ.λπ.

Τώρα πώς προέκυψε, τί να σας πω, ένας διεθνώς διαδεδομένος αστικός μύθος (όπως επιβεβαιώνει η Βικούλα), θέλει τα χρυσόψαρα να έχουν μνήμη 3-8 δευτερολέπτων. Εξ ου και ακούς κάτι συμβουλές για τον νέο κάτοικο της γυάλας σου σε φάση «μην το ταΐζεις πολύ, η μνήμη τους κρατάει μόνο μερικά δευτερόλεπτα, ξεχνάνε ότι έχουν φάει και τρώνε συνέχεια και σκάνε». Μια μάλλον μη επιστημονική θεωρία που δεν είναι και απίθανη, λέει ότι η παρανόηση μπορεί να οφείλεται σε μικρή δυνατότητα συγκέντρωσης του ψαριού, αφού «βαριέται πολύ εύκολα με οτιδήποτε δεν χωράει στο στόμα του» (εχμ, εγώ τώρα δεν σχολιάζω), εξ ου και με κάποιο περίεργο τρόπο η έλλειψη προσοχής έγινε αντιληπτή ως έλλειψη μνήμης.

Η άχρηστη γιαλομιά της ημέρας: Το να 'ναι κανείς χρυσόψαρο παίζει να είναι και κακό και καλό.

• Δεν θυμάται τα λάθη που έκανε ή ποιος τον πλήγωσε, σο καταλήγει να ζει μια θλιβερή μέρα της μαρμότας. Κακό.
• Δεν θυμάται τίποτα δυσάρεστο, σο ποιος χέζει, σαν να μην έγιναν, ποτέ κανείς δεν τον στενοχώρησε ποτέ δεν αισθάνθηκε άσχημα, η ζωή του υπήρξε μια απόλυτη ευτυχία και του 'ρχεται και τσάμπα, εν αντιθέσει με τις αμφεταμίνες. Καλό.
• Τέλος, όταν δεν θυμάται κανείς, μπορεί να ρωτά συνέχεια τα ίδια και τα ίδια πράγματα και να παίρνει τις ίδιες και τις ίδιες απαντήσεις κι αν κάνει προσεκτική επιλογή ερωτήσεων, χαίρεται συνέχεια με τα ίδια χαρούμενα πράγματα (βλ. Παράδειγμα 1). Επίσης καλό.

Σο, χρυσόψαρο καλό - κακό: 2-1, χρυσόψαρο 'ν'ν' κακό..., χρυσόψαρο ρουλζ. Ετς.

Ασίστ: patsis - ειδική μνεία στον Vrastaman για το τελευταίο μπούλετ.

Ασθένεια που χτυπάει ανεξέλεγκτα αυτούς που τρέχουν από μοντέρνο θέατρο σε ιρανικό σινεμά κι από εκθέσεις φωτογραφίας σε παρουσιάσεις βιβλίων. Ανίατη μέχρι στιγμής. Κλασικά συμπτώματα:

1. Βλέπεις τις ταινίες που κερδίζουν τις Χρυσές Άρκτους, λ.χ. φέτος την περουβιανή ταινία «Φάουστα». Γενικώς, βλέπεις ταινίες από εναλλακτικούς λαούς, Αλγερία, Μαρόκο, το πολύ πολύ Ιράν και Βραζιλία- Αργεντινή, πολλή Πολωνία, Βαλκάνια, πολλή Γεωργία, Αρμενία, γενικά τέτοια. Παρ' όλα αυτά σνομπάρεις τον Αγγελόπουλο, εκτός αν έχει προλάβει κάποιος άλλος από την παρέα να τον σνομπάρει πρώτος, οπότε εσύ τον υπερασπίζεσαι. Έχεις δει όλες τις ταινίες που έχουν κυκλοφορήσει μετά τον θάνατο του Κισλόφσκι βασισμένες σε σενάρια που άφησε στο νεκροκρέβατό του. Αγαπημένοι σου σκηνοθέτες ο Μπέλα Ταρ, ο Σοκούροφ και ο Φασμπίντερ, ιδίως ο πρώτος. Μπορείς να προφέρεις το όνομα του σκηνοθέτη Zvyagintsev, όπως και της ταινίας του Vozvrashcheniye, με την ψυχαναλυτική ερμηνεία της οποίας δεν συμφωνείς.

2. Πας σε όλα τα θεατρικά και χορευτικά των Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ιδίως σε αυτά που είναι ξενόγλωσσα και δεν μπορείς να καταλάβεις Χριστό, παρά καταλαβαίνεις μόνο ότι του την έδωκε του Ορέστη. Γενικά, βλέπεις όλα τα θεατρικά που είναι με την μέθοδο του Στανισλάβσκι, την αποστασιοποίηση του Μπρεχτ και του Χάινερ Μύλλερ. Βλέπεις πολύ θέατρο ανατολικής Γερμανίας, λίγο Ρωσίας, και κινέζικες όπερες.

3. Θεωρείς ότι ο μεταστρουκτουραλισμός είναι σέξι, κι ότι είσαι ένας μίνι Βέλτσος ή Δεριδάς, οπότε πρέπει κι εσύ να κάνεις ανάλογες εκκεντρικότητες.

4. Σνομπάρεις κατάφωρα τον Γιάλομ και τον Κοέλο. Ο Κοέλο είναι για σένα επίπεδο Δημοτικού. Ενώ ο Γιάλομ έχει προδώσει την ψυχανάλυση, όπως πρέπει να είναι, γιατί η υπαρξιακή ψυχανάλυση έχει βάλει πολύ νερό στο κρασί. Θεωρείς ότι ο Γιάλομ είναι μπεστ-σέλερ του ίδιου επιπέδου με τον Νταν Μπράουν.

5. Σου αρέσει ό,τι καλτ, λατέρνατιβ και αλτέρνι. Μπορεί να εφαρμοστεί πάνω σου η πλειοψηφία των λημμάτων του συχωρεμένου του athensasitreallyis, που αφού δεν τον έβγαλαν από το Τοπ-20 οι μπαγαποντοδότες, τον έβγαλαν τελικά οι μόδιστροι. Έχεις ασχημindie, είσαι ταγάρι, και άλλα τέτοια ωραία.

6. Γράφεις με ενωτικά και παρενθέσεις. Ιδίως φτιάχνεις ανύπαρκτες λέξεις ενώνοντας άλλες με ενωτικά, ή χωρίζεις σύνθετες λέξεις με προθέσεις. Επίσης, χρησιμοποιείς παλιές ελληνικές λέξεις, όπως «χαρμολύπη», «κλαυσίγελως», «συναμφότερον». Λ.χ. Το είναι-προς-διά-λυσιν του αντι-ήρωα είναι μια φιλο-σοφική ανα-μέτρηση με το πεπρωμένο-ως-τραγωδία«, κτλ.

Παρα-δείγματα: συγ-χωρητικότητα, συγ-χωρώ, συΓΚ-ΚΝώμη, δια-σκεδάζω, περι-ορίζω, ερασι-τέχνης, συμ-πάθεια, σύμ-βολο που συμ-βάλλει, απο-κληρώνω κ.ά.

1. Επιμένει στα ανακυκλίζει και εκσπερματίζει, αντί για τα ανακυκλώνει και εκσπερματώνει.

Πολλά άλλα θα μπορούσα ακόμη να αναφέρω, αλλά ο ορισμός έχει γίνει σεντόνι που ξεπερνά πολύ τις καβουρικές προδιαγραφές.

Ασίστ: αψγ.

Κυριολεκτικά, είναι ο ευρισκόμενος σε ερωτική διάθεση, με απαραίτητη προϋπόθεση την παρουσία στύσης, δηλαδή, την πλήρωση των σηραγγωδών σωμάτων του πέους του με αίμα. Η κατάσταση αυτή μπορεί να προκληθεί από οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα (π.χ. τσόντα στο video ή τηλεφώνημα σε 090), από φαντασιακές ερωτικές παραστάσεις (σκέψου τώρα, να σου γδύνεται λέει η Μόνικα Μπελούτσι!), αλλά και από απλή προστριβή του πέους (ακούσια ή συνηθέστερα… εκούσια).

Μεταφορικά τώρα, καυλωμένος μπορεί να χαρακτηριστεί και ο ευρισκόμενος σε κάθε άλλου είδους ενεργητική διάθεση, σε έντονο όμως βαθμό (καυλωμένος για χορό, για τραγούδι, για ποδόσφαιρο, για τσαμπουκά κ.λπ.). Είναι επίσης εκείνος που επιθυμεί κάτι ΠΟΛΥ και ΑΜΕΣΑ (όπως και ο κυριολεκτικά καυλωμένος επιθυμεί να ΓΑΜΗΣΕΙ και μάλιστα… ΤΩΡΑ).

Το ζόμπι είναι ένα απ' τα πιο θεμελιακά «πλάσματα της φαντασίας» που τυποποιήθηκαν και διαδόθηκαν στην αμερικανική λαϊκή κουλτούρα μέσω κυρίως του κινηματογράφου (horror movies) και που με την «αμερικανοποίηση» της κουλτούρας διαδόθηκαν παγκόσμια –να που γράψαμε λοιπόν την εναρκτήρια πρόταση αυτού του ορισμού αποφεύγοντας το «...που στοίχειωσε τη φαντασία», να ληφθεί υπόψη.

Το ζόμπι είναι «ο νεκρός που περπατάει», το έμψυχο ή «επανεμψυχωμένο» («reanimated») πτώμα, που παρά τη σήψη και την απουσία των βασικών φυσιολογικών προϋποθέσεων της ζωής εμφανίζει αισθητηριοκινητικές λειτουργίες, στοιχειώδη «στοχοκατευθυνόμενη» συμπεριφορά και λόγο (κυρίως επιδιώκει το να σκοτώσει και να τραφεί με σάρκες ή μυαλά –«brrraaains!»). Χαρακτηριστικό γνώρισμα των ζόμπι όταν πια έχουν περάσει στη δράση, είναι το ασταθές κούτσαυλο περπάτημα με τα χέρια προτεταμένα.

Τώρα, από την πληθώρα των ταινιών κυρίως για ζόμπι, απ' την εποχή του White Zombie με τον ανύπαρκτο Μπέλα Λουγκόζι μέχρι τις ταινίες του Ρομέρο και το σήμερα έχει αναπτυχθεί μια εκτεταμένη φαινομενολογία των ζόμπι, σ' ό,τι αφορά τη συμπεριφορά και τις ιδιότητές τους, το πώς γίνεται κανείς ζόμπι, το πώς μπορείς να σκοτώσεις ζόμπι, το τι θέλουν τελικά τα ζόμπι από μας (αν και συνήθως μπορείς να είσαι σίγουρος ότι ένα ζόμπι σε ποθεί για το μυαλό σου και μόνο) κλπ. Δεν θα επεκταθούμε εδώ παρά μόνο αν αυτό είναι απαραίτητο σε σχέση με τις σλανγκικές σημασίες που ακολουθούν.

[i]Το «ζόμπι» ως όρος της αγγλόφωνης αργκό...[/i]

...έχει πραγματικά ένα κάρο σημασίες που εκτείνονται από το κουρασμένος, χλωμός και πτώμα στην κούραση, μέχρι το άβουλος, μονοδιάστατος και άλλα, περιλαμβάνουν και πιο ψαγμενιές όπως το ζόμπι = ο Χριστός, ή το «χύνω κουβάδες στο πρόσωπο της παρτενέρ - και αυτή περιλουσμένη με αυτό το γλοιώδες πράμα ψάχνει στα γκαβά πετσέτα στο δωμάτιο» = to give someone the zombie). Μια λεξικογραφημένη αργκοτική ένννοια του ζόμπι είναι ένα κοκτέιλ από διάφορα είδη ρούμι (ή ρουμιού) λόγω του γκρίζου του χρώματος –σαν τη λιωμένη σάρκα του ζόμπι– ή έτσι τουλάχιστον γράφει η φίλη μου η Μίριαμ. Για περισσότερα το λήμμα στο urban dictionary είναι εδώ. Και οι ελληνικές αργκοτικές χρήσεις του όρου πάντως που ακολουθούν, εν πολλοίς προέρχονται από ή ταυτίζονται με τις αγγλόφωνες.

[i]Ζόμπι της ελληνικής αργκό[/i]

Η λέξη ζόμπι μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο ως περιγραφή μόνιμης κατάστασης ατόμου όσο και παροδικής, και κατά κανόνα αφορά σε συνδυασμό άσχημης εξωτερικής εμφάνισης, βλακείας και αλλόκοτης συμπεριφοράς. Κάποιος, λοιπόν, επισύρει τον χαρακτηρισμό όταν συντρέχουν πολλά από τα παρακάτω, και η διάκριση σε επιμέρους σημασίες και χρήσεις είναι εν πολλοίς σχηματική.

1. Χρήσεις που αποσκοπούν στην περιγραφή κυρίως εξωτερικής εμφάνισης:

• ο κάτωχρος, ο ψόφιος, ο ταλαιπωρημένος, με ή χωρίς κόκκινα μάτια. Ο είμαι γάμησέ τα από την κούραση και μου φαίνεται,
• ο άσχημος, αλλόκοτος και αλλόκοσμος, αυτός που έχει τον ανθρωποδιώκτη λόγω εξωτερικής εμφάνισης, το φρικιό, le freak,
• το μπάζο,
• δευτερευόντως μπορεί να αποκληθεί ζόμπι o γκοθάς που έχει παστωθεί με διάφορα βλ.εδώ, αν και το desired effect είναι συνήθως το βαμπίρ.

2. Χρήσεις που αποσκοπούν κυρίως στην περιγραφή μειωμένης/στοιχειώδους νοητικής λειτουργίας

• ο που έχει μόλις ξυπνήσει, o μειωμένης αντίληψης που έχει το ακαφελόγιστο. Ενδεχομένως και αυτός που δεν έχει κοιμηθεί καλά και αντιμετωπίζει απαλεψές, ο σερίφης,
• ο αποβλακωμένος λόγω προηγούμενης εντατικής νοητικής εργασίας,
• ο (παροδικά) αποβλακωμένος λόγω προηγούμενης έκθεσης σε τηλεοπτικά ή video game σκουπίδα,
• o χαζοβιόλης ή ο χαζοχαρούμενος, που λέει πεθαμένα αστεία.
• o μπετόβλακας, η πανηλίθια.

3. Χρήσεις με φιλοφοσικές / κοινωνιολογικές / ανθρωπολογικές / ψυχολογικές κλπ διαστάσεις

Τα ζόμπι εκδηλώνουν συμπεριφορά, στερούνται όμως έλλογης αγωγής και αυτοβουλίας («agency»): αυτή τους η παραδοξότητα τα έχει καταστήσει χρήσιμα σε «πειράματα σκέψης» της –αναλυτικής– philosophy of mind, στη συζήτηση περί σολιψισμού και αναγωγισμού της συνείδησης (philosophical zombie) κλπ. Κοντινή είναι κάπως από εντελώς άλλη σκοπιά, όμως, και η –γαμιστερή– συζήτηση του Λακάν για το «αυτόματο» –του Αρίστου.

Κυρίως όμως και στις παρυφές της slang τα ζόμπι έχουν χρησιμέψει σε κοινωνιο-κριτικές αλληγορίες καταγγελίας αρχικά της βουλησιοκτόνας μαζικής εργασίας στην τεϋλορική εργοστασιακή αλυσίδα παραγωγής κι έπειτα της μαζικής κατανάλωσης και της αποχαύνωσης από τα ΜΜΕ –μονοδιάστατος άνθρωπος, homo consumens, «λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης» κλπ. Σε ένα θολό αλλά κάργα γοητευτικό συμβολικό πλαίσιο επανοικειοποίησης αυτής της μεταβολής μας σε ζόμπι, γίνονται ανά τον κόσμο zombie parades.

Σχετικές χρήσεις:

• o άβουλος καταναλωτής, ψηφοφόρος, τηλεθεατής, εργαζόμενος, μαθητής κλπ,
• ο μονοδιάστατος άνθρωπος, το ανθρωπάκι,

• ο κομφορμιστής, ο πατάω επί πτωμάτων.

  4. Άλλες χρήσεις

• ρατσιστικά, ο διανοητικά καθυστερημένος και σωματικά δύσμορφος, το φρικιό, όπως δηλώσαμε και παραπάνω, ειδικά στον πληθυντικό, όταν οι άνθρωποι αυτοί βρεθούν ομαδικά σε δημόσιο χώρο,

• ο μεγάλης ηλικίας που εξακολουθεί να έχει παρουσία σε επαγγελματικούς και γενικά δημόσιους χώρους εις βάρος των τελευταίων, κατά το δεινόσαυρος, βρικόλακας κλπ,
• Είδος ιού υπολογιστών.

[i]Ετυμολογία και προέλευση του όρου[/i]

Ο όρος έλκει την καταγωγή της από τις δοξασίες Voodoo της Αϊτής και λέξεις αφρικανικής καταγωγής που σήμαιναν «φάντασμα».

Η δοξασία περί ζόμπι περιελάμβανε το ότι μπορεί ο μάγος με ξόρκια να «ξυπνήσει» νεκρό και να τον έχει υπό τον έλεγχό του.

Έρευνες που έγιναν πολλές δεκαετίες μετά τις πρώτες αναφορές σε ζόμπι, με ανθρώπους –ζωντανούς– σε κατάσταση «ζόμπι» –δηλαδή, μειωμένης αυτοσυνείδησης και ακραίας υποβολιμότητας– έδειξαν στην κατεύθυνση διάφορων ισχυρών ναρκωτικών, όπως λ.χ. του γνωστού και μη εξαιρετέου ντάτουρα.

Λέμε λοιπόν για κάποιον που γιουρντάει σε ένα άλλο ότι «πάει, του έστριψε η βίδα» η «του λάσκαρε η βίδα στο μυαλό του», τουτέστιν τρελάθηκε.

Συμβολικά λοιπόν το μυαλό του ανθρώπου το παρομοιάζουμε μα μια καλωδιωμένη μηχανή που αν λασκάρει μια βίδα τότε αρχίζει να χάνει το άτομο η και να χάνει λάδια από την καμένη φλάντζα.

(Ιδιωματισμός): Ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου «μπόσ(ι)κος». Αναφέρεται κυριολεκτικώς στα μαλακά μέρη της κοιλιάς ή και στα πόδια (βλ. πιάστον απ' τα μπόσικα).

Μεταφορικώς, το ουσιαστικό σημαίνει το χαλαρό, ασταθές, αδύναμο ή αφύλακτο μέρος του σώματος, πράγματος (π.χ. τιμόνι) ή τοποθεσίας (π.χ. φυλάκιο), ενώ το επίθετο αναφέρεται σε απερίσκεπτο, χαλαρό, νωθρό, αφελή και εν τέλει ευκολόπιστο, συρόμενο ως άθυρμα, άνθρωπο.

Βλ. και έκφραση κρατώ/βαστώ τα μπόσικα = κρατώ σκοπιά, φυλάω τσίλιες, υποστηρίζω τα νώτα / αφύλακτη ή ευπαθή περιοχή, φυλάττω Θερμοπύλας.

Ας παρατεθεί και αληθές περιστατικό εις μπουρδέλον της Θράκης, όπου ένας γερο-ταρνανάς, προκειμένου να πείσει την ιερόδουλον να δεχθεί να την γαμήσει με το υπερμέγεθες πουλί του, την διαβεβαίωνε οτι: Έλα κυρά μου, έλα, μπόσκη είναι, παράν θα πάρεις (!)

Αγνώστου ετύμου.

Να μην συγχέεται με το ομόηχο μπόσσικα, ήτοι τα ανήκοντα στον αρχηγό εγκληματικής οργανώσεως (μπόςς) αντικείμενα.

Π.χ. Μην ψήνεσαι με το κορίτσι, είναι μπόσσικο (του αρχηγού)...

Σ.Σ. Φυσικά και κάνω πλάκα ως προς το δεύτερο, απλώς είπα να προσθέσω κι εγώ μια πινελιά στον ατέλειωτο κατάλογο «κατοχυρωμένων εγκληματικών φράσεων» μιας δράκας κακοποιών, όπως κάνουν μετά ζέοντος θεατρινισμού, πλείστοι όψιμοι πιατσογράφοι δημοσιογραφίσκοι, προϊούσης της επίκαιρης απαγωγής γνωστού επιχειρηματία...

Παλιά έκφραση, που δηλώνει τον παρατρεχάμενο, τον υποτακτικό, τον παλαμάκια, που υποστηρίζεται από τον πάτρονά του.

Αγνώστου ετύμου.

Η γνωστή έκφραση, με την οποία θέλουμε να δείξουμε την άγνοια μας για την κατάσταση κάποιου (π.χ. το που βρίσκεται ή αν μαθαίνουμε νεότερα του), η οποία είναι μεταφρασμένη αυτολεξεί στην αγγλική διάλεκτο!

Έκφραση: «Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση»!

Έκφραση που αντλεί την επακριβή σημασία της πάντα από τα λεχθέντα και συμφραζόμενα, πέρα όμως απ' αυτό, και ανεξαρτήτως πλαισίου εκφοράς, κυρίως συνδηλώνει έναν τρόπο του σχετίζεσθαι ανάμεσα στα υποκείμενα που εμπλέκει (εγώ, εσύ).

Εκφέρεται ως εξής «είμαι κι εγώ [παύση] αλλά είσαι κι εσύ... ». Πολύ συχνά εισάγεται με τα «τι να πω;» ή το «καλά...» ή «εντάξει...».

Ο χαρακτηρισμός είναι γραμματικά το κατηγορούμενο που αποσιωπάται ως ευκόλως εννοούμενο, εν προκειμένω ως «δυστυχώς ευκόλως εννοούμενο» και αυτή η παράλειψη, που σημαίνει αβίαστη αλληλοκατανόηση των «εγώ» και «εσύ», είναι που προσδίδει τη δραματικότητα της έκφρασης.

Δεδομένου λοιπόν ότι το αποσιωπηθέν είναι πάντα κάτι το αρνητικό, η έκφραση δηλώνει την πρόθεση του ομιλητή:

• να τονίσει τη μετοχή και των δυο στη ζοφερότητα μιας κατάστασης ή ιδιότητας, ακόμα κι αν ο «εσύ» διστάζει να το παραδεχτεί,
• να επισημάνει/στιγματίσει το γεγονός ότι πρόκειται για μια κατάσταση στην οποία ο ένας σέρνει τον άλλο, ο ένας αντανακλά κι επιβεβαιώνει τον άλλο, ωσάν υπό την επίδραση μιας δίνης η οποία έλκει και τους δυο και συνιστά και τη μεταξύ τους ελκτική δύναμη, και της οποίας κομμάτι κι επιβεβαίωση (να η αβίαστη αλληλοκατανόηση) είναι και η συζήτηση στο πλαίσιο της οποίας η έκφραση λέγεται,
• να μετριάσει έτσι τη δική του ευθύνη για το παραπάνω, χωρίς όμως ουδόλως να την αποποιηθεί, που γενικά είναι μια τίμια στάση, καθώς και αυτοκριτική ειλικρίνεια δείχνει («είμαι κι εγώ») αλλά και ευθύτητα («είσαι κι εσύ»).

Θα πρέπει, λοιπόν, να τονιστεί - ακόμα περισσότερο επειδή παρακάτω αναφερόμαστε σε συγκεκριμένους »συνήθεις παραλειπόμενους« χαρακτηρισμούς - ότι η φράση σε κάθε περίπτωση δείχνει πως για το χρήστη της μεγαλύτερη σημασία έχει το γεγονός της κοινής ζοφερής μοίρας, παρά το τι ακριβώς είναι η κοινή μοίρα. Αν και προϊόν έκλαμψης και «ενόρασης» επί της κατάστασης, η σχετική ασάφεια δια της παράλειψης του «τι είμαι εγω» που «απ΄αυτό είσαι κι εσύ» είναι περισσότερο μια δυσοίωνη ομίχλη που σκεπάζει ξαφνικά τη συζήτηση, παρά ένα κεραυνοβόλημα.

Τι είδους χαρακτηρισμοί είναι δυνατό να εξυπονοούνται όταν γίνεται χρήση της φράσης; Πάμπολλοι... ενδεικτικά

- Είμαι κι εγώ (μαλάκας) αλλά είσαι κι εσύ...
- Είμαι κι εγώ (οτινάνας), αλλά είσαι κι εσύ...
- Είμαι κι εγώ (σαβουρογάμης), αλλά είσαι κι εσύ...

Ενίοτε βέβαια ο αποσιωπηθείς χαρακτηρισμός είναι λιγότερο βαρύς, και η φράση δεν έχει όλη αυτή την υπαρξιακή μαυρίλα που με τόση μαεστρία περιέγραψα παραπάνω, αλλά παιγνιώδη, ειρωνική και ψευτο-διεκτραγωδιστική, να το πούμε έτσι, διάθεση,
λ.χ.

- Είμαι κι εγώ ξυσαρχίδας) αλλά είσαι κι εσύ
- Είμαι κι εγώ (κατεστραμμένος) αλλά είσαι κι εσύ...
- Είμαι κι εγώ (σουρτούκω) αλλά είσαι κι εσύ...

Marema: Αγοράκια 16-18 εε;;; Βοηθό θές;;; :)))))))))

lalaith: Είμαι κι εγώ, αλλά είσαι κι εσύ...

Έτσι αποκαλείται η κοσμοθεωρία των ταλιμπανιζόντων φονταμενταλιστών αγριοχρίστιανων.

Εσύ πόσο ορθόλοξος/η είσαι; Ας πάρουμε ένα μικρό τεστ:

• Θεωρείς ότι η διάδοση της Ουνίας σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ από τους μπαμπέσηδες παπιστές συνιστά μείζονα απειλή για τον Ελληνισμό.
• Πιστεύεις ότι η επαναλειτουργία της θεολογικής σχολής της Χάλκης πρέπει να αποτελέσει την κυριότερη προτεραιότητα της εξωτερικής μας πολιτικής έναντι της Τουρκίας.
• Τα έχεις πάρει κατά καιρούς με κάποιον επικεφαλής της Εκκλησίας ως παρεκκλίνοντα του πραγματικού πνεύματος της Ορθοδοξίας: π.χ. ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως παρά-είναι οικουμενιστής, ο μακαρίτης Χριστόδουλος ήταν εκσυγχρονιστής, κ.ο.κ.
• Πιστεύεις ότι ο η Ρωμανική Αυτοκρατορία μεταβαπτίστηκε σε Βυζάντιο εκ του πονηρού.
• Θεωρείς ότι όσες γυναίκες δεν φέρουν ευπρεπή ενδυμασία (φορέματά κλειστά ως το λαιμό, μακριά μανίκια, φούστα με λάστιχον και τουλάστιχον ως τη μέση της γάμπας, κάλτσες με ραφή χειμώνα-καλοκαίρι και μαλλιά τραβηγμένα προς τα πίσω και σφιχτά δεμένα σε κότσο) έχουν στόχο να σκανδαλίζουν το χριστεπώνυμο πλήθος προσελκύοντας τους άντρες «εις τον σατανικόν αυτών έρωτα».
• Πιστεύεις ότι το καρναβάλι της Πάτρας είναι παγανιστική εκδήλωση κρυπτοσατανιστών.
• Θεωρείς ότι ο ιερείς δεν πρέπει να βαπτίζουν παιδιά με αρχαία ονόματα που δεν έχουν αντίστοιχο χριστιανικό άγιο, όσιο ή μάρτυρα.

- Εάν απάντησες καταφατικά σε τουλάστιχον δυο από τα παραπάνω, ανήκεις σε ομάδα υψηλού κινδύνου.

- Εάν απάντησες καταφατικά σε 3-5, τότε η ορθολοξία είναι κομμάτι της καθημερινής σου ζωής.

- Εάν απάντησες καταφατικά σε 6 και πάνω, τότε όλα τα μύρα και τα θυμιατά πάνω σου (εκεί σε σένα)!