Tagged definitions (1379)
Showing 461-470 from 1379

Η λέξη, ως κλητική προσφώνηση, έχει πολλαπλές έννοιες ανάλογα με το ποιος, για ποιον και σε ποια περίπτωση την λέει.

Προηγούμενος ορισμός έχει καλύψει την περίπτωση να την λέει άντρας.

Εδώ συμπληρώνουμε τις εξής περιπτώσεις (η παράθεση δεν είναι εξαντλητική, υπάρχουν άπειρες παραλλαγές αλλά οκ, τα βασικά τουλάχιστον):

1: Κυριολεκτικό - Όταν την λέει μια μάνα για το παιδί της: εκφράζει πραγματική αγάπη αγνή, απέραντη, χωρίς όρια και όρους. Πάράδειγμα 1,2 . Media 1, 2.

2: Όταν την λέει μια γυναίκα σε έναν άντρα (που δεν είναι γιος της, αυτό το εξαντλήσαμε):

Υποπεριπτώσεις:

2.1 : Παράδεισος ή ο εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες: Εκφράζει συναισθήματα υπερσυμπυκνωμένης αγάπης, σε έναν αγαπημένο άντρα, όπως αυτής που έχει η μάνα για το μωρό της. Τον αγαπά απεριόριστα, σαν παιδί της. Αυτό όταν ξεφύγει και η άλλη παρασυρθεί από το βαθύ της αίσθημα και ενδέχεται να προκύψουν καταστάσεις καταπίεσης, ψυχοβγαλτισμού, να τον μπουκώνει κολοκυθάκια γεμιστά κ.λπ. Κατ' επέκταση δημιουργεί δυσκολίες στο σεξ, εκτός αν το ζευγάρι αποφασίσει να κρατήσει την αιμομιξία στα πλαίσια της οικογένειας. Παράδειγμα 3 - Media 3

2.2 : Θεατρικό: Η λέξη «μωρό» κατά παράφραση της #2,1, χρησιμοποιείται γενικώς για να πείσει η άλλη τον άντρα που χει δίπλα της ότι τον αγαπάει απεριόριστα. Αλλά δεν πολυμασάνε οι άντρες πια, εκτός αν πρόκειται για την πρώτη γυναίκα που γνώρισαν μετά την μάνα τους, επειδή όσες γυναίκες είχαν όλες «μωρό μου» τους έλεγαν. Γιατί κι αυτές από τους άντρες που είχαν το έμαθαν κι έτσι δεν μασάνε κι αυτές και τα παίρνουν κιόλας μερικές φορές. Ουφ μπλέξιμο. Παράδειγμα 4 - Media 4

2.2.1: Χειραγώγησης: Η Barbieαποκαλεί μωρό τον παππού. Γιατί τον έχει ξεμωράνει, οπότε καλά κάνει και πολύ ειλικρινής είναι. Γιατί τον ξεμωραίνει κάθε φορά που τον αποκαλεί μωρό και ναι μεν δεν είναι ειλικρινής αλλά ποιος χέζει, να τα χρυσαφικά, να τα κάμπριο, πάρε και τούτα πάρε και κείνα, μωρό ο παππούς;;; οφκόοοοοοοορς. Παράδειγμα 5 - Media 5

2.2.2: Προνοητικό: Η προνοητική γυναίκα αποκαλεί μωρό τον αγαπημένο άντρα. Κάθε αγαπημένο άντρα και όλους ανεξαιρέτως. Δεν μπορεί να τους αγαπάει όλους απεριόριστα ούτε μητρικά - από την άλλη πολύ βολικό γιατί την ώρα της κρίσεως είναι αμαρτία να χαλάσει την φάση επειδή τον είπε με άλλο όνομα. Έτσι κι αλλιώς το ίδιο κάνουν και οι άντρες. Παράδειγμα 6 - Media 6

3. Όταν την λέει μια γυναίκα σε μια άλλη γυναίκα, αναφερόμενη όμως σε έναν άντρα:

3.1 Κτητικό: Η μία φίληστην άλλη φίλη - η έκφραση «το μωρό μου» εμμέσως υποδηλώνει κτητικότητα. Τέρμα ρε φιλενάδα, είναι το μωρό μου πια, τα πράγματα είναι σοβαρά, τζους εσύ. Παράδειγμα 7 - Media 7

3.2 Ειλικρινές: Γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας, αναφερόμενη σε γκόμενο μικρότερης ηλικίας - το προφανές. Τα μωρά έχουν ορμές, κορμάρες και αντέχουν στις κακουχίες. Πώς αλλιώς να τον πει στην φιλενάδα της. Στον ίδιο πρέπει να αποφεύγεται γιατί μπορεί να λειτουργήσει ευνουχιστικά. Παράδειγμα 8 - Media 8

Τελευταίο και κυριότερο:

4#Πασπαρτού: Εκτός των προαναφερθέντων, ας σημειωθεί ότι ο όρος «μωρό μου» μπορεί να χρησιμοποιείται οπουδήποτε, για οποιονδήποτε κ.λπ. στο σπίτι, στο γραφείο, στην εκδρομή, στο πάρτυ κ.ο.κ. Το τί σημαίνει σε κάθε περίπτωση ξεκαθαρίζεται μόνο από το ύφος και τα συμφραζόμενα.

Ο άνθρωπος που προσαρμόζει ένα γεγονός ανάλογα με το συμφέρον του. Αυτός που λέει εύκολα ψέματα, με το κατάλληλο πιστευτό ύφος.

Χρησιμοποιείται καθημερινώς στην Κύπρο.

Με το άκουσμα της έκφρασης «διαόλου κάλτσα», δημιουργείται μειδίαμα και απορία: πώς μπορεί να εφαρμόσει κάλτσα στην οπλή του κατσικοπόδαρου;

Χαρακτηρίζοντας κάποιον «διαόλου κάλτσα», εννοούμε ότι είναι χαρισματικός, ευφυής και επιτήδειος.

Η προέλευση της έκφρασης είναι ζήτημα διαφωνίας, αλλά, σε κάθε περίπτωση, ανάγεται στην εποχή του σκοτεινού Μεσαίωνα (κατά πόσον βέβαια ο Μεσαίωνας είναι η σκοτεινή εποχή που οι περισσότεροι ιστορικοί περιγράφουν, είναι θέμα που τίθεται υπό αίρεσιν). Στα Αγγλικά, η έκφραση υπάρχει ως Black Sock.

Κατά τη γέννηση ενός τέκνου, λοιπόν, σε μία εποχή που η μαγεία και το χόκους πόκους ήταν στα πάνω τους, οι γονείς ζητούσαν τη συνδρομή ανθρώπων με δραστηριότητα στο χώρο της μαγείας, προκειμένου να ενισχύσουν το παιδί τους με ιδιαίτερες ικανότητες. Αυτό γινόταν πραγματικότητα, βάζοντας τα ποδαράκια του βρέφους σε μία Μαύρη Κάλτσα, που ήταν φτιαγμένη, και καλά... από τρίχες του Εωσφόρου. Έτσι, το νεογνό θα γινόταν, όπως πίστευαν, ικανότερο και εξυπνότερο, ίδιος διάλος (devil in disguise...). Η όλη τελετή θα συνοδευόταν και από το σχετικό μαγικό (ξόρκια και σού πα μού πες...).

Να λοιπόν που η κάλτσα δεν χρησιμεύει μόνο ως θήκη δώρου για τον Άγιο Βασίλη, πάνω από το τζάκι....

Διαόλου κάλτσα αποκαλείται το sock puppet, η ψεύτικη δηλαδή persona που δημιουργεί εν είδει μαριονέτας κάποιος εγγαστρίμυθος σπαστήρας ή τρολεατζής με σκοπό την μπαγαποντοδοσία, την πανοποντοδοσία ή την εν γένει χειραγώγηση μιας διαδιχτυακής κοινότητας.

Η φράση αυτή χρησιμοποιείται, όταν θέλουμε να πούμε σε κάποιον ότι το παρατράβηξε, ότι έγινε κουραστικός, ή καλύτερα, ότι κάνει υπερβολές.

Η φράση αυτή χρησιμοποιείται, όταν κάποιος δικαιολογείται για κάτι που δεν κατάφερε.

Είναι συνώνυμο με το «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».

Λέγεται για όποιον πράγματι φέρει αυτά τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά αλλά και για όποιον έχει προσωρινά χαζέψει επειδή αφαιρέθηκε, επειδή νυστάζει, βαριέται, επειδή του είπαν κάτι που τον άφησε αποσβολωμένο ή προσπαθεί να παρακολουθήσει κάτι ακατανόητο για το φτωχό του μυαλό.

Aυτή η φράση λέγεται, όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιος είναι πούστης.

Εμπνεύστηκε από την πετυχημένη σειρά πρίζον μπρέικ, όπου, στην φόξ ρίβερ, τα αγοράκια που γαμούσε ο τι-μπαγκ του έπιαναν την τσέπη.

Τύπος που είναι άνετος, χαλαρός, καλός, φιλικός, και τα παίρνει όλα με ελαφρά καρδιά.

Κιτσάτο και άτιμο σημερινό κοινωνικό φαινόμενο, πολύ ελληνικό, το οποίο παρατηρείται α. σε μεγάλη κλίμακα (πχ. τηλεθεατές) και β. σε μικρότερη (πχ. μια παρέα), απ' όπου και πηγάζει. Το συνονθύλευμα αυτό κρίνει και επικρίνει και κατακρίνει με αιμοβόρα, κανιβαλική και δρακουλιάρικη διάθεση τους πάντες και τα πάντα, αρκεί να έχει παρουσιαστεί στην συμπεριφορά του κρινόμενου το παραμικρό ατόπημα, λες κι οι κρίνοντες ήταν και είναι άμεμπτοι.

Η πάγια τακτική είναι: πρώτα το παίζουμε κολλητοί στο υποψήφιο θύμα ώστε να μας ανοιχτεί. Κατόπιν εξετάζουμε ποιο από τα κρίματά του είναι άξιο λόγου. Αν βρεθεί κάτι καλό, το βγάζουμε στη φόρα και τον κάνουμπε ρομπίδια, ρίχνουμε και λάσπη αν χρειαστεί (που πάντοτε χρειάζεται), το παίζουμε ειλικρίνεια, τιμιότητα και αυτογνωσία και έτσι, τέλος, είμαστε καλυμμένοι προτού αυτός τολμήσει, για αντεπίθεση, να ξεσκεπάσει τις δικές μας μπόχες.

Στη λογική του λαϊκού δικαστηρίου ακουμπάνε τα τηλεπαράθυρα, οι δημοσιοκάφροι, οι τηλεκανίβαλοι και τα λοιπά αποβράσματα των ΜΜΕ που μεγαλουργούν με στόχο την τηλεθέαση. Τα παράθυρα εξάλλου δεν είναι παρά κατάλοιπα του παράθυρου της γειτονιάς ή του χωριού όπου οι κυρα-περμαθούλες έβγαιναν να σχολιάσουν το κάθε τι.