Tagged definitions (774)
Showing 241-250 from 774

Τουρλού mixing έκφραση για να αποδώσουμε με διαφορετικό στυλ το νόημα της φράσης «εν ευθέτω χρόνω».

Ατάκα που λέγεται με αποφασιστικό ύφος και με ελαφρό μειδίαμα και που εκφράζει την επιθυμία, είτε να την πούμε ταχύρρυθμα σε κάποιον για κάποια πατατιά που έκανε (ειδικά όταν η πατατιά επαναλαμβάνεται σε τακτά διαστήματα), είτε για να του πούμε στα γρήγορα κάποια νέα που καίνε. Η λέξη «ψιχαλίσω» και ο μικρός αριθμός των φωνηέντων υποδηλώνει το γρήγορο και το αιφνίδιο του πράγματος, κάτι δηλαδή που θα ακούσει ο άλλος και θα μείνει εμβρόντητος, θα μείνει κάγκελο,θα είναι ανίκανος να αντιδράσει. Η λέξη φωνήεν υποδηλώνει πως θα πούμε κάτι ξεχωριστό (ένα σημαντικό νέο, μια επίπληξη, κλπ). Ο δε μικρός αριθμός των φωνηέντων υποδηλώνει επίσης τη μεστότητα του λόγου που θα ακολουθήσει.

Οι Βολιώτες.

Τον χαρακτηρισμό χρησιμοποιούν απαξιωτικά οι κάτοικοι άλλων πόλεων, και ειδικά οι Λαρισαίοι. Αλλά, τους Βολιώτες δεν φαίνεται να τους χαλάει ιδιαίτερα - οι φανατικοί οπαδοί του Ολυμπιακού Βόλου αυτοαποκαλούνται Austrian Boys.

Το ενδιαφέρον είναι από πού βγήκε η προσωνυμία Αυστριακοί. Βασικά, κανείς δεν είναι σίγουρος και κυκλοφορούν διάφορες εκδοχές:

• Διότι οι Βολιώτες είναι τσιγκούνηδες - σαν τους Αυστριακούς
• Διότι είναι ψυχροί άνθρωποι - σαν τους Αυστριακούς
• Διότι είναι μοχθηροί - επί Τουρκοκρατίας, οι Αυστριακοί είχαν χειρότερη φήμη κι απ' τους Τούρκους.
• Διότι στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκε στον Παγασητικό ένα Αυστριακό πολεμικό, αν και εχθρικό, οι Βολιώτες το υποδέχθηκαν με μπάντες και αυστριακές σημαίες.

Αυτά τα λένε οι Λαρισαίοι. Οι εξηγήσεις που δίνουν οι ίδιοι οι Βολιώτες είναι:

• Επί Τουρκοκρατίας, η πόλη είχε διάφορα εμπορικά προνόμια ένα από τα οποία ήταν και η ύπαρξη Αυστριακού προξενείου και η δυνατότητα που είχαν οι Βολιώτες να εμπορεύονται υπό Αυστριακή προστασία.
• Μετά το 1881, που ο Βόλος ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος, η νέα διοίκηση φορολόγησε βαριά την Θεσσαλία. Μπήκε ένας ιδιότυπος νέος κεφαλικός φόρος σε όλους τους «Έλληνες το γένος» (κατά κύριο λόγο εμπόρους), κάτι το οποίο οδήγησε στους μαγαζάτορες να βάλουν ξένες, Αυστριακές σημαίες στα μαγαζιά τους για να αποφύγουν να φορολογηθούν.

Και υπάρχει και η εκδοχή της Φρικηπαίδειας.
* Ο Βόλος είναι μία πόλη στην κεντρική Ελλάδα. Γνωστή αυστριακή αποικία που εξελίχθηκε σε αποικία των ΕΛ, μετά την εκδίωξή τους από την αφιλόξενη προσωρινή τους κατοικία, την γνωστή υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας.

Αυτός που ξεστομίζει ασύστολα και αδιάκοπα μαλακίες - κοτσάνες με μονάδα μέτρησης το χρόνο σε σεκόντ.

Πού πήγαν τα χρήματα; Εξαφανίστηκαν. Προφανώς κάποιος τα πήρε (ληστής).

Απάντηση σε μια μαλακισμένη, κουφή, παράλογη άποψη που μόλις ακούσαμε. Μια άποψη που είναι εκτός τόπου και χρόνου. Μια άποψη που μας εξέπληξε τόσο, ώστε να θεωρούμε καθ' υπερβολή πως, αυτή μαζί με άλλες αντίστοιχες που ακούστηκαν τη συγκεκριμένη εποχή, έχουν τη δύναμη να υπερνικήσουν τη δύναμη της φύσης, δρώντας αντίθετα προς τη λογική εμφάνιση αναμενόμενων φυσικών φαινομένων μια συγκεκριμένη εποχή που ενώ άλλοτε έβρεχε τουλούμι, τώρα υπάρχει μακρά περίοδος ανομβρίας, λειψυδρίας και ξηρασίας.

Πολλές φορές κάποιος μπορεί να απαντήσει έτσι σε ερώτηση της μορφής: «Τι κάνεις; πώς πάει;», όταν δεν θέλει να μιλήσει για μια κατάσταση που τον τρώει και την έχει αποδεχθεί. Είναι προφανές πως σε αυτόν που κάνουμε την ερώτηση ξέρουμε πως όλα του πάνε στραβά κι αυτός το γνωρίζει, πως το ξέρουμε, ωστόσο όμως δε θέλει να σκαλίζει τα ίδια ή δεν επιθυμεί να ανοιχθεί σε άτομα με τα οποία δεν έχει οικειότητα. Θέλει όμως να δώσει το γενικότερο στίγμα. Το όλο στυλ της έκφρασής του μας δίνει να καταλάβουμε πως συνεχίζεται η δυσοίωνη κατάσταση. Είναι σα να μας λέει με τον τρόπο του: Μην τα ανακατώνεις μεγάλε.

Με το μήνυμα αυτό θέλει επίσης να μας πει πως, αφού η κατάσταση δεν αλλάζει και τα όνειρά του είναι αδύνατον να εκπληρωθούν, έχει πάρει απόφαση να ζήσει με τα απολύτως απαραίτητα. Γι αυτό με τον τρόπο του αυτό μας αποτρέπει να ανοίξουμε τη συζήτηση σχετικά με τις δυσκολίες που περνάει, δείχνοντάς μας πως το σημαντικό για αυτόν είναι να έχει τα απαραίτητα. Η φρασεολογία που χρησιμοποιεί θυμίζει άλλες εποχές, όπου αυτά που περιγράφει ήταν απαραίτητα. Σήμερα λέγοντας τη φράση αυτή μιλά αλληγορικά για τα απαραίτητα που χρειάζεται αυτός σήμερα.

Επίθετο που χαρακτηρίζει άτομα που «γαυγίζουν αλλά δεν δαγκώνουν».

Δυνατό πνευμόνι για βήχα.

Φράση που λέγεται στα πλαίσια της ανωτερότητας που αισθάνονται ορισμένοι Έλληνες σε σχέση με τους άλλους λαούς και που εν πολλοίς βασίζεται στην εκπαίδευση που εστιάζει στη μοναδικότητα του Ελληνικού πολιτισμού.. Mιας ανωτερότητας που πιστεύουν πως βασίζεται στην ανωτερότητα του ελληνικού dna. Ένα dna που πιστεύουν πως εξηγεί το τετραπέρατο πνεύμα μας και τη μοναδικότητα των επιδόσεών μας.

Ωστόσο φαίνεται πως μάλλον ο ποιητής έχει αρχίσει να βλέπει πως όλα αυτά που πιστεύει δεν πρέπει να συνάδουν και τόσο στη σύγχρονη νεοελληνική πρακτική, κι έτσι στον συγκεκριμένο όρο, αντί να προσφύγει στη γνωστή τακτική της συνομωσιολογίας (όλοι είναι εναντίον μας), εδώ ο ποιητής εστιάζει σε μια διαφορετική διάσταση.

Με τη φράση είναι σα να λέει πως: Είμαστε ξεχωριστοί γιατί την ώρα που οι άλλοι ξεκινούσαν τις χρήσεις εμείς δεν είχαμε περάσει απλά στις καταχρήσεις, αλλά είχαμε περάσει και στις επιβλαβείς συνέπειες των καταχρήσεων αυτών. Άρα χάρη στην ανωτερότητά μας γνωρίζουμε την πρακτική πλευρά του κακού νωρίτερα από τους άλλους.

Κοντολογίς δηλαδή πιστεύει πως, τόσο οι αρχαίοι όσο και οι τωρινοί, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την ανωτερότητα έναντι των άλλων, που εκδηλώνεται με την παντοτινή προπορεία έναντι αυτών. Οι Αρχαίοι στα καλώς κείμενα, οι τωρινοί στα κακώς κείμενα.