Tagged definitions (5)
Showing 1-5 from 5

Κι ένα για το καλοκαίρι: βατραχάκια, οι αναπηδήσεις στην επιφάνεια της θάλασσας από την ρίψη επίπεδου βοτσάλου. Εμβληματικό θαλασσινό παιχνίδι για παιδιά κάθε ηλικίας.

Συμβουλές του καθηγητή εφαρμοσμένων μαθηματικών του University College του Λονδίνου Frank Smith, για να πετύχουμε πολλά βατραχάκια: «Πάρτε μια πέτρα όσο το δυνατόν πιο λεπτή και ελαφριά. Πετάξτε τη με όσο περισσότερη δύναμη έχετε, όσο πιο οριζόντια μπορείτε και από πολύ κοντά στο έδαφος. Το να περιστρέφεται η πέτρα στον αέρα βοηθά πολύ στο να μειωθεί η αντίσταση του αέρα και έτσι επιτυγχάνονται οι περισσότερες δυνατές αναπηδήσεις» (εδώ).

Ασίστ: Βράσταμποϋ.

• Σκαρφάλωσε σε ένα δέντρο
• Κυλίσου κάτω από ένα μεγάλο λόφο
• Πήγαινε για κάμπινγκ στην φύση
• Στήσε μια σκηνή
• Κάνε «βατραχάκια» με μια πέτρα στο νερό
• Βγες και τρέξε κάτω από την βροχή
• Πέτα έναν χαρταετό
• Πιάσε ένα ψάρι
• Κόψε και φάε ένα μήλο κατευθείαν από το δέντρο
• Πέτα μια χιονόμπαλα
• Σκάψε την άμμο στην παραλία για να βρεις ένα χαμένο θησαυρό
• Φτιάξε μια πίττα από λάσπη
• Κατασκεύασε με κλαδιά ένα αυτοσχέδιο φράγμα σε ένα ρυάκι
• Κατέβα μια χιονισμένη πλαγιά με ένα έλκηθρο
• Θάψε κάποιον μέσα στην άμμο
• Χρησιμοποίησε ένα πεσμένο δέντρο ως δοκό ισορροπίας
• Κάνε κούνια από ένα λάστιχο δεμένο σε ένα δέντρο
• Φάε άγρια βατόμουρα κατευθείαν από το θάμνο
• Κοίταξε μέσα στην κουφάλα ενός δέντρου
• Επισκέψου ένα νησί
• Ψάξε να βρεις απολιθώματα
• Κοίτα την ανατολή του ηλίου
• Άνοιξε τα χέρια και κάνε σαν να πετάς στο άνεμο
• Σκαρφάλωσε ένα ψηλό λόφο
• Κολύμπα πίσω από ένα καταρράκτη
• Τάισε ένα πουλί σπόρους κατευθείαν από το χέρι σου
• Πιάσε μια πεταλούδα με ένα δίχτυ
• Ψάξε να βρεις τα χνάρια άγριων ζώων στο δάσος
• Ανακάλυψε τι κρύβεται στο βάθος μιας μικρής λίμνης
• Φώναξε μια κουκουβάγια κάνοντας την κραυγή της
• Σήκωσε μια πέτρα για να δεις τι κρύβεται από κάτω
• Πιάσε ένα καβούρι με τα χέρια σου
• Πήγαινε για ένα φυσιολατρικό περίπατο μέσα στην νύχτα
• Φύτεψε ένα σπόρο, πότισέ τον, δες τον να μεγαλώνει και να βγάζει καρπούς και μετά φάε τους.
• Κάνε rafting
• Άναψε μια φωτιά χωρίς σπίρτα
• Βρες τον δρόμο σου χωρίς να χρησιμοποιήσεις πυξίδα ή χάρτη

Ένα ξεχασμένο διαμαντάκι κατευθείαν από τα πιο τρυφερά μας χρόνια. Το αμερικάνικο (ποδοσφαιράκι) είναι μία ακραία μετάλλαξη του γερμανικού, και οι κανόνες είχαν ως εξής:

Δύο αντίπαλοι, ο καθένας με τέρμα το τέλος της ρακέτας ενός γηπεδακίου μπάσκετ, ή ποδοσφαίρου για τους πιο τυχερούς, όπου ο καθένας βαρούσε σουτ από την μισή πλευρά του γηπέδου που του άνηκε, με την γραμμή του τζάμπολ να είναι διαχωριστική, προς το αντίπαλο τέρμα. Ο τερματοφύλακας δεν δικαιούτο να χρησιμοποιήσει χέρια, και τα σουτ γινόνταν εναλλάξ. Νικητής, ο πρώτος που θα έφτανε τα 10 τέρματα.

Το αμερικάνικο ήτανε μαστ για τις βραδινές ώρες του καλοκαιριού, όπου οι υπόλοιποι πιτσιρικάδες κουρασμένοι από το μονάκι, το γερμανικό και το διπλό, πήγαιναν σπίτι για μάσα ή ύπνο, και μόνο οι πιο hardcore παρέμεναν, συρρικνωμένοι σε αριθμό.

Βασικά καλοκαιρινή έκφραση.

Προέλευση: εκ του γνωστού πατσά / της γνωστής πατσάς = σούπα από (αρνίσιο συνήθως) στομάχι, χοντρή κοιλιά κλπ, βλ. και πατσοκοιλαράς (<τουρκ. paça = ποδαράκι, ενώ iskembe = κοιλιά).

Χρήση: επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου.

Απαξιωτική παιδική έκφραση, που σημαίνει ότι κάποιος πέφτει βουτιά με την κοιλιά («πέφτει πατσά» όπως λέγεται) και όχι με το κεφάλι (ή «κεφαλιά»), δεδομένου ότι το τελευταίο όσο να’ ναι θέλει τεχνική, είναι πιο στυλάτο και πιο τολμηρό (π.χ. αν δεν έχεις επαρκή χώρο για φόρα, αν πέσεις στραβά ή από πολύ ψηλά, αν έχει βράχια, στα αβαθή, αν έχει άμπωτη κλπ μπορεί να μείνεις σέκος ή φυτό βλ. ταινία Mar Adentro), χώρια που απαιτεί εκμάθηση σε κολυμβητήριο ή σε εξέδρες / βάρκες / αραγμένα πλοία, κατά τους θερινούς μήνες.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακή (αλλά κι επικίνδυνη!) είναι η «ανάποδη κεφαλιά», δηλ. όταν ο βουτηχτής γυρίζει την πλάτη του στο νερό, υπολογίζει την απόσταση, ανοίγει τα χέρια σαν τον Χριστό στο σταυρό, δίνει ένα άλμα και πέφτει ανάποδα με άψογα ευθυγραμμισμένο το κορμί και τα χέρια σε έκταση, κάθετα στο νερό και ιδίως αν σηκώσει ελάχιστο νερό, δηλ. όσο μια αναποφάσιστη κουράδα μετά από ταλάντωση, σε βινιέτα του Εντίκα: Κλόφτ!
(Πάντως, όποιος κολυμβηταράς την κάνει, συνήθως χτυπάει τις πιο πολλές γκόμενες)...

Συναφείς, είναι και η βουτιά μπόμπα (οκλαδόν) από μεγαλύτερο ύψος, που σηκώνει πολύ νερό και η βουτιά καικαλά «Ο.Υ.Κ.-άδικη», δηλ. όρθιος και εντελώς κάθετη πτώση με το ένα χέρι γροθιά ψηλά και το άλλο να πιάνεις τ’ αμελέτητα, η οποία αν δεν είναι εφετζήδικη είναι απαραίτητη αν πέσεις από τρελό ύψος για να μην τσακιστείς (π.χ. από το δεύτερο ή τρίτο κατάστρωμα πλοίου), όπου πέφτοντας το μαλακιστήρι ακούει τα γαμώσταυρα από τους ναυτικούς, που το κυνηγούν μη σπάσει κανα παΐδι και βρουν το μπελά τους...

Πολλές φορές, η πατσά αποτελεί μιαν αποτυχημένη κεφαλιά και συνοδεύεται από χάχανα και γιούχα των παρισταμένων τσογλάνων, η χρονική διάρκεια και η ένταση των οποίων είναι ευθέως ανάλογες της πόζας που πήρε ο κολυμβητής, πριν πέσει.

Όμως και η πατσά δεν στερείται επικινδυνότητας ή επίδειξης ρίσκου. Πρώτα απ’ όλα πονάει ή τσούζει πολύ κι έτσι βλέπεις τον πατσατζή να βγαίνει απ’ το νερό κατακόκκινος (κυρίως στο στήθος και στην κοιλιά), άσε που μπορεί και να στραπατσάρεις κανα μύδι απ’ την πτώση.

Ούτω πως, μεταξύ αρρένων (αλλ’ εισέτι ανιούλων) συγκολυμβητών λέγονταν συχνά η προτροπή γενναιότητος «όποιος δεν πέσει πατσά της μάνας του!» ή «κωλώνεις να πέσεις πατσά στα ρηχά!», οπότε έσπευδαν οι καλούμενοι να επιδείξουν ανδρεία και να πέσουν όπως-όπως στο νερό και μάλιστα σούμπιτο, γιατί γίνονταν παγίως δεκτό από τη νομολογία των εκτάκτων Βουτοδικείων Ανηλίκων (θερινά τμήματα διακοπών) ότι «ο τελευταίος, της μάνας του»...

Εκτός βέβαια, από διάφορες κασκαρίκες που σκαρφίζονταν οι κωλοπαιδίσκοι εις βάρος του πιο μπουλούκου, π.χ. έλεγαν συνεννοημένοι «πέφτουμε όλοι πατσά ένα-δυο-τρία» και την τελευταία στιγμή συγκρατούνταν, οπότε έπεφτε μόνον o μαλάκας της παρέας.

Φυσικά, σε όλες τις ανωτέρω κλαπαρχιδιές, καίτοι η επίκληση του ονόματος της μητέρας ήταν πλέον προσφιλής, η ίδια συνήθως δεν παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα (δεν παρίστατο ή χαζολογούσε αλλαχού), διαφορετικά το ισχαιμικό επεισόδιο θα ήταν αναπόφευκτο (όπως κι οι βατραχοπεδιλιές ύστερα).

Σήμερα, στα περισσότερα ξενοδοχεία της Δύσεως απαγορεύονται οι βουτιές στις πισίνες (για να μην μουσκεύονται οι λοιποί λουόμενοι, μη χτυπήσει κανας χριστιανός κλπ) και στα πολύ σπέσιαλ για την χρήση της υπογράφεις μέχρι και disclaimer (!), ενώ στο Ελλάντα δεν παίζει με την καμία να μαντρώσεις τα αχαλίνωτα νεοελληνάκια (χεχε)!

Τα κοριτσάκια, συνήθως, δεν αρέσκονταν σε τέτοιες δραστηριότητες – επιδείξεις (αφού τις γυναίκες δεν τις απασχολούν κάτι τέτοια θέματα) και προτιμούσαν είτε να χαριεντίζονται ασταμάτητα καθισμένες στην πετσέτα τους σε στάση παραλίας, είτε να πλατσουρίζουν στα ρηχά σαν φώκιες σε κύκλο ή δίπλα στη μαμά τους με την περικεφαλαία.

Η Βουγιούκλω, η Καρέζη κ.α. «ingenues» του νεοελληνικού σινεμά, νόμιζαν ότι έπεφταν με χάρη σε πισίνες και τα τοιαύτα, όταν τραβούσαν κάτι ξεγυρισμένους καραπατσάδες (με λυγισμένα γόνατα, ανοιχτές τις αγριομπουτάρες τους, με τον κώλο έξω, τα χέρια όπου να’ ναι κλπ), που σήκωναν τόσο νερό που θα ξεδιψούσε όλη η Μπιάφρα.

Ας είναι. Η θεματολογία των ταινιών που έπαιζαν, γαλούχησε ουκ ολίγες γενιές πεινασμένων νεοελλήνων...

Οι συμπαθητικές ερασιτεχνικές ομαδούλες εναντίον των οποίων επιλέγουν να δίνουν φιλικά προετοιμασίας σχεδόν όλες οι ελληνικές ομάδες της Super League. Αυτές προέρχονται πάντα από την περιοχή στην οποία κάνει την θερινή της προετοιμασία η εκάστοτε ομαδάρα μας (λέμε τώρα).

Ο γυμνασμένος, συνήθως αντιπαθής άνδρας που αρέσκεται να επιδυκνείει τα μούσκουλά του σε νεαρές κορασίδες στις παραλίες το καλοκαίρι.

Η λέξη προέρχεται απο τις δημοφιλείς ρακέτες, κατεξοχήν σπορ των ατόμων αυτών στην παραλία.