Tagged definitions (17)
Showing 1-10 from 17

Το αριστερό μνημόνιο. Λεξιπλασία που αποδίδει την παράδοξη ντεκαφεϊνέ κατάσταση να είναι μια αριστερή κυβέρνηση αυτή που υποστηρίζει ένα μνημόνιο.

Λολοπαίγνιο της λέξης μπαρούφα και του ονόματος του Γιάνη του Βαρουφάκη (άκα Μπαρουφάκη). Εκφέρεται απαξιωτικά ωσαννά φορά στις προβλέψεις, στην επιχειρηματολογία, στη διαπραγματευτική προσέγγιση και στο εν γένει πολιτικοοικονομικό ντισκούρ του κατά λάθος οικονομολόγου.

Ο χαρακτηρισμός είναι χρόνια τώρα γνωστός σε όσους παρακολουθούν το ακαδημαϊκό του έργο, και έχει σλανγκογραφηθεί πολύ προ της συμμετοχής του στην πρώτη φορά Αριστερά κυβέρνηση:

Η υπουργοποίηση του Γιάνη απετέλεσε το breakthrough για την βάιραλ σλανγκοδιάδοση του όρου, που βάρεσε τιλτ όταν ο Βαρουφάκης ανακοίνωσε με τυμπανοκρουσίες ότι σκοπίμως καλλιεργεί δημιουργική ασάφεια στις διαπραγματεύσεις του με τους κουτόφραγκους πιστωτές.

Η εκφορά του όρου δεν περιορίζεται σε κύκλους της δεξιάς:

Πέον τέλος να σημειωθεί το Βαρούφας είναι και ένα από τα πολλά παρατσούκλια του ανδρός:

Βλ. επίσης: μπαρουφάκης, βαρουφάκ, βαρουφακές, βαρουφίτσες, βαρουθείτσες.

Κατά το Γέρων Παϊσιος ή -καλύτερα- κατά το Γέρων Παστίτσιος. Προέκυψε μετά την έλευση του Γέρουν Ντάισελμπλουμ (Jeroen Dijsselbloem) στην Αθήνα και την επεισοδιακή του συνάντηση με τον Γιάννη Βαρουφάκη,την Παρασκευή 30/1/2015.

Αναφερόμεθα σε δραχμιστές με αριστεριάρικες καταβολές, ήτοι: μέλη της πλατφόρμας των λαφαζανιστώνε, βαρουfuckιστές, μέλη του Κόμματος, κ.ά. αριστερά συντρόφια του Μιχαλολιάκου.

Βλ. επίσης: λαφαζάνης, μπαρουφάκης, δραχμαγεδδών.

Στα λαγκάδια της Τσίπροκώσταινας βγαίνουν δύο ποταμάκια απ' τα οποία ο τραγουδοποιός βαυκαλίζεται ότι θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς (αλλά φευ!). Στο διάβα του χρόνου ενσαρκώθηκαν πλείστες ταξικές τε και τοξικές παραλλαγές των περί ουστ ο λόγος ποταμακίων: φωταδιστές vs. σκοταδιστές, βενιζελόμουτρα vs. γλυξμπουργκικοί, ροκάδες vs. καρεκλάδες, χαρχουδικοί vs. δυστροποπιγκικοί (1), ραπερόνια vs. λοουμπαπάδες, ναιναίδες vs. οχιές, δραχμιστές vs. ευρωτικοί, κλπ.

Και για όποιον δεν κατάλαβε, δραχμιστής αποκαλείται ο ονειρωξευόμενος την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα την Δραχμούλα. Πέον να σημειωθεί ότι οι αρχαιόκαυλοι τοιούτοι αποκαλούνται και μνάκηδες.

Η πατρότητα του λήμματος ανήκει στον πρώτη φορά αριστερό πλην σοβαρό αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Δημήτρη Μάρδα, ο οποίος άδειασε ως λαφαζανιά το πλαν μπε των δραχμαντινετζάντ τση Αριστερής Πλατφόρμας περί ριφιφί στα κιτάπια της Τράπεζας τση Ελλάδος προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η Γρέξοδος.

Οι δραχμιστές (δημοσιοκαφριστί: τo "λόμπι τση δραχμής") συχνά κινούνται από αγνά ιδεολογικά ελατήρια. Άλλοτε πρόκειται για αθρώπες που έχουν εξάγει μπόλικο μπαγιόκο εις τας Βελβετίας και ονειρεύονται Δραχμαγεδδώνα προκειμένου να τα επιστρέψουν δημήτριοι αγοράζοντας την μισή χώρα μπιρ παρά. Υπάρχουν και περιπτώσεις εγχώριων λαμόγιων που προσβλέπουν σε αυξημένα κέρδη ελλείψει ανταγωνιστικών εισαγωγώνε (σουπερμαρκετάδες, φαρμακοβιομήχανοι, και ταλιμπάν) ως συνέπεια μιας γρεξόδου.

Ο υπέρ το δέον ένθερμος υποστηρικτής της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Ευρωτσολιάς θέλει για νόμισμα της Ελλάδας το ευρώ πάση ανθρωποθυσία και είναι πεπεισμένος ότι ό,τι καλό συνέβη ποτέ στην Ελλάδα είναι χάρη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ δεν έχουν σε τίποτα, ποτέ και πουθενά βλάψει την Ελλάδα. Επομένως, για τον Ευρωτσολιά, οι κακουχίες, τα μνημόνια κι η φτώχεια τής από το 2010 κρίσης είναι πολύ προτιμότερα από μία δυναμικότερη διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει κίνδυνο τη ρήξη με τους Ευρωπαίους εταίρους και ακόμη χειρότερα την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οποιοδήποτε εξαθλίωση εντός των ευρωπαϊκών θεσμών είναι προτιμότερη από την πιθανότητα αποχώρησης, ακριβώς διότι η Ελλάδα δεν κατάφερε ποτέ και τίποτα χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτός της οποίας η Ελλάδα θα γίνει ή Βόρεια Κορέα ή Ζιμπάμπουε.

Σημαντικότατο χαρακτηριστικό του Ευρωτσολιά είναι ότι για όλα τα ανωτέρω προπαγανδίζει με εξαιρετική θέρμη οποτεδήποτε μπορεί.

Πέραν του οικονομικού πλαισίου, ο Ευρωτσολιάς αγωνιά και το πολιτισμικό μέλλον της Ελλάδας εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φοβάται πως η Ελλάδα θα ξαναγίνει Βαλκάνια και στεναχωριέται μήπως η Ελλάδα φύγει απ' τον στενό πυρήνα της Ευρώπης και οι Έλληνες ευρωβουλευτές χάσουν την δυνατότητα να αποφασίζουν για τον μέγιστο όγκο νερού στα καζανάκια της Ένωσης.

Όπως είναι φανερό, ο Ευρωτσολιάς παραπέμπει στον Γερμανοτσολιά του πολέμου. Όπως και ο ετυμολογικός ή και πνευματικός (βάσει αναλογιών) προκάτοχός του, έτσι κι ο Ευρωτσολιάς δεν σταθμίζει τα υπέρ και τα κατά της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αδιαφορεί για την ποιότητα ζωής της κοινωνίας, αρκεί να ικανοποιούνται οι ιδεοληψίες ή τα συμφέροντά του.

Βλέπε και ευρωλιγούρης

Η τελευταία μετεμψύχωση τση τρόικας, η οποία τον Γενάρη του '15 γίνηκε θεσμόϊκα και τώρα με το τρίτο το μακρύτερο μνηjμόνιο αναβαθμίστηκε σε "κουαρτέτο" με την συμμετοχή και τέταρτου "θεσμού", του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης.

Είναι ίσως πρόωρο να προβλέψουμε εάν θα καθιερωθεί αυτός ο όρος, ή κάποιος σλανγκοπρεπέστερος τύπου:

Δράττομαι πάντως της ευκαιρίας να πεοτείνω κι εγώ την λεξιπλασία μου για το κουαρτέτο που μας ήφερε η πρώτη-φορά-γυαλιστερά: "τα στριγκάκια".

(συνειρμικό λολοπαίγνιο τςη δεκάρας: κουαρτέτο -> κουαρτέτο εγχόρδων -> string quartet -> τα στριγκάκια.)

Συναντάται στον πληθυντικό ως «λαφαζάνηδες». Ο ίδιος ο Λαφαζάνης και οι της Λαϊκής Ενότητας, το κόμμα που δημιουργήθηκε από όσους δεν ψήφισαν το «αριστερό» μνημόνιο του 2015. Προεξάρχουσα μορφή αυτών ο Λαπαβίτσας και η δραχμολογία του. Σαφώς υποτιμητική προσφώνηση και πάντα με απαξίωση. Όπως σημειώνει ο μέγας στοχαστής Μιλτιάδης (Βαρβιτσιώτης), «ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στους λαφαζάνηδες».

Η έννοια των λαφαζάνηδων επεκτείνεται σε όλους τους πολιτικούς χώρους και δηλώνει όσους κατά κανόνα ακραίους διαφοροποιούνται από την κεντρική κομματική γραμμή. Εξ ου και ο έτερος φιλόσοφος Ευάγγελος (Μεϊμάρ) τονίζει πως θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να συνετίσει τους «Λαφαζάνηδες της Μυκόνου».

Πολιτικός χαρακτηρισμός για τον Ναιοέλληνα που θέλει να μείνουμε στην Ευρωζώνη ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση πάση θυσία, -θα πει (σύμφωνα πάντα με τους χρησιμοποιούντες την έκφραση) πάση ανθρωπο-θυσία ή πάση θυσία των άλλων-, για τον ευρωμαϊντανό.

Ο όρος εγκαινιάστηκε στα συλλαλητήρια του Ιουνίου και Ιουλίου 2015 υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, επέζησε όμως πέραν αυτών για να δηλώσει κάποιον που οι πολιτικές του θέσεις διαμορφώνονται υπό το βάρος της απόλυτης προτεραιότητας του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Ελλάδας, ακόμη και εις βάρος άλλων σημαντικών προτεραιοτήτων. Κατά κανόνα χρησιμοποιείται από ιδεολογικούς αντιπάλους ως ελαφρός μειωτικός χαρακτηρισμός. Οι μενουμευρώπηδες κατηγορούνται από τους χρησιμοποιούντες την έκφραση ως ανήκοντες σε δύο μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων: Είτε πρόκειται για ευρωπανηλίθιους που καίτη ευρωπαλαιστές λατρεύουν με φανατισμό ως ευρωταλιμπάν το [ευρωπέος]8 την ιδιότητα του να είσαι Ευρωπαίος. Είτε για λαμόγια που κρύβουν υπό τον μανδύα του φιλοευρωπαϊσμού τα ταξικά τους συμφέροντα. Οι μενουμευρώπηδες έχουν βέβαια διάφορες απαντήσεις, αλλά τέσπα εδώ μας ενδιαφέρουν τα γλωσσικά έως και ρητορικά στοιχεία της πολιτικής, μην επεκταθούμε.

Χαρακτηρισμός για πολιτικό (ή και γενικότερα για ασχολούμενο με πολιτική ή/και οικονομία) ο οποίος γουσταίρνει τα Μνημόνια και τις μνημονιακές υποχρεώσεις.

Θα μπορούσαμε, ίσως, με βάση τη συνέπειά τους, να διακρίνουμε δύο μεγάλες κατηγορίες μνημονιάκηδων.

• Τους συνεπείς. Αυτούς που δηλώνουν ευθύς εξαρχής ότι πουστάρουν Μνημόνιο. Για διάφορους λόγους, όπως λ.χ. ότι το Ελλαδιστάν μπορεί να γίνει Μεταρρυθμιστάν, μόνο αν γίνει πρώτα Μνημονιστάν, ή επειδή συμφωνούν με τα 2/3 του μνημονίου που είναι καλά, ή επειδή θεωρούν ότι πρέπει η χώρα να έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό πάση (ανθρωπο)θυσία, ή απλά επειδή είναι γερμανοτσολιάδες και αποσπόρια των δωσιλόγων της κατοχής βρε αδερφέ. Ο τοιούτος μνημονιάκιας πανηγυρίζει τον χαρακτηρισμό του περήφανα ενάντια στους λαϊκιστές.
• Τους κωλοτούμπες. Ο όρος χρησιμοποιείται σκωπτικά ενάντια σε ηγέτες του Αντιμνημονίου, που εντέλει αναγκάστηκαν να ψηφίσουν Μνημόνιο. Χαρακτηριστική χρήση έκανε ο σλάνγκαρχος Βαγγέλας Μεϊμαράκης ενάντια στον πρώην αντιμνημονιακό πρώην σύντροφο Πάνο Καμμένο με μια εσάνς εϊτίλας, καθώς φέρεται να του είπε ότι είναι "και ο πρώτος μνημονιάκιας". Πριν από τους τσιπροκαμμένους η ίδια ρετσινιά είχε κολλήσει στους σαμαροβενιζέλους και δη στον Αντώνη Κομανέτση. Χρησιμοποιείται επίσης από πεφτοσυννεφάκηδες αριστερούς στο στυλ "μας βγήκε μνημονιάκιας ο Τσίπρας", "όχι και να ψηφίσουμε μνημονιάκια" κ.ο.κ.

Η πολιτική σλανγκιά είναι ήδη καταγεγραμμένη στη Βικούλα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η Βικούλα μας παίρνει την πρωτιά. (Αιδώς Σλανγκείοι!).