Tagged definitions (18)
Showing 1-10 from 18

Χαρακτηρισμός για πολιτικό (ή και γενικότερα για ασχολούμενο με πολιτική ή/και οικονομία) ο οποίος γουσταίρνει τα Μνημόνια και τις μνημονιακές υποχρεώσεις.

Θα μπορούσαμε, ίσως, με βάση τη συνέπειά τους, να διακρίνουμε δύο μεγάλες κατηγορίες μνημονιάκηδων.

• Τους συνεπείς. Αυτούς που δηλώνουν ευθύς εξαρχής ότι πουστάρουν Μνημόνιο. Για διάφορους λόγους, όπως λ.χ. ότι το Ελλαδιστάν μπορεί να γίνει Μεταρρυθμιστάν, μόνο αν γίνει πρώτα Μνημονιστάν, ή επειδή συμφωνούν με τα 2/3 του μνημονίου που είναι καλά, ή επειδή θεωρούν ότι πρέπει η χώρα να έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό πάση (ανθρωπο)θυσία, ή απλά επειδή είναι γερμανοτσολιάδες και αποσπόρια των δωσιλόγων της κατοχής βρε αδερφέ. Ο τοιούτος μνημονιάκιας πανηγυρίζει τον χαρακτηρισμό του περήφανα ενάντια στους λαϊκιστές.
• Τους κωλοτούμπες. Ο όρος χρησιμοποιείται σκωπτικά ενάντια σε ηγέτες του Αντιμνημονίου, που εντέλει αναγκάστηκαν να ψηφίσουν Μνημόνιο. Χαρακτηριστική χρήση έκανε ο σλάνγκαρχος Βαγγέλας Μεϊμαράκης ενάντια στον πρώην αντιμνημονιακό πρώην σύντροφο Πάνο Καμμένο με μια εσάνς εϊτίλας, καθώς φέρεται να του είπε ότι είναι "και ο πρώτος μνημονιάκιας". Πριν από τους τσιπροκαμμένους η ίδια ρετσινιά είχε κολλήσει στους σαμαροβενιζέλους και δη στον Αντώνη Κομανέτση. Χρησιμοποιείται επίσης από πεφτοσυννεφάκηδες αριστερούς στο στυλ "μας βγήκε μνημονιάκιας ο Τσίπρας", "όχι και να ψηφίσουμε μνημονιάκια" κ.ο.κ.

Η πολιτική σλανγκιά είναι ήδη καταγεγραμμένη στη Βικούλα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η Βικούλα μας παίρνει την πρωτιά. (Αιδώς Σλανγκείοι!).

Οι πραιτωριανοί της κυβέρνησης που είναι απολύτως πιστοί στον ηγέτη της, επειδή παρακολουθούντο διά του εργαλείου παρακολούθησης Predator.

Ο υπέρ το δέον ένθερμος υποστηρικτής της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Ευρωτσολιάς θέλει για νόμισμα της Ελλάδας το ευρώ πάση ανθρωποθυσία και είναι πεπεισμένος ότι ό,τι καλό συνέβη ποτέ στην Ελλάδα είναι χάρη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ δεν έχουν σε τίποτα, ποτέ και πουθενά βλάψει την Ελλάδα. Επομένως, για τον Ευρωτσολιά, οι κακουχίες, τα μνημόνια κι η φτώχεια τής από το 2010 κρίσης είναι πολύ προτιμότερα από μία δυναμικότερη διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει κίνδυνο τη ρήξη με τους Ευρωπαίους εταίρους και ακόμη χειρότερα την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οποιοδήποτε εξαθλίωση εντός των ευρωπαϊκών θεσμών είναι προτιμότερη από την πιθανότητα αποχώρησης, ακριβώς διότι η Ελλάδα δεν κατάφερε ποτέ και τίποτα χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτός της οποίας η Ελλάδα θα γίνει ή Βόρεια Κορέα ή Ζιμπάμπουε.

Σημαντικότατο χαρακτηριστικό του Ευρωτσολιά είναι ότι για όλα τα ανωτέρω προπαγανδίζει με εξαιρετική θέρμη οποτεδήποτε μπορεί.

Πέραν του οικονομικού πλαισίου, ο Ευρωτσολιάς αγωνιά και το πολιτισμικό μέλλον της Ελλάδας εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φοβάται πως η Ελλάδα θα ξαναγίνει Βαλκάνια και στεναχωριέται μήπως η Ελλάδα φύγει απ' τον στενό πυρήνα της Ευρώπης και οι Έλληνες ευρωβουλευτές χάσουν την δυνατότητα να αποφασίζουν για τον μέγιστο όγκο νερού στα καζανάκια της Ένωσης.

Όπως είναι φανερό, ο Ευρωτσολιάς παραπέμπει στον Γερμανοτσολιά του πολέμου. Όπως και ο ετυμολογικός ή και πνευματικός (βάσει αναλογιών) προκάτοχός του, έτσι κι ο Ευρωτσολιάς δεν σταθμίζει τα υπέρ και τα κατά της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αδιαφορεί για την ποιότητα ζωής της κοινωνίας, αρκεί να ικανοποιούνται οι ιδεοληψίες ή τα συμφέροντά του.

Βλέπε και ευρωλιγούρης

Εθνικό αυτοφαυλιστικό και πολιτική δυστοπία εκ των Σύριζα και Ζάμπια. Χρησιμοποιείται από πολιτικούς αντιπάλους του κόμματος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να περιγράψει την Ελλάδα υπό την κυβέρνηση συριζανέλ, ως μια χώρα απομονωμένη από την Ευρώπη (Ευρώπη ή Αφρική το δίλημμα, όπως είχε πει ο Ραμφοκοέλιο), χρεωκοπημένη, που δεν πληρώνει τις δόσεις στο ΔΝΤ, και κινδυνεύει να τεθεί εκτός Ευρώ.

Η τελευταία μετεμψύχωση τση τρόικας, η οποία τον Γενάρη του '15 γίνηκε θεσμόϊκα και τώρα με το τρίτο το μακρύτερο μνηjμόνιο αναβαθμίστηκε σε "κουαρτέτο" με την συμμετοχή και τέταρτου "θεσμού", του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης.

Είναι ίσως πρόωρο να προβλέψουμε εάν θα καθιερωθεί αυτός ο όρος, ή κάποιος σλανγκοπρεπέστερος τύπου:

Δράττομαι πάντως της ευκαιρίας να πεοτείνω κι εγώ την λεξιπλασία μου για το κουαρτέτο που μας ήφερε η πρώτη-φορά-γυαλιστερά: "τα στριγκάκια".

(συνειρμικό λολοπαίγνιο τςη δεκάρας: κουαρτέτο -> κουαρτέτο εγχόρδων -> string quartet -> τα στριγκάκια.)

Λέξη των τελευταίων ημερών που ταυτίστηκε με τον πολιτικό (κατα κύριο λόγο υπουργό) που λέει μπαρούφες κοινώς μαλακίες.

Μπαρουφάκης google search

Αναφερόμεθα σε δραχμιστές με αριστεριάρικες καταβολές, ήτοι: μέλη της πλατφόρμας των λαφαζανιστώνε, βαρουfuckιστές, μέλη του Κόμματος, κ.ά. αριστερά συντρόφια του Μιχαλολιάκου.

Βλ. επίσης: λαφαζάνης, μπαρουφάκης, δραχμαγεδδών.

Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες πλατφόρμερς.

Α. Πλατφόρμερζ οι Ερυθροί

Με λολαδερή διάθεση, τα μέλη της Αριστερής Πλατφόρμας, της χαρντκορικής δηλαδής δραχμαριστεράς του ΣφΥΡΙΖΑ.

Στους πλατφόρμερς περιλαμβάνονται οι Παναγιώτης Λαφαζανjί, Δημήτρης Δραχμούλης, Κώστας Λαπαβίτσας, Στάθης Λεουτσάκος κ.α. δημοκρατικές δυνάμεις. Οι περισσότεροι κάποτε υπήρξαν μέλη του Κόμματος.

Εκ της Αριστερής Πλατφόρμας, σλανγκικά εξελιγμένης εν είδει Transformer.

Β. Πλατφόρμερζ οι Ηλεκτρονικοί

Πιο δόκιμα, πλατφόρμερ αποκαλούνται και τα βιντεοπαιχνίδια τ. Super Mario, Flappy Bird, κλπ, όπου ο γκέιμερ κατευθύνει το αβατάρι μεταξύ πλατφορμώνε, εμποδίωνε κ.ά συμπληγάδωνε.

Συναντάται στον πληθυντικό ως «λαφαζάνηδες». Ο ίδιος ο Λαφαζάνης και οι της Λαϊκής Ενότητας, το κόμμα που δημιουργήθηκε από όσους δεν ψήφισαν το «αριστερό» μνημόνιο του 2015. Προεξάρχουσα μορφή αυτών ο Λαπαβίτσας και η δραχμολογία του. Σαφώς υποτιμητική προσφώνηση και πάντα με απαξίωση. Όπως σημειώνει ο μέγας στοχαστής Μιλτιάδης (Βαρβιτσιώτης), «ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στους λαφαζάνηδες».

Η έννοια των λαφαζάνηδων επεκτείνεται σε όλους τους πολιτικούς χώρους και δηλώνει όσους κατά κανόνα ακραίους διαφοροποιούνται από την κεντρική κομματική γραμμή. Εξ ου και ο έτερος φιλόσοφος Ευάγγελος (Μεϊμάρ) τονίζει πως θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να συνετίσει τους «Λαφαζάνηδες της Μυκόνου».

«τσίπρας» είναι αυτός που, ενώ του έχουν εμπιστευτεί τις τύχες τους, είναι απολύτως ανίκανος να εκπληρώσει τους στόχους του σε όλα τα επίπεδα.

«τσίπρας» είναι ο ημιμαθής, εκπαιδευμένος κατά φαντασίαν διευθυντής, που ενώ πιστεύει ότι κάνει καλή δουλειά στην πραγματικότητα (στην αληθινή ζωή) παίζει με τα κακά του.