Tagged definitions (69)
Showing 21-30 from 69

Πώς λέμε κάνει ζέστη, κάνει κρύο, κάνει ψύχρα; Έ, το ίδιο είναι.

Όταν κάνει νύστα, την πιάνει την παρέα ένα χασμουρητό άκρως μεταδοτικό. Ο πρώτος νυσταλέουρας λέει καληνύστα, μέχρι να πάρεις χαμπάρι τι γίνεται ένας-δυο ακόμη ακολουθούν και σε λίγη ώρα όλοι έχουν φύγει για τούφεν σλάφεν. Ύπουλο πράμα η νύστα.

1. Τα τσιφτετέλια, τα γύφτικα και γενικά χορευτικά τραγούδια χαμηλής ποιότητας που ανεβάζουν όμως το κέφι.

2. Ο χορός σε αντίστοιχα τραγούδια, όπου τα χέρια αυτού που χορεύει παίρνουν τη μορφή πιστολιού και κουνιούνται ρυθμικά.

3. Οι ωραίες γκόμενες που συχνάζουν σε μέρη με τέτοια μουσική.

4. Η έκφραση ρίχνω πιστόλια είναι το κλασσικό καμάκι-χώσιμο που γίνεται συχνά σε τέτοια μέρη από επίδοξους «πιστολέρο».

Κατά λέξη μετάφραση του αγγλικού «what's your poison» που στην ουσία ρωτά «με τι φτιάχνεσαι;», «με τι την βρίσκεις;», «ποιο το κόλλημά σου;».

Αν κι αναφέρεται κυρίως σε ξίδια, ουσίες και βίτσια, έχει φτάσει να κυκλοφορεί από και καλά αλάνια μπάρμεν, ίσως, γιατρούς και νταβατζήδες με πολλά κονέ, μέχρι το πληκτρολόγιο κάθε βιαστικής ντεμέκ άνετης και περπατημένης νετο-γιαλόμας, όταν βολιδοσκοπεί τα όποια γούστα του εκάστοτε συζητητή.

To γνωστό αναντάμ παπαντάμ απ' τον Titus Lucretius Carus: Ut quod ali cibus est aliis fuat acre venenum πως «ό,τι αποτελεί τροφή για κάποιον, αποτελεί πικρό δηλητήριο για κάποιον άλλον», μοιάζει να ανάγεται από μια υπερανεκτική κοινωνία, σχεδόν χαριτωμένα και τελείως απενοχοποιητικά, σε αήθη κατανάλωση (ο πελάτης έχει πάντα δίκιο) οποιουδήποτε προϊόντος ή υπηρεσίας (όλα εμπορεύματα προς πώληση, για να κινηθεί με το νταλαβέρι η Αγορά).

Υπονοείται προφανέστατα, πως καθένας έχει τουλάχιστον από ένα, που στην τελική τον χαρακτηρίζει μονοδιάστατα, τουλάχιστον σ' όποιον ρωτά.

Από την γαλλική λέξη «début», που σημαίνει πρώτη εμφάνιση. Συνώνυμο του «επανακυκλοφορώ».

Χρησιμοποιείται για την πρώτη και εκθαμβωτική εμφάνιση που πραγματοποιεί κάποιος μετά από μεγάλη απουσία από τις νυχτερινές εξόδους, κυρίως μετά από χωρισμό.

Κάπου στα μεσο-τέλη των ογδόνταζ, και πριν επικρατήσει ο όρος βρώμικο, κυκλοφορούσε το αρκουδολουκάνικο, με τον προσδιορισμό αρκουδοαίματος.

Ο όρος δεν επικράτησε, ίσως γιατί ήταν δεσμευτικός σε σχέση με το κρέας που προσφερόταν, ίσως γιατί ήταν δύσκολο να το προφέρεις μέσα στην σούρα, ίσως γιατί το βρώμικο ήταν (και είναι) πιο περιγραφικός όρος.

Προέρχεται από το «Ο Αστερίξ στους Βελβετούς»

«Αυτό δεν είναι slang» θα αναφωνήσει ο μέσος αναγνώστης. Και θα έχει δίκιο.

Κάποιες παρέες όμως χρησιμοποιούν τον όρο αυτόν εννοώντας ότι στην έξοδο θα συμπεριλαμβάνονται τελικά και γυναίκες - αλλά με μια σημαντική λεπτομέρεια: οι γυναίκες αυτές θα είναι οποιεσδήποτε άλλες, ΕΚΤΟΣ από τις δικές τους.

Με αυτήν την έννοια, το λήμμα προάγεται σε slang - και μάλιστα εξαιρετικής χρησιμότητας.

Με όλα τα κομφόρ, αντζελιστί.

Ως λολοπαίγνιο, σερβίρεται κυρίως από αστειάτορες συνοδεία γαργαλιέρας.

Πάσα: Perkins.

Αυτός που είναι μούρη αλλά πιο πολύ από όλους τους άλλους. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζει ο ίδιος.

Σε καθαρά μουσικό κόντεξτ, η κασέτα είναι το στανταρισμένο και σταθερά επαναλαμβανόμενο (χωρίς καμία απόκλιση) μουσικό ρεπερτόριο ή πρόγραμμα, είτε μιλάμε για συγκροτήματα, είτε για ντιτζεϊλίκι (κλαμπάτο ή ραδιοφωνικό), είτε ακόμη και για τη λίστα με 100 mp3 που υπάρχει στο λάπτοπ δίπλα από το ταμείο σε διάφορες καφετέριες, μπαράκια, εστιατόρια κλπ.

Η πρακτική της κασέτας δηλώνει αφενός τον εφησυχασμό και την αδιαφορία του εκάστοτε μουσικό/ ντιτζέι/ ιδιοκτήτη που, έχοντας σταντάρει το κοινό ή την πελατεία του, αδιαφορεί για τις μακροχρόνιες συνέπειες της επανάληψης (το πολύ το κυρ' ελέησον το βαριέται κι ο παπάς, πόσο μάλλον οι θαμώνες), που μολαταύτα κάποια στιγμή αρχίζουν να εκδηλώνονται, αφετέρου την παντελή απουσία έμπνευσης ή έστω επιθυμίας για καλλιτεχνική αναζήτηση ή εξέλιξη, η οποία αργά ή γρήγορα είναι μοιραίο να οδηγήσει στα ίδια αποτελέσματα.

Βλ. και κονσέρβα.

Λευκό δέρμα, ωχρό πρόσωπο, μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια. Ειρωνικό, για τον άνθρωπο που δεν τον βλέπει ο ήλιος επειδή τριγυρνάει σε μέρη σκοτεινά με σκοπό το πιοτί. Παλιομοδίτικος τρόπος ζωής, που έχει όμως ακόμα οπαδούς.

Ασίστ: Ν.Μ., φίλος πότης.