Definitions by poniroskylo (304)
Showing 131-140 from 304

Ευφημισμός για το σεξ. Ασαφής όρος. Μπορεί να αναφέρεται σε ο,τιδήποτε από ένα απλό φάσωμα έως ένα χαλαρό φίκι-φίκι ως και ένα γαμήσι τρικούβερτο.

Είναι έκφραση που χρησιμοποιείται κυρίως από γυναίκες. Πιο συγκεκριμένα, από κοπέλες καλών οικογενειών - λέμε τώρα - οι οποίες θέλουν να δείξουν ότι δεν έχουν, φυσικά, κανένα πρόβλημα με το σεξ αλλά, βέβαια, δεν δίνουν και πολύ μεγάλη σημασία σ' αυτές τις ανοησίες και, έτσι κι αλλιώς, η ανατροφή τους δεν τους επιτρέπει να μεταχειρισθούν, αν και τις ξέρουν, τις χυδαίες εκφράσεις που έχουν συνέχεια στο στόμα τους (μαζί με διάφορα άλλα πράγματα) εκείνες οι άλλες οι ξετσίπωτες. Έτσι, λοιπόν, λένε τα σαχλά και, μεταξύ τους τουλάχιστον, συννενοούνται.

Είναι μια έκφραση που οι κοπέλες αυτές μπορούν άνετα να χρησιμοποιήσουν μιλώντας π.χ. στην μεγάλη αυστηρή ξαδέλφη και, μάλλον, και στη μαμά. Την χρησιμοποιούν επίσης και σε παρέα όπου υπάρχουν και άντρες, αν νιώθουν μια σιγουριά - δηλαδή, ότι κάποιος από τους παρόντες δεν θα το χοντρύνει απότομα (βλ. και εδώ). Μπορεί να τη χρησιμοποιήσουν μιλώντας και προς τον γκόμενο/άντρα τους - και τότε πρέπει να εκληφθεί ως ένδειξη γουτσισμού.

Άντρες μεταξύ τους δεν χρησιμοποιούν αυτή την έκφραση, απ' όσο ξέρω. Ένας άντρας που την μεταχειρίζεται μιλώντας σε γυναίκες είναι γενικώς φλούφλης και, πιθανώς, γυναικοθόδωρος και καληνυχτάκιας. Ή, η άλλη περίπτωση, το πάει λάου-λάου για να γαμήσει στα μουλωχτά.

Είναι πάντα τα σαχλά και ποτέ το σαχλό. Στον ενικό, απαντάται πιο σπάνια και πάντα με την αόριστη αντωνυμία κανένα/κάνα σαχλό

Το μαμόθρεφτο, το βουτυρόπαιδο. Άνθρωπος που μιλάει πολλά και δε λέει τίποτα. Σπαστικιά φωνή. Αδύνατο να βασιστείς επάνω του. Κομψευόμενος. Χωρίς να είναι αδερφή, το ντύσιμο του έχει συνήθως κάτι το αδερφίστικο.

Κλασικός τύπος φλούφλη ήταν ο Γκιωνάκης σε νεαρή ηλικία στις ταινίες του '60. Αλλά το είδος ευδοκιμεί και σήμερα.

Συγγενή λήμματα: λολοφιόγκος, λούλης, τσιχλιμπίχλης, λαλάκης, φλώρος

Ειδικός τύπος τσιμπουκιού με άρωμα και γεύση ευκάλυπτου και μέντας. Ενδείκνυται για τους κατά φαντασίαν ασθενείς που μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα.

Προφανής η αναφορά στις κλασικές καραμέλες/παστίλιες ευκαλύπτου για το λαιμό.

Βλάκας. Ειδικότερα, χοντροκέφαλος αλλά και αγαθιάρης, αργόστροφος, αυτός που τα πιάνει δύσκολα αλλά παρόλ' αυτά επιμένει.

Ο Μπόζο ήταν κλόουν. Ο οποίος μετά διαφήμιζε γαριδάκια.

«... τωρα ολα τα παιδακια τρωνε Μποζο γαριδακια...»

Και επ' ουδενί έχει σχέση με τον υποψήφιο δήμαρχο του ΠΑΣΟΚ στην Κηφισιά Πάνο Μπόζο.

Μπόζος στα αρβανίτικα θα πει βαρελάς. Επίσης καμία σχέση.

Σχετικά λήμματα: βλήμαντρο, μυγοχάφτης

Τύπος ανοίγει τρύπα στον πάγο κι αρχίζει να ψαρεύει. Δεν τσιμπάει. Ακούγεται φωνή: «Δεν έχει ψάρια στον πάγο». Τύπος συνεχίζει να ψαρεύει. Δεν τσιμπάει. Πάλι φωνή: «Δεν έχει ψάρια στον πάγο». Τύπος αναρωτιέται ποιός νά 'ναι μες την ερημιά. Συνεχίζει να ψαρεύει. Δεν τσιμπάει. Η φωνή ξανά: «Σου είπα, δεν έχει ψάρια στον πάγο». Τύπος σταματάει να ψαρεύει και φωνάζει: «Κι εσύ πού το ξέρεις; Ποιος είσαι, δηλαδή;». Και η φωνή απαντάει: «Ο φύλακας του παγοδρομίου. Μαλάκα. Τόση ώρα δεν ακούς το μεγάφωνο;».

Το δεν έχει ψάρια στον πάγο είναι άλλο ένα παράδειγμα ατάκας που αυτονομήθηκε από το ανέκδοτό της. Λέγεται για να τονίσουμε στον συνομιλητή μας ότι δεν θα βρει ή δεν θα καταφέρει αυτό που θέλει και είναι μάταιο να συνεχίσει την προσπάθεια.

Ντεμέκ Τούρκικο. Στην Ελλάδα λέγεται σε σπίτια με Κωνσταντινουπολίτικες και Μικρασιάτικες ρίζες.

yok = όχι, δεν
var = υπάρχει, έχει

Δεν υπάρχει. Τελεσίδικα. Δεν μας βρίσκεται τέτοιο πράμα. Μας τελείωσε προ πολλού. Τον κώλο σου από κάταής να χτυπάς δεν έχουμε, τέρμα.

Σχετικά λήμματα: πάπαλα, δεν έχει ψάρια στον πάγο

Το *γιοκ *σκέτο το χρησιμοποιούμε πιο συχνά αλλά δεν είναι τόσο ισχυρό.

Μια και τόφερε η κουβέντα, το Μάλτα γιοκ κακώς αποδίδεται στο ναύαρχο Πίρι Ρέις - το άτομο ήταν θαλασσοπόρος και χαρτογράφος σοβαρός. Και οι Τούρκοι ασφαλώς και ήξεραν πού πέφτει η Μάλτα - απλώς δεν μπόρεσαν ποτέ να την πάρουν και εκεί μάλλον πάει η φράση.

Και χοντρός και αμπλαούμπλας και στόκος. Οπωσδήποτε βλέμμα μοσχαρίσιο απλανές.

Αν και η λέξη είναι αρσενικού γένους, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για γυναίκες εφόσον πληρούν τις ανωτέρω προϋποθέσεις.

Ιδιαίτερα απαξιωτικός χαρακτηρισμός. Τον κάνει ιδιαίτερα βαρύ η παρουσία του συμφωνικού συμπλέγματος -γλ- το οποίο είναι ιατρικώς τεκμηριωμένο ότι μπορεί να προκαλέσει ανεξέλεγκτα αισθήματα βαθύτατης αηδίας π.χ. γλίτσα και γλιάμπουρας

Σχετικά λήμματα: τα ζώα μου αργά, χαϊβάνι

Τις ανεβάζω τις λέξεις για να μη χαθούν. Άλλη αξία δεν έχουν πλέον.

Μαρκόνια έλεγαν οι Έλληνες της Γερμανίας -κυρίως οι φοιτητές- τα μάρκα.
Φοινίκι έλεγαν το pfennig, την υποδιαίρεση του μάρκου όπου 100 φοινίκια = 1 μάρκο.

Χρησιμοποιείται όπως το τρίτο το μακρύτερο. Σημαίνει το ίδιο πράμα - κέρδος μηδέν, διάψευση προσδοκιών, ήττα, απογοήτευση. Βασικά, είναι το ίδιο πράμα, άμα το καλοσκεφτείς. Η διαφορά εδώ είναι ότι δεν μας τη φόρεσαν επί τόπου αλλά μας την τύλιξαν ωραία ωραία στο λαδόχαρτο να την πάρουμε πακέτο για το σπίτι νά 'χουμε να πορευόμαστε. Πίκρα διαρκείας, δηλαδή.

Το λαδόχαρτο, εικάζω, είναι σαν κι αυτό που τυλίγουν τα κοψίδια take away. Μην το πάμε κυριολεκτικά, να φέρουμε και την εικόνα στο μυαλό μας, διότι είναι μια αηδία.

Εκφέρεται συνήθως γρήγορα, με το μια πάντα μονοσύλλαβο και, σε μεγάλες πίκρες, απνευστί και με μπ- αντί για π- στην πούτσα: μιαμπουτσαστολαδόχαρτο.

Ως ηπιότερη εκδοχή απαντάται και το μια σκατούλα στο λαδόχαρτο. Κάτι πήραμε αλλά δε λέει.

Τα χρήματα, ο μπερντές.

Χρησιμοποιείται σε συγκεκριμένες εκφράσεις:

1. πόσο πάει το μαλλί; = πόσο κάνει;
2. ακριβό το μαλλί = πολλά πληρώσαμε
3. βάλε μαλλί = δώσε κάτι παραπάνω, σκάσε τα φράγκα

Για άνθρωπους άνω των 50 έχει μια χροιά μαγκίτικη. Κάτω των 50, οι πιο πολλοί δεν την ξέρουν και οι υπόλοιποι την μεταχειρίζονται σπάνια.