Definitions by acg (231)
Showing 41-50 from 231

Σκεύος που γνωρίζει εδώ και αιώνες μεγάλες πιένες στην Αγγλία και, βέβαια, τίποτε δεν είναι τυχαίο στον κόσμο αυτό. Διαβάστε και φρίξτε ανενόχλητα...

Ένα από τα προ πολλού κατατεθέντα σήματα των απανταχού [fill in the blank - τουλάχιστον 400 σωστές απαντήσεις υπάρχουν] είναι η κλασική πλέον θηλυπρεπής στάση του σώματος, η οποία συνίσταται στα εξής:

• ρίξιμο του βάρους στο ένα πόδι με αντίστοιχο τούρλωμα το ενός κωλομερίου,
• το ένα χέρι στη μέση, με παραλλαγή βαθμού πουστότητας την κατεύθυνση των 4 δαχτύλων - αν είναι προς τα μπρος, κάτι σώζεται, αν είναι προς τα πίσω, άστα να παν...
• το άλλο χέρι λυγισμένο στον αγκώνα με περιεχόμενη γωνία μέχρι 20 μοίρες και λύγισμα του καρπού προς την εξωτερική πλευρά με περιεχόμενη γωνία 90 μοιρών.*

Το σύνολο, ειδικά όπως φαίνεται από τα πλάγια, θυμίζει έντονα τσαγιέρα (το πιάσατε τώρα το υπονοούμενο;) με τον κορμό να είναι το σκεύος αυτό καθ' αυτό, το ένα χέρι να παίζει το ρόλο του χερουλιού και το άλλο αυτόν του στομίου. Το πεταχτό κωλομέρι είναι μπόνους.

Επαναφορά στην Γηραιά Αλβιόνα. Στατιστικές λένε ότι υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ομοφυλόφιλων, το οποίο ξεπερνάει τον ευρωπαϊκό ή και τον παγκόσμιο μέσο όρο, κατά το κοινώς λεγόμενον την τρίζουν την όπισθεν το κατιτίς παραπάνω. Και πίνουν πολύ τσάι. Κάθε μέρα. Την ίδια ώρα. Τσαγιέρα... πουστηρλίκι... tea time... το πιάσαμε; Ετς.

• Δέον να σημειωθεί ότι η κατά 90 μοίρες περιφορά του πήχη γύρω από τον διαμήκη άξονά του, με παράλληλη διατήρηση της άνωθεν περιγραφείσας περιεχομένης γωνίας του καρπού στις 90 μοίρες, οδηγεί σε γνωστή παραλλαγή της τσαγιέρας, εξίσου δηλωτική των σεξουαλικών προτιμήσεων του ιδιοκτήτη του καρπού.

tea jug (από allivegp, 20/06/09)

Πασίγνωστη έκφραση αποδοκιμασίας αυτών που έχουν μόλις ειπωθεί από τον αποδέκτη της, η οποία μεταξύ όλων των συνδυασμών συγγενών και μερών του σώματος κατέχει περίοπτη θέση στην καρδιά του Έλληνος (δηλαδή, δεν ακούμε και ποτέ "της συνυφάδας σου το αυτί" ή "του μπατζανάκη σου η ωμοπλάτη").

Μαθηματικά αποτελεί την πρώτη παράγωγο άλλης πασίγνωστης έκφρασης, η οποία αναφέρεται στο ιερό πρόσωπο της Μητέρας και στο όργανο το οποίο γέννησε τον αποδέκτη της και μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε διότι δεν πείθετε κανέναν. Η χρήση της πρώτης αντί της δεύτερης προτιμάται όταν ο αποδέκτης (α) είναι πιο δυνατός από μας άρα παίζει χοντρά η πιθανότητα του να μας κάνει γκάιντα στο ξύλο, (β) δεν είναι και τόσο γνωστός μας ή (γ) δεν είπε και κάτι τόσο τρομερό για να φάει τέτοιο χοντρό ξέχεσμα.

Οι εκφράσεις του τύπου "του / της [συγγενούς] σου ο / η / το [μέρος σώματος], απαντώνται ενίοτε και στη μορφή "του / της [συγγενούς] σου ο / η / το [περίεργο αντικείμενο].

Σκόπιμα και με επιμονή. Το φυρί είναι και καλά παραφθορά από το θυρί, δλδ την πόρτα και σημαίνει ότι κάποιος προσπαθεί να πετύχει κάτι τόσο επίμονα που πάει κυριολεκτικά πόρτα πόρτα για να πείσει τους εμπλεκόμενους. Το φυρί δεν παίζει μόνο του, υποθέτω διότι αν χρειάζεται να πας να χτυπήσεις μόνο μία πόρτα για να πετύχεις το σκοπό σου, ε δεν είναι και τίποτε άξιο λόγου.

Η έκφραση φυρί φυρί βέβαια δεν είναι η μόνη που ανήκει στην οικογένεια με την συλλογική ονομασία «λέξη^2». Παραθέτω μία μη εξαντλητική λίστα μπας και φιλοτιμηθεί κανείς να τα ανεβάσει ως λήμματα ένα ένα (λέμε τώρα):

τσίκι τσίκι = με το σταγονόμετρο, σιγά σιγά
μπαμ μπαμ = γρήγορα, με μία κίνηση
λάχα λάχα = με βιασύνη και μάλλον πρόχειρα
τάκα τάκα = γρήγορα, ίσως τόσο γρήγορα όσο παίρνει να καρφώσεις ένα καρφί (;)
τσίμα τσίμα = ακριβώς, χωρίς καθόλου περιθώριο για κάτι παραπάνω
τσάκα τσάκα = κάτι σαν το τάκα τάκα, για αυτούς που δε φοβούνται το σίγμα
γιαβάς γιαβάς = τούρκικο / σιγά σιγά, με αργό ρυθμό
λάου λάου = με αργό ρυθμό, αλλά όχι τόσο ανατολίτικο όπως το παραπάνω
μάνι μάνι = γρήγορα

Γράφεται και «φιρί φιρί»

Ενισχυμένο λιαξ με την προσθήκη του αρακατάνγκ, το οποίο, άγνωστο γιατί, φέρνει σε μια γενικότερη αηδία.

Ανεπρόκοπος, ακαμάτης, τεμπελχανάς, λέτσος, γενικώς είναι μια generic περιγραφή όλων αυτών που δεν θέλεις να είσαι.

Υπόλειμμα της στυλιστικής και κυρίως ενδυματολογικής λαίλαπας των 80'ς, ένα εν τω μέσω μυριάδων που στοιχειώνουν τη συλλογική μνήμη και αμαυρώνουν την όποια θετική εικόνα του παρόντος, είναι η άσπρη κάλτσα, ενίοτε δε και μπουρνουζέ με την ένδειξη Tennis Club.

Ο εκτελών το εγκληματικό αυτό faux pas, χαρακτηρίζεται ως «ασπροκάλτσας» αφού η συγκεκριμένη ιδιότητα είναι προφανώς σημαντικότερη από οποιαδήποτε άλλη τυγχάνει να κατέχει ο εν λόγω δυστυχής και στην τελική ας πρόσεχε.

Η άσπρη κάλτσα έχει μεν μία ενδυματολογική αποστολή αλλά πραξικοπηματικά την έχει ξεπεράσει προ πολλού και σε μεγάλο βαθμό. Η απλή λευκή κάλτσα μπορεί να φορεθεί ΜΟΝΟ αν κάποιος πρέπει να ντυθεί στ' άσπρα (σσ: αν δεν είναι παγωτατζής, δεν ξέρω γιατί να πρέπει να το κάνει, ας το ψάξει ο ΚΧ στις Πύλες). Η άσπρη κάλτσα ΔΕΝ φοριέται με μαύρο παπούτσι λουστρίνι και ΔΕΝ φοριέται με πέδιλο (όπως και καμία κάλτσα άλλωστε). Η δε άσπρη μπουρνουζέ κάλτσα φοριέται ΜΟΝΟ κατά τη διάρκεια άθλησης με αντίστοιχο παπούτσι.

Στην εύλογη ερώτηση του ανυποψίαστου αναγνώστη «και καλά ρε μάστορα, τι σε κόφτει αφού τα ρημάδια τα 80'ς μας τελείωσαν», χαμογελώ στοργικά μπροστά στην ευλογημένη άγνοια, την παιδική αφέλεια και εν τέλει την θανάσιμη για τον ίδιο και τους προστατευόμενούς του απροσεξία και εξηγώ: Η ΑΣΠΡΗ ΚΑΛΤΣΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ. Ευδοκιμεί παραδόξως και παρά τις άοκνες προσπάθειες του διεθνούς lifestyle-set σε βορειότερα κλίματα (κεντρική και βόρεια Ευρώπη, βόρεια Αμερική) και παρουσιάζεται στη χώρα μας το καλοκαίρι μεταμφιεσμένη σε άκακο τουρίστα. Ορδές ασπροκαλτσάδων ξεχύνονται στην στυλιστικά avant-garde πατρίδα μας απειλώντας ό,τι πολυτιμότερο έχουμε πετύχει ως έθνος τα τελευταία χρόνια, ξυπνώντας μνήμες, διεγείροντας το υποσυνείδητο. Άσ' τα να παν...

Το ψέμα, το μούσι.

Το ανδρικό μόριο, μην τα ρωτάς πώς και από πού βγήκε.

Τα φράγκα. Ο έχων το πακέτο, ο επονομαζόμενος και «πακέτος», είναι ο πλούσιος. Η έκφραση ακομπανιάρεται από συγκεκριμένη ογκομετρική χειρονομία η οποία οριοθετεί το μέγεθος του πακέτου σημειώνοντας στο χώρο την θέση των 6 πλευρών του. Προφανώς, όσο πιο μεγάλο το πακέτο, τόσο πιο πολλά τα φράγκα.

Η προσφορά συνεχίζεται!

Μετά το ανεπανάληπτο ενδιαφέρον του κοινού για light εκφράσεις, οι οποίες διατηρούν τη γεύση της πρωτότυπης αλλά με λιγότερες θερμίδες, επανέρχομαι Δημήτριος με κάτι πρωτοποριακό που υπόσχεται ν' αλλάξει τον τρόπο που περιγράφετε την ομορφιά!

Εκπάγλου καλλονής: εκπληκτικής ομορφιάς. «Έκπαγλος» είναι αυτός που αφήνει τον άλλο έκπληκτο με κάτι. Και για να το δυσκολέψουμε λιγάκι, προέρχεται από το «έκπΛαγλος» το οποίο με ανομοίωση των δύο «λ» γίνεται «έκπαγλος». Το «έκπλαγλος» σχετίζεται με την απαρεμφατική μορφή του παθ. αορίστου «εκπλαγήναι». Θέλετε κι άλλο; Γιατί να ταλαιπωρείστε άδικα όταν υπάρχει το...

Εκ Παύλου καλλονής: εκπληκτικής ομορφιάς. Όπως και το ορίτζιναλ. Χωρίς όμως τις πομπώδεις και παρωχημένες αναφορές σε λέξεις και γραμματικούς τύπους που δεν αφορούν κανέναν. Ομορφιά εκπληκτική όπως του Παύλου Νεάντρα, γνωστού στο ευρύ κοινό ως Paul Newman. Για τις κυρίες που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν την έκφραση, προσφέρεται και η επιλογή Παύλου Περιπατητή, γνωστού και ως Paul Walker, ανερχόμενου ηθοποιού τον οποίο ... λατρεύει το ασθενές φύλο. (σσ: οι άντρες παρακαλούνται να χρησιμοποιούν την πρώτη επιλογή, διότι ο τύπος ήταν και οδηγός αγώνων και ούτως ή άλλως πέθανε, οπότε δεν κινδυνεύουν ν' ακούσουν ότι τον βοσκάνε τον Κένταυρο)

Χρησιμοποιείται όπως και το φίδιν μύδιν: Αν σας πάρουν πρέφα, το γυρίζετε στους προαναφερθέντες κοινής αποδοχής όμορφους και λέτε ότι μιλούσατε για καλλονή σαν του Παύλου. Αλλιώς, μόνο εσείς θα ξέρετε.

Εκ Παύλου καλλονής: Απολύτως δωρεάν.

Και όπως πάντα, για τους άλλους φίλους μας υπάρχει και σε «εκ Παύλου καλλονήσ» με την ίδια ακριβώς λειτουργικότητα.