Definitions by allivegp (454)
Showing 251-260 from 454

Χρησιμοποιούμε τον όρο όταν θέλουμε να δώσουμε έμφαση σε κάποια ενέργεια, απόφαση ή πρωτοβουλία μας. Κάτι σαν ταρζανιά ή ταλιμπανιά ή ακόμη και βυντριά δηλαδή.

Συνώνυμος όρος είναι ο «εξτραβαγκάνζα», που δηλώνει την υπερβολή/πληθωρικότητα στην έκφραση των ενεργειών μας.

Πρόκειται για επαγγελματική αργκό των χειρουργών.

Σκουλήκι κατ' αρχή, αποκαλείται η σκωληκοειδής απόφυση και δη όταν φλεγμαίνει (φλεγμονή της σκωληκοειδούς = σκωληκοειδής + κατάληξη -ίτιδα = σκωληκοειδίτιδα), αφού όταν είναι στα σύγκαλά της, γιατί να ασχοληθείς μ΄αυτήν;

Τώρα, η διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας δεν είναι πάντοτε ευχερής: τα υποκειμενικά ενοχλήματα συχνά είναι αμβληχρά, τα κλινικά ευρήματα συν-πλην, λευκοκυττάρωση μπορεί και να μη παίζει, υπερηχογράφημα κλάφ' τα Χαράλαμπε, οπότε τί κάνουμε; Οδηγούμε τον/την ασθενή επί της χειρουργικής κλίνης, αφενός για να αποφύγουμε την περίπτωση να υπάρχει όντως πρόβλημα και να βρεθούμε αν αδρανήσουμε αντιμέτωποι με την κάμερα του Μάκη, ου μην αλλά και για τα γκαφρά που παίζουν (αν δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα) για το χειρουργείο, αφετέρου.

Τώρα, η υποτιθέμενη σκωληκοειδίτιδα που αποκαλύπτεται στο χειρουργείο, πλέον ότι δεν ήταν φλεγμαίνουσα αλλά αθώα σαν οσία Μαρία, αποκαλείται μεταξύ των χειρουργών και του προσωπικού «αμερικάνικη» με την έννοια του πέτσινου / αβαβά / μουσαντένιου, προφανώς επειδή στο Αμέρικα παίζει πολύ συχνά να οδηγούνται υγιείς στο χειρουργείο, λόγω προφανώς ελεύθερης οικονομίας κιέτσ'.

Φυσικά, ο/η ασθενής δεν χρειάζεται να πληροφορηθεί ποτέ ότι το σκουλήκι του ήταν αμερικάνικο. Μάλιστα δε, στη διάρκεια του ίδιου χειρουργείου, μπορεί εκτός από τη σκωληκοειδεκτομή να γίνουν, ευκαιρίας δοθείσης, και άλλες μικροεπεμβάσεις ή γενικότερο ρεκτιφιέ, όπως χολοκυστεκτομή, αφαίρεση κύστεων ωοθήκης, κύστης κόκκυγα, περιτομή κ.α. μερεμέτια.

Έτσι χαρακτηρίζουμε τον μνησίκακο, αυτόν που δεν αφήνει να ξεχαστεί τίποτε και κρατάει μανιάτικο με το παραμικρό. Συνήθως αυτά που θυμάται σε βάθος χρόνου και καιροφυλακτεί για να ανταποδώσει, είναι λέξεις ή ενέργειες που θεωρεί ότι τον έθιξαν / προσέβαλαν / μείωσαν, έστω και αν επρόκειτο -τις περισσότερες φορές- για μια αθώα φιλοφρόνηση ή αστεϊσμό. Συνεπώς η ιδιότητα της καμήλας συνοδεύεται και από δυσκοιλιότητα.

Η σύγκριση με το συμπαθές τετράποδο της ερήμου οφείλεται στην ιδιότητα και των δυο να αναμασούν, να μηρυκάζουν, να επαναφέρουν τα ίδια και τα ίδια.

Συνώνυμο της καμήλας είναι η κατσίκα, επίσης κλασικό μηρυκαστικό του ζωικού βασιλείου.

Έτσι χαρακτηρίζουμε κάποιον που διατηρεί προσωπικό λογαριασμό στο Facebook, κάτι που σε άτομα μιας κάποιας ηλικίας, προσδίδει και μια εσάνς νεότητας και εκμοντερνισμού.

Πρόσφατα, το σλανγκρρ μας έχει ενσκήψει ως φεϊσμπουκάτο.

Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 1996. Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εκλέγεται από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Σημίτης. Στην κρισιμότερη στιγμή της πολιτικής του παρουσίας, ο Γεράσιμος Αρσένης είχε την άνεση να αυτοσαρκασθεί για την αποτυχία του να εκλεγεί διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου στην Πρωθυπουργία μονολογώντας «Γιώργο, χάσαμε…»

Το ρητό παραπέμπει στην ιστορία κάποιου χωρικού, στον οποίο μια φωνή είπε να παίξει όλα του τα χρήματα στον ιππόδρομο, στο άλογο με το νούμερο τρία. Το έκανε, και μετά από μια δύσκολη κούρσα το άλογο πάτωσε κι αυτός έχασε όλο του το βιος. Τότε, απογοητευμένος, άκουσε την ίδια φωνή να του λέει απλά «Γιώργο, χάσαμε…»

Εννιά μήνες αργότερα, ο Μιλτιάδης Εβερτ επανεξελέγη στην αρχηγία της Ν.Δ.. «Γιώργο χάσαμε…», επανέλαβε χαριτολογώντας μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας, ο Γιώργος Σουφλιάς.

Έτσι, η ατάκα έμεινε σαν μια ομολογία αναγνώρισης και αποδοχής μιας ήττας που προσπαθούμε να διαχειριστούμε με ψυχραιμία.

Γκεΐστικη έκφραση δανεισμένη από τον κόσμο των ηλεκτρονικών μήντια που τη χρησιμοποιεί ως χαριτωμενιά κάποιος που μόλις αμόλησε κάτι που θεωρεί νόστιμο/κουλό/αυτοσαρκαστικό ή εν πάση περιπτώσει αξιομνημόνευτο αρκετά για να αξίζει να αποθανατιστεί σε ηλεκτρονικό αποθηκευτικό μέσο (ηχητικό ή οπτικό), ωσάν κάποιος από την ομήγυρη να (όφειλε να) εκτελεί χρέη ηχολήπτη ή κάμεραμαν.

Πρόκειται για αμερικλανιά, που όμως έχει εισαχθεί και καθιερωθεί αυτούσια στην καθομιλουμένη.

Τη χρησιμοποιούμε όταν κάποιος αργεί χαρακτηριστικά να αξιοποιήσει ή να ανταποκριθεί σε μια διευκόλυνση ή παραχώρηση που του κάνουμε. Φανταστείτε π.χ. να κρατάμε την πόρτα του ασανσέρ ανοιχτή περιμένοντας ιπποτικά να μπει πρώτο ένα μιλφ που ήρθε μετά από εμάς, και αυτό να καθυστερεί χαρακτηριστικά περιεργαζόμενο την τσάντα του. Ποιά φράση μας έρχεται στο νου, αν όχι το λήμμα μας;

Η φράση έχει τις ρίζες της σε πρωτόλειες σεξουαλικές απόπειρες άπειρων εραστών όπου η έμπειρη παρτενέρ μάταια αναμένει την ανάληψη πρωτοβουλιών από μέρους τους. ( 'Ν' ν' κακό... ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον Βαλέτα)

Ίσως η πλησιέστερη φράση που αποδίδει το ίδιο νόημα στα ελληνικά είναι «μας γκάστρωσες».

H φράση εκδηλώνει την εξάντληση της υπομονής μας όταν κάποιος καθυστερεί να πράξει το προφανές.

Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι πρόκειται για μια φράση που τις περισσότερες φορές τη λέμε νοητά ή πάντως με πολύ χαμηλή φωνή (in sotto voce).

Υφίσταμαι μεγάλη δεινοπάθηση, ταλαιπωρούμαι πολύ, περνάω δια πυρός και σιδήρου, μου βγαίνει η πίστη, τα βλέπω όλα κωλυόμενα.

Μπορεί να αναφέρεται σε εργασιακές συνθήκες, στρατό, σχέση κ.ο.κ.

Αντώνυμα: είμαι στην πούδρα/αφρό, τη βγάζω σπα, περνάω ζάχαρη/ρέκλα/ρεκλαντάν/χαλαρουίτα, (καρα)χυμεύω.

Έτσι αποκαλείται το τέκνο που προκύπτει αναπάντεχα («έξω από το μπλε» κατά τζίζειο απόδοση) και απροσχεδίαστα σε ό,τι αφορά έναν τουλάχιστο από τους εμπλεκόμενους γονείς, και που του χαλάει γενικώς τη σούπα, είτε επειδή είναι ήδη παντρεμένος /-η με άλλη /-ο, είτε επειδή τον αναγκάζει να παντρευτεί, είτε επειδή του προσθέτει δυσχέρειες (κυρίως οικονομικές) κ.α.

Η αποτίμηση του στιγμιαίου λάθους ως τέτοιο μπορεί να γίνει ανάλογα με τον χρόνο εμφάνισης των συνεπειών, είτε άμεσα (όταν διαπιστωθεί το ευτυχές γεγονός της εγκυμοσύνης) είτε στο μέλλον (αφού το παιδί μεγαλώσει και αναπτύξει δική του προσωπικότητα και συμπεριφορά που φέρουν σε δύσκολη θέση τον απρόσεκτο γονέα).

Ας σημειωθεί ότι η φράση αποδίδεται στο αποτέλεσμα της πράξης (τέκνο) και όχι στη σεξουαλική πράξη per se. Ωστόσο, δέον η χρήση της να γίνεται με ιδιαίτερο τακτ, αφού μπορεί πολλοί να μη κολακεύονται με το «λάθη είμαστε, ανθρώπους κάνουμε» και προτιμούν να ξορκίζουν την ιδέα με ευχολόγια του τύπου μακριά απ' τον κώλο μας κι ας είναι όπου νά 'ναι.

Φυσικά, η φράση έχει αυτονομηθεί, και χρησιμοποιείται και κυριολεκτικά (παρ. 2).

Είναι ο μεθυσμένος, ο τελών σε αλκοολική τοξίκωση, ο ντίρλα, ο γκολ, ο κουρούμπελο. Μην πει κανείς ότι δεν υπάρχει - υπάρχει και παραϋπάρχει σε Δυτ. Μακεδονία μεριά (Φλώρινα και Καστοριά σίγουρα, το έχω ακούσει από ξεχωριστά άτομα άσχετα μεταξύ τους).

Παίζει να είναι και σλαβομακεντόντσι προέλευσης, άλλωστε Γ(κ)ρούιος Νικόλαος λεγόταν και ο παππούς του σημερινού γυφτοσκοπιανού πρωθυπουργού, από την Αχλαδιά Φλωρίνης, πεσών τον Οκτώβριο του 1940 στο Αλβανικό μέτωπο ως στρατιώτης του Έψιλον Σου.