Definitions by Khan (2354)
Showing 1551-1560 from 2354

Σε προέκταση του γλαφυρότατου ορισμού του Δον Μήτσου, επισημαίνω ότι χρησιμοποιείται και στο ιδίωμα των νταλικέρηδων για να δηλωθεί μία μικρή απόσταση, ένα μικρό σύντομο δρομολόγιο, κατά αναλογία προς τον πολυτραγουδισμένο πορθμό μεταξύ κώλου και μουνιού που ως γνωστόν έχει μήκος δύο δάχτυλα και κάτι.

Αυτός που τρώει μουνιά με τη μεταφορική σημασία του τρώω, ήτοι αυτήν της συνουσίας. Με μια πιο κυριολεκτική σημασία θα μπορούσε να σημαίνει και τον επιδιδόμενο σε αιδοιολειχία, αν και δεν βρίσκω αυτή τη σημασία μεταξύ των λίγων αποτελεσμάτων που δίνει ο γούγλης.

Το ενδιαφέρον της σλανγκιάς έγκειται κυρίως στο ότι υπάρχει από τον καιρό της εθνικής παλιγγενεσίας και επανάστασης του 1821! Την διασώζει ο αγωνιστής Νικόλαος Κασομούλης στα απομνημονεύματά του με τίτλο «Ἐνθυμήματα στρατιωτικὰ τῆς Ἐπαναστάσεως τῶν Ελλήνων 1821 -1833» ότι υπήρχε ως παρατσούκλι στη Ρούμελη, όπως διαπιστώνεται σε σχετικούς καταλόγους στρατεύσιμων (χιλιαρχίες) το 1826. Ο Κασομούλης προβαίνει σε μια διάκριση μεταξύ Ρουμελιωτών και Μοραϊτών, παρατηρώντας ότι μόνο στη Ρούμελη υπήρχε αυτή η συνήθεια να δίνονται χυδαία παρατσούκλια σεξουαλικής υφής και να τα φέρουν κιόλας οι ούτως επονομαζόμενοι αγογγύστως, ενώ αντιθέτως οι Μοραϊτες ήταν υπερβολικά περήφανοι για να δεχτούν κάτι τέτοιο. (Η χαρακτηριολογική διαφορά Ρουμελιωτών και Μοραϊτών είναι, ως γνωστόν, από τα κύρια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εποχής, καθώς επηρέασε τον αγώνα). Δέον, λοιπόν, να προστεθεί και το μουνοφάγος μαζί με τα υπόλοιπα που διασώζει ο Κασομούλης στις σλανγκιές του 1821.

Αυτός που τρώει κώλους με τη μεταφορική σημασία του τρώω, ήτοι γαμεί. Ο κολομπαράς δηλαδή, ή ο κωλάκιας. (Θα μπορούσε θεωρητικά να έχει και την πιο κυριολεκτική σημασία του επιδιδόμενου σε πρωκτολειχία, αλλά δεν το έχω συναντήσει). Το βρίσκουμε σήμερα με αυτή τη σημασία του κολομπαρά ως τοπικό ιδιωματισμό στον κάμπο της Θεσσαλίας.

Το ενδιαφέρον της σλανγκιάς έγκειται, όμως, κυρίως στο ότι υπάρχει από τον καιρό της εθνικής παλιγγενεσίας και επανάστασης του 1821! Την διασώζει ο αγωνιστής Νικόλαος Κασομούληςστα απομνημονεύματά του με τίτλο «Ἐνθυμήματα στρατιωτικὰ τῆς Ἐπαναστάσεως τῶν Ελλήνων 1821 -1833» ότι υπήρχε ως παρατσούκλι στη Ρούμελη, όπως διαπιστώνεται σε σχετικούς καταλόγους στρατεύσιμων (χιλιαρχίες) το 1826. Ο Κασομούλης προβαίνει σε μια διάκριση μεταξύ Ρουμελιωτών και Μοραϊτών, παρατηρώντας ότι μόνο στη Ρούμελη υπήρχε αυτή η συνήθεια να δίνονται χυδαία παρατσούκλια σεξουαλικής υφής και να τα φέρουν κιόλας οι ούτως επονομαζόμενοι αγογγύστως, ενώ αντιθέτως οι Μοραϊτες ήταν υπερβολικά περήφανοι για να δεχτούν κάτι τέτοιο. Δέον, λοιπόν, να προστεθεί και το μουνοφάγος μαζί με τα υπόλοιπα που διασώζει ο Κασομούλης στις σλανγκιές του 1821.

Πέρα από την κυρίως σημασία του, δηλαδή αυτός που είναι κομμάτια, κομματιανός κ.τ.ό. (βλ. συμπληρωματικό ορισμό μας) στο ιδίωμα του μποντιμπίλντινγκ σημαίνει και τον σβάρτσο που έχει τέτοια γράμμωση, ώστε να είναι φέτες, σφαγμένος κιέτς, οπότε είναι τρόπον τινά σαν το σώμα του να έχει διαιρεθεί σε διακριτά κομμάτια, σαν να τον έχουνε κομματιάσει δηλαδή, σφάξει, κόψει φέτες κ.τ.ό. Θυμίζω ότι ειδικά το ούτως κομμάτια εξαπάκετο έχει λάβει διάφορες ποιητικές ονομασίες, όπως μπακλαβάς, μυγοσκοτώστρα κ.ά., που ακριβώς έχουν ως σκοπό να υποδείξουν ότι οι μύες έχουν σχηματίσει ευδιάκριτα κομματιασμένα κουτάκια στην κοιλιά του.

Εξάλλου το κομμάτια είναι γενικότερα δηλωτικό μεγέθυνσης και έντασης, λ.χ. το βλέπουμε και στην Auto/Moto σλανγκ σε εκφράσεις όπως πηγαίνω κομμάτια, μπήκα κομμάτια και βγήκα τρίμματα. Παρομοίως και το φιτίλιας παίζει και στη μποντι-μπίλντινγκ σλανγκ και στην άουτο σλανγκ και είναι, βτς, η πιο κοντινή απόδοση στα ελληνικά του αγγλικάνικου roid rage που σημαίνει τον σβαρτσονταή που από την υπερβολική χρήση στεροειδών έχει ένα θεματάκι με το να ελέγχει τα νεύρα του.

Καλιαρντή λέξη εκ του τεκνό και του χορχόρα (=φωτιά), οπότε σημαίνει τον αξιαγάμητο πυροσβέστη.

Καλιαρντή λέξη σύνθετη εκ των τζάζω (=διώχνω), μπερντέ (=λεφτά) και πουρό, οπότε σημαίνει τον εθνικό ευεργέτη, ως έναν ηλικιωμένο κύριο που πετάει τα λεφτά του.

Δικατάληκτο επίθετο (ο/η πουτσοφάγος) ή ουσιαστικοποιημένο επίθετο, που δηλώνει αυτόν/ήν που τρώει πούτσες για να το πούμε εύσχημα. Μπορεί δηλαδή να χρησιμοποιηθεί ως σεξιστική βρισιά για κάποιον που είναι ή θεωρείται ως ομοφυλόφιλος ή για να εξυβρίσει γυναίκα. Μπορεί, επίσης, να έχει και πιο κυριολεκτικές σημασίες σχετιζόμενες με την πεολειχία από στυλιαροκαταπότρες. Το -φαγος παραπέμπει και σε ζωολογική ταξινόμηση (τ. σαρκοφάγος, χορτοφάγος, σπερματοφάγος) μάλλον επιτείνοντας τον σεξισμό της έκφρασης.

Επίθετο που σημαίνει ότι κάτι είναι πολύ τζιτζί, ότι είναι έξτρα πρίμα γκουντ, τα σπάει και γαμάει μανούλες. Η Βικούλα ετυμολογεί το τζιτζί από το τουρκικό cici = όμορφο.

Το μπαστούνι το οποίο σε βοηθάει να βγάζεις σέλφιζ, η σελφιέρα, αγγλιστί selfie stick.

Πέρα από τη δόκιμη σημασία της λέξης και τη μεταφορική που εξετάζει ο άλλος ορισμός (δηλαδής όταν πέφτει τέτοιο κυριολεκτικό γαμήσι που η κατάσταση θυμίζει τσόντα), ο Σφυρίζων μας καλεί απ' το Δ.Π. να αναφερθούμε και σε μια ιδιότυπη μεταφορική σημασία, όταν μιλάμε λ.χ. για lifestyle πορνό ή άλλες ιδιότυπες εκφράσεις.

Θα αρχίσω λίγο φιλοσοφικά παρατηρώντας ότι υποφώσκει στις εκφράσεις αυτές μια διάκριση τέχνης και πορνογραφίας. Η αισθητική απόλαυση της τέχνης βασίζεται κατά τον Immanuel Kant σε μια εκκρεμή προσπάθεια να γεφυρωθεί η μερικότητα του εμπειρικού κόσμου με την καθολικότητα του κόσμου των αξιών, ενώ κατά τον Arthur Schopenhauer πρόκειται για μια κρυστάλλωση ως παράσταση του αενάου και ματαίου κυνηγητού της θελήσεως. Έχουμε, λοιπόν, πορνό με τη μεταφορική αυτή σημασία, κατά την Emmanuelle Cunt (σε καλό μας), όταν κάτι που επαγγέλλεται ότι είναι τέχνη ή έστω μια απαθής παραστασιακή κρυστάλλωση της θελήσεως ή μια εξύψωση στον κόσμο των αξιών αποτυγχάνει να είναι τέτοιο και μας ξαναβυθίζει στην αμεσότητα της ηδονής και της οδύνης της θελήσεως. Σχετικό είναι το φιλοσοφικό ερώτημα αν η μαγειρική μπορεί να θεωρηθεί καλή τέχνη και η αρνητική απάντηση με βάση καντιανά και σοπεναουερικά επιχειρήματα ότι η αμεσότητα της επιθυμίας στην αισθητική πρόσληψη του αντικειμένου αποτρέπει τη μαγειρική από το να μπορεί να ενταχθεί στην απάθεια των καλών τεχνών.

Ένα δεύτερο συναφές στοιχείο είναι ότι κάποιες στιγμές θεωρούνται ότι όπως ακριβώς και οι σεξουαλικές θα έπρεπε να μείνουν ιδιωτικές και να μην κοινωνηθούν ή προβληθούν για οιονεί ηδονοβλεπτική μέθεξη. Όταν αντιθέτως στην εποχή μας ο ολοκληρωτισμός των συμβατικών και κοινωνικών μήντια καταβροχθίζει και σκοτώνει τα πάντα, τότε μιλάμε για ένα ιδιότυπο πορνό ως σύμπτωμα ακριβώς του μηντιακού πολιτισμού μας. Στις παραπάνω στιγμές ανήκουν και καθ' υπερβολήν βίαια περιστατικά και δη, στην υπαρξιακότερη περίπτωση, θάνατοι.

Αφήνω τα φιλοσοφικά και σπεύδω να φέρω ορισμένα παραδείγματα:

1. Λάιφ-στάιλ πορνό: Όταν κάποιος επιδεικνύει με τόση ναρκισσιστική (ή αρκισσιστική αν πρόκειται για τον Νικλάστη Γιάνη με ένα νι) αυταρέσκεια το πόσο υπέροχο λάιφ στάιλ έχει ώστε είναι σαν να περιμένει να τραβήξουμε μαλακία με την πάρτη του. Αν δε εντάσσονται στο σέτινγκ και οικεία πρόσωπα, τότε μιλάμε για:

2. Κανδαυλιστικό πορνό: Ο Ο κανδαυλισμός αποτελεί μία από τις σεξουαλικές παθολογίες που ενέταξε ο Richard von Krafft-Ebing στο κλασσικό έργο του Psychopathia Sexualis (1886). Σημαίνει το να αντλείς ικανοποίηση από το να εκθέτεις τον ερωτικό σου σύντροφο στην θέα τρίτου, και να το εντάσσεις αυτό οργανικά στο ερωτικό σας παιχνίδι. Ο όρος προκύπτει από τον βασιλέα της Λυδίας Κανδαύλη, ο οποίος σύμφωνα με τον Ηρόδοτο είχε προτρέψει τον υπηρέτη του Γύγη να κρυφτεί και να δει την γυναίκα του γυμνή για να διαπιστώσει ότι είναι όντως η πιο όμορφη. Όταν η γυναίκα του Κανδαύλη αντιλήφθηκε τον ηδονοβλεψία μίλησε κατ' ιδίαν στον Γύγη και του έθεσε το δίλημμα ότι θα έπρεπε είτε να αυτοκτονήσει είτε να σκοτώσει τον άντρα της και να γίνει ο ίδιος βασιλιάς. Ασφαλώς, ο Γύγης προτίμησε το δεύτερο και έμεινε στην Ιστορία, καθώς τον αναφέρει και ο Πλάτων στον θρύλο για το δαχτυλίδι του Γύγη. Ο κανδαυλισμός κάνει μια λαμπρή νέα καριέρα τα τελευταία χρόνια ως πάθηση του Ίντερνετ γενικά, και όχι μόνο του Φέισμπουκ. Μάλιστα έχει επανέλθει στην μόδα και ο όρος, όχι μόνο το φαινόμενο. Ο νεοκανδαυλιστής είναι αυτός που εντάσσει οργανικά στο ερωτικό του παιχνίδι με τον σύντροφό του το να αναρτούν φωτογραφίες ή βίντεό τους στο Διαδίκτυο, σε σημείο που ο ίδιος ο έρωτας και το σεξ να είναι εξαρχής διαμεσολαβημένα. Ο νεοκανδαυλισμός εκτείνεται μάλιστα και στην γονεϊκότητα, αφού πολλοί γονείς διαμεσολαβούν την γονεϊκή τους σχέση με την επίδειξη των παιδιών τους στο Διαδίκτυο, ή ακόμη και στα κατοικίδια ζώα, γατάκια, σκυλάκια κ.τ.ό. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να μιλήσουμε για νεοκανδαυλιστικό πορνό, όταν μας καλούν εμμέσως πλην σαφώς να τον παίξουμε όχι μόνο με τη σούπερ ντούπερ γκόμενα/ο, αλλά και με τα παιδιά τους, τα σκυλιά τους, τα γατιά τους που εκθέτουν ωραιοπαθώς ως προσοχοπουτάνες που είναι στα αδηφάγα βλέμματα του Διαδικτύου.

3. Θρησκευτικό πορνό: Ιδιότυπη μορφή κανδαυλιστικού πορνό, όπου κάποιος εκθέτει αυτοερωτικώς την σχέση του με τον Θεό. Πρόκειται για φωτό που δείχνουν κάποιον τη στιγμή που προσεύχεται, το οποίο θεωρείται ως ένα είδος θρησκευτικής κλειδαρότρυπας, καθώς οι στιγμές αυτές θεωρούνται ότι πρέπει να είναι προσωπικές. Κυριολεκτικό πορνό έχουμε όταν απεικονίζονται στιγμές θρησκευτικής έκστασης, τις οποίες άλλωστε ο Jacques Lacan θεώρησε ως κατ' εξοχήν παραδείγματα jouissance, ή ακόμη περισσότερο όταν φωτογραφίζεται ένα πρόσωπο την ακριβή στιγμή που λαμβάνει τη Θεία Κοινωνία, που, όπως και να το κάνουμε, θεωρείται ως το θρησκευτικό αντίστοιχο της συνουσίας.

4. Τρομοκρατικό πορνό: Οι περιπτώσεις όπου τρομοκράτες απαθανατίζουν θανάτους (οξύμωρο ή μου φαίνεται;), επιβάλλοντάς μας τρόπον τινά να τους δούμε ξανά και ξανά, θεωρούνται κι αυτές ότι είναι ένα είδος πορνογραφίας. Άλλωστε η πορνογραφία συνδέεται βαθιά με τη βία, όπως και ο έρωτας με τον θάνατο.

5. Φουντ πορνό: Η νεώτερη χιπυστερική συνήθεια να βγάζεις φωτογραφία και να ποστάρεις τα φαγητά που τρως σε τρέντι εστιατόρια, ιδίως αν τα φαγητά αυτά έχουν τρελή λαϊφστιλάτη εμφάνιση ή οργιαστικό χαρακτήρα, παροτρύνοντας τους θεατές σε στομαχικό αυνανισμό.

6. Πράσινο πορνό: Στο πλαίσιο αντισπησισμού θεωρείται και καλούα πολύ ερωτικό να ποστάρεις σκηνές από ερωτισμό φυτών ή κάποιων ζώων (τουλάστιχον που να μην είναι θηλαστικά κοντά στον άνθρωπο οπότε να θυμίζει κτηνοφιλία το πράγμα). Πρόκειται για ένα ιδεώδες καθολικής σεξουαλικότητας και καλά αρμονικά ενταγμένης στη φύση.