Definitions by Khan (2354)
Showing 661-670 from 2354

Δοκίμως είναι γαλλιά σημαίνουσα «ρούχο που φοριέται στις μεταβατικές περιόδους ανάμεσα στις εποχές» (δες), δηλαδή που κάνει και για κρύο και για ζέστη.

Σλανγκικώς είναι αυτός που βρίσκεται σε μια γκρίζα in-between ζώνη μεταξύ του άμεμπτου στρέιτ και του κατασταλαγμένου γκέι. Αυτός που δεν είναι ούτε το ουάν χάντρηντ περσέντ αρσενικόου, αλλά ούτε και ο σεσημασμένος γκέουλας. Είναι δηλαδή ο όχι και τόσο φανατικός άντρας, ο ψιλολουγκρίδης. Στους ντεμί σεζόν ανήκουν και οι κατηγορίες στρέι / stray, αγορίτσι, μετρό κ.τ.ό.

Ο τοιούτος λοιδωρείται και από τους στρέιτ, γιατί δεν συντάσσεται με τις επιταγές του καθώς πρέπει ανδρισμού. Την ακούει, όμως, και από τους γκέι, καθώς δεν είναι σαφής η τοποθέτησή του, δεν έχει δηλαδή καταθέσει τα απαραίτητα διαπουστευτήρια, κι έτσι ένας γκέουλας που του την πέφτει κινδυνεύει να μείνει αγάμητος (τουλάχιστον έτσι ερμηνεύω το 1ο παράδειγμα).

Η έκφραση μπορεί, βεβαίως, να αποτελέσει και γενικότερη μεταφορά για καταστάσεις γκρίζες ή χλιαρές, λίγο ζέστη λίγο κρύο.

Το τρομοκρατικό χτύπημα που δεν το έχει αναλάβει συγκεκριμένη τρομοκρατική οργάνωση.

Υποκοριστικό που σχηματίζεται από τα αρχικά Ν.Δ. του κόμματος Νέα Δημοκρατία, παραπέμποντας ταυτόχρονα στην λέξη δούλα.

Πρόκειται για μειωτικό υποκοριστικό που θίγει την παρακμιακότητα και περιορισμένη εμβέλεια του κόμματος που βγήκε στη συγγρού, ενώ το -δούλα ίσως παραπέμπει σε εξαρτήσεις (και μολονότι το προφίλ της Νέας Δημοκρατίας (άκα Νέας Δημοπρασίας) είναι συγκριτικά πιο εθνικά υπερήφανο από του ΠΑΣΟΚ).

Το επτανησιακό υποκοριστικό χρησιμοποιείται και για να αποκαλέσει χαϊδευτικά την ομάδα Πανιώνιος. Οι ίδιοι οι οπαδοί του Πανιωνίου λένε και πανηγυρικά, όταν επιτυγχάνει η ομάδα τους, την έκφραση Τυφώνας Ελ Νιόνιο, λογοπαίγνιο με το φαινόμενο Ελ Νίνιο.

Χαϊδευτικό για την ομάδα Εργοτέλης.

Ο όρος ανήκει στο ιδίωμα των σύγχρονων «ανθενωτικών» / αντιδυτικών, δηλαδή όσων κινούμενοι από ποικίλες ιδεολογικές αφετηρίες (λ.χ. πατριωτική αριστερά, λαϊκή δεξιά, ορθόδοξη παράδοση, ελληναρισμός, με την έμφαση στα δύο τελευταία) θεωρούν ότι οι αξίες του Διαφωτισμού δεν είναι επίκαιρες για την Ελλάδα του σήμερα.

Πρόκειται για ρεβανσιστική έκφραση, της οποίας το υπόδειγμα είναι όροι που χρησιμοποιούν δυτικόφιλοι/προοδευτικοί/φιλελεύθεροι διανοούμενοι για να καυτηριάσουν τον ασιατικό, καθυστερημένο βυζαντινισμό της ελλαδικής κοινωνίας, όπως Ελλαδιστάν, Γιουνανιστάν, Λαϊκή Θεοκρατία του Ελλαδιστάν, Σταρχιδιστάν κ.τ.ό. Η έκφραση Διαφωτιστάν θέλει αντιθέτως να πει, είτε ότι: α) Οι αξίες του Διαφωτισμού είναι καθ' εαυτές εξίσου σκοταδιστικές/ προκατειλημμένες/ αυταρχικές με τις παραδοσιακές αξίες που επιθυμούν να αντικαταστήσουν, είτε ότι: β) Στην Ελλάδα βιώνουμε μια κακέκτυπη τριτοκοσμική και ανατολίτικη εκδοχή τους. (Με αυτό το δεύτερο, βέβαια, ελάχιστοι θα διαφωνούσαν).

Το Διαφωτιστάν ασφαλώς είναι οξύμωρο σχήμα, αφού περιέχει και την Δύση (Διαφωτισμός) και την Ανατολή (-στάν) και αυτό αποτελεί και το ενδιαφέρον της έκφρασης ως προς τα άλλα πολυάριθμα -στάν, που έχουμε στο σάιτ.

Επίσης, ως Διαφωτιστάν χαρακτηρίζονται οι παρ' ημίν θολοκουλτουριαραίοι που θεωρούνται ότι λειτουργούν ως κράτος εν κράτει (σταν εν στάνει).

Ο γούγλης (γνωστό αμερικλανάκι) δίνει μόνο ένα χτύπημα, όχι ακριβώς ταυτόσημο με τον ορισμό, ωστόσο η λέξη παίζει αρκετά σε κύκλους ελληναράδων.

Όχι μόνο που είναι σκατά, αλλά είναι και μελάτα, δηλαδή παχύρρευστα, πυκνόρρευστα, ημίπηκτα, όπως το μέλι.

Η έκφραση είναι επιτατικό του σκατά για να δηλώσει μια άσχημη κατάσταση. Τουλάχιστον τα καλοσχηματισμένα σκατά είναι πιο ελεγχόμενα και τίμια, ενώ τα μελάτα δεν υποφέρονται με τίποτα. (To μελάτος έχει εξάλλου γενικώς απαξιωτική σημασία, όπως και όταν χαρακτηρίζει τον μαλακοκαύλη).

Χρησιμοποιείται, λοιπόν, σε μια μεγάλη ποικιλία συμφραζομένων, συνήθως ως απάντηση σε προηγηθείσα ερώτηση ή αυτοερώτηση. Συχνότατα σε συνάφεια σχετική με το φαγητό, λ.χ. ως απάντηση σε ερωτήσεις του τύπου «τι θα φάμε;», ή μεταφορικά τι λεφτά θα οικονομήσουμε για να φάμε, ή για να σατιριστούν επιτηδευμένα ντελικατέσεν εδέσματα.

Επίσης, όταν με την απάντησή μας θέλουμε να πούμε ότι η κατάσταση είναι πολύ χαώδης, ρευστή και μη συγκροτημένη. Ή πολύ ευτελής, όπως λέμε αρχίδια καλαβρέζικα. Τίθεται και ως τελευταίο στοιχείο μιας παρατακτικής σύνδεσης για να ευτελίσει τα προηγούμενα, δηλαδή κάτι σαν το και τα ρέστα παγωτά, αλλά πιο πολύ σαν τα αρχίδια καπαμά, αρχίδια καλαβρέζικα κ.τ.ό.

Υπάρχει και ομώνυμο μπλογκ με αγγλικό τίτλο shit with honey. Βλ. και το σχόλιο του Βίκαρ στο μελεμενιά, όπου θεωρεί το «να φας σκατά μελάτα» ως παιδική βρισιά.

Χρησιμοποιείται δίκην γεωλογικού όρου για να ονομάσει μια περιοχή γυναικείου κορμιού, ήτοι το στέρνο και τα στήθη μιας γυναίκας με χαμηλή έως μηδενική βυζοδυναμική, δηλαδή μιας πλακοβύζας. Για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο πρέπει το γεωλογικό ανάγλυφο της εν λόγω απλώστρας να είναι σχεδόν μηδενικό, με λίγα λόγια σανίδα. Σε διαφορετική περίπτωση χρησιμοποιούμε άλλους γεωλογικούς όρους, όπως βυζοχαράδρα, βυζοφαράγγι κ.τ.ό.

Για να μην αδικήσουμε, ωστόσο, την τοιαύτη βυζόπλακα, να πούμε ότι ακόμη και πέρα από την χρησιμότητά της ως σιδερώστρας, στην οποία μπορεί να μην προβούμε για ανθρωπιστικούς λόγους, ενδέχεται να παρουσιάζει ενδιαφέρον αν συνοδεύεται γενικά από μοντελέ ανορεξικό κορμί δι' ελέου και φόβου περαινόμενον. Εξάλλου, οι τεκτονικές πλάκες δεν αποκλείεται να προκαλέσουν στο μέλλον κάποιον βυζούβιο, είτε φυσικώς, είτε με ανθρώπινη παρέμβαση.

Η (α)γωνία του γερμανού μεταφραστή: Την λέξη την έχω ακούσει με αυτήν την σημασία προφορικά δύο διαφορετικές φορές. Στον γούγλη την βρήκα μόνο με την σημασία ότι κάποιος παθαίνει πλάκα από φοβερούς (μάλλον μεγάλους) βύζους (3ο παράδειγμα).

Το ραντάρ με το οποίο οι αστυνομικοί ελέγχουν την ταχύτητα των οχημάτων. Συχνά συναντάται στην ρηματική φράση την στήνω πιστόλι (εννοείται ο αστυνομικός).

Για μια διαφορετική σημασία βλ. πιστολιάζω, πιστόλιασμα, πιστόλα, ενώ για σεξοσλάνγκ σημασίες βλ. γαμισομπιστόλα και κρεατομπιστόλα.

Εργαλείο κοπτικό ή σκαπτικό μεταξύ άλλων για χορτοκοπή.

Σλανγκικώς, μας ενδιαφέρει κυρίως η λειτουργία του ως χορτοκοπτικό μηχάνημα, και μεταφορικώς σημαίνει τον παγγαμικό, αυτόν που γαμάει τα πάντα, και ωσεκτουτού δεν διστάζει να γίνει και σαβουρογάμης. Συχνά στην φράση περνάω (τινά) φρέζα (ή βάζω φρέζα), δηλαδή προσπαθώ να γαμήσω ό,τι καταφέρω χωρίς περιττές αισθητικές (ή άλλες) ανησυχίες. Ο άντρας που αναλαμβάνει ρόλο φρέζας μπορεί να έχει είτε αρνητικό πρόσημο ως σαβουρογάμης, είτε και θετικό ως παγγαμίκουλας ελεήμων. Η εικόνα αναφέρεται σε βίαιο μηχάνημα που τα σαρώνει όλα, μαζί με τα χλωρά χόρτα, και τα ξερά, άνευ διακρίσεων και αξιοκρατίας.