Definitions by deinosavros (116)
Showing 91-100 from 116

Η επιτομή της κρητικής γαστριμαργικής φιλοξενίας. Η φράση σημαίνει προφ "θα φάμε αυτά που βρίσκονται πρόχειρα" (αυτή η προχειρότης θα μας φάει), "θα βολευτούμε εκ των ενόντων". Τα οποία ενόντα, τουλάχιστον στην Κρήτη είναι πολυάριθμα όντα. Και με πολλές γνωριμίες. Μιλιούνια, στίφη, ορδές λέμε. Αλλιώς δεν εξηγείται που θυμάμαι από τα παιδικάτα μου κάτι ντάλα καλοκαιρινά συγγενικά τσιμπούσια στα ενδότερα του νομού Χανίων με κάτι βρισκούμενα πιλάφια και σαλάτες και πατάτες και όρνιθες και ψητά κουνέλια και τυριά και τηγανίτες ΓΙΑ ΠΡΩΙΝΟ ρε πστ.

Κι είναι και παρεξηγιάρηδες οι σύντεκνοι πανάθεμά τους. Άμα δεν πρηζόσουνα σα βόιδι σε κάθε τέτοιο (διαδοχικό) τραπέζωμα, το έφεραν βαρέως και προσβληνόσαντε, ότι και καλά προτίμησες τους προηγούμενους κι αυτούς τους έχεις στο κλάσιμο...

Ασσίστ: Ο Βάνιας που μου άνοιξε την όρεξη.

Παρατσούκλι που είχαν δώσει κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου 1946-49 οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού στους άνδρες της νεοσύστατης Εθνοφρουράς. Τα μέλη της (οπλίτες και αξιωματικοί) ήταν παλαιοί έφεδροι προπολεμικών κλάσεων που αξιοποιούνταν σε δευτερεύουσες αποστολές, δηλαδή δεν ήταν μάχιμοι πρώτης γραμμής.

Η ονομασία αποτελεί προφανή αναφορά στον υπέργηρο πρωθυπουργό του Εμφυλίου Θεμιστοκλή Σοφούλη, πιθανώς δε και στη σχετικά προχωρημένη ηλικία των εν λόγω ενστόλων (32-35 ετών).

Ο γούγλης δίνει δύο χτυπήματα αλλά η πρώτη καταγραφή έχει πάρει το μπούλο με συνοπτικές διαδικασίες. Το βιβλίο με τη δεύτερη, ατυχήσατε. Ένεκα η στενότης προτίμησα να ξαναπάρω την Ιλιάδα που μου έλειπε χρόνια (φτου μου). Να βολευτείτε με τα βρισκούμενα, α μα πιά.

Γιώργος Μαργαρίτης, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1946-1949. Εκδ. Βιβλιόραμα 2001.

Άλλη μία -ίλα, γαλλικής προέλευσης ετούτη, από το ντεμοντέ = ξεπερασμένο, πασέ, περσινά ξινά σταφύλια ένα πράμα. Προσοχή μόνο στους αναγραμματισμούς, γιατί η ντεμοντίλα, αν και γριέντζω μπορεί ακόμα και ψημένους στην αριστερή ιστορικοπολιτικοκοινωνικο- θεωρητικοακτιβιστοσυνδικλπ ορολογία να τους ψαρώσει τόσο που να ψάχνονται στα όρια της προσωπικής νίλας.

Ήκιστα κόσμια έκφραση, αναφερόμενη σε σεξουαλική συνεύρεση υβριστού και μητέρας ή αδελφής υβριζομένου. Παρά το γεγονός ότι η λέξη ανάσκελα παραπέμπει ευθέως στην κλασική ιεραποστολική λεγόμενη στάση, ο λημματογράφος, χωρίς να είναι σε θέση να τεκμηριώσει επαρκώς τον ισχυρισμό του, υποψιάζεται ότι πρόκειται περί μη συναινετικής γενετήσιας επαφής, εμπίπτουσας στις διατάξεις του άρθρου 336 Π.Κ.

Ο γράφων αφήνει τα παραδείγματα να μιλήσουν. Του λοιπού, ας αναλάβουν οι αστυνομικοί, δικηγόροι, δικαστικοί, ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί του σάητος.

Από μνήμης, από τον Δαίμονα του Μιχ. Περάνθη, εκδ. Εστία 1974.

[...] δεν άντεξε στην επαναστατική διαπαιδαγώγηση στο κοτέτσι, όλα του βγαίναν ανάποδα: τα νέα που μας κατέβαζε η καθοδήγηση, εξωτερικά πάμε καλά, εσωτερικά πάμε καλά, ενώ μας είχανε γαμήσει την αδερφή ανάσκελα.

Χ. Μίσσιος, ...καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς. Εκδ. Γράμματα, 1985.

Χιπχοπάς ιεραπόστολος εδώ

Μέρα που είναι, ας καταγραφεί η λαϊκή ονομασία του φράκου στα χρόνια του '40 και πιο πίσω. Για πιο μετά δεν ξέρω, ούτε ξέρω αν στέκει ο ενικός που έβαλα στο λήμμα. Αυτά.

Από τον λόγο του Άρη στην απελευθερωμένη Λαμία, εδώ

Υβριστικό σχήμα με υφέρποντα στοιχεία χαριτωμενιάς θα έλεγα, όπου το γνωστό μωρή (ενικός βεβαίως βεβαίως) ακολουθείται από λεφούσια γαμιόλες, χαμούρες, καριόλες, λούγκρες, παλιοκουφάλες, γριέτζες και άλλες ευυπόληπτες κυρίες. Φημολογείται ότι με τα ως άνω στίφη συμπαρατάσσονται ανοργάνωτες ομάδες από πόρνες και πουτάνες, ενώ δεν λείπουν οι κουράδες και οι λινάτσες. Νισάφι όμως πιά.

Εδώ ένας κύριος λέει ότι ο συνδυασμός ενικού - πληθυντικού είναι σύνηθες λεκτικό σχήμα στην Πάτρα, αλλά ούτε κύριος ούτε Πατρινός είμαι για να κρίνω την άποψή του.

Να προσθέσω από μνήμης και την μοναδική περίπτωση σύνταξης με ουδέτερο ενικού που θυμάμαι: Μωρή πουτανάκι! Κάπου από την Λουντέμεια τετραλογία του Παιδιού με τ' άστρα.

Κατά τον μπαρμπα-Λουντέμη, πρόκειται για τουρκισμό αηδή και ανεπίτρεπτο, για χαμιτισμό και ατατουρκισμό του αισχίστου είδους και άλλα τέτοια τερπνά.

Με μια ψυχραιμότερη ματιά, πρόκειται για ένα παράγωγο της πολυσήμαντης τουρκικής λέξης taraf. Στο λεξικό μετράω 7 σημασίες όπως πλευρά / μεριά / όψη κλπ. Κυριολεκτικά tarafιndan σημαίνει «εκ μέρους του», «από την πλευρά του».

Με τον ερχομό της κατά δω η λέξη αποκτά τη νέα σημασία της γεωγραφικής προέλευσης / καταγωγής, και απ' όσα βλέπω, μόνο αυτή. Ωςεκτουτού, στα ελληνικά συντάσσεται με τοπωνύμιο το οποίο προηγείται της λέξης και αποδίδεται ως «από....μεριά».

Μάλλον ρετρό υποκοσμιακή σλανγκ θα τη χαρακτήριζα, αν και πριν 15-20 χρόνια είχα ακούσει στη ροή του λόγου μη τουρκόφωνης και μη τουρκομαθούς καλλιεργημένης σαλονικιάς φίλης τη φράση «Ισταμπούλ ταραφιντάν» ως δηλωτική σχέσης με / προέλευσης από την Πόλη. Δεν ξέρω αν είναι σε όποια χρήση στη Σαλονίκη πχ. Ας μιλήσουν οι βόρειοι.

Φράση που χρησιμοποιείται για να δηλώσει ότι η έλλειψη κάποιου στοιχείου, συστατικού ή χαρακτηριστικού υποβαθμίζει κατά πολύ την αξία κάποιου πράγματος.

Εφόσον το αφεντικό επιτρέπει τις λεξιπλασίες, αφιερώνοντας τους μάλιστα και ειδική κατηγορία, και μιας και κάνει τέτοια ζέστη, είπα κι εγώ να μαλακκιστώ λίγο μπας και δροσίσει.

Το ρήμα του ορισμού λοιπόν παράγεται από τα αρχ. ελληνικά (τα) μάλα = πάρα πολύ + ακκίζομαι = κάνω νάζια, χαριεντίζομαι.

Και ναι, σωστά καταλάβατε, πρόκειται για την καθημερινή συνήθεια των συντελεστών των μεσημεριανάδικων, ατόμων στα οποία αφιέρωσα ήδη πολύ χρόνο και λέξεις, οπότε το κόβω εδώ.

Όχι εγώ ρε, το λήμμα. Εγώ τώρα βγήκα απ' το μπάνιο. Για το ρήμα σκυλοβρομάω πρόκειται, γυρισμένο τα πίσω μπρος. Το είχα ακούσει το 1988 από μιά κοπελιά και μου κόλλησε και το λέω, χωρίς όμως να το ακούω από άλλους. Τελικά όμως γουγλίζεται.