Tagged definitions (449)
Showing 241-250 from 449

1. Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΑ ΛΟΥΓΚΡΑ ΑΠΟ ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟς ΠΗΓΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΚΑΝΑΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΑΜΕΣΩΣ, Ο ΠΙΠΙΛΟΓΑΤΟΥΛΗΣ (Εδώ).

2. Σαν ηθοποιος ηταν και παραμενει ενας αχρηστος κομματικος πιπιλογατουλης,που με το ζορι επαιζε θεατρο και τηλεοραση και στη Λυρικη Σκηνη οταν του εδινε δουλεια το ΠΑΣΟΚ !! (Αποκατέ).

Ανήμερα Γκοντοπρεζάντα αρρίβαρε απ' τον Μουτζότοπο.

1. Latsevo ton apokate sto bout. (Αποκατέ)

2. Λάτσεψα τις πάγκρες μου = χτενίστηκα. (Αποκατέ).

1. thea eisai mwrh fili,alla latsevome na se peirazw epeidi sagapw (Αποκατέ).

2. δεν τον τζινάβω τον κατέ αλλα ειναι μπουτ λατσός...τζιναβει φιλη;λατσευεται;
   Φιληηηηηη ..... αστα .... τον λατρεψα .... παιζη στη ξενη σειρα Heroes .... μπουτ τζιναβωτός ... (Αποκατέ).

Αν ακούγατε τη φράση «αβέλω τη σερμέλα του σεβντοκατέ», που θα πήγαινε το μυαλό σας; (Από το greekbdsmcommunity.com).

Βρέθηκα εκτός σπιτικής εστίας. Κουλά. Κοπροσκύλιαζα, η λουμπίνα, γυρνοκοπούσα εδώ κι εκεί. Τραγουδούσε τότε ο σούπερ σεβντοκατές, ο Καζάντζος –μόλις είχε βγει- ένα τραγούδι πονεμένο, «Είμαι ένα κορμί χαμένο, ένας άσωτος υιός», γκραν σουξέ. Μέρα νύχτα δεν τ’ άφηνα απ’ τα χείλη μου. Για μένα ήτανε γραμμένο, θαρρείς. Το τραγουδούσα κι έκλαιγα.

Απ’ το σπίτι μου διωγμένος κι απ’ τον τόπο μου μακριά, στο γκρεμό κατρακυλάω κάθε μέρα πιο βαθιά.

Μπουτ το γουστάρω το λαϊκό τραγούδι, πολύ λατσεύομαι το καημόκουτο. Και πιο πολύ τον Στελάρα, που ήταν τότε ένα σεβντότεκνο μούρλια. (Αποκατέ)

Τ’ αδέρφια μου, μεγαλύτερα, δύο αγόρια. Ο Άγης, ένας παίδαρος, θεολάτσα, οικοδόμος, πήγαινε στη Γερμανία, μάζευε λίγα μπερντέ, ερχόταν πίσω στην πατρίδα, τα έτρωγε με τις γκόμενες, γιατί ήταν μπουτ μουτζοτός, μπουτ μουνάκιας, πάλι καβαλούσε το τρένο και γύριζε πίσω εμιγκρές. Δος του καυλομαξίλαρο και πάρ’ του την ψυχή. Μια δόση έβγαλε καλά φράγκα και μου πήγε στον Μουτζότοπο να τα γλεντήσει, τα ξόδεψε στις σαρμούτες και στις καρακαλτάκες κι έμεινε στο φινάλε ταπί και ψύχραιμος. Οι σούπερ αντρουά λατσεύονται τον Μουτζότοπο κι εμείς οι καραλουμπίνες τον Τζιναβότοπο, το Αδερφοχώρι. Καλόψυχο πλάσμα ο Άγης μας αλλά απότομος χαρακτήρας. Ούτε για στεφάνι έκανε, γέρασε κι ακόμη μπεκιάρης κάθεται, σολότεκνο. Ήτανε μπερδεμένος και με την Αριστερά, με τους λαϊκούς αγώνες. (Αποκατέ).

Είχα, φαίνεται, την κλίση, μ’ έβαλε χέρι κι ο μπαλός, ο άχαλος και μου έγινε χούι. Με κατάστρεψε το τομάρι. Απ’ το Θεό να το βρει, ο κωλόγερος. (Αποκατέ).

«Είσαι η πιο λατσή αδερφή, άμα ντυθείς, θα κονομήσεις μπουτ μπερντέ», μου λέει. «Τι να ντυθώ;» ρώτησα, «σάμπως γυμνή είμαι;». Νόμιζα εγώ θα με στείλει να αβέλω ντανιές, να γίνω μασκαράς, καρναβάλι. Δεν πήγε ο νους μου. Μου λέει έτσι κι έτσι. Θα ψωνίσεις τα κραγιονάκια σου, τις μπογίτσες σου, θα φορτωθείς τα μπουτ αρλεκίνια, και θα βγεις αύριο βράδυ μαζί μου στην πιάτσα, αρτίστ. –Μήπως πρέπει να κοτσάρω και μουτζαντίβαρα; τη ρωτάω. Γιατί δε γουστάρω. Εκείνη είχε φουσκώσει τα βυζιά της με το γνωστό σύστημα και μάζευε πελατάκια. Ζήτω η σιλικόνη! (αποκατέ).

Φτώχια, τρέλα και πουστιά. Τα τρία κακά της μαύρης μοίρας μου της θεόκουλης. Πώς έμπλεξα εγώ, παιδάκι από σπίτι νοικοκυρεμένο μ’ αυτούς τους άχαλους; Ένα αγοράκι με καλούς τρόπους ήμουνα, πρώτος μαθητής στο σχολείο μου και λατσό μπισκετάκι. Δεν ήμουνα τζασλότεκνο. (Αποκατέ).